Τράπεζες: ταυτοποιούν μόνο όποιον τους τα παίρνει

Ξύπνησα πολύ πρωί παρότι είχα ρεπό για να παώ στην τράπεζα να κάνω ανάληψη! Συνήθως σηκώνω λεφτά από το ΑΤΜ αλλά επειδή το ποσό ήταν κάπως μεγάλο και δεν ήξερα τι όριο έχει η κάρτα μου είπα να τα πάρω απευθείας από το ταμείο. Αν και πρωί ήταν ήδη κάποιοι που περίμεναν πριν ακόμα ανοίξει η τράπεζα. Ήμουν ο 8ος στην σειρά. Περίμενα και όταν ήρθε η σειρά μου πλησίασα στο ταμείο. Έδωσα στην κοπέλα ένα χαρτάκι που έγραφε τον αριθμό του λογαριασμού μου. Της είπα το ποσό. Μου ζήτησε την ταυτότητά μου και την έβγαλε φωτοτυπία. Είδε τα στοιχεία στον υπολογιστή τα οποία κατά την ίδια ήταν ελλειπέστατα. Ούτε την υπογραφή μου λέει δεν είχε. Να σημείωσω ότι σε εκείνο το κατάστημα έχω κάνει συναλλάγη μέσω του λογαριασμού μου αλλά κατάθεση. Ο λογαριασμός μου , μισθωδοσίας , είχε ανοικτεί σε άλλο κατάστημα. Μου είπε να πάω σε εκείνο το κατάστημα ίσως ή να περιμένω να πάρουν τηλέφωνο εκεί για να δουν. Στο πρόβλημα αυτό μου είπαν να περιμένω εκεί (μου έδειξαν που), είχε μια καρέκλα. Κάθισα ψιλοεκνευρισμένος και περίμενα. Ο διευθυντής λογικά , μετά από λίγο με έδειξε και είπε τι θέλει ο κύριος εκει. Του εξήγησαν οι κοπέλες οτι περιμένω. Ναι είπε αλλά να περάσει πιο έξω. Εκεί νευρίασα ακόμα περισσότερο και σηκώθηκα και έφυγα. Στο δρόμο για το άλλο υποκατάστημα ο διευθυντής άκουσε πολλές κατάρες! Ακούς εκεί τι ήθελα εκεί. Να κάνω ληστεία βρε μαλάκα φώναζα στον δρόμο. Στο άλλο υποκατάστημα σχεδόν τα ίδια. Δεν είχε πολύ κόσμο και όταν ήρθε η σειρά μου η κοπέλα μου είπε πηγαίντε σε εκείνο το γραφείο να περάσετε τα στοιχεία σας και μετά να πάρετε το ποσό. Εκεί η κοπέλα μου ζήτησε το εκκαθαριστικό της εφορίας , το αφμ και κάτι ακόμα. Λέω δεν έχω εκκαθαριστικό μαζί μου, δεν έχω κάνει φορολογική δήλωση, ήμουν φαντάρος , ο λογαριασμός είναι μισθοδοσίας. Εκεί ίσως με είδε που είχα φορτώσει και με ρώτησε σε ποιά εφορία είχα βγάλει το αφμ και μου έδωσε ένα χαρτί να υπογράψω και μετά με έστειλε στο ταμείο.
Τα έχω πάντως με όλες τις τράπεζες. Αυτά.

Έκλεισε ένας χρόνος

Όταν είχα γράψει το ποστ με αυτό τον τίτλο είχε περάσει ένας χρόνος. Θα έπρεπε να περάσουν άλλα δύο χρόνια. Σύνολο τρία. Όχι και άσχημα ε; Το ποστ δεν αξίζει να το ανεβάσω έχει λήξει πια. Καλή σας νύχτα

Αν υποψιαστώ...

Δεν πιστεύω το έξυπνο κοινό μου να έπεσε θύμα κάποιας φάρσας που έγινε λόγω της ημέρας;
Καλό μήνα σε όλους

Άρχισαν τα όργανα

Εντάξει το ήξερα ότι το μαγαζί δεν θα πάει τόσο καλά όσο πριν. Αφού ο άλλος δούλευε 12 ώρες και ήταν συνέχεια στον πάγκο. Επίσης το Σάββατο που είχε βάρδια ήταν όλη την μέρα στον πάγκο. Από την αρχή του χρόνου που άρχισε να δουλεύει 9ωρο μπορεί να γίνει η σύγκιρη και πάλι θα μειωνεκτούμε.
Η μ άρχισε τις δικαιολογίες: είναι και θέμα τύχης, δεν έχει ο κόσμος λεφτά ,και ο γ κάνει το ένα ο μ κάνει το άλλο. Για την δική της την καμπούρα βέβαια ούτε κουβέντα. Ο γ μία από τα ίδια η μ κάνει αυτό. Δεν μπορεί όμως τα υπόλοιπα τμήματα να πάνε καλά και εμείς όχι. Για τα υπόλοιπα προϊόντα έχει λεφτά ο κόσμος και για το ψάρι δεν έχει;
Εντάξει το ξέρω ότι από όλους θα γίνουν λάθη. Απλά το θέμα είναι να μην επαναλαμβάνονται. Υπάρχουν κάποιες βασικές αρχές στην ριμάδα την θέση που είμαστε.
Πρώτα πρώτα η παρουσίαση. Δεν γίνεται το γαμημένο το φαγγρί να είναι σε μισή τιμή και εσύ να έχεις βάλει μόνο πέντε κομμάτια με μικρό ταμπελάκι κιόλας. Εκεί θέλει προβολή με μεγάλο ταμπελάκι και αφίσα. Να το βλέπει ο κόσμος. Αν το κρύβεις δεν θα πουληθεί.
Επίσης η βιτρίνα πρέπει να είναι σε άριστη κατάσταση. Το καταλαβαίνω ότι όσο περνάει η ώρα ο πάγος θα λιώσει. Αλλά πάνω στα χωρίσματα των πάγκων και πάνω στα ψάρια μπορείς να ρίχνεις. Από την μ έχω την απαίτηση να το κάνει σωστά. Ο γ το κάνει. Ο μ το μαθαίνει.Εγώ θα είμαι εκεί για λίγο καιρό ακόμα και στο κάτω κάτω είναι μία δουλειά που δεν θα την κάνω για πάντα. Θα μπορούσα να τα είχα γράψει όλα κανονικά και να μην κάνω τίποτα. Η μ , ο μ και ο γ θα κάνουν μία ζωή μια αντίστοιχη δουλειά. Αν δεν την κάνουν εδώ καλά γιατί να την κάνουν κάπου αλλου; Λίγο προσπάθεια θέλει. Το μαγαζί έχει κάποια θετικά από πριν και κάποια αρνητικά. Η μ μου είπε ότι είμαι τυχερός που φεύγω αλίμονο σε εκείνους που μένουν πίσω.
Σημείωση: το είχα γράψει 14/11/2007 νομίζω ωρίμασε πια και είπα να το δημοσιεύσω. Δεν θυμάμαι καν τι σημαίνουν τα αρχικά των ονομάτων...

Ε δεν τον θυμάμαι...

Σήμερα στην δουλειά είχα σκεφτεί έναν τίτλο για να τον βάλω να σκεφτείτε post. Αλλά τον ξέχασα. Έχω ένα μήνα που δουλεύω περίπου και δεν έχω γράψει ακόμα για τους αγαπημένους μου πελάτες. Η αλήθεια είναι ότι δεν πολυασχολούμε. Υπάρχουν πάντα οι πολύ ιδιότροποι και οι πολύ ενοχλητικοί. Αλλά νομιζώ ότι οι ευγενικοί έχουν αυξηθεί. Είναι που δεν δίνω και πολύ σημασία πια. Τι σου κάνει ο στρατός...

όλο την ώρα αλλάζουμε... κι όλα τα ίδια μένουν;

Το Σάββατο αλλάζει η ώρα. Πάει μία ώρα μπροστά. Το φθινόπωρο που πάει μία ώρα πίσω και κερδίζουμε μία ώρα οι περισσότεροι λένε μία ώρα ύπνου. Εγω είχα πεί μία ώρα από ότι γουστάρει περισσότερο να κάνει ο καθένας. Αυτό που θα αλλάξει για μένα για λίγο καιρό τουλάχιστον είναι ότι όταν θα ξυπνάω για να πάω στην δουλειά θα είναι "νύχτα" ακόμα. Τώρα όταν πηγαίνω έχει σπάσει λίγο. Αλλά από Δευτέρα θα πηγαίνω πάλι από τα αξημέρωτα! Είναι διαφορετική η ψυχολογία μου να ξυπνάω και να βλέπω λίγο φως. Αυτό πάθαινα (είχα γράψει παθαίνω , όπως και την Τετάρτη που πήγα στην παρέλαση έλεγα αυτός είναι ο λοχαγός μου και ο φίλος μου γ με διόρθωνε ήταν ο λοχαγός σου) και στον στρατό το σαββατοκύριακο που ήταν πιο αργά το εγερτήριο. Ξύπναγες από τον ήλιο που έμπαινε στον θάλαμο κ όχι από τον εκνευριστικό ήχο: ξύπνα ξύπνα ποντικαρά ξύπνα ξύπνα έχει φρουρά!

Γαλήνη

Σήμερα πήγα στην παρέλαση στο Σύνταγμα. Γυρνόντας στο μετρό στην Ομόνοια είδα ένα ζευγάρι με δύο παιδιά. Ενα αγοράκι και ένα κοριτσάκι. Τα παιδιά φορούσαν ροζ το κοριτσάκι και γαλάζιο το αγοράκι. Η μητέρα φορούσε και αυτή μια γαλάζια μπλούζα και κρατούσε το αγοράκι από το χέρι ενώ ο πατέρας φορούσε ροζ μπούλα και κρατούσε το κοριτσάκι από το χέρι. Τα παιδιά ή οι γονείς τα φορούσαν ανάποδα;

Απρόβλεπτο τέλος

Πάμε σε ένα παλιό θερινό κινηματογράφο; Οχι σε αυτά τα multiplex. Ε;

Δροσερός άνεμος...

Ξύπνησε. Είδε το ρολόι. Ήταν τρεις το ξημέρωμα. Σηκώθηκε από το κρεβάτι. Χτύπησε για άλλη μια φορά στο κομοδίνο. Θα βάλω πορτατίφ σκέφτηκε. Τον είδε να παίζει κιθάρα και να τραγουδά. Πλησίασε αθόρυβα αλλά εκείνος την κατάλαβε. Πέρασε τα χέρια της γύρω από τον λαιμό του και τον αγκάλιασε με όλο της το σώμα. Με το πρόσωπο του "χαϊδεψε" χέρια της. Εκείνος χαμογέλασε και συνέχισε να παίζει...

Κούνε(λ)ο - Παο : 2 -3 σετ*

*Κούνεο - Λαγός : 2-3 σετ
Οπαδικό

Τι σου κάνει ο στρατός;

Για να απαντήσω στο σχόλιο σου τζο , να σου πω οτι ένα από τα πράγματα που σε κάνει ο στρατός , που πήγα εγώ τουλάχιστον, είναι τεμπέλης. Με ρώτησε φίλος μου πως τα πάω στην δουλειά και του είπα ότι αφού έχω πάει στον στρατό κάνω ακριβως τα απαραίτητα χωρίς να πολυνοιάζομαι για τα υπόλοιπα. Χαμογέλασε. Εντάξει δεν μπορω να μην πολυνοιάζομαι αλλά από την στιγμή που δεν νοίαζεται κανείς εγώ γιατί να νοιαστώ μήπως θα πάρω περισσότερα; Τα υπόλοιπα που σου κάνει ο στρατός σε επόμενο ποστ!

Οχι για να μην λετε ρε μα...

Χ 2 πιεστηρίου*/ Οπαδικό!!!

Μόλις ο αστέρας τρίπολης σκόραρε στον αγώνα κυπέλου εναντίον του Ολυμπιακού! ΤΙ να σκέφτηκε Βαλβέρδε; Με ένα μηδέν στον επαναληπτικό του Καραϊσκάκη και με έννια παίκτες ο αστέρας γυρνάει το ματσάκι.
Ο Ντιόγο σε προηγούμενη φάση πριν το γκολ του κάνει φάουλ αμυντικός του αστέρα 10 μέτρα έξω από την περιοχή , τραβιούνται και οι δύο, μόλις μπαίνουν την περιοχή ο αμυντικός τον αφήνει. Τότε ο Ντιόγο πέφτει για να πάρει το πέναλτι. Ντροπή του!
*Μέχρι να τελείωσω το ποστ ο αστέρας έβαλε και δεύτερο γκολ.

Μπροσταγύρισμα*!

Το αντίθετο από το πισωγύρισμα. Βρείτε ρε παιδιά και το ποστ όλο εγώ θα το βρίσκω;

Το δευτερο moleskine

Φυσάει αεράκι...
Λες να φάμε άκυρο;
Ορολογία που το έμεινε από τον στρατό. Εμεινε στο αυτοκίνητο για αρκετή ώρα και απλά κοιτούσε την θάλασσα και διάβαζε το βιβλίο του. Του φάνηκε όμορφο. Τελείωσε ένα κεφάλαιο και βγήκε και εκείνος έξω. Είχε λίγο κρύο γιαυτό φόρεσε την κουκούλα του. Περπάτησε προς μία κατεύθυνση. Είδε τα σπίτια που τα χώριζε ένας δρόμος από την θάλασσα. Θα έδινε τα πάντα για να έχει ένα τέτοιο σπίτι. Αφού περπάτησε αρκετά έκανε μεταβολή για να γυρίσει πίσω. Καθώς γυρνούσε πρόσεξε σε ένα σημείο ότι ο αέρας γέμισε την κουκούλα του. Πήρε το σωστό μέτωπο μονολόγησε. Πάλι σκέφτηκε όπως τότε στον στρατό. Οταν γύρισε μπήκε στο αυτοκίνητο και άνοιξε το παράθυρο για να ακούει την θάλασσα. Με τέτοιο ησυχία και τέτοιο νανούρισμα θα μπορούσε να κοιμηθεί, όπως και έκανε...

Το πρώτο moleskine

Κάθισε να ξεκουραστεί στο λεωφορείο. Συνέχισε το διάβασμα μέχρι να φτάσει στο τέλος του κεφαλαίου. Εβαλε τον σελιδοδείκτη στην σελίδα 118. Εκλεισε το βιβλίο. Ανοιξε μόνο το εξώφυλλο. Είδε την τιμή σημειωμένη με μολύβι. Ευρώ 13. Γύρισε το βιβλίο και είδε το οπισθόφυλλο. Τιμή : 3,50 Ευρω. Χαμογέλασε για την καλή αγορά.

Το'χω ξαναπεί;

Οξύμωρο....
δεν προλαβαίνω τώρα για το ποστ. Είναι ήδη αργά και νυστάζω. Αλλά... οι άνθρωποι που είναι κωφάλαλοι δεν είναι τόσο εκφραστικοί στις κινήσεις τους και κάπως "υπερβολικοί"; Το θυμήθηκα σήμερα. Πάλι στην δουλειά είχε γίνει. Περπατούσε μια κοπέλα σαν να μίλαγε με όλο της το σώμα. Χαμογελούσε με όλο της σώμα. Οταν την είδα μου έφτιαξε η διάθεση και δεν το κατάλαβα ότι ήταν κωφάλαλη μέχρι που "μίλησε" στην θεία της , υπάλληλος του καταστήματος.
Ειμασταν μία φορά σε ένα μπαρ (;) στο Κολωνάκι (ναι έχω πάει και εκεί) ο σερβιτόρος ήταν και αυτός υπερβολικός στις κινήσεις του αλλά αποδείχθηκε ότι ήταν ο τρόπος του. Και αυτός πολύ εκφραστικός. Ε αυτά νυστάζω κιόλας. Καληνύχτα!

Οταν η κλίνη σου τοίχοι το μάτι!

Συνήθως ζητάω από φίλους να μου βρουν τίτλο για το ποστ. Σήμερα ζητάω το ανάποδο. Οποιος θέλει ας βρει ποστ εγώ τον τίτλο πάντως τον βρήκα!

Μάγεια

Δύο φίλοι κάθονται σε κρυμένο μεζεδοπωλείο πίνοντας καφέ και λέει ο ένας στο άλλον τα νέα του:
Αρχισες προπονήσεις , πήγες και στην παλιά σου δουλειά... δηλαδή συνεχίζεις την ζωή σου από εκεί που την άφησες , του είπε χαμογελόντας...
Η απάντηση με το βλέμα σοβαρότερο από ποτέ... Ε όχι και εκεί που την άφησα... το ψαράδικο το έχουν μετακομίσει δίπλα στην ζεστή γωνιά!!!
Ε μετά γέλασε ο άλλος. Αφού το'χω!

Ποδοσφαιρολαγνεία

Η ΠΑΕ ΙΧΘΥΟΠΩΛΕΙΑΚΟΣ ανακοινώνει την επιστροφή του Ελληνα μέσου Maxim Glendower(10/12/1983) από την ΠΑΕ WHITETOWER όπου έπαιζε με την εθνική ενόπλων. Ο παίκτης διατηρεί το δικαίωμα να μείνει στην ομάδα για τουλάχιστον ένα χρόνο.
Μετά την ολοκλήρωση της συμφωνίας ο παίχτης δήλωσε: "νιώθω κολακευμένος που είμαι από τους λίγους που δεν άλλαξαν ομάδα. Τα λόγια του υποδιευθυντή κ. Priestsalvation , ότι τους έλειψα με κολακεύουν. Θα κάνω ότι έκανα πάντα, θα δώσω τον καλύτερό μου ευατό είτε είμαι σε αυτή την ομάδα είτε σε άλλη είτε παίζω στην θέση μου είτε σε άλλη θέση."

