Thursday, January 31, 2013

Τιγράκη

Σήμερα βγήκα έξω να δω αν έγινα 30 ή όχι ακόμα. Από ότι φαίνεται όχι ακόμα. Θα μας πει ο Φλεβάρης. Ίσως ούτε τότε καταλάβω. Θα δούμε. Γυρνόντας παρατήρησα πως όλα τα ΑΤΜ είχαν ουρά από κόσμο που περίμενε για να κάνει ανάληψη. Τουλάχιστον τέσσερα άτομα σε κάθε μια.
Είδα παρκαρισμένο κι ένα παλιό Mini Cooper. Πορτοκαλί μάλλον. Μου θύμισε το πρώτο μας αυτοκίνητο. Σε αυτό μπαίναμε τρία παιδιά στο πίσω κάθισμα. Με πολύ γκρίνια βέβαια αλλά μπαίναμε.Όταν πέρασα από δίπλα του δεν κρατήθηκα και του "χάιδεψα" την οροφή. Ωραίο.

Wednesday, January 30, 2013

Τρέχοντας

Πριν από περίπου μια ώρα εξυπηρέτησα τον  πελάτη των τρεις παρά δέκα.  Ήθελε βακαλάο που τον έχουμε προσφορά σήμερα. Είχε δουλειά σήμερα , ταΐσαμε κόσμο! Αλλά δεν ξαναξυρίζομαι! Πάει και τελείωσε! Πάλι ματιασμένος γύρισα... Εντάξει δεν το πολυπιστευώ αλλά ας αυτοκολακευτώ λιγάκι. Μου φάνηκε σαν Δευτέρα σήμερα γιατί είχα δύο μέρες συνεχόμενες ρεπό. Άυριο θα μου φανεί σαν Σάββατο γιατί έχουμε την απογραφή και είμαι απόγευμα. Ας είναι. Πέρασε η εβδομάδα πάει! Καλό σαββατοκύριακο.

Monday, January 28, 2013

Μαξιμ - Γιατροί 2-0 ;

Σήμερα ήταν μέρα γιατρών. Πήγα σε οφθαλμίατρο το πρωί και σε οδοντίατρο το μεσημέρι. Στο ενδιάμεσο ήθελα να πάω και στο παζάρι βιβλίου αλλά όπως λέει και το ανέκδοτο: "ώπα ρε φίλε , εσύ θέλεις κασκαντέρ δεν θέλεις κομπάρσο!"
Καθώς περίμενα για να έρθει η σειρά μου στο οφθαλμολογικό έγινε ένα πολύ αστείο περιστατικό. Χτύπησε το τηλέφωνο μιας γιαγιάς. Είχε τον εξής ήχο: "γιαγιάκα...χτυπάει το τηλέφωνο...σήκωσε το βρε γιαγιάκα....χτύπαει". Όλο αυτό με μωρουδίστικη φωνή. Καλά ήταν φοβερό. Ο γιατρός όταν με είδε μου είπε πως είμαι καλά. Επιβράβευσε την πρωτοβουλία μου να συνεχίσω την θεραπεία για ακόμα δύο εβδομάδες αφού δεν είχα πάει να με εξετάσει στο μεταξύ. Μου έδωσε κάτι σταγόνες για μια εβδομάδα και αν δεν με ενοχλεί να μην ξαναπάω. Όλα καλά εκεί. 
Στον οδοντίατρο με ξαναείδε. Δεν βρήκε ουσιαστικά τίποτα. Δεν ξέρει γιατί πονούσα. Τις προηγούμενες μέρες πήρα ισχυρό παυσίπονο γιατί ο πόνος είχε φτάσει σε υψηλά για την εποχή επίπεδα. Αλλά σήμερα δεν με πονούσε σχεδόν καθόλου. Υπέθεσε πως μπορεί να είναι ο φρονιμίτης που βγαίνει στραβά. Κάτι σκάλισε εκεί πέρα. Αν ξαναπονέσω ας πάρω παυσίπονο. Φοβερό. Το μετράω πως όλα καλά κι εκεί.

