Monday, April 30, 2007

Οι τσιπούρες καθαρίζονται;

Ρητορική ερώτηση που γίνεται από πελάτη τεμπελόσκυλο που προτιμά να περιμένει 30 ίσως και παραπάνω λεπτά ενώ στο σπίτι του θα κάνει το περισσότερο πέντε. Υπάρχουν πολλές παραλαγές της ερώτησης όπως επίσης και πολλές υποθετικές απαντήσεις εκτός από το απλό ναι.
Στην ερώτηση λοιπόν αν καθαρίζονται μπορούμε να απαντήσουμε, ναι και απλά να τις παραδώσουμε στον πελάτη. Μπορούμε επίσης να πούμε όχι και να προσθέσουμε ότι κάτι τέτοιο θα καταστρέψει την γεύση του ψαριού. Χτές είπα σε μία πελάτισσα η Ελένη δεν ξέρει να καθαρίζει; Εντάξει ήταν ειδική περίπτωση. Μητέρα πρώην συμμαθητριάς μου.
Μερικές φορές ρωτάνε σε πληθυντικό ευγενείας. Μπορούμε να τις καθαρίσουμε; Και βέβαια μπορείτε είναι η απάντηση. Ή άλλη θα ήταν μαζι; Επίσης μπορούμε να πούμε ότι είναι ήδη αρκετά καθαρές ή ακόμα ότι όχι δεν μπορείτε να τις καθαρίσετε.
Καμία φορά έρχονται συνωμοτικά και λένε σιγά σιγά ,θα μου τις καθαρίσετε; Μην το ακούσουν οι υπόλοιποι και ζηλέψουν.
Τις περισσότερες φορές δεν τους νοιάζει καν τι ψάρι θα πάρουν. Θέλουν απλά να το καθαρίσεις.
Επίσης χρήσιμες συμβουλές προς του πελάτες όταν εξυπηρετώ εγώ:
Οι προσφορές σε άλλα καταστήματα δεν ισχύουν στο δικό μας(βλ προηγούμενο ποστ)
Η προσφορά δεν καθαρίζετε γιατί είναι αδύνατο απλά να καθαριστούν 1 τόνος τσιπούρες απο τις 8:30 που είναι ανοικτό το μαγαζί μέχρι τις 20:00 που κλείνει. Δικαιλογία του τύπου εμάς πάντα τις καθαρίζουν δεν στέκουν. Μία φίλη που δεν νομίζω να συχνάζει και στα σούπερ μάρκετ το ξέρει όλοι οι άλλοι οι κουτοπόνηροι που το παίζουν και τακτικοί πελάτες πως δεν το έχουν μάθει ακόμα;
Δεν είμαι ο άλλος κύριος που πάντα σας τις καθαρίζει.
2 κιλά γαύρου δεν καθαρίζετε τάκα τάκα
12 φαγκρί δεν καθαρίζονται σε λιγότερο από 20 λεπτά. Όταν είπα 20 το είπα για να σας δώσω μια τάξη μεγέθους αν έχει κόσμο και δυο ώρες να περιμένετε δεν θα καθαριστούν.
Στο καθάρισμα ακολουθείται σειρά προτεραιότητας όχι ανάλογα με την ποσότητα ή την αξία των ψαριών. Το νούμερο που σας λέω δεν είναι αύξοντας αριθμός. Μπορεί να έχετε το πέντε και πριν από εσάς να είναι το έντεκα,το ογδόντα κοκ. Στο κάτω κάτω στον ταμείο δεν έχετε την απαίτηση να σας αφήσουν να περάσετε.
Το καθάρισμα γίνεται με ένα απλό μαχαίρι δεν έχουμε τίποτα τρελά μηχανήματα που το βάζεις απο την μία και βγαίνει έτοιμο για ψήσιμο από την άλλη.
Σας παρακάλω μην πιάνετε τα ψάρια. Η δικαιολογία αν δεν τα πιάσω πως θα τα δω έχει σαν αποτέλεσμα την απάντηση μα με τα χέρια βλέπετε;
Η υπομονή είναι αρετή. Θα φτάσετε πιο γρήγορα στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Αν αρχίσετε να φωνάζετε απλά θα γίνεται θέαμα στον κόσμο και το πολύ πολύ να σας καθυστερήσω επίτηδες.
Σκεφτείτε πριν με απειλήσετε ότι θα πάτε στον υποδιευθυντή – διευθυντή και με κάνετε ρόμπα χωρίς λόγο.Ο χρόνος μέχρι να πάτε, να τον βρείτε και να έρθετε μπορεί να είναι ο χρόνος που χρειάζομαι να τελειώσω το καθάρισμα.Τουλάχιστον αν πάτε πείτε πως πραγματικά έχουν τα γεγονότα
Η ευγένια με σκλαβώνει. Θα έκανα τα πάντα για να εξυπηρετήσω έναν ευγενικό πελάτη.
Πολύ σημαντική χρηστική πληροφορία:μάθετε να μην φωνάζετε σε έναν άνθρωπο που σηκώθηκε στις 5 το πρωί για να πάρετε εσείς ψάρι και που στο κάτω κάτω κρατάει μαχαίρι και ξεντεριάζει ψαράκια. Όποιος είναι ιχθύς στο ζώδιο κινδυνεύει διπλά.(είναι αστείο μην επέμβει εισαγγελέας αυτεπάγγελτα).
Οι πελάτες που θέλουν σκουμπρί,κολλιό,λαυράκι και γενικά ψάρια σε φαλλικό σχήμα να προσέχουν τριπλά.
Το ξεχύλωσα;το θέμα που πήγε το μυαλό σου;