Photoφοβια*

Ο ένας είναι ποδοσφαιριστής της αεκ και ο άλλος τραγουδιστής. Δεν βρίσκεται και εσείς ότι μοιάζουν ή μόνο εγώ ;

*ο τίτλος by πυθαγορας

Σκέψη

Σκέφτομαι μετά τον τίτλο του προηγούμενου ποστ να αλλάξω τον τίτλο στα ποστ με ετικέτα ποδόσφαιρό σε γκολ-ποστ! Τι λέτε;;

Αναστενάζουν τα γκολ - ποστ!

Χθες είχα πάει στο γήπεδο. Είδα ΑΕΚ - Ξάνθη. Πολύ κρύο βρε παιδί μου. Δεν σε "ζεσταίνει" και η ομάδα. Η ΑΕΚ έχει μέσο όρο εισιτηρίων 18034 (λογικά στα παιχνίδια πρωταθλήματος πηγη:www.novasports.gr). Τα επόμενα παιχνίδια δεν την βοηθάνε ιδιαίτερα να ανεβάσει αυτό το μέσο όρο. Αλλά αν λάβουμε τα παιχνίδια των play offs , που πέρυσι δεν είχε το αναμενώμενο αποτέλεσμα για την ΑΕΚ, και τον ημιτελικό με τον ΠΑΟ, θα δούμε ότι η ΑΕΚ έχει ακόμα σημαντικά παιχνίδια να δώσει. Σημαντικά και με την έννοια του εμπορικά , "να πάει ο κόσμος να δει". Είναι σημαντικό να είμαστε δίπλα στην ομάδα. Η νέα διοίκηση φαίνεται να κάνει μια στροφή στο παρελθόν. Αυτό φαίνεται από πολλά πράγματα. Ενα από αυτά είναι που με την είσοδο των ομάδων στον αγωνιστικό χώρο εκτός από το βίντεο της εποχής Νικολαϊδη που παίζεται από τα matrix του γηπέδου μετά από λίγο ακούγεται και ο ύμνος της ΑΕΚ , "αναστενάζουν τα γκολποστ...".
Μακάρι τελικά να γίνει και επιτέλους το γήπεδο. Δεν ήμουν υπερ στο να γίνει το γήπεδο στην Ν. Φιλαδέλφεια. (Δική μου γνώμη ήταν να γίνει αλλού το γήπεδο ποδοσφαίρου και στον χώρο της Ν.Φιλαδέλφειας να γίνει κάτι σαν τις εγκαταστάσεις του Πανελληνίου). Το μόνο σωστό στο όλο σχέδιο ήταν ότι θα μπορούσαν να στεγαστούν όλα τα τμήματα στο χώρο. Μακάρι να γίνει γήπεδο ποδοσφαίρου , μπάσκετ αλλά και κολυμβητήριο και κλειστό για τις ανάγκες των χαντμπαλ και βόλευ.

Palaiokwstas rules!!

Σήμερα το πρωί σηκώθηκα στις 12:30 και πήγα στην τράπεζα. Εκεί αγριοκοίταξα ένα παιδάκι που πείραζε τα πάντα από τον συναγερμό μέχρι τα πάντα! Οταν το αγριοκοίταξα είπε μαμά αυτός ο κύριος είναι μεγάλος και παίζει ποδόσφαιρό!! Δεν ξέρω πως το κατάλαβε ίσως επειδή φορούσα φόρμα. Γυρνόντας σπίτι με είδες ένας γείτονας και μου είπε : Α ρε μαξιμ έφυγες από τον στρατό και δραπέτευσε ο παλαιοκώστας!!! Η αλήθεια είναι ότι ήθελα να κάνω ποστ για αυτή την πρωτοφανή χολιγουντιανή (μία από τις ταλαιπωρίες της επιγραφής που είχα γράψει σε προηγούμενο ποστ ) απόδραση που γίνεται για δεύτερη φορά! Μου έδωσε ωραία πάσα ο γείτονας.

Επιτέλους λίγο μπάλα!

Mόλις τελειώσαν τα παιχνίδια Θρασύβουλος - Πανθρακικός και ΑΕΛ - Αρης. Ομάδες με λίγο πολύ ίδιους προσανατολισμούς και στόχους. Οι δύο πρώτες μάχονται για την σωτηρία οι δύο δεύτερες για μια καλή θέση που θα τους οδηγήσει στα play off των θέσεων στο UEFA. Στα δυο παιχνίδια μπήκαν συνολικά 4 γκολ. Στο πρώτο το ένα με πέναλτι και το άλλο με αυτογκόλ, ενώ πέναλτι έχασε και η ομάδα του Θρασύβουλου. Στο δεύτερο και τα δύο με πέναλτι. Πέραν τούτου ελάχιστες φάσεις από τις τέσσερις ομάδες! Γιατί ασχολούμαι ξαφνικά με αυτά; γιατί χθες σάββατο πήγα στην ομάδα που έπαιζα πριν πάω φαντάρος και είδα ένα παιχνίδι με 3 γκολ , και τουλάχιστον 4 δοκάρια. Πολύ πιο θεαματικό , αν και κάπως πιο αργο , το παιχνίδι που παρακολούθησα από παίκτες που σχεδόν πληρώνουν για να παίζουν αντί να πληρώνονται! Τα συμπεράσματα δικάς σας (Τι διπλωματικό τελείωμα!)
Σε λίγο αρχίζει και η ομάδα μου. Υποτίθεται πως θα πάρουν ευκαιρίες κάποιοι νεότεροι παίκτες. Ας ελπίσουμε να έχουν αυτά τα στοίχεια που είχαν όταν έπαιζαν ποδόσφαιρο στις αλάνες(;) , δεν ξέρω αν τις πρόλαβαν.
Κλείνω με την ευχή του χρόνου στον τελικό κυπέλου στο μπάσκετ να επιτραπεί πάνε περισσότεροι απο περίπου 2000 άτομα ενώ το γήπεδο είναι της τάξεως των 15000.

Γλάρος

Τι έχει τραβήξει αυτή η καημένη επιγραφή σε κινούμενα σχέδια δεν λέγεται!!! Η καημένη

Ονειρο

Δύο φίλοι κουβεντιάζουν για το λογικό και το παράλογο:
- Η λογική λέει αυτό κ αυτό που λες εσύ είναι παράλογο!
- Καλά άσε τι λέει η λογική και κάτσε να πάρω τηλέφωνο να δω η γυναίκα μου τι λέει...

Πυρετός

Εχω μιλήσει με δύο γνωστούς μου που έχουν τελειώσει τις στρατιωτικές υποχρεώσεις και όταν τους είπα οτι είμαι άρρωστος , βήχως και είχα πυρετό μου απάντησαν και οι δυο: "Ε! έληξαν τα εμβόλια, είναι μελετημένο!!".
ΘΕΛΩ: να σταματήσει να πονάει το στομάχι μου!

Είπαμε

Κατεβαίναμε μαζί στην σχολή όπως κάθε μέρα. Είχα αργήσει και από λάθος χάσαμε και έναν ακόμα συρμό. Από Αγιο Νικόλαο μέχρι και Ομόνοια βρίζει ο ένας τον άλλον και φωνάζουμε. Εχουμε γίνει θέαμα σε όλο το βαγόνι. Οταν το τρένο σταμάτησε στην Ομόνοια μια κυρία μας είπε: συγνώμη είστε αδέρφια; γιατί μόνο αδέρφια τσακώνονται τόσο έντονα... Μετά από το κοπλιμέντο ησυχάσαμε και η μέρα κύλησε σαν να μην έγινε τίποτα.
Tην επόμενη μέρα κατεβήκαμε πάλι μαζί. Αυτή την φορά χωρίς φωνές. Κοιτούσαμε μαζί την εφημερίδα και μας λέει πάλι μια κυρία: σήμερα δεν τσακώνεστε ε;
Αυτός είναι ο φίλος μου ο β. Τι να κάνουμε;

Σαλάτα

Είχα πει ότι θα κάνω ποστ γιαυτή την διαδρομή. Τελικά δεν το έκανα εκείνη την φορά. Αυριο δεν θα πάω. Κάποιος αποφάσισε μια μέρα αφού απολυθώ να ανεβάσω πυρετό. Είπαμε έληξαν τα εμβόλια. Τέλος πάντων. Ημουν λοιπόν στο αυτοκίνητο με το β. κ την ε. Εκείνο το σήμειο που είμασταν είναι η Κακιά Σκάλα. Ενα μέρος της διαδρομής γεμάτο τούνελ. Η μέρα ήταν συννεφιασμένη. Το αυτοκίνητο πήγαινε γρήγορα. Φως. Σκοτάδι. Σύννεφο. Παράσιτα ραδιοφώνου. Βράχοι. Βροχή. Και από πίσω από μόνος μου να ακούω αυτό το τραγούδι. Να ενώνεται με τις εικόνες που βλέπω και να κάνουν ένα ξεχωριστό βίντεο κλιπ. Οχι τόσο ωραίο βέβαια όσο αυτό που θα δείτε. Αύριο όπως είπα δεν θα πάω για να το ξαναζήσω. Ε αυτά. Στην φωτογραφια είμαστε οι τρεις μας. Ο μεσαίος απολύθηκε τον Νοέμβριο, ο αριστερά πριν λίγες μέρες. Ο δεξία απολύεται σε 360 μέρες. Καλή θητεία β.

Λήξης - ΛΟΚ (λήξης παύλα λοκ)

και πέρασε η ώρα και καθενείς στο σπίτι του επήγε....

Ηρθε το τέλος;

Σήμερα είναι η τελευταία μέρα. Αύριο απλά θα παώ για να πάρω το απολυτήριό μου. Από την στιγμή που έφυγα από το στρατόπεδο έχω πονοκέφαλο και νιώθω οτι είμαι ζεστός. Μπορεί να έχω πυρετό. Μάλλον έληξαν τα εμβόλια που μου έκαναν την πρώτη μέρα θα είχαν διάρκεια 365 μέρες αλλά επειδή εγώ έκατσα στο δίσεκτό για την τελευταία μέρα δεν με προστατεύουν. Ετούτα!

Οταν στέκομαι στην πόρτα

Μόλις γύρισα από το στρατόπεδο. Τον τελευταίο καιρό επειδή βγαίνω πιο συχνά έχω πάρει το αυτοκίνητο και γυρνάω με αυτό. Τις προηγούμενες φορές "αγγάρευα" κάποιον. Εχω πάρει σχεδόν όλα μου τα πράγματα πια από το στρατόπεδο. Επιπλέον έχει δύο σακκούλες με βιβλία από το παζάρι στην πλατεία Κλαυθμώνος. Το πρωί ξεκίνησα μόνος για να πάω στο 401 να βγάλω ακτινογραφίας θώρακος. Ηταν να πάω χθες μαζί με τους υπόλοιπους αλλά όπως ήμουν μόνος , από άποψη συναδέλφων, σχεδόν σε όλη μου την θητεία έτσι και τώρα από τυχαίο γεγονός πήγα μόνος. Κάνεις και μία όταν παρουσιάζεσαι. Πρέπει να έχει αποδείξεις ο στρατός ότι σε παραδίδει οπώς σε παρέλαβε. Το πρωί καθώς οδηγούσα , γύρω στις 7 , κοιτούσα το φεγγάρι. Ηταν πανέμορφο. Χθες το βράδυ είχε πανσέλινο αλλά σήμερα το πρωί ήταν σαν να είχε μόλις ανατήλει. Αφού στεναχωρήθηκα που δεν είχα φωτογραφική μηχανή για την αποθανατίσω συνέχισα τον δρόμο μου.
Με την ακτινογραφιά ξεμπέρδεψα στις εννιά παρά και μετά πήγα στο παζάρι. Γύρισα στις 2 στο στρατόπεδο. Ξεχρέωσα τον οπλισμό μου και τον ιματισμό μου. Ο λοχαγός μας θέλησε να μιλήσει σε εμάς τους απολυόμενους. Δεν το είχε κάνει ποτέ μέχρι τώρα, ρώτησα έναν παλιότερο που έχει μένει για ΟΒΑ. Μας γλίτωσε και από την απογευματινή εκπαίδευση αυτό από μόνο του θα έλεγε πολλά, αλλά δεν σταμάτησε εκεί. Οταν οι υπόλοιποι απολυόμενοι έκαναν παρέλαση εμείς είμασταν στην διμοιρία με τα πολιτικά μας. Μας μίλησε ανοικτά και πιστεύω ειλικρινά. Συγκινήθηκε. Είπε καλά λόγια ότι είμασταν καλοί στρατιώτες και άλλα τέτοια. Μας ρώτησε την γνώμη μας ώστε να μπορέσει να γίνει καλύτερος στους επόμενους φαντάρους. Τα πιο πολλά δεν του τα είπαμε αλλά πιστεύω άκουσε κάποια πράγματα και σχημάτισε μια άποψη. Μας είπε και εκείνος πως έχει η κατάσταση και πως τον φρενάρουν κάποια πράγματα ώστε να είναι καλύτερη η εκπαίδευση. Βγάλαμε και μια αναμνηστική φωτογραφία. Για λίγο ήρθε πιο κοντά μας και από λοχαγός έγινε άνθρωπος. Μας χαιρέτισε έναν έναν. Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν μια φράση του που συνδυάζεται και με ένα σύνθημα που λέγαμε όταν περνούσαμε την σχολή αλεξιπτωτιστών:

"Οταν στέκομαι στην πόρτα 1000 πόδια εκεί ψηλά

το εφεδρικό χαιδεύω μου'χει φύγει η μαγκία

μα σαν έρθει εκείνη η ώρα και κοιτώ τον αρχηγό

1000 φόβους ξεπερνάω και βουτάω στο κενό"

Μας είπε λοιπόν πως τώρα ο άνθρωπος στο τέλος δείχνει τον πραγματικό του χαρακτήρα. Οπως λοιπόν μερικοί όταν στέκονται στην πόρτα μπορεί να διστάσουν την τελευταία στιγμή έτσι και εμείς πρέπει την τελευταία στιγμή, που στεκόμαστε στην πύλη για να φύγουμε, να δείξουμε ότι τελικά κάτι μας έμεινε μετά από τόσους μήνες να μείνουμε ψύχραιμοι και να μην χαλάσουμε αυτή την καλή εικόνα που έχουμε μέχρι τώρα.

Οταν πέρασα την πύλη πήγα στο αυτοκινητό μου. Μπήκα μέσα και ήθελα να τρέξω. Πάντα αντιμετώπιζα ψύχραιμα ότι έχει να κάνει με το θέμα απόλυσης. Ελεγα δεν πήραμε και πτυχίο πανεπιστημίου απλά πέρασε ένας χρόνος. Αλλά δεν ξέρω τι με έπιασε. Ημουν κάπως και συγκεκριμένα πολύ. Στην αττική οδό έπιασα και τα --- . Με είχε ρωτήσει ένα κοπέλι τα πόσα πιάνει και είπα να δοκιμάσω τελικά τα πόσα. Σκέφτηκα τι θα γινόταν αν έχανα τον έλεγχο αλλά δεν το συνέχισα για πολύ. Σταμάτησα να τρέχω και πήγα σαν άνθρωπος στο σπίτι μου. Οπως θα κάνω και την πέμπτη που θα είναι η μέρα που θα παώ να πάρω το απολυτήριο μου. Ετούτα.

Δεν ήσουνα φαντάρος...

Πρώτο ποστ

Ανάρτηση
Πέρυσι είχα κάνει αυτό το ποστ. Κάπου είπα ότι συμπαθώ τον maxim περισσότερο από εμένα, γιατί είναι πιο αγνός από εμένα. Φέτος παρατήρησα ότι σήμερα γιορτάζει και η Αγνή. Μακάρι λοιπόν αφού γιορτάζουν μαζί να καταφέρω να γίνω και εγώ πάλι τόσο αγνός όσο εκείνος.
Καλή χρονιά σε όλους με υγεία πάνω από όλα.

Το ξέχασα...

Συνήθως δεν ξεχνάω πράγματα και ειδικά γενέθλια και γιορτές. Φέτος ξέχασα την γιορτή μια πολύ καλής μου φίλης (ήμουνα στο κανδύλι , δικαιολογία), την επέτειο από κάτι πολύ σημαντικό που έγινε στην ζωή μου(αδικαιολογήτως) :-( και τέλος το πιο σημαντικό ξέχασα τα γενέθλια του blog μου. Κοίταξα το ημερολόγιο με τις υπήρεσιές μου και είδα ότι ήμουν εξοδούχος εκείνη την μέρα. 2/11/2006 ήταν η μέρα που έκανα το πρώτο μου post. Αφορούσε την νίκη της ΑΕΚ στο ch.l. Μετά από ένα χρόνο 2/11/2007 έγραψα για τον Maxim. Φέτος αν και έξω δεν έγραψα τίποτα... Είχα μόλις γυρίσει από την Δράμα.
Τέλος πάντων μια που είναι μέρες γιορτινές και που οι ευχές επιβάλλονται λίγο πολύ θα ήθελα να ευχηθώ σε όλους καλά χριστούγεννα με υγεία πάνω από όλα. Να μου ευχηθώ να συνεχίσω να γράφω και εγώ γιατί πολύ μου έχει λείψει εκεί που είμαι στα στρατά.