Ελαφρύ άγγιγμα

- Για κοίταξε λιγάκι, μήπως είμαι πρησμένος;
- Πφ , μισό να κοιτάξω αν είμαι εγώ πρώτα
- Εσύ που;
- Στα συκώτια και μάλλον από εσένα
- Ε καλά τώρα. Να εδώ, νομίζω έχει πρηστεί το ούλο μου,να ανάψω το φως να δεις;
- Όχι δεν χρειάζεται, θα κοιτάξω έτσι.
Τότε άπλωσε τα χέρια της και ακούμπησε το πρόσωπό του. Άρχιζε να τον ψιλαφίζει. Ήξερε κάθε του λεπτομέρεια , κάθε μικρό σημαδάκι. Από το μέτωπό του , πέρασε στα μάτια του, χάιδεψε λίγο τους κροτάφους του. Είχε ένα σημάδι εκεί από χτύπημα. Στην μύτη του , τα χείλη του , τα μαλάκα του γένια.
- Ωραία είναι κι έτσι...αλλά θα δεις και το καημένο το ούλο μου
- Σταμάτα μωρέ , να έφτασα. κάτι νιώθω αλλά δεν ξέρω αν είναι το ούλο. 
- φουουου , εντάξει μπορείς να με αφήσεις τώρα
- δεν θέλω!

Saturday, January 26, 2013

Οδοντόπονος*

Σήμερα ο πελάτης των δύο παρά δέκα... ήρθε; δεν ήρθε; θα σας γελάσω. Ξαφνικά είδα τον συνάδελφο που έπιανε δουλειά στις δύο οπότε δεν πρόσεξα. Πάντως είχε δουλειά σήμερα. Δεν ξέρω αν γκρίνιαξα πολύ ή είχα περίεργο ύφος. Η αλήθεια είναι πως πονάω αλλά πρέπει να το πάρω απόφαση πως δεν έχω τίποτα.
*μια λέξη με 5 όμικρον

Friday, January 25, 2013

Τι κάνω λάθος;

Πως γίνεται να με πονάει λίγο το δόντι να πάω στον οδοντίατρο και να μην βρίσκει τίποτα; Πως γίνεται να πονάω περισσότερο αφού πήγα στον οδοντίατρο παρά πριν; Είναι φυσιολογικό; Το παθαίνετε κι εσείς; Δεν νομίζω

Wednesday, January 23, 2013

Α μπέμπα μπλομ

Χθες απολύθηκε ένας συνάδελφος. Ήταν περίπου στην εταιρεία όσα χρόνια είμαι κι εγώ. Έχει ακουστεί πως πρέπει να φύγουν πέντε άτομα. Που θα πέσει ο κλήρος; Ο πελάτης των τρεις παρά δέκα σήμερα πέρασε , είδε και έφυγε. Δεν τον εντυπωσίασε τίποτα. Αύριο έχω ρεπό αλλά δεν μπορώ να το ευχαριστηθώ!

Monday, January 21, 2013

14:50

Ο πελάτης των δύο παρά δέκα θα γίνει για μια εβδομάδα τουλάχιστον θα λέγεται των τρεις παρά δέκα εκτός του σαββάτου. Γιατί να τρέξω να προλαβω πες μου; Ε καλά λιγάκι έτρεξα. Αλλά γενικά χαλαρά. Πέρασε γρήγορα η μέρα. Αλλά μην μας γίνει και συνήθεια ε!

Saturday, January 19, 2013

Βράσε ρύζι

Σήμερα είπα σε δύο γνωστούς μου να πάμε στην αντιρατσιστική συναυλία που θα γίνει στο Σύνταγμα. Μου έδωσαν την ίδια απάντηση χωρίς να το ξέρουν ή να είναι συνεννοημένοι από πριν: "Αν γίνει συναυλία υπερ του ρατσισμού θα πάω γιατί εγώ είμαι ρατσιστής..."