Sunday, April 29, 2007

Προσφορές

-Α τις πέστροφες τις έχετε 3,99 το κιλό;
-Μάλιστα να σας βάλω;
-Μα στη διαφήμιση λέτε ότι τις έχετε μόνο 2,99 το κιλό.
-Συγνώμη μα δεν έχω ενημερωθεί για κάτι τέτοιο. Θα το ήξερα αν είναι. Λοιπόν να σας βάλω;
-Όχι όχι, μας τα λέτε αλλιώς στην διαφήμιση και μετά όταν έρθουμε εδώ μας τα αλλάζετε.
Σκέφτηκα αν είχα κάνει ποτέ διαφήμιση. Δεν είχα κάνει. Άρα δεν της τα είπα αλλιώς. Σίγουρα θα είδε κάποιου άλλου καταστήματος και μπερδεύτηκε σκέφτηκα. Το βράδυ καθώς έτρωγα έβλεπα και τηλέοραση. Τι να κάνω να διαβάζω; Είχε διαφημίσεις και είδα αυτή με τις πέστροφες. Έβρισα δεν άντεξα. Είχε έρθει στο λάθος κατάστημα και ζητούσε προσφορές. Τι να πω;

Saturday, April 28, 2007

Τι κατάλαβες μωρή;

-Έχει πολύ δουλειά θα περιμένετε αρκετή ώρα. Θα φύγει και για λίγη ώρα η κοπέλα.
-Πόση ώρα δηλαδή;
-Ελάτε σε μισή ώρα και θα είναι έτοιμα.
Εκείνοι κατάλαβαν ελάτε όσο πιο γρήγορα γίνετε. Δέκα λεπτά δεν είμαι μισή ώρα. Ήρθαν να μας ελέγξουν να δούνε αν δουλεύουμε;
-Δεν είναι έτοιμα τα ψάρια σας. Μας σας είπαμε σε μισή ώρα ελάτε και θα είναι έτοιμα.
-Ε είπαμε να περιμένουμε αν έχετε δουλειά αλλά όχι για να κάτσετε. Όταν δουλεύεις σε μια ιδιωτική εταιρεία τα έχει αυτά, πρώτα τελειώνεις την δουλειά σου και μετά κάθεσαι. Πάω να κάνω παράπονα.
Και τι είπε τελικά στην διεύθυνση; Δεν μου τα καθαρίζουν τα ψάρια. Καμία σχέση με το γεγονός δηλαδή. Δεν δέχομαι κηρύγματα από κανέναν στην δουλειά μου. Δεν είμαι εγωιστής. Είμαι αλλά πιστεύω ότι είμαι αρκετά υπεύθυνος και ευσυνείδητος. Το διάλειμα είναι κεκτημένο. Δεν μπορεί να μας το στερήσει κανείς. Κανείς! Δεν είμαστε τεμπέληδες. Είμαστε κουρασμένοι επειδή ξυπνήσαμε στις τέσσερις και μισή για να κάνεις εσύ τα ψώνια σου. Νομίζεις ότι τελικά τα πήρες καθαρισμένα επειδή πήγες και έκανες παράπονα στην διεύθυνση; Αν έκανες υπομονή θα τα έπαιρνες. Και όταν ρώτησα τον άλλον ποιο νούμερο του είχαμε πει με κοίταγε σαν τον κανάκη στο αμαν που πήγε να πάρει προφυλακτικά. ¨εεε; νούμερο;¨ και μετά ρώταγε και την άλλη ¨μας είχανε πει νούμερο;όχι δεν νομίζω αλλά εντάξει αφού θα μας τα καθαρίσουν¨.

Friday, April 27, 2007

Εμπνευσμένο απο την στήλη ΣΕ ΕΙΔΑ της athensvoice

Στις 15/01 σε ειδα στις 6 το πρωι εξω απο την αμερικάνικη πρεσβεια κρατούσες ρουκέτα rpg 7 ή 9. στείλε εδώ

Θέλω τη μέρα που θα φύγεις

Και τι μπορώ να πω για σένα
που να 'ναι εσύ
λέξεις με δέρμα και μαλλιά
γραμματικές για την αφή
χέρια πλεγμένα

Θέλω τη μέρα που θα φύγεις
απ' το πρωί να μου γελάς
κι όταν την πόρτα θα ανοίγεις
να είναι σαν να μ' αγαπάς

Και πώς μπορώ να σε θυμάμαι
και να 'σαι εσύ
τα γέλια σου σαν τα νερά
μια ήσυχη λέξη στ' αυτί
και να νικάμε

Στίχοι: Οδυσσέας Ιωάννου
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Χρήστος Θηβαίος

Δεν γίνεται απλά να μην φύγεις;

Thursday, April 26, 2007

Μαύρο ζιβάγκο


30 Απριλίου: Η Σοβιετική Ένωση παραδέχτηκε σήμερα ότι συνέβη ένα σοβαρότατο ατύχημα, τέσσερις μέρες νωρίτερα , σ’ένα εργοστάσιο παραγωγής πυρηνικής ενέργειας στην πόλη Τσέρνομπιλ της Ουκρανίας.



ΜΑΙΟΣ ΤΟΥ 1986

Το Μάιο του 1986 συνέβη κάποιο μεγάλο πυρινικό ατύχημα στο ΤΣΕΡΝΟΜΠΙΛ της Ρωσσίας.
Οι προσπάθειες του μπαμπά και της μαμάς ήταν αρκετά μεγάλες για να σε προφυλάξουν από την Ραδιενέργεια.
Όσον αφορά την διατροφή σου και των αδελφών σου, αποθηκεύθηκαν αρκετά τρόφιμα που είχαν προσβληθεί από την ραδιενέργεια και ιδιαίτερα το γάλα που αγαπούσες πάρα πολύ.Ελπίζω αυτές οι σημειώσεις να σου είναι αχρείαστες και να υπάρχουμε όλοι για να σου πούμε περισσότερες λεπτομέρειες.

ΜΠΑΜΠΑΣ- ΜΑΜΑ

ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΑΧΙΜ


Στις 26 Απριλίου έγινε το ατύχημα,η Σοβιετική Ένωση το παραδέχτηκε στις 30 και στην Ελλάδα το νέο έφτασε Μάιο. Οι σημειώσεις είναι δακτυλογραφημένες σε γραφομηχανή και είναι κρίμα που δεν μπορώ να το γράψω με τα πνεύματα και τον τονισμό της εποχής

Wednesday, April 25, 2007

Ιστορίες από το ανσασέρ του σταθμού Ευαγγελισμού της γραμμής τρία του μετρό.