Πρόγραμμα

Mια τριμελής οικογένεια κατεβαίνει από το τρένο. Ο μπαμπάς αρκούδος, η μαμά αρκούδα και το μικρό αρκουδάκι. Και ενώ η μαμά αρκούδα με το μικρό αρκουδάκι προσπεράσανε βιαστικά τα μηχανήματα ακύρωσης των εισιτηρίων και κατευθύνονται προς την έξοδο του σταθμού ο μπαμπάς αρκούδος προσπαθεί να βρει τρόπο να αφήσει κάπως τα ακυρωμένα εισιτήριά τους έτσι ώστε να ειναι σε κοινή θέα για τους επόμενους επιβάτες. Τι κάνεις; ρώτησε η μαμά αρκούδα τον μπαμπά αρκούδο. Ε μπορεί να τα χρησιμοποιήσει κάποιος που δεν έχει καθόλου εισιτήριο, και συνέχισε μπορεί για εμάς να είναι για πέταμα αλλά κάποιος άλλος θα γλιτώσει το πρόσθιμο αν τον πιάσουν χωρίς εισιτήριο.
Πόσο κοστίζει ένα ακυρωμένο εισιτήριο; Για κάποιον που κατέβηκε μόλις από το τρένο δεν κοστίζει τίποτα , είναι σκουπίδια αλλά για κάποιον που μόλις ανέβηκε στο τρένο κοστίζει το 40-πλάσιο της αξίας του!!!

ΕΤ phone home

Γύρισα στην βάση μου! Στον Ασπρόπυργο. Εκεί που όλοι είμαστε ίσοι. Στην Δράμα νιώθεις σαν τον Σούπερμαν στην Γη. Έχεις ιδιότητες που άλλοι άνθρωποι δεν έχουν ή τουλάχιστον οι περισσότεροι δεν τις έχουν. Ενώ εδώ στον Κρύπτον είμαστε όλοι κοινοί θνητοί. Κρίμα. Μόνο όταν φεύγεις από την Μοίρα καταλαβαίνεις τι κάνεις σε σχέση με τους υπόλοιπους. Είπε ο λοχαγος , δεν ξέρω αν το πίστευε , ότι ο τελευταίος του ουλαμού μας , θα ήταν ο καλύτερος στους υπόλοιπους ουλαμούς. Εντάξει υπερβολές βέβαια αλλά και πάλι κάτι είναι. Ας μιλήσει βέβαια επιτέλους και κάποιος για την ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΑΔΕΙΑ!!!

Φωτια

Ήθελα το προηγούμενο ποστ να είναι το τελεύταιο που θα έγραφα απο εδώ από την Δράμα. Αλλά τελικά θα κάνω άλλο ένα. Η παρέλαση κατά γενική ομολογιά πήγε καλά. Πιστεύω πήγαμε καλύτερα από τους υπόλοιπους καταδρομείς. Ο λοχαγός είπε ότι ένιωσε την αύρα και ότι πήγαμε σαν αλεξιπτωτιστές. Εγώ ένιωσα όμορφα.
Σήμερα τελευταία μου έξοδο στην Δράμα δεν έκανα τίποτα ιδιαίτερο. Είμαι πολύ κουρασμένος. Το ταξίδι θα είναι κουραστικό. Ένα πράγμα θα μου λείψει πολύ. Η ησυχία που είχε το βράδυ το στρατόπεδο. Όχι ότι στον Ασπρόπυργο γίνεται καμιά τρελή φασαρία , αλλά η θέση του στρατοπέδου βοηθάει στο να υπάρχει ηχορύπανση. Η γαλήνη που συναντάς εδώ στην Δράμα είχα καιρό να την νιώσω. Γαλήνη όχι ερημίας. Το μόνο κακό είναι ότι δεν πρόλαβα μέρα με πολύ κρύο. Δεν πειράζει. Ελπίζω να βρω αυτή την γαλήνη τώρα που θα επιστρέψω. Τώρα που χειμωνιάζει κιόλας η γαλήνη θα έρθει πιστεύω. Τα ποστ λογικά θα μειωθούν στους ρυθμούς προ Δράμας.

Άλφα

Το σημερινό βράδυ θύμιζε κατά πολύ το πρώτο βράδυ που ήρθαμε στην Δράμα. Ήταν όλοι προσοχή, χωρίς να μιλάνε, χωρίς να κουνιούνται και πιστεύω σχεδόν φοβισμένοι. Όταν πρωτοήρθαμε βέβαια δεν ήταν φοβισμένοι, απλά πειθαρχιμένοι είτε από φόβο είτε επειδή το ένιωθαν έτσι. "Ένας γελοίος παρλαπίπας κοκοράκος που όπου με παίρνει και μένα κοκορεύομαι". Αυτοί είναι τα ψάρια. Δεν πιστεύω ότι πρέπει να φτάνουμε μέχρι εκεί βέβαια. Δεν είναι αναγκαίο να γίνονται ακραία πράγματα για να συμμορφώνονται μερικοί. Το γεγονός ότι έμειναν μέσα δύο μέρες έφτασε για να λένε οτι θέλουν να βγουν σήμερα και όχι ηρωισμούς τύπου δεν με νοιάζει και αν δεν βγω. Μαλάκες!
Είμαι πολύ θυμωμένος σήμερα. Απογοητευμένος. Μερικές φορές ακούω κάτι και πέρνω κουράγιο. Μερικοί εκτιμούν κάποια πράγματα. Όπως το να τους φωνάζω με το μικρό τους όνομα:
- Έλα Χ.
-Πως με είπες;
- Γιατί έτσι δεν σε λένε;
- Ναι απλά δεν έχω συνηθίσει να με λένε έτσι εδώ.
- Ε μόνο από τον Maxim το ακούς αυτός τους ξέρει όλους!(είπε ένας τρίτος)
Το ακούν τόσο σπάνια μέσα στο στρατό που τους έχει λείψει πιστεύω. Εδώ ακόμα και έξω δεν το ακούμε συχνά. "Έλα ρε..". Συνήθως έτσι απευθύνουν τον λόγο σε κάποιον. Παρένθεση. Άλλοι βλάκες γεννήθηκαν, βλάκες μεγάλωσαν και βλάκες θα ....
Θυμωμένο ποστ το σημερινό. Δεν μπορώ αλλιώς. Σε μια συζήτηση για το blogging κάποιος πετάχτηκε και είπε ότι είναι αυτοψυχανάληση. Προσπαθώ και εγώ τώρα να αυτοψυχαναληθώ...
Σήμερα είδα και κάποιους που είχαν φύγει λίγο πριν έρθουμε για Δράμα. Θα είναι και εκείνοι στην παρέλαση αλλά με άλλο σώμα. Χάρηκα που όταν περνούσαμε από μπροστά τους με φώναξαν. Εμένα είδαν και έψαχναν και τον ξεναγό μου. Ήταν καλό που τους έχω μείνει κάπως. Ο ένας από τους τρεις μάλιστα μου είχε πει κάποτε όταν ακόμα είμασταν στην Μοίρα "δεν μπορούσαν να είναι όλοι σαν εσένα ρε Maxim;". Για καλό το είχε πει. Και οι τρεις καλά παιδιά, ο ένας λίγο είρωνας , αλλά γενικά πολύ καλά παιδιά.
Λοιπόν ανακεφαλαίωση:το βράδυ όπως το πρώτο,υπάρχουν αυτοί που εκτιμούν και οι βλάκες, αυτοψυχανάληση και τρεις που έχουν φύγει.
Τέλος να σας θυμίσω ότι όταν θα περάσει η πρώτη ταξιαρχία καταδρομών θα είμαι στον δεύτερο ουλαμό ο έκτος από αριστερά! Θα με γνωρίσετε γιατί θα είμαι ο πιο όμορφος(μου το είπαν στην 1η ΜΑΛ) , θα έχω το χέρι πιο ψηλά (το ξέρω γιατί ενώ ο λοχαγός λέει σε μερικούς να το σηκώνουν πιο ψηλά ή να το ντεντώσουν εμένα μου είπε να το χαμηλώσω λίγο (μάλλον το κάνω ήδη σαν αλεξιπτωτιστής εγώ και κατεβαίνω να γίνω σαν απλώς καταδρομέας)),το κεφάλι μου θα είναι ψηλά, το βλέμα μου θα είναι ψαρωτικό, το στήθος μου θα είναι έξω, το τακούνι μου θα ακούγεται πιο πολύ και θα περπατάω περήφανα!
Σε προηγούμενο ποστ είχα πει ότι το τοπίο μοιάζει να είναι βγαλμένο από ταινία τρόμο (17/10). Κάποιοι μόλις σήμερα το πρωί το κατάλαβαν. Τελικά είμαι πολύ μπροστά!!
(Οι στίχοι είναι από το τραγούδι των Κατσιμιχαίων "Κορίτσια της συγνώμης")

Ναύαρχος

Πλησιάζουν οι μέρες... Πολλοί με ρωτάνε αν είμαστε έτοιμοι για την παρέλαση. Η δική μου απάντηση κανονικά πρέπει να είναι όχι. Συνάδελφοι μου αναρωτιούνται : αυτό είναι δηλαδή η παρέλαση που βλέπαμε τόσο καιρό , και εμείς έτσι πηγαίνουμε συντονισμένα , με ψηλά το χέρι , τέλεια ζυγισμένοι και στοιχισμένοι; Στην δοκιμαστική καθώς περνούσαμε δίπλα από άλλα τμήματα που είχαν ήδη παρελάσει άκουγα σχόλια οπως: "αυτή είναι η 2α ΜΑΛ;" , "έτσι μπράβο ρε σκυλιά". Πήρα πολύ ηθικό εκεί και πεισμάτωσα να πηγαίνω ακόμα καλύτερα."Πιο δυνατά το τακούκι και πιο ψηλά το χέρι". Ο λοχαγός μας είπε ότι πάμε πολύ καλά. Καλύτερα από τους υπόλοιπους πρασσινομπερέδες. Είμαστε οι καλύτεροι των καταδρομών. Τώρα μένει να παρελάσουμε σαν αλεξιπτωτιστές. Υποτίθεται ότι δεν το έχουμε καταφέρει ακόμα. Ελπίζω να το καταφέρουμε την Τρίτη. Να πετάξουμε όπως αρμόζει σε εμάς δηλαδή. Θα τα πούμε στα 1200 πόδια!!!!

SCROLL

Γιούπιιιι επιτέλους Παρασκευή- Μία είναι η ομαδα! ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΑΡΑ γιάννης από αμπελοκήπους- Θέλω να πάω για καφέ θέλει να έρθει κανείς τελευταία ώρα;... Μανταλένα- Σου έχω θυμώσει αλλά πάρε με τηλέφωνο Λία- Πάλι στα Goody's τρώτε;- Ώρες ώρες με νευριάζεις απίστευτα...- Ρε σεις πόσο ήρθε ο ΟΣΦΠ με την τούρκικη;- Υπομονή είναι μόνο 14... - Τελικά δεν είσαι για να δίνει κανείς σημασία... -
Περίπου αυτά!!! είναι μηνύματα που βλέπω να περνάνε σε σκρόλ στο μαγαζί που συνήθως τρώω όταν είμαι εξοδούχος!

Γκρετελ

Δεν έχω πολλά να πω σήμερα. Κάποια στιγμή θα κάνω σύγκριση Χανιά , Ασπρόπυργο(ΣΧΑΛ) , Ασπρόπυργο(ΜΑΛ) και Δράμα.

Σύνθημα!

ΔΡΑΜΑ ΝΑΟΥΣΑ ΡΕΝΤΙΝΑ

ΠΗΓΑ ΜΑΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΙΔΑ

ΗΤΑΝ ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ΛΕΒΕΝΤΕΣ

ΚΑΙ ΦΟΡΟΥΣΑΝΕ ΜΠΕΡΕΔΕΣ

εντάξει μερικοί ήταν πιο λεβέντες από τους άλλους και φορούσανε πουλάδες , αλλά μην τους το πείτε και ζηλέψουν, οι καημένοι....

μαξιμ φρομ δραμα

-Πήγες;
- Που ρε;
- Γάμησες;
- Όχι σε ένα ίντερνετ καφέ πήγα.
- Έλα ρε αφού σε είδα ήρθες από Βόρια
- Τι Βόρια ρε;
- Ήρθες από την άλλη μεριά της πύλης.
- Ααα.. στο παρκάκι ήμουνα καθόμουν και μιλούσα στο τηλέφωνο.
- Έλα ρε ντρέπεσαι στην ηλικία σου; σιγα. Λέγε καλά ήταν;
Τόσο δύσκολο είναι να πείσω κάποιον ότι δεν πήγα σε μπουρδέλο;

maxim from drama

Αυτο που μου έχει κάνει εντύπωση εδώ στην Δράμα είναι ότι όλα τα γύρω χωριά έχουν δικό τους γήπεδο ποδοσφαίρου και μάλιστα με χόρτο. Μάλλον το αγαπάνε πολύ το ποδόσφαιρο εδώ πέρα και καλά κάνουν! Τα παιχνίδια τα δείχνει και τοπικό κανάλι. Λογικά όχι ζωντανα αλλά και μαγνητοσκόπηση δεν είναι λίγο. Μου έχει λείψει να παίζω ποδόσφαιρο. Χτες το βράδυ στην ξενάγηση περάσαμε και από ένα γήπεδο. Τα φώτα ήταν αναμένα αλλά δεν έκανε κανείς προπόνηση. Κρίμα.

μαξιμ απο δράμα

Με πήγαν mini βόλτα στην Δράμα. Δεν είδα και πολλά. Το πρωί πάντως πηγαίναμε στην Ασπροβάλτα και ήταν υπέροχα. Παντού ομίχλη. Τα δέντρα φαινόντουσαν λες και ήταν κομμένα. Το τοπίο είναι βγαλμένο από ταινία τρόμου. Ο "ξεναγός" μου μου είπε ότι είχε γίνει κάποιο ατύχημα πριν δύο χρόνια. Ένα τρένο χτύπησε ένα φορτηγό. Νύχτα ήταν χωρίς φώτα δεν κατέβηκαν οι μπάρες και αυτό ήταν. Δεν μου είπε αν είχε νεκρούς ή κάτι , λογικά θα είχε, το μόνο που μου είπε ήταν ότι ο δρόμος ήταν κλειστός για τρεις μέρες.(ή κάτι τέτοιο). Αυτά. Δεν ξέρω απλά νιώθω την ανάγκη να γράψω , να διαβάσω , να ξεφύγω από τα στενά όρια του στρατού.
Σήμερα κάτι ανέφερε για κομμουνισμό και δικαιώματα. Αν έβλεπε ο λοχαγός τι διαβάζω όλο και κάτι θα μου έλεγε. Μιλούσα με τον "ξεναγό" μου και του είπα ότι με λένε αναρχικό κάποιοι στο στρατό. Είδαν μια παλιά μου φωτογραφία και οι άσχετοι αμέσως αυτό είπαν. Καλά όχι ότι με πειράζει ιδιαίτερα αν και δεν είμαι αναρχικός. Εκείνος όταν του είπα αναρχικός αμέσως είπε την λέξη ελεύθερος. Μόνο με καλλιτέχνη μπορώ να μιλήσω πια; Λες να είναι δείγμα ότι γίνομαι και εγώ; Με σύστησε στην δασκάλα του ότι έχω σχέση με τα εικαστικά! Ένιωσα σημαντικός. Αυτά. Α! το είπα και πιο πάνω; Καλό βράδυ σε όλους. Εδώ το βράδυ είναι πάντα ιδιαίτερο όπως και το πρωί. Δεν ξεχωρίζεις εύκολα την ανατολή από την δύση. Είναι πάντα πιο ατμοσφαιρικά στο βουνό (έπρεπε να το βάλω στο χτεσινό ποστ!).
Σας έλειψα που δεν έγραφα τόσο καιρό; ΤΟ ΞΕΡΩ

Maxim apo drama

Είμαι στην Δράμα. Είχα καιρό να κάνω road trip. Ώραία ήταν. Προσπάθησα να μείνω ξύπνιος όσο περισσότερο γίνεται. Διάβασα και λίγο. Είχα καιρό να διαβάσω, μου έχει λείψει. Έκανα την διαφορά από όλους τους άλλους που έπαιζαν psp και άκουγαν μουσική από το κινητό. Καθώς φτάναμε θυμήθηκα τα Γιάννενα. Το βράδυ ήταν υπέροχο. Πολύ ησυχία. Υπερβολικά πολύ. Επιτέλους! Είχε κρύο αλλά το ωραίο το κρύο. Εμένα μου άρεσε. Είμαι παιδί του χειμώνα πως να το κάνουμε;
Το πρωινό ήταν πολύ πιο όμορφο. Φαντάστηκα πως θα ήταν τα γύρω βουνά με χιόνι. Από την αρχή ορεινός ήθελα να δηλώσω και όχι αλεξιπτωτιστής , αλλά μου είχαν πει ότι τους αθηναίους τους στέλνουν στην Κύπρο. Τέλος πάντων δεν μετανιώνω. Ευκαιρία όμως να ζήσω για λίγο σαν ορεινός...Έτσι είμαστε εμείς του βουνού.
Τώρα είμαι έξω. Φαίνεται ε; Βρήκα μες τα σκοτάδια ενα ΑΕΚ cafe, ένα τουρκικο τέμενος και τέλος ένα νετ cafe γιαυτό τα λέμε! Ελπίζω να βρω και άλλα διάφορα, να γνωρίσω καλύτερα την πόλη. Αυτά. Τους ζυγόυς λύσατε , μάρς

Το παραλήρημα ενός φαντάρου...