Friday, January 18, 2013

Δάχτυλο

Σήμερα ο πελάτης των δύο παρά δέκα δεν ήρθε. Και να ερχόταν δεν θα με έβρισκε εκεί. Έιχα πάει για την τελευταία μισή ώρα στο  μανάβικο. Εξυπηρετούσα μέχρι τελευταία στιγμή αλλά δεν το μετράω. Πέρασε γρήγορα η μέρα από μια στιγμή και μετά. Έλειπε ο υποδιευθυντής όμως για να του πω χρόνια πολλά για σήμερα. Δεν πειράζει όμως, η γιορτή κρατάει σαράντα μέρες. Έχω καλή διάθεση, παρότι χτύπησα το δάκτυλό μου. Καλά ελάχιστα ήταν...

Wednesday, January 16, 2013

Φοβερό

Σήμερα ο πελάτης  των δύο παρά δέκα δεν ήρθε καθόλου. Γενικά δεν είχε πολύ δουλειά. Η πρωινή μπόρα μάλλον ήταν η αιτία. Δεν προσπαθώ να δικαιολογήσω τα αδικαιολόγητα. Ξέρω πως υπάρχουν πολλοί λόγοι που δεν έχουμε δουλειά. Αύριο έχω ρεπό και θα ξεκουραστώ από την μη κούραση που έχω. Φοβερό.

Tuesday, January 15, 2013

Πάρε πχ

Ο πελάτης των δύο παρά δέκα ήθελε τρεις τσιπούρες και δύο φέτες σολομού. Φυσικά από τότε που άρχισα να λέω για τον πελάτη των δύο παρά δέκα άρχισε να δουλεύει ο νόμος του μέρφι. Έρχεται ο πελάτης των δύο παρά δύο... 
Σήμερα λοιπόν έχω να πω πως υπάρχουν πελάτες και άνθρωποι. Το έχω ξαναπεί νομίζω. Ο πρώτος λοιπόν ήρθε να πάρει ψάρια. Με είδε που μιλούσα με έναν συνάδελφο. Τι λέγαμε; Βλακείες! Παρόλα αυτά ο άνθρωπος έφυγε και ξαναγύρισε. Δηλαδή εγώ δεν το πρόσεξα αλλά μου το είπε την δεύτερη φορά που ήρθε. Μάλιστα και την δεύτερη φορά άργησα να πάω να τον εξυπηρετήσω (ναι είμαι απαίσιος υπάλληλος ευχαριστώ) γιατί ήμουν στο ψυγείο και έφερνα ψάρια. Οι περισσότεροι πελάτες μάλλον θα γκρίνιαζαν. Αλλά ο συγκεκριμένος είπαμε είναι άνθρωπος: 
- Συγνώμη που περιμένατε
- Δεν πειράζει , είδες...και πριν μιλούσες και δεν σε διέκοψα. Επειδή είσαι υπάλληλος δεν σημαίνει πως είσαι και υπηρέτης μου. Πρέπει να υπάρχει συγκαταβατικότητα...
 Πάρτε παράδειγμα οι γκρινιάρηδες! (κι εγω είμαι γκρινιάρης)
Ήρθε μια γιαγιά να πάρει τσιπούρες τις φάνηκαν ακριβές. Λογικό και το καταλαβαίνω απόλυτα. Την ρώτησα πόσο χρόνων είναι και της είπα για ένα πρόγραμμα που έχει η εταιρεία για κάποιες κοινωνικές ομάδες , οι άνω των 65 είναι μια από αυτές , και πως μπορεί να έχει επιπλέον έκπτωση σε ορισμένα προϊόντα. Δεν μπορώ ακριβώς να σας περιγράψω πόσο πολύ με ευχαρίστησε. Μου είπε τόσο καλά λόγια που πρέπει να έφτασε το κεφάλι μου μέχρι τον δεύτερο όροφο. Για να με κάνει να χαρώ ακόμα περισσότερο ενώ είχε φύγει , γύρισε και αγόρασε τελικά τα ψάρια. Δεν με άφησε ούτε να τις τα καθαρίσω. Αν κάνεις κάτι καλό θα γυρίσει πίσω σε σένα μου είπε τελικά.