Ανεβαίνουμε στην έξοδο προς Βασιλής Σοφίας. Λίγο πριν την ανάβαση έχουμε ανοίξει δύο φορές την πόρτα για εκείνους που άργησαν να μπουν και με δική μας προτροπή μπήκαν γιατί το ασανσέρ αντέχει μέχρι 13 άτομα. Εντάξει αυτό δεν είναι αξιόπιστο αλλά ο ένας τόνος που λέει με κάνει να νιώθω άνετα. Καθώς ανεβαίνει λοιπόν το ανσασέρ ακούστηκε ένας ήχος δύο ή τρεις φορές σαν κουδούνι. Και όταν τελικά έφτασε πάνω μία φωνή μας ρώταγε αν θέλουμε κάτι. Αυτό ακούστηκε τρεις τέσσερις φορές. Ο πειρασμός ήταν μεγάλος ήθελα να φωνάξω δέκα πατάτες γίγας, οκτώ χαμπουργκερ και δέκα αναψηκτικά αλλά δεν το έκανα. Αντίθετα κάποιες κυρίες είπαν όχι είμαστε εντάξει πατήθηκε καταλάθος. Τί είχε συμβεί; Καθώς έμπαινε ο κόσμος μία κυρία στην προσπάθειά της να χωρέσει είχε κολήσει στο τοίχο και η τσάντα της πάταγε το κουμπί του κινδύνου. Το μετάνιωσα που δεν πετάχτηκα να πω την παραγγελία αλλά και η κοπέλα υπάλληλος είναι και κάνει την δουλειά της και για να πω την αλήθεια χάρηκα για την άμεση ανταποκρισής της έστω και για false alarm.
Άλλη μία επίσης περίεργη. Πάλι είχαμε ανοίξει την πόρτα για να μπορέσουν να μπουν οι αργοπορημένοι. Αλλά όταν έφτασε δεν άνοιξε η πόρτα, ακούστηκε κανονικά το Βασιλής Σοφίας avenue αντίθετα ξανακατέβηκε. αυτο

Tuesday, April 24, 2007

Χαρά και εργασία

Η καλυτερη μέρα στην δουλειά. Δεν έκανα τίποτα. Το ξέρω έχει δύο αρνήσεις αλλά πραγματικά. Ο προιστάμενος έπιασε δουλειά στις πέντε. Όταν πήγα εγώ στις έξι είχε κάνει ότι κάνω εγώ συνήθως. Δεν ήθελε βοήθεια ή μάλλον η βοήθεια που ήθελε δεν ήταν δουλειά. Μου θύμισε όταν ήμουν ακόμα στο μάναβικο και μία μέρα βαριόμουν τόσο που ευχήθηκα να μην έχει δουλειά. Μάλιστα είχα ευχηθεί να μην έχει τίποτα για να βγάζω. Και όταν πήγα είδα το ψυγείο μας και ήταν άδειο. Μετά έμαθα γιατί. Και εκείνη ήταν μέρα χωρίς δουλειά όπως και η σημερινή.
Πριν δύο μέρες μου τελείωσε η άδεια. Την πρώτη μερά που θα έπιανα δουλειά μετά από την άδεια είχα ένα άγχος αν θα καταφέρω να ξυπνήσω τόσο νωρίς. Δεν το περίμενα να ήταν τόσο εύκολο. Ήταν σαν να κάνω κάτι το φυσιολογικό. Δεν μπορώ να πω ότι μου έλειψε κιόλας αλλά πραγματικά ένιωσα σαν να ξαναβρίσκω τον ευατό μου. Επανήλθα στους προηγούμενους ρυθμούς εκείνους που ακολουθούσα για 4 μήνες τώρα.