Είσαι στο σπίτι σου και προσέχεις τα "αδέρφια" σου. Τα όπλα τους, τα πράγματά τους , να ξυπνήσουν στην ώρα τους για να πάνε στην υπηρεσία τους και να κοιμούνται κανονικά. Ξαφνικά και ενώ παρατηρείς τον ουρανό ακούς φωνές από το λιμάνι. Είναι δύο από τα "αδέρφια" σου. Μιλάνε ψιθυριστά αλλά η ησυχία κάνει να ακούγεται καθαρά ο διάλογός τους. Μαλώνουν για κάτι. Δεν έχει σημασία γιατί.
Το σημαντικό είναι ότι τα λόγια τους μεταφέρονται όσο σιγά και αν μιλήσουν. Ο άνεμος τα μεταφέρει. Τα κάνει να ακουστούν παντού. Γιαυτό αν έχετε ένα μυστικό να το λέτε πολύ ψιθυριστά σχεδόν να το διαβάζει ο άλλος από τα χείλια σας...
Ζήλεψα που είδα τόσο πολλά μαζεμένα ποστ από τους φίλους μου Moloch και Πυθαγόρα. Όταν είμαι στην σκοπιά κάνω διάφορες σκέψεις αλλά σπάνια τις έχω γράψει κάπου. Ο τίτλος είναι του καταδρομένα Σ.Δ ήταν κάποια στιγμή που κάναμε καθαριότητες πριν λίγες μέρες. Τα νέα μου είναι ότι φεύγω την Τετάρτη για την Δράμα. Αν όλα πάνε καλά θα συμμετάσχω στην στρατιωτική παρέλαση της Θεσσαλονίκης. Βάλτε 28/10 στις 12:00 νετ ή ερτ είμαι στην αριστερή πλευρά ο έκτος, θα γνωρίσετε τον maxim από "κοντά".

i beliece i can fly!!

Το πίστεψα και τα κατάφερα. Οι πιο πολλοί ήταν πιο σίγουροι από εμένα ότι θα τα κατάφερνα. Εγώ είχα αμφιβολίες. Το ότι πίστεψαν τόσο σε μένα με άγχωσε αλλά με έκανε να νιώθω και πολύ σημαντικός.
Στέκεσαι στην πόρτα και περιμένεις. Από την στιγμή που θα έρθει η σειρά σου περνάει ένα δευτερόλεπτο μέχρι να κάνεις την έξοδο. Σε λιγότερο από δύο δευτερόλεπτα το αλεξίπτωτο ανοίγει. Μέχρι εκείνη την στιγμή έχεις το κεφάλι σου κατεβασμένο. Όταν νιώσεις το τράβηγμα του αλεξιπτώτου κοιτάς προς πάνω, βλέπεις έναν μεγάλο καταπράσσινο θόλο. Το αλεξίπτωτό σου άνοιξε με επιτυχία. Τώρα το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να πάρεις μέτωπο κόντρα στον άνεμο and.... enjoy the ride!! Εκεί πάνω είναι όλα τόσο ήσυχα. Έχει μια απίστευτη ¨αέρινη σιωπή¨. Στα αλήθεια φαίνοται όλα πολύ μικρά και διαφορετικά από εκεί πάνω.
Στο πρώτο άλμα ήμουν για αρκετή ώρα καθιστός δίπλα στην πόρτα. Είδα τριάντα να πηδάνε πριν από εμένα. Δεν δίστασε κανείς. Φυσικά δεν το έκαναν όλοι με τον σωστό τρόπο αλλά το γεγονός ότι δεν κώλωσε κανείς σε κάνει και εσένα αναίσθητο σε αυτό. Ήμουν πρώτος στο stick, δηλαδή ήμουν ο πρώτος που θα πηδούσε. Στεκόμουν στην πόρτα για τουλάχιστον πέντε λεπτά. Τώρα που το γράφω έχω ένα σφίξιμο στο στομάχι. Ίσως να είχα και τότε, δεν θυμάμαι. Το μανίκι από το χιτώνιο της παραλλαγής είχε κατέβει και φαίνεται το ρολόι μου. Η ώρα ήταν οκτώ και εικοσιένα λεπτά. Ο φωτογράφος με έβαλε ακριβώς εκείνη την στιγμή.
Δεν θυμάμαι τι ώρα προσγειώθηκα. Δεν έχει σημασία. Το άλμα συνήθως κρατάει ένα λεπτό, μπορεί και δύο αν ο άνεμος και το μέτωπό σου είναι σωστό. Στην προσγείωση παραλίγο να πέσω σε κάποιον που πήδηξε λίγα λεπτά πριν. Κάποιος μετά από εμένα παραλίγο να πέσει πάνω μου. Ο θόλος του αλεξιπτώτο του έπεσε πάνω μου. Όλοι περπατούσαμε με ένα χαμογέλο και λέγαμε γαμώ μαλάκα γαμώ.
Έχω κάνει πέντε άλματα μέχρι σήμερα. Όλα λίγο πολύ έχουν την ίδια αλλά διαφορετική αίσθηση. Στην απονομή η ευχή μία και από όλους η ίδια: ¨Καλές προσγειώσεις¨.
Στην προσπάθειά μου να γίνω αλεξιπτωτιστής ήταν κοντά όλοι. Άλλοι κρυφά άλλοι φανερά. Δεν συμφωνούσαν με την απόφασή μου αλλά με στήριξαν, και ένιωσαν ικανοποίηση όταν τα κατάφερα. Τους χρωστάω ένα μεγάλο ευχαριστώ.
lyrics
video

Ηλιος

please mind the gap between the train and the platform,
παρακαλούμε προσοχή στο κενό μεταξύ συνειρμού και αποφράδας!!!

Απονομή πουλάδας

Καταδρομέας Maxim Glendower! Το σχολείο άρχισε 5 Μαϊου και τελείωσε 11 Ιουνίου. Τώρα πια θα παρουσιάζομαι καταδρομέας αλεξιπτωτιστής!!! Τα προηγούμενα κεφάλαια εν καιρώ. Μου λείπει να σας γράφω!

Μου λείπει η Χαίτη μου!

Σε συνάντησα στο τρένο τυχαία. Επιτέλους ήσουν μόνη και εγώ το ίδιο. Θα μιλούσαμε σαν άνθρωποι σκέφτηκα. Φορούσες μαύρα ρούχα, όπως πάντα. Στον ώμο η μαύρη σου ζωγραφισμένη τσάντα. Είχες την κλασσική μελαγχολία στο πρόσωπο αν και χαμογελούσες.
-Σου πάει και έτσι το μαλλί αλλά ήσουν πιο ωραίος με το μακρύ, όχι το πολύ μακρύ και ξυρισμένος που είσαι σου πάει.
-Μου λείπει η χαίτη μου, νιώθω γυμνός. Που ακούστηκε λυκάνθρωπος κουρεμένος και ξυρισμένος;
-Ε εντάξει είσαι πολιτισμένος λυκάνθρωπος εσύ!
- Ναι πήγα στον στρατό και εκπολιτίστηκα. Εγινες άνθρωπος μου είπαν μερικοί και άλλοι με ρώτησαν γιατί ήμουν έτσι!
- Εντάξει είπαμε αλλά όχι και έτσι.
- Εσύ είσαι καλλιτέχνης γιαυτό δεν σου φαίνεται περίεργο. Και του Ξ του άρεσε σχεδόν.
- Ποιος είναι ο Ξ;
- Ενας καλλιτέχνης από το στρατό.
Αυτά!

Απονομή μπερέ!

Καταδρομέας Maxim Glendower 08 A' ΕΣΣΟ χειριστής όλμου κλπ....
έχει και προηγούμενα κεφάλαια θα τα γράψβ εν καιρώ!

Θύρα

05/03
Βραδυνή άσκηση. Φούμο και κακό. Έρπειν και βλακείες. Το βράδυ διακοπή ρεύματος. Δεν προλάβαμε να πλυθούμε και αύριο... στην αναφορά του λόχου παρουσιάστηκε κάποιος είχε ακόμη βρώμικα χέρια απο χτές, ο λοχαγός δεν τον είδε και παρουσιάστηκε και στην αναφορά της μοίρας με βρώμικα χέρια. Ο διοικητής είπε στον λοχαγό να δει τα χέρια του στρατιώτη εκείνος είπε: ναι δείξε τα χέρια σου στο λοχαγό να στα πλύνει , ε στρατιώτες είναι κύριε διοικητά θα λερωθούν κιόλας, τον ψιλοειρωνεύτηκε και τα πήρε ο διοικητής. Ο λοχαγός έφυγε και οι εκπαιδευτές , που είναι παλιοί φαντάροι τα πήραν στο κρανίο. Έκανα και την πρώτη μου πορεία. 12 χιλιόμετρα, μόνο ο ώμος μου πιάστηκε λίγο. Το βράδυ σκοπιά με τον Μ.Β ο οποίος αποδείχτηκε αετός. Μας έσωσε στην σκοπιά, τους έβλεπε όλους από πολύ μακρυά, αλλά του μαλάκα του πήραν τον φακό. Ευτυχώς περίπολο καλό παιδί και δεν τον έδωσε στον επόπτη. Την δεύτερη φορά δεν μας έδωσαν τα συνθηματικά αλλά ευτυχώς την γλιτώσαμε φθηνά, και όταν λέω φθηνά εννοώ τσάμπα!
11/03 επιστρόφη από άδεια όλα καλά. άσκησεις χωρίς όπλο. Παραλίγο να αργήσουμε επειδή ο Ν. ξυρίστηκε στο αεροδρόμιο. Σήμερα ήταν η επιλογή για την παρέλαση της 25 Μαρτίου στα Χανιά δεν με πήραν και νταουνίαστηκα απίστευτα.
12/03 Έκλεισα μήνα
Με πήραν στην παρέλαση! Ανέβηκε το ηθικό! Θυμήθηκα όταν μας είπαν τα αποτελέσματα των αλεξιπτωτιστών και συγκινήθηκα. Όταν με διάλεξαν για την παρέλαση είπε ο υποδιοικητής να πάρουμε και κανέναν όμορφο! Θυμήθηκα το sms!
13/03
Ο υποδιοικητής: μην τους αφήνετε ελεύθερο χρόνο γιατί αν έχουν ελεύθερο χρόνο σκέφτονται. Όντως χτες που είχα αρκετό ελεύθερο χρόνο άρχισα να σκέφτομαι και μελαγχόλισα.
18/03
Άσκηση στο πεδιό βολής: πυρ και κίνηση με αβολύδωτα. "Με καλύπτεις; Σε καλύπτω φύγε! Ασφαλίζω φεύγω!"΄
19/03 Πρόβα για παρέλαση
Πάντα στο πιο "χ'αλια" ουλαμό όπως και την πρώτη μέρα, πάντα στον πιο χάλια ζυγό. Μήπως δεν είναι τυχαίο? Είμασταν βέβαια ο δεν ξέρω να κρατάω αποστάσεις ΕΠΟΠ και τέσσερις που δεν είχαν ξανακάνει παρέλαση
20/03 Πάλι μετακόμιση!
Οι άλλοι κυρίως εγώ απλά θα χρεωθώ άλλη εξάρτηση (την είχα φτιάξει χτες και ήταν τζιτζί, έτρεχα και δεν έφυγε τίποτα). χρεωθήκαμε berking! Βαρύ για εμένα σίγουρα. Θα έρθουν κοντά στα εκατό άτομα, 76 απο το ΚΕΕΔ και 18 απο την 2α ΜΑΛ. Προβλέπεται να μας πάνε καλύτερα οι υπηρεσίες.
Έφυγαν το πρωί οι άλλοι με ειδικότητες όπως μάγειρας, οδηγός και λοιπά κοινώς οι λουφαδόροι! Ο κολλητός Π. Φ. έφυγε. Θα μετακομίσω σε λίγες μέρες και θα μείνω με άτομα που δεν τους πολυ ξέρω. Όλα καλά ευτυχώς μέσω Α. Δ. πήρα κρεβάτι με καλό στρώμα και φοριαμό πολύ κοντά μου.
21/03
Ήρθαν τα παιδιά από το ΚΕΕΔ. Μας είδαν στην γενική πρόβα παρέλασης, με τους μπερέδες και τα φουλάρια. Όταν περάσαμε σηκώθηκαν όρθιοι, σίγουρα ψάρωσαν οι "Αθη- νέοι"! Οι περισσότεροι τους αντιμετώπισαν λες και είναι κάποιοι κακοί άνθρωποι που ήρθαν να μας φάνε!
24/03
Χτες δεν ήμουν καλά. Από την Παρασκευή ή Πέμπτη βράδυ μάλλον κρύωσα. Έβγαλα το jacket ενώ ήμουν ιδρωμένος για την αναφορά. Μερικοί ηλιθίοι αφήνουν το παράθυρο ανοικτό και κρυώνουμε. Με νοιάστηκε ο Ο. Τ. "Έχουμε έναν αρρωστάρη εδώ κύριε εκπαιδευτά" μου είπε να σκεπαστώ και με το φάκελο για να πέσει ο πυρετός. Νιώθω καλύτερα σήμερα. Έχω φάει πολύ strepsis. Δεν πρέπει να έχω πυρετό.

Αυτά

Καλή σκοπιά καλή σκοπιά και πολλά νούμερα γερμανικά!!
το είπε μια σειρά μου και το έκλεψα και το δημοσιεύσα!!
Την Κυριακή 30/03/08 μας ήρθε ειδοποίηση ξαφνικά ότι άλλαξαν τα συνθηματικά:
αριθμός σκοπού 4
αριθμός εφόδου 0
παρασύνθημα ΑΕΚ-ΤΙΤΛΟΣ

Συνέχεια....