Monday, January 14, 2013

τζερόνιμο;

Στάθηκε στο χείλος του γκρεμού. Κοίταξε από κάτω το κενό. Δεν τον φόβισε. Μάλλον το είχε βαρεθεί. Κανένα δέος δεν του προκαλούσε πια. Καμία πρόκληση δεν θεωρούσε πως εμφανιζόταν μπροστά του. Η αλήθεια είναι πως είχε καιρό να βρεθεί τόσο κοντά. Ένα βήμα τον χώριζε. Την επόμενη φορά ίσως καθίσει άκρη άκρη. Την μεθεπόμενη ίσως να κρεμαστεί με τα χέρια του. Αλλά προς το παρόν να πέσει αποκλείεται.

Με νούμερα

Ο πελάτης των δύο παρά δέκα πήρε τρεις κολιούς. Βέβαια ο πελάτης των δύο παρά τρία πήρε τέσσερις τσιπούρες. Και οι δύο ήθελαν να τους τα καθαρίσω. Πως να σχολάσω ακριβώς στις δύο μετά μου λες; Τις τελευταίες μέρες όταν με ρωτάνε οι πελάτες πως είμαι δεν τους λέω απλά καλά. Είμαι πολύ καλά! Κι αν δεν είμαι δεν πρόκειται να κάνω την χάρη σε κανέναν να αφήσω να φανεί. Ευτυχώς όμως όλα είναι καλά. Θα είναι και πιο μετά καλά και ακόμα καλύτερα!

Sunday, January 13, 2013

R

Είμαι σε ένα σούπερ μάρκετ. Παίρνω κάποια πράγματα. Δεν θυμάμαι τι. Ανοίγω το πορτοφόλι μου να πληρώσω τα 60 ευρώ του λογαριασμού.Δίνω δυο εικοσάρικα και τέσσερα τάληρα. Όταν μου τα είχαν δώσει εμένα αυτά τα χρήματα επειδή μου φάνηκαν λίγο πλαστά έκανα το τεστ. Διαπίστωσα πως είναι αυθεντικά αφού είχαν τα ανάγλυφα. Η ταμίας λοιπόν μου είπε πως είναι πλαστά και κάνω λάθος. Της είπα πως κι εγώ στην αρχή έτσι τα πέρασα αλλά αν ελέγξει θα το διαπιστώσει πως δεν είναι. Δεν τα έλεγξε. Κάλεσε τον υπεύθυνο. Με έκαναν ρεζίλι. Δεν είχα άλλα χρήματα πάνω μου να πληρώσω. Τελικά με τα χίλια ζόρια και αφού είπα την ιστορία με τα χρήματα πως τα έχω ελέγξει τόσες φορές το δέχτηκαν. Σημείωσαν το όνομά μου για να με έχουν στο νου τους για μελλοντικές αγορές μήπως πάλι προσπαθήσω να πληρώσω με πλαστά χρήματα. Αλλά και πάλι δεν είχαν ελέγξει τα χρήματα που έδωσα. Λέω στην ταμία πως με πείραξε που έγινε ολόκληρο θέμα για πέντε ευρώ. Θα μπορούσα να αφήσω δύο τρία πράγματα αν επέμενε τόσο πολύ πια. Φεύγοντας την είδα να ελέγχει τελικά το χαρτονόμισμα και να μονολογεί: "δεν είναι πλαστό...". Στο όνειρο θυμάμαι μια φράση χαρακτηριστικά που της είπα: "με πείραξε πιο πολύ που δεν  με πίστεψες".