Monday, April 23, 2007

Εγκυμωνεί κινδύνους

Πήγα την κοπέλα μου στον νοσοκομείο. Έπρεπε να κάνει κάποιες εξετάσεις γιατί ένιωθε περίεργα τις τελευταίες μέρες. Συχνά πονοκεφάλους και κάποιες ενοχλήσεις στην κοιλιακή χώρα. Ο γιατρός την εξέτασε και την έστειλε να κάνει εξετάσεις αίματος. Εκείνη φοβόταν τις βελόνες και καθόλη την διάρκεια με κοίταγε στα μάτια και μου έσφιγγε δυνατά το χέρι. Περιμέναμε τα αποτελέσματα των εξετάσεων με πολύ άγχος και αγωνία. Για να περάσει η ώρα σχολιάζαμε κάθε τι στο νοσοκομείο. Από τους αισθενείς και τους γιατρούς μέχρι τους επισκέπτες και τις καθαρίστριες. Πέρασε η ώρα ευχάριστα, οσό μπορεί να περνάει η ώρα ευχάριστα σε ένα νοσοκομείο. Μπήκε μέσα ο γιατρός με ένα χαμόγελο. Τι διάλο έδειξαν οι εξετάστεις είπαμε με το βλέμα μας και οι δυό. Λοιπό τα νέα είναι…
-Λοιπόν γιατρέ τι νέα ευχάριστα;δυσάρεστα;
-Όλα καλά η κόρη μου πέρασε στο πανεπιστήμειο, στην ιατρική αθηνών. Ο γιός μου τώρα τελείωνει την θητεία του. Η γυναίκα μου κάνει κι άλλη έκθεση ζωγραφικής τα πεθερικά μου έχουν να μας ενοχλήσουν καιρό και οι γονείς μου είναι διακοπές στην Αμερική.
- Με δουλεύετε γιατρέ;
-Μα τα νέα δεν με ρωτήσατε;
- Ναι γιατρέ τα νέα όχι τα δικά σας τι έδειξαν οι εξετάσεις.
- Έ πείτε το κύριέ μου , που θέλετε να το καταλάβω εγώ;
- Τέλος πάντων λοιπόν τα νέα;
-Δεν ξέρω πως θα το πάρετε
-Πείτε το εσείς πρώτα και εμείς θα το πάρουμε μαλακά.
-Η κατάσταση της κοπέλας είναι,καταρχήν είναι κοπέλα σας;
-Ναι ναι ,κοπέλα μου. Έχει σημασία;
-Έχει γιατί δεν ήρθε μόνη της σε αυτή την κατάσταση. Ξέρετε οι αιματολογικές εξετάσεις της κοπέλας έδειξαν αυξημένα λευκά αιμοσφαίρια.
-Και τι σημαίνει αυτό εγκυμωνεί κινδύνους;
-Όχι! Εγκυμωνει τελεία.
-Τι εννοείται;
-Είναι έγκυος. Τι να πω ; συγχαρητήρια ή συλυπητήρια;
-Ξέρω γω; Πείτε η ώρα η καλή. Τώρα είναι σίγουρο αυτό;
-Ότι είναι έγκυος;δεν γίνεται πιο σίγουρο.
-Μπορείτε να μου πείτε και το φύλο αν είναι αγόρι ή κορίτσι;
-Αυτό είναι κάτι που θα το επιλέξει μόνο του το παιδί. Αλλά μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι είναι σκουλήκι.
-Σκουλήκι;α μάλιστα εννοείτε ότι είναι ακόμα τόσο μικρό το έμβρυο που -μοιάζει με σκουλήκι.
-Όχι εννοώ ότι είναι σκουλήκι.
-Δηλάδή έκανε παιδί με τον μύγα; Σαν την ταινία;
-Όχι αγαπητέ μου. Η κοπέλα σας έχει σκωληκοειδίτη.
-Ε πες το ρε γιατρέ τόση ώρα ,και σκεφτόμουν τρόπο να το πω στους γονείς μου και στους δικούς της. Μόνο την τελετή δεν σκέφτηκα γιατί γιαυτά τα αποφασίζουν οι γυναίκες. Λοιπόν τώρα τι κάνουμε;
-Εσείς τίποτα. Εμείς θα κάνουμε..
-Καισαρική φαντάζομαι για να βγάλετε το παιδί ε το σκουλήκι εννοώ ,αν και ήθελα να βγει με φυσιολογικό τοκετό αλλά τέλος πάντων.
-Σας παρακαλώ πολυ μην αστειεύεστε ,είναι θέμα υγείας και δεν παίζουνε με αυτά τα πράγματα.
Όλα καλά.

Εργένης ετών 23

Το πρόγραμμα με τις βάρδιες της δουλειας είχε βγει. Ήμουν τις περισσότερες μέρες πρωί εκτός τρίτης και τετάρτης. Τρίτη απόγευμα και ενώ είμαι στην δουλειά χτυπάει το τηλέφωνο. Για καλό δεν θα είναι σκέφτηκα. Ήταν η συνάδελφος και ήθελε να αλλάξουμε κάποιες ώρες την Παρασκευή και το Σάββατο. Δεν αρνήθηκα δεν είχα άλλωστε και τίποτα να κάνω. Την επομένη μίλησα με τον προϊστάμενο και τον ρώτησα για το πρόγραμμα. Μου είπε τι έγινε και ότι αν μπορούσα να το αλλάξουμε. Του απάντησα ότι δεν έχω κανένα πρόβλημα στο κάτω κάτω η συνάδελφος μου είχε κάνει και εκείνη την χάρη πιο παλιά οπότε θα έπρεπε να της το ανταποδώσω. Δεν χρειαζόταν να πει τίποτα λοιπόν ο προιστάμενος αλλά για να με πείσει είπε την εξής κουβέντα: "Ναι μωρέ εκείνη έχει και οικογένεια ετοιμασίες να κάνει, εμείς εργένηδες είμαστε"!!

Saturday, April 21, 2007

quiz

μαντέψτε πως θα είναι ο τίτλος του επόμενου ποστ:
  1. ΜΜΜ
  2. ΜΠΠ
  3. ΠΜΜ
  4. Εργένης ετών 23

Μία είναι η πιθανή απάντηση.Καλημέρα

ΜΜΠ

Και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.
Πήγε στο φωτογραφείο. Χρειαζόταν δύο φωτογραφίες,αλλά θα έβγαζε αναγκαστικά τέσσερις. Κατέβηκε στο υπόγειο όπου χρησιμοποιείται σαν στούντιο. Είστε έτοιμος είπε ο φωτογράφος. Τις χρειάζομαι τώρα αποκρίθηκε. Μα ναι ,θα περιμένετε πέντε λεπτά και μετά θα τις πάρετε. Δεν δυσανασχέτισε. Την ήξερε την διαδικασία. Εκείνο που δεν ήξερε ήταν το τι θα ακολουθούσε στα επόμενα πέντε λεπτά. Περίμενε υπομονετικά χαζεύοντας τα πορτρέτα στο κατάστημα. Γάμοι,βαπτήσια, όλα τα μυστήρια απλώνονταν μπροστά του, αλλά το πιο μυστήριο μπήκε μέσα εκείνη την ώρα.
-Γεια σας.
-Γεια σας.
-Μήπως γεμίζετε ασπρόμαυρα φιλμ;
-Μισό λεπτό. Μάκηηη! Γεμίζουμε ασπρόμαυρα φιλμ;Όχιιιι!.Όχι.
-Α μήπως τότε έχετε ασπρόμαυρα να αγοράσω;
-Ναι.
-Πόσο έχουν;Μαλιστα.Ευτυχώς ήταν προφίλ και την αναγνώρισε. Πάντα όταν έχει καιρό να δει κάποιον φοβάται ότι δεν θα καταφέρει να τον γνωρίσει. Εκείνη είχε να την δει ένα ολόκληρη χρόνο. Δεν πρέπει να τον πρόσεξε αν και με την ριζική αλλαγή στο κεφάλι θα ήταν δύσκολο να τον καταλάβει αμέσως. Αν και αν τον πέρναγε για τον δίδυμο αδερφό του ήταν πιο πιθανό να του μιλήσει. Την κοίταζε επίμονα. Γύρισε και τον είδε. Το ξάφνιασμα ήταν φανερό στο πρόσωπο της. Δεν του μίλησε. Έφευγε και συνέχιζε να τον κοιτάει. Στο τέλος γυρνόντας το κεφάλι της είπε γεια με ταυτόχρονη κίνηση του χεριού. Η καρδιά του έκανε τρίλιες. Κρατήθηκε για να μην πέσει. Η νηστεία τον είχε αποδυναμώσει και αυτό ήταν το τελευταίο χτύπημα. Όταν πήρε τις φωτογραφίες δυσκολευόταν ακόμα και να τις κρατήσει. Του φαίνονταν βαριές. Με δυσκολία έβγαλε για να πληρώσει. Το χαρτονόμισμα των 5 ευρώ ήταν ασήκωτο. Τα ρέστα δεν τα πήρε γιατί τα νοσμίματα είναι εμφανώς ακόμα πιο βαριά. Όλες οι κινήσεις του είναι ένας μικρός άθλος. Με τα βίας έφτασε στο σπίτι του. Χρειάστηκε 2 ώρες για να συνέλθει από το σοκ.