20/02 23:30
Μετά το φαγητό και κατά την διάρκεια του ελεύθερου χρόνου στις 20:00 μας είπαν αναφορά (19:30 τελείωσα το φαγητό). Η αναφορά αφορούσε τις εξαρτήσεις , εκπαίδευση δηλαδή, να τις δέσουμε και να τις λύσουμε τρεις φορές. Εγώ το έκανα μόνο μία! Γιατί λέει όσοι θα πάνε αλεξιπτωτιστές θα το κάνουν με κλειστά μάτια για εξέταση. Στην βραδυνή αναφορά (22:00) μας έκαναν παρατήρηση που δεν ξέραμε το δέσποτα παντοκράτωρ (βραδυνή στρατιωτή προσευχή) και επειδή είναι στον πίνακα ανακοινώσεων "θα έπρεπε" να το ξέρουμε και ότι πάλι οι αλεξιπτωτιστές εξετάζονται και αν δεν το ξέρουν τους "μπιμ". Πρέπει να το γράψουν οι υποψήφιοι αλεξιπτωστές και την τρίτη , που θα επιστρέψουμε από άδεια, θα πρέπει να το ξέρουμε. Μετά μας έβαλαν και τρέξαμε μέχρι τον λόχο διοικήσεως και πίσω. Λίγα μέτρα είναι εντάξει. Ένα παιδί έπεσε. Ήθελα να χτυπήσει για να βγει στην αναφόρα για το χτύπημα και έτσι να αναφερθεί το καψόνι. Όταν γυρίσαμε όλοι ήταν σαν τις κότες και εκτελούσαν τα παραγγέλματα όπως έπρεπε. Μερικοί βλάκες τότε ένιωσαν ότι είναι φαντάροι. Όταν μπήκαμε μέσα πάλι έτρεχαν για να προλάβουν να ξαπλώσουν , ενώ τις προηγούμενες μέρες έκαναν με το πάσο τους! Ο χοντρός δεν κατάλαβε τι του είπε και είπε ότι κάνω πάντα παράπονα σαν την πούστρα. Γαμώ το σπίτι σου χοντρέ, βλάχο, αγράμματε. Το βράδυ επειδή μιλούσαν μερικοί (και στο κινητό και μεταξύ τους) μας άναψαν τρεις φορές τα φώτα και μας κατέβασαν να βάλουμε παραλαγή. Αλλά μας ανέβαζαν μετά από λίγο. Την τρίτη φορά ο F. (που είχε ξενερώσει απίστευτα) είπε : όποιος ξαναμιλήσει θα του γαμήσω την παναγία! Φυσικά έσκασαν όλοι!
21/02 20:21 RNA
α ρε νέοι!!!
22/02 01:35
Το θαλαμοφυλίκι μοιάζει με τις πρώτες ώρες στο ιχθυοπωλείο. Κανείς να μιλήσεις με, φοράς καπέλό, φοράς εξάρτηση (ποδιά), άρβιλα (γαλότσες) και προσέχεις τα ΨΑΡΙΑ!!!Καμιά φορά περνάει έφοδος ο Αρχιλοχίας, ο Ανθυπολοχαγός (Υποδιευθυντής, Διευθυντής). Καλό ε?
14:19
Πιο νωρίς που περιμένα για να τηλεφωνήσω μίλησα με ένα φαντάρο από τον πρώτο λόχο (Οι νεοσύλλεκτοι είμαστε χωρισμένοι σε δύο λόχους, εγώ είμαι στο δεύτερο) και η γνώμη του ήταν ότι εμάς τρέχουν. Απλά μέχρι τώρα πίστευα ότι συμβαίνει το αντίθετο και ξαφνιάστηκα που το άκουσα από κάποιον άλλον. Έτσι το βλέπω εγώ μου είπε....
15:25
Το κάπνισμα κάνει κακό στην θητεία: χάνεις πολύ από τον λίγο ελεύθερό σου χρόνο για να κάνεις τσιγάρο και μετά δεν έχεις αυτά που πρέπει έτοιμα. Φυσικά και υπάρχουν άτομα που καπνίζουν και προλαβαίνουν αλλά όσο να πεις χάνεις πολύ χρόνο και χρήμα αν καπνίζεις!
23/02 με 26/02 άδεια ορκομωσίας!!!
28/02 Τσικνοπέμπτη
Φάγαμε αρακά αλλά το μεσημέρι κοτόπουλο. Στην βολή τα πήγα σκατά. Βραδυνή γαμώ! Πάμε να μείνουμε στο πρώτο λόχο. Σκατά. Μεγάλη πιθανότητα να χωριστούμε η παρέα. Σκατά (δις)
29/02 Η πρώτη μου σκοπιά
Τα πήγα πολύ καλά. Κάνω "ζωηρή" αναγώριση! Φωνάζω από την μέση του στρατοπέδου και ακούγομαι στην πύλη! Είδα και το πρώτο μου όνειρο. Κακό βέβαια... είδα ότι ήμουν αναφερόμενος!
Μετά την ένωση των δύο φυλών αλλά survivor τα πράγματα σοβάρεψαν. Έχουμε μείνει κιόλας τα παιδιά που θέλαμε Ε.Δ οπότε υπάρχει διαφορετική αντιμετώπιση. Εμάς του δευτέρου λόχου μας έχουν λες και δεν ξέρουμε τίποτα. Σιγά σιγά θα μας μάθουν και θα τους μάθουμε όμως.
03/03 Υποψία στρατού!
Γυμναστική γυμνοί από την μέση και πάνω. Κάτι βλαμένα ενώ πηγαίναμε χαλαρά ήθελαν να πούμε σύνθημα. Ο διμοιρήτης δεν ήθελε να πούμε. Από την μπροστά διμοιρία ακούστηκε σύνθημα και κάτι βλαμμένα επανέλαβαν ενώ δεν έπρεπε. Τσαντίστηκε ο διμοιρήτης μας και άνοιξε ρυθμό. Έμεινα να τον ακολουθάω εγώ και άλλοι τέσσερις από μία διμοιρία εικοσιέξι ατόμων! Σε κάποιο σημείο σταματήσε και κοίταξε πίσω του. Που είναι η διμοιρία μαλάκες; Θέλετε και σύνθημα! Εκεί είναι τα αρχίδια σας στην φωνή; Αφού μαζευτήκανε πάλι οι υπόλοιποι πέσαμε για κάμψεις. Στον στρατό όταν κάνεις κάμψεις πρέπει να μετράς κιόλας. Το μέτρημα ξεκινάει από το καμία ,μία , δύο κλπ. Τον ρυθμό τον δίνει ο διμοιρήτης. Πάνω κάτω. Επειδή μείναμε πολύ ώρα κάτω οι πιο πολλοί δεν μπόρεσαν να σηκωθούν άσε που ξεχάσαμε να πούμε καμία. Όποτε πήραμε και άλλη. Αλλά τότε για να σηκωθούμε το είπε ένας άλλος διμοιρήτης οπότε πάλι δεν μέτρησε. Στην τρίτη πάλι μας άφησε στο κάτω πολύ ώρα και δεν σηκώθηκαν οι περισσότεροι. Είπε μαλάκες ούτε καμία δεν μπορείται να πάρετε!!! Απόγευμα σκοπία στην διαχείριση. Το βράδυ σκοπιά. Άργησα να ξυπνήσα. Άρον άρον προετοιμασία. Έφοδο και περίπολο. Παλιός μαλάκας μου πιάνει κουβέντα και όταν έρχεται το περίπολο κάνω λάθος στην αναγνώριση. Την ώρα της επίλυσης της διαφοράς σκάει μύτη η έφοδος. Γενικά κακή μέρα για σκοπία. Να αναφέρω αύριο στον επόπτη ότι έγινε λάθος στην αναγνώριση.
04/03 Αγωνία για την χθεσινή πατάτα στην αναγνώριση:
Τίποτα δεν έγινε τελικά στην πρωινή φρουρά το ανέφερα αλλά δεν μου είπε τίποτα ο επόπτης, φθηνά την γλίτωσα.
Σήμερα τελικά θα γίνουν τα τεστ για την επιλογή των υποψήφιων αλεξιπτωτιστών. Από την αρχή δεν πίστευα ότι θα τα πάω καλά. Από την χθεσινή σκοπία είναι πιασμένες οι γάμπες μου και νιώθω πιασμένος παντού. Το μίλι το έκανα σε 6:05 ενώ το όριο ήταν 7:30, έκανα κάμψεις 43 με όριο 30 , κοιλιακούς 30 με όριο 25 και έλξεις 13 με όριο 5. Αυτό που έχει μεγαλύτερη βαρύτητα είναι οι έλξεις. Πρώτη φορά κάνω τόσες πολλές. Γενικά δεν νιώθω ότι ζορίστηκα σε κανένα από τα τεστ. Άλλα παιδιά έκαναν τα πάντα και προσπάθησαν πάρα πολύ για να πετύχουν αυτές τις επιδόσεις. Όταν έπαιρνα τις έξλξεις πολλοί ξαφνιάστηκαν που τα πήγα τόσο καλά. Ακόμα και εγώ ξαφνιάστηκα βέβαια. Αλλά πολλοί δεν με είχαν για τόσο ενεργητικό και δυναμικό. Τους έκοψα τα πόδια θα έλεγα. Χαίρομαι που ένιωσαν έτσι γιατί με έιχαν συνδέσει με κάτι αδύναμο. Καλά να πάθουν άλλοι φορά να φυλάγονται!!!

Από την πρώτη μέρα

12/02 Πρώτη νύχτα:
Ένιωσα σαν τον Χρόνη Μίσσιο. Όταν έφευγε από την απομόνωση θυμόταν τα παλιά του τραύματα. Εγώ στην απομόνωση δεν σκεφτόταν τον ευατό του, σκεφτόταν πως θα επιβιώσει εκεί πέρα. Έτσι και εγώ, όταν εκτελούσα στα αρχίδια μου αλλά όταν ξάπλωσα ένιωσα πόνους στα πέλματά μου από τα άρβιλα. Το κρεβάτι είναι χάλια! Σκέτο αφρολέξ και σεντόνι τρύπιο!
13/02
Κάτι μου έλεγε το 302 (είναι η σειρά κατάταξής μου). Τελικά μου ήρθε. Έχει σχέση με δρόμο ξεχωριστό για εμένα.
14/02 Χανιά blues
Την μέρα του αγίου βαλεντίνου οι εκπαιδευτές μας έστελναν φιλάκια. Τι κάνουν ρε γαμώτο σκέφτηκα. Μας είπαν αφού θα σας γαμήσουμε που θα σας γαμήσουμε να μην βάλουμε και λίγο συναίσθημα μέρα που είναι!! (Μεγάλη φαντασία έχεις)
15/02 Η πρώτη μου αγγαρεία
Εκεί που κάναμε παρέλαση χρειάστηκαν δέκα άντρες στην διαχείριση υλικού. Ήμουν στους τυχερούς. Έχασα ξανά το πρόγευμα. Εδώ και τρεις μέρες το χάνω. Μόνο την πρώτη μέρα το πήρα και δεν το έφαγα κιόλας εκείνη την στιγμή. Σκατά. Τώρα που είπα σκατά έχω να χέσω από την τρίτη 12/2 το πρωί. Άντε να δούμε.
15/02 Κιόσκι στίβου μάχης
Στο μάθημα για τον οπλισμό ένας είπε μία χαζομάρα και ο εκπαιδευτής αστειεύτηκε μαζί του. Γέλασαν όλοι!(Το 90% είναι Κρητικοί). Και εκείνος απαντάει: τι γελάτε εσείς ρε είστε καλύτεροι εσείς οι Αθηναίοι οι βρωμοποδαράδες....(οι πιο πολλοί είστε κρητικοί μαλάκα, σχόλιο δικό μου)
* Πριν πάω στο κιόσκι μου ήρθε καθώς περνούσαμε από τον στίβο μάχης να σπρώξω κάποιον στο λάκο με το νερό.
16/02
Ο λοχαγός μας , του δευτέρου λόχου , μας άφησε μία ολόκληρη μέρα να μην φοράμε τα άρβιλα για να ξεκουραστούν τα πέλματά μας. Στα παγκάκια που κάθονται για να κάνουν τσιγάρο είναι κάποιοι στρατιώτες και τους φωνάζω ότι ο δεύτερος λόχος πρέπει να πάει κάτω. Ακολούθησε ο εξής διάλογος:
- Όλος ο δεύτερος λόχος κάτω... παιδιά είστε του δευτέρου;
- Μας βλέπεις να φοράμε αρβίλες;
- Υπάρχουν και στον δεύτερο λόχο μαλάκες σαν και εσάς
17/02 Συνέντευξη με τον λοχαγό του λόχου. (Στην συνέχεια θα έχω ποστ με ατάκες του)
Στα ενδιαφέροντα του είχα βάλει γράψιμο. Και του είπα για το blog και σημείωσε την διεύθυνση! Γενικά πολύ καλά στην συνέντευξη. Πριν μπούμε περιμέναμε καθιστοί έξω από το γραφείο του. Είχε ένα πολύ όμορφο βράδυ. Σαν να ήμουν στην κατασκήνωση ένιωσα.
18/02 12:40
Πληρώθηκα! 8,63 ευρώ αναλυτικώς έλαβον:
1* 5 ευρώ
1* 2 ευρώ
1* 1 ευρώ
1* 0,5 ευρώ
6* 0,02 ευρώ
Όταν πληρώθηκα είδα στο χαρτί την διεύθυνση του blog. Αμφιβάλλω αν έχει μπει!
18:45
Έχω σχεδόν με τρία άτομο. Σήμερα χωρίς να γίνει τίποτα σχεδόν θύμωσα πιο πολύ από τις προηγούμενες φορές. Αλλά έδωσα τόπο στην οργή. να ρωτάς άλλη φορά και όταν μιλούσε σε άλλον με είπε κ μαλάκα και είπε και αυτό που άκουσες κιόλας ο μάγκας. Σου γαμώ το σπίτι παλιοπούστη.
22:04
Ο λοχίας στην βραδυνή αναφόρα είπε πηγαίντε τώρα να πλυθείτε,να γυαλιστείται, να ξυριστείται τέλος πάντων δεν ξέρω τι κάνετε κάθε βράδυ....
Δική μου σκέψη: πηδάμε τον λοχία στα τέσσερα. Απλά μου είχε σπάσει τα νεύρα γιαυτό το σκέφτηκα
19/02 Υπηρεσία στα μαγειρία
Κάποιος πήρε τηλέφωνο στο ραδιοφωνικό σταθμό που ακούγαμε και έκανε αφιέρωση. Μετά από λίγο ακούσαμε: αφιερωμένο σε όλα τα παιδιά που βρίσκονται στα μαγειρία της 1ης ΜΑΛ , δεν θυμάμαι πιο τραγούδι ήταν κάποιο κρητικό πάντως. Το σλόγκαν της υπηρεσίας ήταν το ακόλουθο: πλένω δίσκους και βλασφημώ.... κατά το πίνω μπάφους και παίζω pro
20/02 11:35 Στην πρόβα ορκομωσίας
Ο διοικητής είπε να μην λέει όποιος θέλει το "ουνεκρόμ απ"(κεφάλι δεξίαπ) γιατί εδώ δεν έχουμε δημοκρατία εδώ είναι στρατός και θα το λεεί όποιος έχει την διαταγή να το λέει! Επίσης αν λιποθυμήσει κάποιος , από την πολύ ώρα ακινησίας, δεν θα χαλάσουμε την διάταξη αλλά οι δύο διπλανοί του θα τον πάνε πίσω που θα είναι ο γιατρός και μετά θα γυρίσουν στην θέση τους.
Η συνεχεία την επόμενη φορά. Χαιρετίσματα από την 1η ΜΑΛ

Ηλεκτρικό

Τις δύο τελευταίες μέρες ήμουν εξοδούχος. Από αύριο θα αρχίσει η πίεση. Έχουμε μείνει μόνο τα παιδιά που θέλαμε ειδικές δυνάμεις. Είμαστε πια ένας λόχος(Το ξέρω ότι δεν είχα αναφέρει ότι είμασταν δύο λόχοι). Δεν μας λένε πια στρατιώτες μας λένε υποψήφιους καταδρομείς. Θα έχουμε εντατικό πρόγραμμα και συνεχείς ασκήσεις πρωινές , απογευματινές , την τρίτη και την πέμπτη και βραδυνές , δύο βολές και μία πορεία. Θα τα καταφέρω σίγουρα!! Στο μέλλον θα πάρω τα πράγματα από την αρχή και θα πω ακριβώς πως ήταν μέχρι σήμερα.

Στο πρωινό

Ο διοικητής είπε ότι πετάξαμε πολύ ψωμί: "να παίρνετε όσο φαγητό μπορείτε να τρώτε, μην πετάμε τζάμπα, αμαρτία είναι. Την επόμενη άνοιξε τον κάδο με τα σκουπίδια και μας είπε να φάτε από τα σκουπίδια το πρωινό!!!!
σιγά ρε ράμπο ψάρωσες,
Μεγαλη φαντασια εχεις(κανονικη ετικετα)

1η ΜΑΛ

Στρατιώτης Maxim Glendower 08/Α/ΕΣΣΟ παρουσιάζομαι στην μεσημβρινή αναφορά του λόχου κύριε λοχαγέ για να σας αναφέρω ότι αιτούμαι λίγο χρόνο για να κάνω ποστ!!!

Για λίγο

Ναι Γιάννη μου.... Μίλησα με την μητέρα σου και την έπεισα να σε αφήσει. Θα πας κανονικά τις πρώτες ώρες στο φροντιστήριο και την τελευταία ώρα θα φύγεις.... Γιουυυυυυυυπιιιιιιιιιιιιιι!!! Ευχαριστώ μπαμπά!! Και σου υπόσχομαι ότι την επόμενη φορά θα ρωτάω και τους δύο ταυτόχρονα….
Ο Γιάννης θα πάει συναυλία και εγώ φαντάρος. Δίκαια μοιρασιά. Το Μέγαρο Μαξίμου θα παραμείνει ανοικτό σε αντίθεση με ότι είχε συμβεί το καλοκαίρι που είχα άδεια. Η συνέχεια της ιστορίας που έχει συγκλονίσει πιο πολύ από ότι στην αρχή "Η ΛΑΜΨΗ" σε επόμενα ποστ, σήμερα δεν προλαβαίνω. Επίσης έρχονται the new adventures of max in the army. Να είστε όλοι καλά και να προσέχετε ο ένας τον άλλον. Θα έχετε μια έννοια λιγότερη αφού εγώ θα προσέχω τον μπαμπά πατρίδο!(εμ μα πια όλα η μητέρα να τα έχει!!)

Θυσία

Σήμερα πήγα και κουρεύτηκα. Είχα καιρό να τα κουρέψω τόσο κοντά. Μπορεί να τα έκοψα και παραπάνω από όσο χρειάζεται. Υπερβάλλον ζήλος μάλλον. Φαίνεται και ένα παλιό σημάδι που έχω. Ημουν στο εξοχικό και έκανα ποδήλατο. Με κυνήγησαν κάτι σκυλιά. Είχαν έρθει στο πλάι μου και εγώ για να μην μου δαγκώσουν το πόδι το είχα περάσει από την άλλη πλευρά. Είχα και τα δύο μου πόδια από την μία πλευρά άρα και περισσότερο βάρος. Το ποδήλατο άρχισε να παίρνει κάποια κλίση προς τα αριστερά. Τελικά πέτυχε δεν με δάγκωσαν αλλά πέτυχα ένα τοίχο καταλάθος. Χωρίς να καταλάβω τι ακριβώς είχε γίνει έτρεξα σπίτι. Είχα χτυπήσει ανάμεσα στο μάτι και το αυτί. Λίγο διαφορετικά να χτυπούσα θα έχασα ή το μάτι μου ή το αυτί μου. Είχα κάνει πληγή. Πήγα στο κέντρο υγείας της περιοχής και με περιποιήθηκαν λίγο. Θα χρειαζόμουν ράμματα. Αλλά επειδή ήμουν λέει δεκαπέντε έπρεπε να πάω στο "Παίδων". Επρεπε να πάμε πίσω στο σπίτι να πάρουμε το βιβλιάριο υγείας και να πάμε Ζωγράφου που είναι το "Παίδων". Ταλαιπωρία σκέτη δηλαδή. Εντάξει όλα πήγαν καλά τελικά. Εκανα τρία ράμματα. Το κακό ήταν ότι το έπαθα καλοκαίρι και έχασα τα μπάνια αλλά καλύτερο από το να έχασα το μάτι μου.
Δεν μου έχει μείνει ψυχολογικό τραύμα ούτε με τα σκυλιά ούτε με τα ποδήλατα ευτυχώς. Αυτά.

