Wednesday, October 31, 2012

Υποψία ψωνισμού

Ξύπναω. Έχω κολλημένα στο πρόσωπό μου κομματάκια από το παζλ. Είναι ωραίο να κοιμάσαι πάνω σε μια γυμνή γυναίκα. Έστω και αν αυτή είναι η απεικόνιση ενός παζλ. Είχα φτιάξει πρώτα τα βυζιά της για να με παίρνει ο ύπνος πάνω τους. Μετά το μουνί της. Ξέρεις μερικές φορές οταν σε παίρνει ο ύπνος τρέχει ένα μικρό σάλιο καθώς έχεις ανοικτό το στόμα σου. Ας έχει καλή δικαιολογία να βγαίνει τώρα. Από την άλλη όμως μήπως θα ήταν καλύτερα να φτιάχνω το παζλ στο κρεβάτι; Με παίρνει ο ύπνος εδώ και η μέση μου γίνεται χάλια. Θα της ταίριαζε καλύτερα και εκείνης. Ή μήπως λέτε να προτιμάει που κάθεται σε κάτι σκληρό; Κάθε απόγευμα όταν ξυπνάω κάνω τις ίδιες σκέψεις. Τόσο βαρετός πια. Για να μην βαριέμαι με έχω κάνει κατοικίδιο του εαυτού μου. Μου έχω βάλει καθρέφτες παντού. Όπως κάνουν με τα παπαγαλάκια. Κάτι να βλέπω ζωντανό. Να μιλάμε. Δεν μου αρέσει να κοιτάω στην τηλεόραση. Μόνο όταν είναι κλειστή και καθρεπτίζεται το είδωλο μου μέσα. Μήπως να φτιάξω ένα παζλ με εμένα; Να το φτιάξω και από κάτω να βάλω αυτό της γυμνής γυναίκας. Έτσι θα κάνουμε σεξ συνέχεια....

Tuesday, October 30, 2012

Όταν

Πρώτα χτύπαγε το κουδούνι και μετά άνοιγε την πόρτα με τα κλειδιά. Για να νιώθει πως κάποιος τον περιμένει, αυτή την στιγμή όμως έλειπε για μια εξωτερική δουλειά. Μόλις έμπαινε στο διαμερισμά ξεφορτωνόταν τα βάρη της ημέρας. Το παλτό και το καπέλο στον καλόγηρο. Τα κλειδιά στο τραπεζάκι δίπλα στην πόρτα. Την ομπρέλα στην ομπρελοθήση. Την τσάντα στο γραφείο. Τα παπούτσια στην παπουτσοθήκη. Τα ρούχα στο κρεβάτι. Το σε λίγο μεσημεριανό στον πάγκο στης κουζίνας. Τα υπόλοιπα στην τουαλέτα. Λίγα στον νιπτήρα λίγα στην λεκάνη. Εβγαινε και έβαζε το φαγητό στο φούρνο μικροκυμάτων, "με ψήσιμο λίγων λεπτών έχετε έτοιμο σπιτικό φαγητό με όλα τα θρεπτικά του συστατικά και τις βιταμίνες του....". Γιαυτό έχω πάντα τόσο καλή διάθεση σκεφτόταν, φταίει το καλό φαγητό. Μέχρι να ετοιμαστεί το φαγητό έκοβε σαλάτα. Μία ντομάτα κομμένη στα οχτώ με λάδι και ρίγανη. Το ακουμπούσε στον πάγκο της κουζίνας και ταύτοχρονα έλεγε: "μία βότκα πορτοκάλι..." . Πόσες φορές δεν είχε παραγγείλει από τον αόρατο μπάρμαν πίσω από το υποτιθέμενο μπαρ. Ο ήχος από τον φούρνο σήμαινε πως το φαγητό ήταν έτοιμο. Καθόταν στον πάγκο και έτρωγε αργά αργά. Όπως κάθε μέρα. Μόλις τελειώνε πήγαινε και καθόταν στο γραφείο. Έβαζε πέντε δέκα κομμάτια στο μισοτελειωμένο παζλ. Σταματούσε και ξάπλωνε πάνω του. Τέλος της μισής μέρας...

Wednesday, October 24, 2012

Δεν έμοιαζε με Κυριακή

Ξαπλώνω. Παίρνω το τηλέφωνο στα χέρια. Ψάχνω παρηγοριά; Ακούω την φωνή. Βάζω τα κλάμματα αμέσως. Ένα δάκρυ κυλάει από το μάτι μου, περνάει στο μάγουλό μου , μπαίνει στο ακουστικό του τηλεφώνου. Ξαφνικά η φωνή σου απομακρύνεται. Το απίστευτο θα ήταν να χαλούσε κιόλας το κινητό. Σε ακούω πια μέσα από το πηγάδι. Κάνει την επικοινωνία πιο δύσκολη. Το καλό πως με "αναγκάζει" να σταματήσω να κλαίω αν θέλω να σε ακούσω. Θέλω. Λέμε απλά καληνύχτα. Μια δύσκολη μέρα έφτασε στο τέλος. Θα ήταν αδύνατη αν δεν ήσουν εκεί.

Thursday, October 04, 2012

Η αυλή

Φέτος το καλοκαιρί εκτός από διακοπές δεν έκανα και κάτι ακόμα. Δεν έφαγα ποτέ βραδυνό στην αυλή μας. Πιο παλιά τρώγαμε και όλη η οικογένεια έξω. Φέτος όμως ούτε μια φορά. Βλέπαμε και την γειτονιά. Απ'το καλοκαίρι που μόλις πέρασε δεν θα είναι ποτέ ξανά η ίδια. Πολλές απουσίες. Πάρα πολλές απουσίες. Άδειασε. Θα γεμίσει πάλι ενδεχομένως αλλά το ίδιο είναι; Δεν είναι. Αυτοί που θα έρθουν τουλάχιστον ας γελάνε δυνατά.

Monday, October 01, 2012

Καλημέρα καλή εβδομάδα καλό μήνα

Έτσι λοιπόν χωρίς καμιά προειδοποίηση την μέρα που πληρωνόμασταν βγήκε μια ανακοίνωση: " Η εταιρία λαμβάνοντας υπόψιν την οικονομική κατάσταση....μπλα μπλα...μείωση 5%.....μπλα μπλα...". Την δική μου οικονομική κατάσταση προφανώς και δεν την έλαβαν σοβαρά υπόψιν. Αν το είχαν κάνει θα μου έκαναν αύξηση και όχι μείωση. Βρήκαν ωραίο τρόπο να γιορτάσουν τα 50 χρόνια τους. Τρεις μέρες πριν είπαν να προσπαθήσουμε τώρα με τις προσφορές να αγοράζουμε κι εμείς όσο γίνεται για να φανεί το μαγαζί. Μια μέρα πριν είχαν πει πως η εταιρία πάει καλά και να μην ανησυχούμε. Κανείς δεν σκέφτηκε να μας πει ότι ξέρετε πάμε καλά αλλά μείωση 5%! Μας έχουν δώσει και κονκάρδες οι οποίες πάνω γράφουν για τα 50 χρόνια και για την επιστροφή του 50%. Εγώ είπα να φοράμε άλλες που να γράφουν για την μείωση 5%. Ξέρω ξέρω υπάρχουν και χειρότερα. Αλλά δεν μπορώ απλά να βλέπω τα χειρότερα. Σαν τους καημένους τους δικαστές που δεν μπορούν να είναι στην έδρα και να σκέφτονται πως θα πληρώσουν τα δάνειά τους και τα χαράτσια τους. Πάμε στα καλύτερα λοιπόν!