Σημείωση:καμία από τις δύο ιστορίες δεν είναι αληθινή ή έστω όνειρο.
Σημείωση2: για όσους βιάζονταν για το τέλος το έβαλα στην αρχή!

Friday, April 20, 2007

-Τέλος;Ναι.Πως;

Όταν γράφω παρατηρώ ότι δεν ξέρω πως να "κλείσω" τις ιστορίες μου. Σκέφτηκα κάτι εγγυημένο θα το δοκιμάσω την επόμενη φορά.

ΠΜΠ

Πήγε στο φωτογραφείο. Χρειαζόταν δύο φωτογραφίες,αλλά θα έβγαζε αναγκαστικά τέσσερις. Κατέβηκε στο υπόγειο όπου χρησιμοποιείται σαν στούντιο. Είστε έτοιμος είπε ο φωτογράφος. Τις χρειάζομαι τώρα αποκρίθηκε. Μα ναι ,θα περιμένετε πέντε λεπτά και μετά θα τις πάρετε. Δεν δυσανασχέτισε. Την ήξερε την διαδικασία. Εκείνο που δεν ήξερε ήταν το τι θα ακολουθούσε στα επόμενα πέντε λεπτά. Περίμενε υπομονετικά χαζεύοντας τα πορτρέτα στο κατάστημα. Γάμοι,βαπτήσια, όλα τα μυστήρια απλώνονταν μπροστά του, αλλά το πιο μυστήριο μπήκε μέσα εκείνη την ώρα.
-Γειας σας.
-Γεια σας.
-Μήπως γεμίζετε ασπρόμαυρα φιλμ;
-Μισό λεπτό. Μάκηηη! Γεμίζουμε ασπρόμαυρα φιλμ;Όχιιιι!.Όχι.
-Α μήπως τότε έχετε ασπρόμαυρα να αγοράσω;
-Ναι.
-Πόσο έχουν;Μαλιστα.
Ευτυχώς ήταν προφίλ και την αναγνώρισε. Πάντα όταν έχει καιρό να δει κάποιον φοβάται ότι δεν θα καταφέρει να τον γνωρίσει. Εκείνη είχε να την δει ένα ολόκληρη χρόνο. Δεν πρέπει να τον πρόσεξε αν και με την ριζική αλλαγή στο κεφάλι θα ήταν δύσκολο να τον καταλάβει αμέσως. Αν και αν τον πέρναγε για τον δίδυμο αδερφό του ήταν πιο πιθανό να του μιλήσει . Γύρισε πλάτη και την πήρε τηλέφωνο. Ήθελε να δει από πρώτο χέρι την αντίδρασή της όταν την καλούσε. Κοίταξε τον αριθμό,κάτι μουρμούρισε και το άφησε να χτυπάει. Εκείνος γύρισε την κοίταξε και είπε: γιατί δεν μου λες αυτά που σκέφτεσαι παρά τα μουρμουράς μόνο; εκεινή δεν ήξερε πως να αντιδράσει,είπε ένα γεια και ένα καλά είσαι. Πάντα λαλύστατη όταν πρόκειται να του μιλήσει.
Του έκανε εντύπωση που τον περίμενε και δεν έφυγε όταν πήρε τα φιλμ. Όταν πήρε και εκείνος τις φωτογραφίες έφυγαν μαζί.
-Μπορώ να τις δω είπε και άπλωσε το χέρι της.
-Σου έχω πει πολλές φορές όχι της είπε και της έδωσε τις φωτογραφίες.
Μόνο μία και το έχω μετανίωσει. Αχτένιστος, αξύριστος, χωρίς χαμόγελο, με μία ελαφριά κλίση προς τα αριστερά και την έλλειψη ύπνου να έχει κάνει ορατά τα σημάδια της στο πρόσωπό του.
-Ωραίος βγήκες είπε. Έχεις αδυνατίσει;
-Δεν ξέρω. Μετά θυμήθηκε που του είχε πει ότι της αρέσουν τα άσχημα πράγματα. Εντάξει δεν θα την βάλω και στο πτυχίο την φωτογραφία.
-Όχι εντάξει είσαι.
-Με περίμενες χειρότερα;
-Να σου πω την αλήθεια δεν σε περίμενα καθόλου.
-Σωστά εσύ ποτέ δεν περιμένεις. Μιά ζωή εγώ σε περίμενα και σε περιμένω. Δεν απάντησε στην μπιχτή του. Καλύτερα γιατί δεν θα του έβγαινε σε καλό. Δεν ηθέλε να κάνει παράπονα αλλά πως να μην κάνει;

Και εσύ μια χαρά είσαι. Που πας αν επιτρέπεται; Πάλι στο Μοναστηράκι για φωτογραφίες; Έχεις εργασία; είπε χαμογελώντας αλλά μέσα του έλεγε άλλα: Τι κάνεις βλάκα; Άστην να φύγει εχεις δουλειά, μην την αφήσεις να σε παρασύρει πάλι. Λοιπόν;
- Ναι. Εργασία πάλι.
- Θα πας μόνη; Ξέρεις γιατί ρωτάω. Θυμάμαι που ντρεπόσουν να βγάζεις μόνη φωτογραφίες.
- Εσύ όλα τα θυμάσαι. Ναι, ακόμα ντρέπομαι.
- Δεν τολμώ να ρωτήσω αν θυμάσαι τι έγινε την προηγούμενη φορά που κάναμε την ίδια συζήτηση.