Ελευθερία

Χτες ήταν μια πολύ όμορφη μέρα! Γενικά η πέμπτη είναι η αγαπημένη μου μέρα. Ξεκίνησε πολύ νωρίς. Πήγα στον Γέρακα να δω τον πρώην προϊστάμενό μου. Είχα να τον δω καιρό. Πήγα εκεί νωρίς για να "ελέγξω" την βιτρίνα του. "Δεν το πιστεύω ότι ήρθες τόσο πρωί!!! "Μου είπε ο λ. Εγώ του είπα ότι μου αρέσε πάντα η βιτρίνα του γιαυτό ήρθα νωρίς. Τα είπαμε έτσι λίγο στα όρθια. Μετά έκανα μία βόλτα στο μαγαζί μέχρι να μπορέσει να κάνει διάλλειμα. Δεν μου άρεσε πολύ το μαγαζί αλλά εντάξει, ένα σούπερ μάρκετ είναι τι να μου αρέσει; Εκατσα και μετά από λίγη ώρα κάθισε μαζί μου. Μου είπε για την κατάσταση στην δουλειά του. Μια χαρά τα πηγαίνει. Είναι περήφανος γενικά αλλά και ειδικά για την δουλειά του. Οπου πηγαίνει το απογειώνει το τμήμα, κάνει πολύ καλές πωλήσεις. Ελπίζω να μπορέσει να κάνει και κάτι καλύτερο γιατί χάνετε στα σούπερ μάρκετ. Τον χάρηκα που κάθισε μαζί μου σχεδόν μιάμιση ώρα, γιατί όταν δούλευε μαζί μου δεν προλάβαινε να καθίσει καθόλου. Τον αποχαιρέτησα και μου ευχήθηκε τα καλύτερα για τον στρατό. Πρόλαβε να με διαφημίσει κιόλας στον διευθυντή προσωπικού: "από εδώ ο maxim συναργάτης μου στο προηγούμενο κατάστημα που ήμουν...".
Στην επιστροφή πήγα σέ ένα πολύ όμορφο μέρος. Είχα πει κάποτε ότι θα έδινα τα πάντα για να έχω ένα σπίτι στην θάλασσα. Μετά από το χτεσινό είπα ότι θα έδινα δύο φορές τα πάντα για να έχω ένα σπίτι σε εκείνο το μέρος. Είναι σε υψόμετρο και μέσα στο πράσινο. Αρκετά κοντά από εκεί που μένω. Ενας παράδεισος σε απόσταση αναπνοής. Η ηρεμία που μπορείς να νιώσεις σε ένα τέτοιο μέρος δεν περιγράφεται με λόγια.
Το μεσημέρι προσπάθησα να ξεκουραστώ. Το πρόγραμμά μου για τις τελευταίες μέρες πριν παρουσιαστώ είναι γεμάτο. Τηλέφωνα βαρούσαν για να κανονίσω το απογευματινό και το βραδυνό. Το απόγευμα τελικά κανόνισα να βγω με φίλους. Πήγαμε σε ένα καφενείο. Τα ήπιαμε, τα είπαμε, τα φάγαμε. Πέρασα πολύ όμορφα με τα παιδιά. Είχαμε καιρό να μαζευτούμε όλοι μαζί. Αν δεν κάνω λάθος έξι μήνες. Ηταν πραγματικά πολύ όμορφα. Μια φορά εκεί που τα πίναμε , σε ένα τσούγκρισμα τσίπουρου ο γ είπε στην υγεία του maxim και οι υπόλοιποι στην υγειά του!!! Πολύ το χάρηκα. Πραγματικά με άγγιξε. Τους νιώθω πολύ κοντά μου και ήταν σημαντικό για μένα να γίνει κάτι τέτοιο πριν φύγω, όχι να πιούμε στην υγεία μου αλλά να μαζευτούμε πάλι όλοι μαζί. Θα ήθελα να παίξουμε ποδόσφαιρο πάλι όλοι μαζί πριν φύγω αλλά μου φαίνεται δύσκολο να γίνει. Δεν πειράζει θα βρεθούμε στην πρώτη άδειά μου.
Οπως είπα το πρόγραμμά μου είναι πολύ φωρτομένο αυτές τις μέρες. Κατά την διάρκεια της οινο/τσιπουροποσίας οριστικοποίησα και την βραδυνή έξοδο. Εφυγα απευθείας από εκεί. Πήγα. Η έκπληξη ήταν μεγάλη. Πέρασα πολύ όμορφα αν και κουρασμένος. Κάθε φορά περναώ καλά.
Σήμερα το μεσημέρι που ξύπνησα νόμιζα ότι ήταν ακόμα Πέμπτη. Τόσο καλή διάθεση έχω ακόμα. Αυτό θέλω μέχρι να φύγω. Γεμάτες μέρες!
Καλό μήνα σε όλους!!!
Αφιερωμένο στους Π Γ Δ Μ, (είναι το αρχικό γράμμα των φίλων που τα πίναμε μαζί και όχι η Πρωην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας).
Ξέρεις ότι έκανες πολλά για αρχίσω και να τελειώσω όμορφα την μέρα μου!

Μαξιλάρι

Το Σάββατο ήταν η τελευταία μέρα που δούλεψα. Πήρα άδεια. Θα κάθομαι και θα με πληρώνουν μέχρι να παρουσιαστώ. Τους χαιρέτησα σχεδόν όλους. Από την Παρασκευή ξεκίνησα να χαιρετάω και πάλι κάποιους άφησα. Λίγες μέρες πριν αλλάξει ο χρόνος είχε φύγει ο τραγουδοποιός υποδιευθυντής. Την Πέμπτη σταμάτησε να δουλεύει και ο διευθυντής. Αφού φεύγω και εγώ τα πράγματα δεν θα πάνε καλά στο μαγαζί. Μάλλον δεν θα ξανάκανω ποστ για την δουλειά, εκτός αν θυμηθώ κάποια πολύ καλή περίπτωση πελάτη.

....και σκούζει*

*αφιερωμένο στην xoxlidaki και τις γάτες της που αυξάνονται και πληθύνονται

Auf Aufgabe sein Buchhändlers*

ΖΗΤΕΙΤΑΙ εφημερεύον βιβλιοχαρτοπωλείο
*ο τίτλος κανονικά θα έπρεπε να σημαίνει εφημερεύον βιβλιοχαρτοπωλείο αλλά πολύ αμφιβάλλω αν τελικά βρήκα τις σωστές λέξεις στα γερμανικά

Ξενύχτι!

Μετά από πολλές ώρες γυρνάμε. Δεν ήταν στο σχέδιο να μείνουμε τόσο. Αλλά φύγαμε από ένα τυχαίο περιστατικό. Οσο τυχαίο μπορεί να είναι βέβαια ένα μεθύσι πρωτοχρονιάτικα. Ηταν καλά μέχρι να φύγουμε. Η μουσική πολύ καλή οι ερμηνείες λίγο περιέργες αλλά σχετικά όλα καλά. Το φλουρί έτυχε στο κανονισμένο άτομο. Το κρασί πολύ καλό.
Στο δρόμο της επιστροφής θα περνούσαμε από εκεί. Το σκέφτηκα και το αποφάσισα. Μία μικρή στάση στο σταθμό υπεραστικών λεωφορείων. Το εισιτήριο έγραφε την ώρα αναχώρησης: οκτώ και τριάντα. Ευτυχώς θα περίμενα λίγη ώρα. Στην κατάσταση που ήμουν θα μπορούσε να με πάρει ο ύπνος στην αναμονή.
Το ταξίδι μου φάνηκε μεγάλο παρόλο που είναι μόνο δύο ώρες. Όταν έφτασα εκεί ήταν δέκα το πρωί και έψαξα να βρω το σπίτι. Δεν ήταν και δύσκολο είναι ακριβώς στο στρατόπεδο. Δεν με περίμενε και άκουσα το : καλά δεν σου είπα να μου πεις αν θα έρθεις!!! Εγώ το έκανα για έκπληξη ρε!!! Η ε για άλλη μια φορά ηρέμησε την κατάσταση. Χρόνια πολλά! Καλή χρονιά! Να το χαιρόμαστε!! Ετσι ρε ε όχι σαν τον άλλον τον κάφρο.
Περάσαμε πολύ ωραία. Φάγαμε κυρίως και ήπιαμε λιγάκι. Γνώρισα και την υπόλοιπη οικογένεια. Χαρούμενοι άνθρωπο όλοι. Τελικά μόνο β είναι έτσι οι υπόλοιποι έιναι σαν την ε. Χρονιά πολλά β

Ανάρτηση

Σήμερα σύμφωνα με το ημερολόγιο έχω την γιορτή μου. Ο Μάξιμος γιορτάζει επίσης και στις 10 Απριλίου. Είχα σκεφτεί να κάνω ποστ σήμερα ότι και καλά γιορτάζω. Η lote alcarin με πρόλαβε και μου ευχήθηκε πριν ποστάρω. Για μια στιγμή σκέφτηκα να σβήσω το σχόλιό της αλλά είμαι καλό παιδί εγώ!Αυτά.

Λες βρε Ντένη;

Φίλε μου, να ξέρεις ότι παρά την κακή σου ψυχολογική κατάσταση και τον πυρετό που είχες και ότι με τις βάρδιες δεν ξέρεις τι μέρα είναι και λοιπά τα πράγματα θα αλλάξουν. Ολα θα λυθούν με ένα μαγικό τρόπο. Το γνωστό κανάλι έβαλε πάλι σε επανάληψη τους "Δύο Ξένους".

N.

Οταν άρχισα να δουλεύω στο ιχθυοπωλείο είχα πει πολλές φορές ότι με αυτά που κάνω θα χαλάσει το κάρμα μου. Τελικά δεν χρειάζοταν το ιχθυοπωλείο για να χαλάσει το κάρμα μου. Μπορώ και μόνος να κάνω μεγάλες βλακείες...

Ουρανός

Χτές έγινε ένας χαμός με το πρόγραμμα στην δουλειά. Εκεί που ήταν να πάω σήμερα στις 7 τελικά καταλάθος θα πήγαινα στις 5. Είχα βάλει κανονικά ξυπνητήρι στις 4:30. Το βράδυ ξύπνησα 1:30. Από εκείνο το σημείο δεν κοιμήθηκα σχεδόν καθόλου "κανονικά". Σκεφτόμουν διάφορα. Κάποια στιγμή ακούω το ξυπνητήρι. Σηκώνομαι το κλείνω και το βάζω να ξαναχτυπήσει στις 4:40. Εκεί μάλλον κάποιο λάθος έκανα, γιατί ενώ το ξυπνητήρι είχε μπει θα χτυπούσε την επόμενη μέρα! Ξύπνησα στις 5:30 χώρις να ακούσω τίποτα και μόλις είδα την ώρα αγχώθηκα λίγο. Αλλά εντάξει προλάβαινω. Το σπίτι μου είναι πέντε λεπτά από την δουλειά μου. Χτύπησα κάρτα 5:45. Ο δ μόλις με είδε εκτός από καλημέρα μου είπε ότι τον κοψωχόλιασα γιατί δεν έχω αργήσει ποτέ στην δουλεία και του φάνηκε περιέργο αλλά ηρέμησε όταν με είδε.
Το ωραίο που έγινε είναι ότι ενώ χτύπησα τόσο αργά την κάρτα σταμάτησα να δουλεύω κανονικά σαν να πήγα στις 5 . Πήγα πάνω και κάθισα και περίμενα να σχολάσω! Αλητεία; Εντάξει όχι τόσο.Το είχα πει στον δ και με άφησε. Και παραπάνω κοιμήθηκα και λιγότερο δούλεψα. Σωστός;
Σημείωση: ο τίτλος για άλλη μια φορά δανεικός. Νονά αυτή την φορά η λ.

Το μακρύ ταξίδι...

... and now you thing its time for a break but real life has no brakes(επίτηδες). Chapter twenty-five. Army is a four letter word.
Παρουσιάζομαι στις 12/2 στα Χανιά! Άντε και του χρόνου!

Ο Αμίλητος

Μιλούσε με την Υπομονή στο msn.Η Υπομονή του είπε οτι ο Αμίλητος είναι σπίτι. Αφού έριξε ένα μπινελίκι πρώτα έφυγε από το pc και πήγε στο Πολύγευστο να πάρει σουβλάκια. Είπε στο Αιμύλιο ότι είναι για τον Αμίλητο και ο Αιμύλιος έτρεξε αμέσως να τον εξυπηρετήσει. Έφτασε με το αυτοκίνητο στο σπίτι του Αμίλητου και μπήκε χωρίς να χτυπήσει το κουδούνι, είχε συνενοηθεί με την Υπομονή. Ο Αμίλητος τον είδε και το μάτι του έπεσε αμέσως στην σακούλα με τα σουβλάκια. Δεν ήξερε πως να αντιδράσει. Ο Αμίλητος κοίταξε την Υπομονή, κατάλαβα πως είχε βάλει το χέρι της για αυτή την έκπληξη. Εκείνη χαμογέλασε και τον αγκάλιασε. Φάγανε όλοι μαζί. Ο Αμίλητος έφυγε μετά από δύο ώρες. Θα έκανε να τον ξαναδεί πολύ καιρό γιατί ο Αμίλητος όποτε γυρνούσε, όπως προδίδει και το όνομά του, δεν λέει οτι έχει επιστρέψει.

Ανασκόπηση

Έφυγε το 2007. Μια χρονιά πολύ καλή για εμένα. Έκανα τόσο πολλά πράγματα όσα σχεδόν δεν είχα κάνει όλα τα προηγούμενα χρόνια. Τρομερή ανασκόπηση; Αν και άργησα καλή χρονιά σε όλους με υγεία.

Ξαφνικο

Πήγε σπίτι. Η έκπληξη δεν ήταν ευχάριστη. Φυσικά η έκπληξη είναι το αντίθετο της πλήξης(μαρια αντουανετα δεν με λενε μαρια) αλλά αν πλήξη θα σήμαινε να πάει στην συναυλία την προτιμούσε. Ο πατέρας του με ύφος σαν να ξέρει τον ρώτησε: "Πότε είπαμε είναι η συναυλία;". Η ερώτηση του πατέρα του τον έκανα να ιδρώσει τόσο πολύ από το άγχος σαν να έτρεχε μέρες χωρίς σταματημό. Με το ζόρι κατάφερε να βγάλει δύο λέξεις από το στόμα του οι οποίες σχεδόν δεν ακούστηκαν. "Γιατί ρωτάς;". Η απάντηση του πατέρα σου τον έκανε κομμάτια: Γιατί είχα μια κουβέντα με την μητέρα σου. Μου είπε ότι κάτι την ρώτησες για μία συναυλία και φυσικά σου απαγόρευεσαι να πας. Γιατί παιδί μου δεν μου το είπες ότι είχες ρωτήσει την μάνα σου πρώτα; Ο Γιάννης είχε καταπιεί την γλώσσα του. Σκεφτόταν στις ταινίες όταν συλλαμβάνουν τους κακοποιούς που τους διαβάζουν τα δικαιώματά τους. Για εκείνον είχε την υποχρέωση- και όχι το δικαίωμα- να μην μιλήσει γιατί ότι και αν έλεγε θα χρησιμοποιηθεί εναντίον του. Ε;Ε; Άκου αγόρι μου, εμείς θέλουμε να μας τα λες όλα, δεν θέλουμε να μας φοβάσαι, η ειλικρίνεια είναι η νούμερο ένα προϋπόθεση για όλες τις σχέσεις... Γιάννης κατά την διάρκεια του μικρού λόγου του πατέρα του κοίταγε το πάτωμα και απλά έλεγε ναι. Σίγουρα συμφωνούσε με ότι έλεγε ο πατέρας του. Αλλά εκείνο που τον ένοιαζε ήταν να πάει τελικά στην συναυλία. Τα μάτια του καθώς άκουγε τον πατέρα του βούρκωσαν. Τον διέκοψε. Το ξέρω ρε μπαμπά ότι πρέπει να λέω αλήθεια... αλλά ήθελα πάρα πολύ να πάω.... η μαμά είπε όχι και εσύ είπες ναι. Δεν είναι λογικό να ακούσω εσένα; Καθώς μιλούσε τα δάκρυα πια είχαν γεμίσει το πρόσωπο του. Ηρέμησε αγόρι μου, είπε ο πατέρας. Απλά εγώ χθες ήμουν ακάλυπτος γιατί δεν ήξερα ότι η μητέρα σου σου είχε πει όχι. Αν μου το έλεγες θα το συζητούσαμε και οι τρεις και θα βρίσκαμε λύση. Τέλος πάντων εγώ δεν της είπα οτι το ζήτησες και από εμένα αν θα πας. Εκεί ο Γιάννης ηρέμησε. Αφού δεν είχε πει ο πατέρας του για την συζήτησή τους είχε ακόμα την ελπίδα να μην πέσει στα μάτια της μητέρας του και να κλείσει εκεί το θέμα. Εντάξει μπαμπά... είπε ο Γιάννης αποκαρδιωμένος. Τι εντάξει; αποκρίθηκε ο πατέρας του. Εντάξει άλλη φορά θα σας το λέω μαζί, αλλά αυτή την φορά να πάω;

Αίτημα....

φαγητά στέλνονται στον χώρο σας με παιδί με μηχανάκι. Τηλέφωνο παραγγελιών 210-........
Σημείωση: η γραμματοσειρά που γράφτηκε το ποστ λέγεται Courier

Θυμήθηκα! και λίγο από ημερολόγιο

Αυτό που ήθελα να γράψω στο χτεσινό ποστ. Ήρθε στην δουλειά μία γοργόνα. Η ηθοποιός που παίζει την γοργόνα στο σήριαλ στο Mega, αλλά δεν πέρασε από το ιχθυοπωλείο.
Καλά χριστούγεννα σε όλους.
Σημείωση: μία φίλη είχε έρθει πριν από λίγο να πάρει τον αδερφό μου να πάνε σε φιλικό τους σπίτι. Τον βοήθησα να κατεβάσει κάτι. Έμεινα κάτω για να μην περιμένει η φιλή του μόνη της. Μιλούσαμε. Της είπα να μην μιλάει τόσο δυνατά, όχι ότι μιλούσε δυνατά , απλά ησυχία έξω , πειραγμένοι γείτονες δεν θέλει και πολύ. Όταν έμπαινα μέσα άκουσα μία φωνή: ησυχάστε ρε γαμώτο κάθε γιορτή! Μπορεί να μην το έλεγε σε εμάς αλλά σε όποιον και να το έλεγε....

