Sunday, February 15, 2009

Είπαμε

Κατεβαίναμε μαζί στην σχολή όπως κάθε μέρα. Είχα αργήσει και από λάθος χάσαμε και έναν ακόμα συρμό. Από Αγιο Νικόλαο μέχρι και Ομόνοια βρίζει ο ένας τον άλλον και φωνάζουμε. Εχουμε γίνει θέαμα σε όλο το βαγόνι. Οταν το τρένο σταμάτησε στην Ομόνοια μια κυρία μας είπε: συγνώμη είστε αδέρφια; γιατί μόνο αδέρφια τσακώνονται τόσο έντονα... Μετά από το κοπλιμέντο ησυχάσαμε και η μέρα κύλησε σαν να μην έγινε τίποτα.
Tην επόμενη μέρα κατεβήκαμε πάλι μαζί. Αυτή την φορά χωρίς φωνές. Κοιτούσαμε μαζί την εφημερίδα και μας λέει πάλι μια κυρία: σήμερα δεν τσακώνεστε ε;
Αυτός είναι ο φίλος μου ο β. Τι να κάνουμε;

1 comment:

tzotza said...

ετσι ειναι ολες οι αληθινες σχεσεις..μια πανω,μια κατω αλλα στο τελος αντεχουνε..και διαβαζουνε την εφημεριδα παρεουλα!!!
(εγραψε ο 'μαιντανος' αυτου του blog..εγω δηλαδη!! ;)

μακια μαξ!
:)