Ύφος που σημαίνει μην τολμήσεις να ρωτήσεις γιατί όπως πάντα θυμάμαι μόνο τα βασικά δηλαδή να αναπνέω, να περπατάω, να φοράω ρούχα πριν βγω από το σπίτι.
Σου είχα πει ότι αν μου το ζητήσεις θα έρθω μαζί σου, και ήρθα όταν το έκανες.
- Ναι ήρθες.
- Όχι ότι μας βγήκε σε καλό.
- Εγώ από ότι θυμάμαι μια χαρά ήταν εκείνη η μέρα.
-Η μέρα μια χαρά ήταν το βράδυ μας τα χάλασε λίγο.
Έκανε προσπάθεια να θυμηθεί. Τελικά θυμήθηκε. Κοίταγε κάτω αμήχανα.
- Δεν φαντάζομαι να είσαι ακόμα θυμωμένος.
- Είχα άδικο;
- Στο είπα και τότε ότι ήσουν λίγο υπερβολικός.
- Πάντα ήμουν υπερ-βολικός για εσένα. Όλα να είναι μια χαρά για εσένα. Μία φορά σου είπα όχι και υπήρχε λόγος δεν το έκανα για να σε τιμωρήσω. Θα έκανα τα πάντα για να είμαστε μαζί. Ελπίζω να το έχεις καταλάβει αυτό.
- Ίσως αυτό να έφταιγε.
- Το βαριέσαι;
- Αφόρητα.
- Εντάξει. Τώρα το έμαθα δεν θα κάνω το ίδιο λάθος. Άντε τα λέμε έτσι πάλι στην τύχη.Απομακρύνθηκε. Δεν έκανε αυτό που είχε υποσχεθεί στον ευατό του. Να μην την αφήσει να φύγει όταν τελικά θα την έβλεπε. Ίσως καλύτερα. Το μέλλον θα δείξει.

Thursday, April 19, 2007

Μετά από αγώνα μπάσκετ. 25/02/07 9:07*

Ο αγώνας ήταν κάπου στο Χαλάνδρι μάλλον. Ήταν Κυριακή πρωί και είχε πάει στο γήπεδο με το ποδήλατο. Εκεί συνάντησε την ομάδα ποδοσφαίρου μόνο που βρισκόντουσαν σε εγκαταστάσεις που είχε μόνο γήπεδα μπάσκετ,βόλευ,χάντμπαλ. Ο αδερφός του ήταν εκεί από νωρίς αν και δεν ήταν μέλος της ομάδας. Είδε όλα τα παιδιά έξω από τα αποδυτήρια. Πάρκαρε το ποδήλατό του. Όταν μαζεύτηκαν στα αποδυτήρια ο προπονητής είπε την δεκαοκτάδα. Ήταν εκτός αποστολής. Δεν περίμενε τίποτα καλύτερο αφού είχε να πάει προπονήσεις σχεδόν δύο μήνες. Μετά το τέλος το αγώνα έγιναν πολύ κουφά πράγματα και πριν δηλαδή αλλά τα πιο κουφά έγιναν μετά. Ο προπονητής κοιτώντας τον δίδυμο αδερφό του είπε:εντάξει μ είχες τόσο καιρό να έρθεις τι να κάνω;έγω είμαι ο θ. Γέλια από όλη την ομάδα και έφτιαξε το κλίμα. Κάποιοι παίκτες είχαν παράπονα βέβαια που ήταν εκτός αποστολής αλλά αυτά είναι κλασικά. Συμβαίνουν πάντα και παντού. Ένα περίεργο ήταν ότι στην ομάδα είχαν επιστρέψει παίκτες που είχαν πάρει μεταγραφή. Ούτε που θυμάται να βλέπει το παιχνίδι ούτε καν το αποτέλεσμα. Στο τέλος ήταν όλοι χαρούμενοι πάντως οπότε ή κερδίσαν ή έπαιζαν στην Αγγλία που δεν έχει σημασία το αποτέλεσμα. Έφυγε με τον αδερφό του. Με το ποδήλατο. Αλλά είχε ένα πρόβλημα να το εντοπίσει. Δεν ήταν εκεί που το είχε παρκάρει. Καταλάθος πήρε το ποδήλατο ενός συμπαίκτη. Όταν βρήκε το σωστό ετοιμάστηκαν να φύγουν. Αλλά ένας ημίτρελος ήθελε σώνει και καλά να πάει μαζί τους και μάλιστα να πάνε για καφέ. Άρχισε να οδηγεί το ποδήλατο. Ο δρόμος του θύμιζε την ωραιοπούλου μόνο που πήγαινε αντίθετα στο ρεύμα. Ξαφνικά αλλάζει στο σκηνικό και βρίσκονται σε ένα πάρκο που μοίαζει με το πεδιών του άρεως. Εκεί συνάντησε την ε με τους γονείς της. Ο β δεν ήταν εκεί. Μιλήσανε για διάφορα για τον αγώνα, για το πανεπιστήμιο. Ήταν έτοιμοι να φύγουν όταν για αδιευκρίνιστη αιτία αρχίζουν δύο μα μαλώνουν. Έχει μαζευτεί κόσμος γύρω και τους χαζεύει χωρίς όμως να τους χωρίζει. Την ώρα συμπλοκής στο πάρκο κάποιος του την πέφτει. Του αρπάζει τα μαύρα γυαλιά, τα πετάει κάτω και αρχίζει να χοροπηδάει πάνω τους. Εκείνος τσαντίζεται και παρά την έκλιση του αδερφού του αρχίζει να μαλώνει με τον τύπο. Ο κόσμος κοιτάει την νέα συμπλοκή. Προς έκλπηξη όλων τον δέρνει αλύπητα όπως σε μία σκηνή ο Edward Norton χτυπάει τον σχεδόν λιπόθυμο κομπάρσο,του αλλιώνει τα χαρακτηριστικά και σε ερωτηση του Brad Pit αποκρύνεται ότι ήθελε να χαλάσει κάτι όμορφο. Αφού χαιρετούν την ε και τους γονείς της συνεχίζουν με το ποδήλατο ο ένας με τα πόδια ο άλλος. Τους καταδιώκει φίλος του θύματος που ζητάει τα ρέστα. Τους φτάνει αν και είναι με ποδήλατο. Το πιο περιέργο είναι οτι βρίσκονται κάπου που έχει άμμο και καθυστερεί το ποδήλατο. Όταν βγαίνουν πια σε δρόμο που μοιάζει με την κηφισίας ποδηλατούν άνετα και πιστευουν ότι έχουν ξεφύγει. Αλλα οι διώκτες τους βρίσκονται με βάρκα στον παράδρομο και τους φτάνουν χωρις καν να κάνουν κοπή γιατί τους πάει το ρέμα.εκεί ξύπνησε.
* αφιερωμένο στην κ.