Χρυσό

Πάω στην δουλεία. Στον δρόμο μπροστά από το μαγαζί είδα πανό του ΠΑΜΕ. Γύρω γύρω κλασσικούς τύπους με φυλλάδια στα χέρια τα μοιράζουν. Οι μίσοι που τα πέρνουν τα πετάνε σε πέντε μέτρα οι άλλοι μισοί τα διπλώνουν και τα βάζουν στην κωλότσεπη οι άλλοι μισοί δεν τα παίρνουν καθόλου οι άλλοι μισοί τα διαβάζουν (γίνεται να υπάρχουν τέσσεραμισά!). Στην είσοδο του προσωπικού πάλι η ίδια κατάσταση αλλά με πιο λίγα άτομα φυσικά.
Ακούω μία κοπέλα να λέει: τι δεν αφήνουν κανέναν να μπει; Ε τότε εμείς τι θα κάνουμε; Την ρωτάω τι συμβαίνει και μου εξηγεί ότι υπάλληλοι από το σωματείο έχουν κλείσει την είσοδο του parking και δεν αφήνουν κανέναν να μπει. Μέχρι να πάω στο πόστο μου βλέπω ότι το μαγαζί είναι σχεδόν άδειο. Οι πελάτες είναι ελάχιστοι. Ρωτάω για να μάθω περισσότερα και έμαθα: οι υπάλληλοι του σωματείου έχουν κλείσει πανελλαδικά τα καταστήματα γιατί απολύθηκαν δύο κοπέλες που απέργησαν την προηγούμενη Τετάρτη με αυτό τον τρόπο ζητάνε να τις ξαναπροσλάβουν. Φυσικά οι τζίροι που χάθηκαν από την χτεσινή μέρα όλο και σε κάποιους θα βάλουν λίγο μυαλό.
Μέσα στο μαγαζί παιδική χαρά. Σχεδόν κανείς δεν δούλευε. Όλοι έκαναν βόλτες. (Μόνο εγώ με την μ κάναμε σοβαρή δουλειά που έπρεπε να κάνουμε ανανέωση γαμώ το τμήμα μου γαμώ). Τα παιδιά από τις ηλεκτρικές συσκευές είχαν κατέβει σε εμάς. Τους είπα ότι σε λίγο θα έρθω πάνω να κάνω τον πελάτη. Πήγαινα στο μανάβικο με πράγματα για να μου τα ζυγίζουν ώστε να τους κρατάω σε εγρήγορση. Τους είπα ότι και εκείνοι αν θέλουν μπορούν να έρθουν να ζητήσουν ψάρι αρκεί να μην μου πουν να τους το καθαρίσω. Γενικά ένα ευχάριστο κλίμα. Το μαγαζί ηταν σαν να μην είναι ανοικτό. Άρχισα να τους λέω όλους σύντροφους αντί για συναδέλφους για πλάκα. Καθ’ όλη την διάρκεια ήταν μία κοπέλα με μεγάφωνο και έλεγε. Απευθυνόταν σε εμάς και στους λιγοστούς πελάτες. Μετά οι συνδικαλιστές μας μοίρασαν αιτήσεις για να γραφτούμε στο σωματείο και μας είπαν τις επόμενες κινητοποιήσεις.
Από τις αντιδράσεις των συναδέλφων μπορούσες να καταλάβεις που στέκονται. Ένας είπε ναι αλλά είναι παράνομο να μην με αφήνει εμένα να κάνω ψώνια. Γιατί μήπως δεν ήταν παράνομο που απολύσαν τις κοπέλες ενώ απλά έκαναν το νόμιμό τους δικαίωμα να απεργούν; Για να τις απολύσαν κάποια μαλακία θα είχαν κάνει δεν μπορεί , και αυτή με το μεγάφωνο μου έχει σπάσει τα νεύρα. Αν είχες απολυθεί εσύ δεν θα σε ενοχλούσε το μεγάφωνο θα το έβρισκες καλή ιδέα.
Μετά από κάποια ώρα άνοιξαν την είσοδο και μπήκε κόσμος. Σιγά σιγά ερχόταν όλο και περισσότερος αλλά η ζημιά είχε γίνει. Δεν με νοιάζει για τους τζίρους. Πραγματικά είναι κάτι που δεν με απασχολεί. Το κρίμα είναι ότι αρκετά από τα προϊόντα θα καταλήξουν στα σκουπίδια αν συνεχιστεί αυτό εκτός και αν τα κάνουν όλα προσφορά. Μακάρι να προσλάβουν ξανά τις κοπέλες που έμεινα χωρίς δουλειά μέσα στις γιορτές.
Το επόμενο βήμα θα είναι να κάνουν οι διευθυντές κινητοποιήσεις γιατί ο διευθυντής που τις απέλυσε και κόστισε στην αλυσίδα τόσα εκατομμύρια θα απολυθεί και αυτός.Και κάτι ακόμα αλλά το ξέχασα ρε γαμώτο, νομίζω ήταν με πελάτη αλλά δεν μου έρχεται

ΠΖΡ*

Αγύριστο κεφάλι
Στα χέρια σου αφήνω το τιμόνι
κι η πιο μεγάλη νύχτα ξημερώνει
Στα χέρια σου αφήνω το τιμόνι
κι η πιο μεγάλη νύχτα ξημερώνει
21/12 είναι η μέρα με την μεγαλύτερη νύχτα. Από τότε που το έμαθα κανόνιζα να βγαίνω πάντα 21/12 για να ξενυχτίσω περισσότερο. Αυτά
*Προγραμματιστές , Ζορό , Ρεϊβάδες..... είστε τελείος βλαμμένα!

Ονείρων συνέχεια

Είδα τον μα. Τον είδα να βρίσκεται σε αίθουσα διδασκαλίας. Έλυνε απορίες συμφοιτητών του. Το κουφό; Μιλήσαμε τελικά στο μσν. Είχαμε να μιλήσουμε μήνες. Το Σάββατο έρχεται.
Είδα τον πατέρα μου. Μου έκανε μία ερώτηση, οικονομικού περιεχομένου. Η απάντηση μου ότι δεν ξέρω αν θα μας φτάσουν. Το κουφό; Με ρώτησε κάτι αντίστοιχο. Όχι ακριβώς την ίδια ερώτηση αλλά το ποσό ήταν το ίδιο.
Τελευταίο και σουρρεάλ. Είδα την . Ήταν καθιστή σαν σε ξαπλώστρα όπως στην φωτογραφία στο μσν. Δεν ορκίζομαι αλλά πρέπει να ήταν στη στάση Άνω Πατήσια του ΗΣΑΠ. Έγω πλησιάζα με τρένο (;) και έκανα ότι κοιμάμαι για να μην την δω(;) να μην με δει(;) θα σας γελάσω. Αλλά όταν με είδε, με πλησίασε και με αγκάλιασε γεμάτη στοργή και φροντίδα.

Do u want to hang out?

Μας είδα στον ύπνο μου. Είμασταν έξι. Οι έξι που ήθελα πάντα να είμαστε. Ούτε εφτά ούτε πέντε. Τρία αγόρια και τρία κορίτσια. Κάναμε καλή παρέα πιστεύω. Απλά το θέμα είναι ότι αρχίσαμε να κάνουμε παρέα για "λάθος" λόγο. Υπήρχε κάτι βαθύτερο από φιλία από το μέρος της μίας. Φυσικά εννοώ κάτι ερωτικό. Μοιραία λοιπόν όταν σταμάτησε το ερωτικό για εκείνη δεν ήθελε να βλέπει και τον έναν αλλά και τους υπόλοιπους. Αλλά χτες μας είδα. Δεν θυμάμαι ακριβώς τι κάναμε κάπου σαν διακοπές ήταν. Ίσως επειδή πλησιάζει η μέρα να βρεθούμε πάλι όλοι μαζί. Όχι όλοι, εκείνη που κάποτε ένιωσε τα περισσότερα για έναν από εμάς δεν θα είναι. Δεν είμαι εγώ ο ένας. Καθίσαμε έτσι όπως μου αρέσει εναλλάξ. Δεν ήθελα να είμασταν δύο παρέες σε μία γιαυτό μου άρεσε να καθόμασταν έτσι. Γιατί αν ήταν να μιλάγαμε πάλι ανα τρεις ακόμα και όταν είμασταν οι έξι δεν έχει νόημα, για εμένα τουλάχιστον. Περισσότερα δεν θυμάμαι για να πω την αλήθεια αλλά ελπίζω σύντομα να τα ζήσω κανονικά όχι σε όνειρο. Καλή μέρα.
Αν έχεις ρεπό ξεκινάει καλά η μέρα και μερικές φορές ξεκινάει ακόμα καλύτερα.

Οικονομικές Θεωρίες

Έχω στα ταλαιπωρημένα από τις μετακομίσεις χέρια μου ένα ιδρωμένο μάτσο με χρήματα. Περνάω από ένα μαγαζί και βλέπω μία μπλούζα η οποία μου αρέσει. Ο πειρασμός μεγάλος. Μόλις πληρώθηκα. Δεν θέλω να χαλάσω τα όμορφα αν και ιδρωμένα λεφτά μου. Αφού τα έχω εδώ στα χέρια μου γιατί να τα δώσω; Όμως στο τέλος του μήνα θα έχω πολύ πιθανόν χαλάσει τα χρήματά μου σε βλακείες και δεν θα μου έχει μείνει τίποτα ενώ αν αγόραζα την μπλούζα που τόσο μου άρεσε θα που είχε μείνει τουλάχιστον η μπλούζα. Η άποψη μου αν δεις κάτι και το λαχταρίσεις καλό είναι να ικανοποιείς αυτή σου την λαχτάρα, γιατί στο τέλος δεν θα έχεις ούτε λεφτά (δεν γίνεται κάπου θα τα χαλάσεις σε αηδίες) αλλά ούτε και αυτό που τόσο λαχτάρησες. Μέχρι εδώ το θυμόμουν το υπόλοιπο είναι ότι ή αγοράζεις την μπλούζα ή βάζεις τα λεφτά στην τράπεζα. Όλα αυτό λοιπόν περίπου το είπε ο εξάδερφος ο ζηλιάρης. Το καρφί!
Σημείωση:δεν ειναι ουτε έχει αλλά εχω λίγα ποστ με την ετικέτα αυτή!

Ροζ

Κοιμήθηκε ήσυχος ότι όλα θα πάνε καλά. Το επόμενο πρωί δεν συζητήθηκε το θέμα με τους γονείς του και πήγε στο σχολείο με μία χαρά να το ανακοινώσει στην παρέα. Πιο πολύ στον Μάρκο ήθελε να το πει. Να του αποδείξει ότι δεν είναι το παιδί της μαμάς. Στην προκειμένη περίπτωση ήταν το παιδί του μπαμπά αλλά δεν τον ένοιαζε καθόλου.
- Τάξε μου, είπε στον Μάρκο
- Σε άφησαν ε;
- Δεν σου λέω , τάξε μου..
- Καλά επειδή εγώ σε ξέρω καλύτερα από ότι νομίζεις σου τάζω ότι μετά την συναυλία θα σε πάω μία βόλτα από έναν παράλληλο δρόμο της Αχαρνών...
- Ορίστε; Δεν κατάλαβα.
- Δεν πειράζει, εγώ σου έταξα πάντως θα μου πεις τώρα;
- Με άφησαν!
- Χρησιμοποίησες το όνομα μου;
- Άσε το όνομά σου δεν είναι και τόσο ισχυρό χαρτί όσο νομίζεις
- Τέλος πάντων το σημαντικό είναι ότι θα πάμε
- Πως θα πάμε τελικά ;
- Ε δεν είπαμε;
- Όχι δεν είπαμε
- Έλα ρε Γιάννη είπαμε με λεωφορείο
- Καλά. Για πες κανά νέο;
- Γράφουμε σήμερα ε;
- Νέο σου είπα να μου πεις , αυτό το ξέρω
- Και δεν έχω διαβάσει
- Καλά αυτό και αν το ξέρω! Αυτό το ξέρουν και τα παιδιά από το δίπλα σχολείο
- Πολύ αστείο. Εσύ έχεις διαβάσει έτσι;
- Εννοείται ρε Μάρκο
- Ωραία θα λες;
- Όταν τελειώσω και έχω χρόνο και μπορώ θα σου πω
- Κοίτα εγώ την βάση θέλω δεν θέλω και βαθμό
- Εντάξει είπα ,αν τελείωσω και έχω χρόνο και μπορώ θα σου πω.
Έκει ο Γιάννης μπορούσε να ειναι ο «σκληρός» της παρέας. Ήταν καλός μαθητής και προσπαθούσε να βοηθάει για να τον κάνουν παρέα. Σήμερα ήταν η μέρα του και διαγώνισμα και καλά νέα για την συναυλία. Τουλάχιστον μέχρι το μεσημέρι θα ένιωθε βασιλίας γιατί τον περίμενε μια έκπληξη στο σπίτι.
Σημείωση: ο τίτλος κλασσικά δεν είναι δικός μου

Τσαγκαροπαρασκεύη

Σήμερα επέστρεψα στην δουλειά από μίνι άδεια. Είχα ένα υπόλοιπο τρεις μέρες, που μαζί με κάτι ρεπό έγινε σχεδόν κανονική άδεια. Την τελευταία φορά που είχα πάει στην δουλειά ήταν την προηγούμενη πέμπτη. Το τι χαμός επικράτησε αυτές τις μέρες δεν περιγράφεται, γιαυτό και δεν θα το περιγράψω. Θα πω μονάχα πως το πρωί πρέπει να έριξα τα περισσότερα καντήλια της ζωής μου. Η κατάσταση στον θάλαμο αποκαρδιωτική. Στους πάγκους επίσης. Ο προιστάμενος με χαιρέτησε και αμέσως του έκανα παράπονα. Πες μια καλημέρα πρώτα μου λέει. Δ δεν έχω κοιμηθεί καθόλου (τώρα που γράφω συμπληρώνω 26 ώρες άυπνος), δεν θέλω καφέ για να ξυπνήσω και έχω έρθει με γκάζι. Τι είναι αυτά εδω; Δεν ξέρω απάντησε εμένα στα αρχίδια μου. Ε τότε και εμένα στα δικά μου. Μετά από την αμοιβαία αναφορά στα γεννητικά μας όργανα άρχισα την δουλειά.
Να πω εδώ ότι μου φάνηκε παιχνιδάκι. Είχα και βοήθεια βέβαια. Το κακό στην όλη υπόθεση είναι ότι σήμερα έχουμε και την τσιπούρα προσφορά. Μετά από προσπαθειες ο πάγκος συμμαζεύτηκε, το ψυγείο ακόμα θέλει δουλειά αλλά με αυτό θα ασχοληθώ αύριο. Ενημέρωσα τον Δ για την κατάσταση στο στήμα. Τα παίρνει άγρια και με το δίκιο του. Καλά μου λέει όταν θα έρθουν θα τα πούμε.
Λίγο πριν σχολάσω άρχισε να τα χώνει σε δύο από τους τρεις. Τώρα ποιος έφταιγε περισσότερο δεν ξέρω. Κατα την γνώμη της μ "μόνο εγώ φταίω;" και κατά την γνώμη του γ "ναι αλλά δεν φταίω εγώ". Και ποιος φταίει ρε παιδία; εγώ που είχα άδεια και έλειπα;; Ο ένας τα έριχνε στον άλλον. Μια ζωή έτσι γίνεται ένας να αναλάβει τις ευθύνες του δεν υπάρχει. Το τι μου έλεγε η μ δεν κάνει να το πω αλλά είναι θαύμα που έχω ακόμη μαλλία.
Τέλος πάντων για μία μέρα χωρίς πολύ δουλειά ετοιμαζόμουν αλλά τελικά μία η προσφορά και μία όλα τα άλλα δεν κάθισα σε χλωρό κλαρί. Το νέο πρόγραμμα με βολεύει ,δεν ανοίγω μόνος και το κυριότερο υπάρχουν μέρες που είμαι στις 7! Μου φαίνεται τελείως κουφό. Τέλος πάντων έτσι κύλησε η πρώτη μέρα στην δουλειά. Τρέμω στην ιδέα τι θα κάνει ο δ όταν θα φύγω για φαντάρος.
Έχετε ακούσει την φράση: οι συμπαίκτες μου με κάνουν και φαίνομαι καλύτερος; Αυτό σημαίνει ότι κάνουν τόσο καλά την δουλειά τους όλοι αλλά τελικά φαίνεται εκείνος που βάζει το γκολ ίσως. Ε τότε οι συνάδελφοι μου με κάνουν και φαίνομαι καλύτερος όχι όμως επειδή κάνουν σωστά τις δουλειές τους αλλά ακριβώς το αντίθετο επειδή τα κάνουν όλα (σχεδόν όλα) λάθος! Δεν θέλω να περιαυτολογώ αλλά ο διευθυντής μόλις με είδε είπε κάτι σε στυλ μας έλειψες και ο υποδιευθυντής ενώ με έχει δει μία φορά αμέσως έμαθε το όνομά μου και μιλούσε μαζί μου λες και συνεργαζόμαστε καιρό. Αυτά είναι.