Friday, January 11, 2013

Η αγαπημένη του κούραση

Τελείωνε την προπόνηση και κατάκοπος πήγαινε στα αποδυτήρια. Πριν από λίγα λεπτά 140 σφιγμοί, τρέξιμο, μονομαχίες , κεφαλιές , σουτ , γκολ ,πανηγυρισμοί , πειράγματα , τσακωμοί. Τώρα ηρεμία. Έβγαζε τα ρούχα του έπαιρνε το αφρόλουτρο και την πετσέτα του. Μια πράσσινη με το ΕΣ πάνω. Δεν τον ένοιαζε. Ήταν αρκετά μεγάλη και ανθεκτική. Περπατούσε τουρτουρίζοντας στον κρύο διάδρομο που οδηγούσε στα ντουζ. Άνοιγε το ζεστό και περίμενε. Όταν επιτέλους άρχιζε να τρέχει ζεστό νερό έβαζε το κεφάλι του από κάτω. Πρώτα τα μαλλιά. Μήπως προλάβουν και στεγνώσουν λιγάκι. Το νερό τον χαλάρωνε και τον ξεκούραζε. Δεν το έκλεινε καθόλου. Αν το έκανε σίγουρα θα ξεπάγιαζε. Απολάμβανε όσο λίγα πράγματα το καυτό νερό πάνω στο κορμί του. Όταν τελείωνε τύλιγε την πετσέτα γύρω του. Ο φίλος του του έκανε πλάκα: "καλά ρε μαλάκα....τα μαλλιά σου έχουν φτάσει στους ώμους σου και έχεις ακόμα την πετσέτα του στρατού;". Πάντα η ίδια ερώτηση και πάντα η ίδια απάντηση: " αν δεν βγάλει τα λεφτά της φίλε δεν την πετάω". Αστείο. Την πετσέτα στον στρατό στην δίνουν δωρεάν. Πως θα βγάλει τα λεφτά της άρα; Σκούπιζε καλά καλά το σώμα και μαλλιά του. Ακόμα μια μέρα έφτανε σιγά σιγά στο τέλος της. Καθόταν στο λεωφορείο με μια αίσθηση ολοκλήρωσης. Η κουράση από την προπόνηση. Η αγαπημένη του κούραση...

Wednesday, January 09, 2013

ΘΕΝ

Ο πελάτης των δύο παρά δέκα μεταφέρει την ώρα που θα σε επισκεφτεί ανάλογα με την ώρα που είναι να φύγεις από την δουλειά. Χθες που έφυγα άρον άρον για να πάω στον γιατρό να δει το μάτι μου ο πελάτης των δύο παρά δέκα ήρθε δέκα και εικοσιπέντε! Είναι αδίστακτος. Έρχεται πάντα αφού έχω πλύνει χέρια και αφού έχω πετάξει τα γάντια και την ποδιά μου (μιας χρήσεως). Το μάτι μου είναι λίγο καλύτερα αλλά η ταλαιπωρία παραμένει σχεδόν η ίδια. Το ξημέρωμα που πήγαινα στην δουλειά αναρωτήθηκα αν το "θεν" στην λέξη φράση "ιατρικό ανακοινωθέν" είναι το ίδιο "θεν" που υπάρχει στην λέξη "ανέκαθεν".

Πάλι το δεξί

Πόσο επικίνδυνο είναι το λούσιμο; Για την δική μου περίπτωση πολύ. Λίγο σαΜΠουάν στο μάτι και αυτό ήταν. Μάλλον το έξησα μάλλον κάτι του έκανα. ΜΠΟΥΜ! Μετά από οκτώ μέρες ένα κατακόκκινο μάτι. Πάλι το δεξί. Σταγόνες , δάκρυα και αλοιφή. Πότε θα νιώσω καλύτερα; Θα περάσουν μέρες μάλλον για να συμβεί, αν και το μάτι αντιδρά καλά στην φαρμακευτική αγωγή. Αλλά όταν το κλείνω με "κοβει". Μην πω για το δυνατό φως αλλά και για την οθόνη του υπολογιστή. Καταλαβαίνετε πόσο δύσκολο είναι να σας γραψω... ε καλά δεν είναι και τόσο δύσκολο αλλά μου αρέσει να γκρινιάζω. Εγώ κατηγορώ την αναφορά στην πτυχιακή, είμαι αλλεργικός σε αυτό. Περαστικά μου