Wednesday, April 18, 2007

Θησαυρός

Γυρνάω από προπόνηση με το λεωφορείο. Το προτιμώ να μην παίρνω μετρό για να κάνω βόλτα. Να βλέπω κόσμο. Ας αργήσω και λίγο δεν πειράζει. Στην πλατεία αιγύπτου είδα ένα παππού. Περπάταγε πολύ περίεργα , και το βάρος ήταν όλο στο κεφάλι του. Το σώμα του έγερνε μπροστά και το κεφαλί προς τα πίσω. Ήταν σαν να τον κρατάει κάποιος από τους ώμους και να προσπαθούσε να σηκώσει τα πόδια του από το έδαφος. Σαν να ήθελα να φτάσει με το στόμα του κάτι γιατί μεσά στην όλη φάση είχε βγάλει και την γλώσσα έξω. Δεν μπορεί σκέφτηκα. Θα πέσει. Και έπεσε. Χαμογέλασα και πήγα για βοήθεια. Τον σήκωσα αλλά δεν έβαλε μυαλό. Περπάταγε ακριβώς με τον ίδιο τρόπο.
Στο τρένο διάβαζα το βιβλίο ¨Καλά εσύ σκοτώθηκες νωρίς¨ του Χρόνη Μισσιου.«Ένα βραδάκι, ήταν η μέρα να φάμε, ο ήλιος μόλις είχε δύσει και η δουλειά τελείωσε, τον Νικόλα τον πήρε ο Παυλόσυκας στο πειθαρχείο. Ήταν η μέρα μου να πάρω το φαγητό. Περιμένουμε με τον Σάβανο να φέρει ο μάγειρας τις δύο καραβάνες. Έκατσα σε μία πέτρα, και ο Σάββανος απέναντί μου στην καρέκλα του, ήταν ένα από κείνα τα γλυκά, ζεστά βράδια του τέλους του καλοκαιριού. Νιώθεις σαν να κολυμπάς στο απαλό μωβ, κανένας ήχος ,καμία κίνηση, ως και τα ζουζούνια σωπαίνουν. Οι λέξεις , οι κινήσεις τόσο ήμερες, σαν την ανάσα του μωρού στη κούνια». Την στιγμή εκείνη άκουσα ένα περίεργο ήχο. Κοίταξα γύρω μου. Είδα ένα μωρό σε καρότσι δίπλα μου. Κοιμόταν. Ο ήχος που άκουγα ήταν το ροχαλητό του. Το βλέμα μου συναντήθηκε με εκείνο της μητέρα του μωρού που μου χαμογέλασε και το πήρε στην αγκαλιά της. Εκείνο ησύχασε και ήταν πραγματικά όπως το περιέγραψε ο Μίσσιος στον βιβλίο του.

I have a dream and i dont want to talk about it.

Επιτέλους την έβλεπε. Είχε βαρεθεί την παρέα του και σηκώθηκε απο την καφετέρια. Πήγε κάπου αλλού μόνος. Και την είδε να κάθεται με μία παρέα. Αυτό ήταν που δεν είχε χρόνο να βγαίνει; Πήγε κοντά και έκατσε σε ένα τραπέζι δίπλα. Μιλήσανε για λίγο και μετά κάθησε μόνος του και απλά την κοίταγε. Είχε αλλάξει πολύ τα μαλλιά της ήταν πιο κοντά και πολυ πιο ξανθά,αφού ήταν μελαχρινή ενω τώρα έκανε άνετα πρωινή εκπομπή. Έμεινε απλά και την κοίταγε και δεν έκανε αυτό που είχε υποσχεθει στον ευατό του,να μην την αφήσει να φύγει ξανά. Να έμενε μαζί της όσο περισσότερο μπορούσε. Ξαφνικά το σκηνικό άλλαξε. Σαν να βρέθηκαν όλοι σε ένα σπίτι. Η παρεά της και εκείνος. Μόνο που ήταν ξανά μόνος. Σαν να ήταν αόρατος σε ένα πάρτυ. Κανείς δεν του έδινε σημασία αλλά δεν τον ένοιζε. Το μόνο που τον ένοιαζε ήταν ότι δεν την έβλεπε πια. Πήγαινε από δωμάτιο σε δωμάτιο και το ακόμα πιο περίεργο ήταν ότι έγινε πάλι μελαχρινή. Τί να σημαίνει άραγε αυτό το όνειρο. Δεν το πολυσκέφτηκε. Το μόνο που έκανε ήταν να κάτσει στον υπολογιστή να το γράψει, ότι θυμόταν βέβαια. Είχε καιρό να την δει ακόμα και στα όνειρα του και το σημαντικό για εκείνον ήταν ότι την είδε ξανά. Κατηγόρισε γιαυτό κάτι που δίαβασε χτες το βράδυ σε ένα blog και πήγε για πρωινό.