Αφιερωμένο σε ένα πολύ καλό παιδί

Τον γνώρισα την δεύτερη μέρα στην σχολή. Ήταν παρέα μαζί με άλλους δύο αμίλητους. Εγώ παρέα με άλλους δύο πολυλογάδες. Γενικά κλειστός χαρακτήρας θα έλεγα αλλά πολύ ευγενικός. Ο πιο ευγενικός καπνιστής που ξέρω. Κάποιες εργασιές που κάναμε μαζί στο πανεπιστήμιο είχαν μεγάλη επιτυχία. Σε αυτόν ωφείλω ότι πέρασα τρία μαθήμα ενός καθηγητή. Η βοήθειά του ήταν καταλυτική. Μου έκανε φροντιστήριο για να περάσω. Και εγώ τον βοήθησα σε κάποια μαθήματα. Έχουμε πάει μαζί σε τρία στρατόπεδα επισκεπτήριο ,το ένα δεν έμοιαζε με στρατόπεδο βέβαια αλλά μετράει. Του υποσχέθηκα ότι θα πάω στο δικό του επισκεπτήριο. Ελπίζω να μπορέσω. Είμαι ο προτελευταίος των μοϊκανών και εκείνος λογικά θα είναι ο τελευταίος, μπορεί και το ανάποδο δεν ξέρω. Last but not least. Το πιο καλό του είναι ότι δεν είναι για την πάρτυ. Φίλε να είσαι πάντα καλά.
Σημείωση: δεν είναι αλλά έχει

Αν δεν πουλήσεις λίγη μούρη εδώ μέσα

Από τις πρώτες μέρες λειτουργίας του blog, η ηλεκτρονική μου διεύθυνση γέμισε με προτάσεις για συνεντεύξεις. Μου έκανε και τρομερή εντύπωση που βρήκαν το mail γιατι δεν το έχω βάλει καν στο προφίλ. Όποιος ενδιαφέρεται μαθαίνει ήταν η απαντήση τους. Τις αρνήθηκα κατηγορηματικά. Ένας απλός blogger είμαι αφήστε με ήσυχο ,πάρτε συνέντευξη από τους υπόλοιπους, τόσοι είμαστε πια! Το ξέρω δεν γράφουν όλοι καταπληκτικά σαν εμένα αλλά εντάξει. Η μοναδική φορά που ενέδωσα ήταν μετά από πρόσκληση της synas αλλά ήταν κάτι τελείως διαφορετικό αυτό. Ήταν μεταξύ μας αυτό,τους bloggers εννοώ. Μετά άρχισαν οι προτάσεις εργασίας από περιοδικά ,από εφημεριδές και από διαφημιστικές. Πολύ δελεαστικές μπορώ να πω. Επίσης είχα προτάσεις από ιχθυοπωλεία,αυτές όχι και τόσο δελεαστικές. Εϊχα και μια πρόταση γάμου. Γενικά το blogging μόνο καλά μου έχει προσφέρει μέχρι τώρα και ελπίζω αυτό να συνεχιστεί. Μόνο η δωρεάν ψυχανάλυση δεν θέλει και άλλο.

Μεταφέρω και τον διάλογο της φωτογραφίας
-Πες μου Μοντεχρήστο, θέλεις να μείνεις εδώ, να σε φροντίζω και να σε ταϊζω;
- Εξαρτάται! Τι ζητάς για αντάλλαγμα;
- Τίποτα! Απλώς να μου κάνεις λίγη παρέα
- Αποκλείεται! Έχω πολύ φορτωμένο πρόγραμμα.
- Σε παρακαλώ! Είμαι τόσο μόνος! Θα σου δώσω ότι θες!...
- Τέλος πάντων.... Θα κοιτάξω το καρνέ μου και θα σου απαντήσω
Αν δεν πουλήσεις λίγη μούρη εδώ μέσα, σε έχουνε χεσμένο!

Λαμπάδα

Σήμερα έχω τα γενέθλιά μου!
Σε αυτό το ποστ είχα μεγάλη έμπνευση.

Μακέτα

Ήμουν στην κατασκήνωση που πήγαινα μικρός. Εφτά καλοκαίρια υπέροχα. Ήμουν λοιπόν καθισμένος εκεί που καθόταν ο αρχηγός τα βράδυα στις εκδηλώσεις και έτρωγα φυστίκι κελυφωτό. (Δεν ξέρω αν ήταν αιγίνης). Γύρω μου ήταν παιδία από το σχολείο που βέβαια δεν είχαν καμία σχέση με την κατασκήνωση. Από κοντά μου και ο β. Ξαφνικά έρχεται η δ με ένα τραπεζάκι με ροδάκια που πάνω είχε μία εντυπωσιακή μακέτα. Την μετέφερε προσεκτικά. Μετά παρατήρησα ότι όλοι είχαν κάτι σαν μακέτες στα χέρια τους. Η δ μας έδειξε την δική της και μας εξηγούσε τι έκανε και πως. Υπήρξαν κάποιοι που είχαν αντιρρήσεις αλλά τους έβαλε στην θέση τους. Την κοιτούσα συνέχεια. Στο τέλος καθώς πέρασε από δίπλα μου της έπιασα το χέρι, στάθηκε για λίγο δίπλα μου. Μου είπε αν δεν ξυριστείς και πλυθείς δεν σου απαντάω! Μα δεν σε ρώτησα τίποτα... της είπα. Χαμογέλασε.
Εκει με πήρε ο β τηλέφωνο στην πραγματικότητα και με ξύπνησε.

Γιατί Μπαμπά;

Σχεδόν αποκαρδιωμένος ο Γιάννης σύρθηκε στο γραφείο που καθόταν ο πατέρας του. Δεν χάνω τίποτα να τον ρωτήσω, σκέφτηκε:
- Μπαμπά
- Έλα αγόρι μου.
- Να πάω σε μία συναυλία;
- Να πας πότε είναι;
- Την Πέμπτη.
- Δεν έχεις φροντιστήριο;
- Έχω…
- Και πως θα πας τότε;
- Έλεγα να φύγω την τελευταία ώρα.
- Ξέρεις πόσα λεφτά δίνουμε για το φροντιστήριο κάθε μήνα;
- Όχι δεν ξέρω.
- Δίνουμε πολλά! Η μάνα σου τι είπε;
- Ότι έχεις πει και εσύ μέχρι τώρα ,ούτε συνεννοημένοι να είσαστε!
- Δεν είμαστε, αλλά θα κάνεις και εσύ παιδιά και θα καταλάβεις.
- Τελικά εσύ τι λες;
- Ότι είπε και η μαμά , μία κοπάνα δεν πειράζει δεν σημαίνει ότι θα εγκαταλείψεις το σχολείο.
- Δηλαδή να πάω;
- Ναι τι λέμε τόση ώρα ,και η μαμά αυτό δεν είπε;
- Ε; Ναι ναι αυτό είπε και η μαμά
- Καλά έκανες και μας το είπες για να μην ανησυχούμε.
- Ευχαριστώ, καλή νύχτα
- Καλή νύχτα αγόρι μου.
Τυχή βουνό λοιπόν ο Γιάννης, τώρα το μόνο που ήθελε ήταν να μην το συζητήσουν και μεταξύ τους.

Fuckες

Πωλείται μισή μαρμίτα φακές από την περσυνή Μεγάλη Παρασκευή!Τρέξατε!
μαρμίτα:(η) ουσ. είδος μετάλλινης χύτρας περίσσευμα φαγητού σε συσσίτιο
Σημείωση: η γιαγιά μου μου έδωσε την ιδέα για το ποστ!

Τϊποτα

1. Γιατί; για να είμαστε δύο που δεν θα χορεύουν;
2. Τρόμαξε ο φουκαράς!
3. Πίστευα ,ήθελα να πιστεύω. Τώρα πια δεν ξέρω τι να υποθέσω.
4. Τι έγιναν τα έλληνικα;δεν θα μου λείψουν
5. Καληνύχτα.

Μαμά!

Όλη την μέρα σκεφτόταν πως να το πει στην μητέρα του ο Γιάννης. Έκανε πρόβες, και όπως πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις οι πρόβες δεν τον βοήθησαν. Στο μυαλό του όλα ήταν εύκολα μέχρι και να μην πάει καθόλου στο φροντιστήριο θα του έλεγε.
- Μαμά
-Ώχ δεν μου αρέσει αυτό το μαμα
-Να σου ζητήσω μια χάρη;
-Για λέγε να δούμε
-Να μωρέ , έχει μία συναυλία και θέλω να πάω
-Πότε;
-Την άλλη Πέμπτη
-Τι ώρα;
-Στις δέκα
-Δεν μπορείς έχεις φροντιστήριο
-Το ξέρω , αλλά έλεγα αν είναι να μην πάω την τελευταία ώρα
- Τι;
-Έλα ρε μαμά πως κάνεις έτσι; Μια κοπάνα δεν είναι τίποτα
- Δεν πληρώνουμε για να κάνεις κοπάνες Γιάννη
- Ε μία φορά δεν πειράζει
- Ο πατέρας σου τι λέει;
- Δεν του το είπα , ήθελα να δω πρώτα εσύ τι λες
- Εγώ λέω ότι δεν είναι καλή ιδέα
- Ο Μάρκος με έπεισε, το έκανε να φαίνεται καλή ιδέα.
- Α μάλιστα ο Μάρκος. Αυτό παιδί σε επηρρεάζει αρνητικά βρε παιδί μου δεν το καταλαβαίνεις; Είναι μεγαλύτερος από εσένα έχει μείνει τόσες φορές….
- Και τι φοβάσαι μην μείνω και εγώ; Εσύ δεν έκανες ποτέ κοπάνα; Και στο κάτω κάτω της γραφής....
- Όπα για ηρέμησε λιγάκι. Ορίστε μας εκεί. Είπαμε δεν θα πας πάει και τελείωσε.
Έφυγε με τη ουρά κάτω από τα σκέλια. Η επόμενη λύση να ρωτήσει τον πατέρα του μήπως δείξει μεγαλύτερη κατανόηση.

Έ όχι και μου έχει αδυναμία!!!

Καθώς έφευγα από την δουλειά, πέρασα από το αρτοποιείο του καταστήματος. Εκεί μιλούσε η τ με την ν. Μία βλακεία έγινε μάλλον τις προηγούμενες μέρες και αντί να τα ακούσει από τον υποδιευθυντή τραγουδοποιό η ν τα άκουσε η τ. Ένταξει μερικές φορές είμαι αδιάκριτος όχι ότι ρώτησα τι έγινε απλά πήγα εκεί δίπλα και άκουγα.
- Και ξέρεις πως είναι να στα χώνει πρωί πρωί ο τραγουδοποιός υποδιευθυντής ε, είπε η τ κοιτώντας εμένα
- Δεν ξέρω ,εμένα δεν μου έχει φωνάξει και ποτέ.
- Ε τι να κάνουμε εσύ είσαι η αδυναμία του ,μην κοιτάς εμείς που πρέπει να αποδεικνυουμε κάθε μέρα την αξίας μας.
Δεν σχολιάσα γιατί θα έλεγα τίποτα χοντροκομμένο. Έ όχι και μου έχει αδυναμία γιαυτό δεν μου φωνάζει. Αν έχει σε κάτι αδυναμία ο υποδιευθυντής είναι η καλή δουλειά. Αν κάνεις καλή δουλειά θα σου έχει αδυναμία. Αν μάλιστα κάνεις καλή δουλειά από την πρώτη μέρα θα σου έχει αδυναμία από την πρώτη μέρα. Αυτο που λες εσύ ότι πρέπει να αποδεικνύεις την αξία σου, εκτός ότι είναι το αυτονόητο, είναι κάτι που έκαναν μερικοί υπεύθυνοι άνθρωποι από την πρώτη μέρα και δεν περίμεναν να περάσει ένας χρόνος.
Είναι μερικές φορές που πραγματικά το βλέπω και εγώ για τον υποδιευθυντή τραγουδοποιό. Κάποια πράγματα που μου έχει πει και έχω χαρεί ιδιαίτερα. Έτυχε σήμερα αυτό το περιστατικό και ευκαιρία να πω κάποια από αυτά. (γιατί εκτός ότι είμαι ψωνάρα, τα ακούς από έναν άνθρωπο ο οποίος σε αυτό που κάνει είναι πραγματικά κορυφή)
Όταν άρχισα να ανοίγω μόνος μου τις πρώτες φορές μου είχε πει μπράβο κάνεις καλή δουλειά. Σε τρίτους είχε πει ότι ο λ είναι σε άδεια αλλά και ο μικρός κάνει καλή δουλειά.
Μία άλλη φορά μου εξηγούσε κάτι και του λέω κατάλαβα κύριε σ η απάντησή του: το ξέρω ότι καταλαβαίνεις ρε μ (το μ είναι το αρχικό γράμμα του ονόματός μου όχι της λέξης μαλάκα).
Όταν είχαμε μία μέρα προσφορά τσιπούρα πριν φύγω του έδωσα την παραγγελία για την επόμενη μέρα μου είπε μπράβο πήγες καλά σήμερα, λες και εγώ είμαι ολόκληρο το τμήμα.
Τέλος στην απογραφή την προηγούμενη εβδομάδα έλεγχε κάθε φορά κάθε ζώνη που κάναμε την καταμέτρηση. Όταν έλεγξε μία δική μου είπε: καλά εσύ μ κάνεις πάντα καλή δουλειά.
Από αύριο δεν θα δουλεύει πια μαζί μας και είναι μεγάλη απώλεια για το μαγάζι. Αυτά.

Η συναυλία

Το κανόνισαν σχεδόν αμέσως. Χρειάστηκαν μονάχα πέντε λεπτά αφού είδαν την αναγγελιά της συναυλιάς στο διαδίκτυο. Οι δύο πείστηκαν. Ο Μάρκος , ο πιο "περπατημένος" της παρέας θα αναλάμβανε να πείσει τον Γιάννη, τον πιο ντροπαλό και συνεσταλμένο.
- Έλα ρε μαλάκα, αφού θα είναι γαμώ!
- Μπορείς να είσαι λίγο πιο συγκεκριμένος;
- Ε τι να σου πω τι να φορέσεις;
- Χα χα γελάσαμε
- Έλα ρε φίλε , μία συναυλία θα κάνουν και μετά ποιος ξέρει πότε...
- Έχω φροντιστήριο ρε συ Μάρκο
- Μέχρι τι ώρα;
- Μέχρι τις έντεκα
- Τι μάθημα έχεις την τελευταία ώρα;
- Ε... α ναι έχω αυτό με τον προγραμματισμό
- Τι βαθμό έχεις στο τετράμηνο στο μάθημα;
- 19
- Άρα δεν το χρειάζεσαι το φροντιστήριο
- Χα χα πάλι γελάσαμε
- Κοίτα μία μέρα κοπάνα δεν σου χαλάει τον βαθμό, θα δεις ότι αξίζει η κοπάνα. Έχεις κάνει ποτε;
- Όχι βέβαια!
- Ε ευκαιρία, σου έχω ξαναζητήσει ποτέ να κάνεις ;
- Συνέχεια μου ζητάς!
- Ναι αλλά ποτέ δεν μου έχεις κάνει την χάρη. Στο κάτω κάτω μην το κάνεις για εμένα ρε φίλε κάντο για εσένα. Θέλεις να τελείωσεις το λύκειο και να μην έχεις κάνει μία κοπάνα;
- Και στους δικούς μου τι θα πω;
- Δεν θα το πεις και στους δύο, θα το πεις σε εκείνον που θα δείξει την μεγαλύτερη κατανόηση.
- Οι άλλοι δύο τι λένε;
- Οι άλλοι μέσα, εσένα περιμένουμε για να είμαστε πλήρεις, μην χαλάς την παρέα ρε φίλε.
- Καλα... Πως θα πάμε;
- Έτσι σε θέλω αγόρι μου! Θα πάμε με λεωφορείο.
- Ποιο λεωφορείο;
- Ε όποιο περάσει εκείνη την ώρα, τόσα κατεβαίνουν την Αχαρνών.
- Πόσα;
- Εεεε πολλά
- Και πως θα γυρίσουμε;
- Ή με ταξί ή βλέπουμε
- Αυτά τα βλέπουμε φοβάμαι
- Έλα ρε , μην φοβάσαι όλα θα πάνε καλά
- Κάτσε να το πω στην μάνα μου όμως πρώτα
- Πες της ότι θα είναι ο Μάρκος για να ησυχάσει
- Αμ τότε είναι που θα τρομοκρατηθεί
- Έλα δεν θέλω μαλακίες
- Τέλος πάντων, θα σου πω αύριο...

Μεταξύ αστείου και πιο αστείου...

γιατί εγώ σοβαρά πράγματα δεν λέω! Απλά όταν ήμουν πιο μικρός είχα συνδέσει το σοβαρός με το βαρετός. Τώρα ξέρω ότι το βαρετός ίσως με το σοβαροφανής έχουν πιο πολύ σχέση ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων.
Σημείωση:Μία ατάκα που πέταξα στο μσν μου άρεσε και την πόσταρα

Κοντεύουμε!

Πάω στο τελευταίο επισκεπτήριο πριν πάω ο ίδιος φαντάρος τον Φεβρουάριο. Μόλις ξεκινάω αλλά συνηθισμένα τα βουνά στα χιόνια κοιμήθηκα και δύο ώρες παραπάνω από ότι συνήθως. Άντε να δούμε!

Δεκέμβριος

Ο Δεκέμβριος είναι ο αγαπημένος μου μήνας. Ας ελπίσω να περάσω καλά ,γιατί μου έχει λείψει να περνάω καλά...
Σημείωση: Καλό μήνα σε όλους!!