Tuesday, January 08, 2013

Κρυστάλλια Κοντούλες Williams *

Χθες στην δουλειά ο προϊστάμενος με ενημέρωσε για μια προσφορά που θα έχουμε μέσα στον επόμενο μήνα. Δεν σας λέω πότε, να έρχεστε να ψωνίζετε κάθε μέρα μέχρι να την πετύχετε! Μου είπε την πόσοτητα που περιμένουμε για την προσφορά και πόσο έχει βάλει κάποιο κατάστημα της ίδιας εταιρείας αλλά το άμεσο ανταγωνιστικό σε εμάς. Δεν το σκέφτηκα καθόλου στην δουλειά για να είμαι ειλικρινής. Αλλά από ότι φαίνεται με απασχόλησε περισσότερο από όσο νόμιζα. Στον μεσημεριανό μου ύπνο είδα το εξής όνειρο: να είμαι στην δουλειά και να έρχεται ο υποτιθέμενος προϊστάμενος του ανταγωνιστικού καταστήματος και να με ρωτάει πως πάει η κίνηση , τι αγοράζει ο κόσμος , γιατί λείπουν μερικά είδη κλπ. Ήθελε να με ψαρέψει ; να με εκφοβίσει; ποιος ξέρει. Πάντως μόνο από την παρουσία του το κατάφερε. Ήταν επιβλητικός.
Θα τα πούμε όταν έχει την προσφορά! Θα του πω εγώ πόσες τσιπούρες πιάνει ο σάκος!
*ποικιλιές αχλαδιών

Monday, January 07, 2013

Ο πελάτης των δύο παρά δέκα

Το ρολόι δείχνει 13:50. Έχω πλύνει τα χέρια μου. Έχω βγάλει την ποδιά μου. Περιμένω απλά την ώρα να περάσει για να φύγω. Όταν μέσα σε πέντε ώρες έχω εξυπηρετήσει δέκα πελάτες πόσο πιθανό είναι μέσα σε δέκα λεπτά να έρθει κάποιος και να ζητήσει ψάρι; Κι όμως εκείνη την ώρα σχεδόν κάθε μέρα έρχεται ένας πελάτης. Διαφορετικός κάθε φορά. Τον έχω ονομάσει ο πελάτης των δύο παρά δέκα. Σήμερα λοιπόν ο πελάτης των δύο παρά δέκα ήρθε στις δύο παρά δύο και ήθελε έξι τσιπούρες καθαρισμένες. Μέχρι να καθαρίσω τις τσιπούρες ήρθε και ο πελάτης των δύο και δύο. Δεν υπάρχει τέτοια κατηγορία γιατί συνήθως δεν κάθομαι παραπάνω ούτε λεπτό. Άξιζε όμως που κάθισα αυτά τα πέντε λεπτά παραπάνω. Είχα καιρό να γράψω για τους πελάτες γιατί όπως διάβασατε και πιο πάνω εξυπηρετώ καμιά δεκαριά ανθρώπους όλους κι όλους. Εκτός από το Σάββατα. Η δουλειά έχει πέσει πολύ και το κατάστημα την περισσότερη ώρα μοιάζει άδειο.(παρένθεση)

Sunday, January 06, 2013

Αυτό μας μένει;

Οι γιορτές έφταναν στο τέλος τους και επανέφερε το σπίτι την προ γιορτών κατάσταση. Δεν είχε να μαζέψει και πολλά άλλωστε. Ξεστόλιζε το ιδιόμορθο χριστουγεννιάτικο δέντρο του. Δεν έβαζε συνηθισμένα στολίδια. Στην θέση που κανονικά μπαίνουν οι μπάλες εκείνος κρέμαγε φωτογραφίες. Αναμνήσεις από αγαπημένες του στιγμές. Τα παιδικά του χρόνια , ανέμελα. Εκδρομές με το σχολείο. Γενέθλια , γιορτές. Εκείνος να παίζει με το χιόνι Οι γονείς του να μοιράζουν τα δώρα την πρωτοχρονιά. Τα αδέρφια του να παίζουν μπάσκετ. Έβλεπε τις φωτογραφίες και ξαναζούσε τις στιγμές. Το δέντρο στο πατάρι , οι φωτογραφίες στα άλμπουμ και εκείνος πίσω στην καθημερινότητα. Τις γιορτές τις χαίρονται περισσότερο τα παιδιά, μονολόγησε για ακόμα μια φορά. Για εμάς τι μένει να χαρούμε... αναρωτήθηκε. Ξάπλωσε , πήρε το βίβλιο από το κομοδίνο του και άρχισε να διαβάζει. Τον πήρε ο ύπνος με το βιβλίο στα χέρια...