Tuesday, April 17, 2007

Σχόλιο

Ξύπνησα. Κοιτάω γύρω μου. Σκοτάδι. Κοιτάω το ρολόι.έξι και πέντε. Τρομάζω. ‘Εξι ακριβώς πιάνω δουλειά. Ξανακοιτάω το ρολόι πιο ψύχραιμα. Ήταν έξι το απόγευμα ενώ δουλεύω το πρωί. Το πρωί είχα δουλέψει. Ξάπλωσα για μεσημέρι και όταν σήκωθηκα απο την μεσημεριανή ραστώνη πίστεψα ότι είχε περάσει μία ολόκληρη μέρα. Πόσο γρήγορα μπορεί να (τι ρήμα να βάλω) ο χρόνος;;

Έχω καιρό να σου γράψω αδερφέ μου και έχω πολλά να σου πω.

Αρχίζουμε. Είχα να κατέβω καιρό στη σχολή, εκεινή την μέρα μοίραζαν διαφημιστικά φυλλάδια όπως πάντα. Αλλά ειδικά εκείνη την μέρα κάποιες κοπέλες προωθούσαν κάτι σαν πατατάκια και κάθε παιδί στο χέρι κρατούσε και έτρωγε.Και εγώ παιδάκι είμαι έφαγα και εγώ ,μετά πήγα σαν τακτικό παιδάκι να πλύνω τα χέρια μου. Στις τουαλέτες επικρατούσε ένας χαμός, δεν ξέρω αν είχε βουλώσει τίποτα αλλά ήταν δύο υδραυλικοί και κάτι προσπαθούσανε να κάνουν, μίλαγαν στο τηλέφωνο και τα πράγματα δεν φαινόντουσαν καθόλου καλά. Κοιτάω τον μάστορα και του λέω: δύσκολα τα πράγματα ε;εννοόντας οτι μέσα στη τουαλέτα επικρατούσε ένα μικρό χάος και μου απάντησε: γιαυτό να διαβάζεις.
Άλλο. Στην δουλειά ο β κουρεύτηκε και ξυρίστηκε όταν τον ρώτησα αν παντρεύεται μου είπε μετά. Μετά.να εννοούσε θα σου πω μετά ή οτι παντρεύεται μετά την δουλειά. Επίσης άλλη μία φορά δεν ήξερα τι εννοούσε ο β όταν έλεγε: ε το πρωί ..... τάκα τάκα. Το είπε και χαμογελόντας. Τι να εννοούσε,οτι πρωί πρωί κάνω μαλακιες ή οτι το πρωί όλοι βιάζονται δεν ξέρω τι να υποθέσω.Τελευταίο και σημερινό. Υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που ενώ είναι πάνω στο τρένο και περιμένουν να τους πάει επόμενη στάση ομόνοια, επόμενη στάση μοναστηράκι, επειδή βιάζονται και θέλουν να έχουν τον έλεγχο μάλλον, κατεβαίνουν και αρχίζουν να τρέχουν μήπως και πάνε πιο γρήγορα από το τρένο,πράγμα λίγο απίθανο αν όχι αδύνατο. Στο τέλος φτάνουν λίγο αργότερα από το τρένο και μάλιστα έχουν και την ικανοποίηση ότι δεν άργησαν και πολύ. Φυσικά δεν μπορούν να μιλήσουν για να στο πουν γιατί έχουν λαχανιάσει από το τρέξιμο.

Monday, April 16, 2007

Είμαι πλάτη*

Είναι υπέροχο να επιστρέφεις. Μου είχε λείψει πάρα πολύ το διαδίκτυο και πιο πολύ μου είχε λείψει όχι τόσο να γράφω γιατί να γράφεις μπορείς χωρίς να δημοσιεύεις τις σκέψεις σου αλλά να διαβάζω τα υπόλοιπα blogs. Ελπίζω να μην ξαναλείψω τόσο καιρό.
*απόδοση στα ελληνικά της φράσης i'm back

Καμιά φορά με συγχύζουν*


Έχω δίδυμο αδερφό. Είναι φυσιολογικό όταν είμαστε μαζί να μην μπορούν να πουν ποιος είναι ποιος. Όταν είμασταν πιο μικροί είχαμε κοινούς γνωστούς. Δεν είχε τύχει δηλαδή να με πλησιάσει κάποιος στον δρόμο να με πει θ και να με ρωτήσει αν τον θυμάμαι. Τον τελευταίο καιρό έχει συμβεί τρεις φορές σε εμένα και άλλες τόσες στον αδερφό μου. Περίεργη αίσθηση να σου μιλάει κάποιος που είναι σίγουρος ότι σε ξέρει και εσύ να μην τον έχεις δει ποτέ στην ζωή σου.

*ρ. (σύγχ-υσα, -ύστηκα, -υσμένος) συγχέω, μπερδεύω αδυνατώ να διακρίνω καλά ή να διευκρινίσω κάτι προκαλώ ψυχική ταραχή σε κάποιον, εξοργίζω

Διακρίσεις


Όποιος φαντάρος στα στρατόπεδα,αεροδρόμια, και όπου αλλού μπορεί να υπηρετήσει κανείς στην Σπάρτη ζήτησε άδεια για να πάει να δει την ταινία 300 την πήρε και μάλιστα τιμητική. Ενώ σε άλλες περιοχές ούτε καν συζητήθηκε το αίτημα του φαντάρου.

7 ταινίες

  1. Forrest Gamp
  2. Fight club
  3. Braveheart
  4. Remember the titans
  5. Beautiful Mind
  6. Million Dollar Baby
  7. As good as it gets

Άμεση απάντηση σε πρόσκληση της synas. Να σημειώσω ότι είμαι κάτω απο 25 και όχι κινηματογραφόφιλος.(πως γράφετε το σινεφιλ στα αγγλικα;)

Saturday, April 07, 2007

Προσομοίωση

Ξέρετε που καμία φορά κάνουμε πρόβα για καταστάσεις έτσι όταν μας τύχουν στην πραγματικότητα να είμαστε έτοιμοι; Πόσες φορές στην πραγματικότητα κάνατε ότι και στην πρόβα;