Monday, December 31, 2012

Το δάσος

Κάθε χρονό τέτοια μέρα εκμεταλλευόταν τις προσφορές. Τα Χριστουγεννιάτικα δέντρα σχεδόν τα χάριζαν. Εμπλούτιζε λοιπόν την συλλογή του. Γύριζε στο σπίτι του. Αν κάποιος μπορούσε να δει από την πόρτα του καθώς έμπαινε μέσα θα έβλεπε ένα παράξενο θέαμα. Είχε μετατρέψει το εσωτερικό του σπιτιού του σε ένα καταπληκτικό πλαστικό ελατοδάσος. Τα δωμάτια ήταν σχεδόν γεμάτα με χριστουγεννιάτικα δέντρα. Δεν ήταν στολισμένα όμως. Οι τοίχοι  και το ταβάνι του σπιτιού ήταν ζωγραφισμένοι. Παραστάσεις από δάσος οι τοίχοι και ένας καταγάλανος ουρανός το ταβάνι. Ξύλινα σπίτια, ζωάκια να περιπλανούνται , λίμνες , ρυάκι , λόφοι. Έμπαινε κάθε φορά στο προσωπικό του δάσος. Σκέφτοταν πως ήταν ένας μικρός νάνος από κάποιο παραμύθι. Χαμογελούσε και έκλεινε την πόρτα πίσω του...

Sunday, December 02, 2012

Καλημέρα Αποστόλη

'Ηταν να βγούμε την Πέμπτη με την Μαρία. Έβρεχε πολύ όμως και τελικά εγώ δεν πήγα. Το επόμενο βράδυ είδα ένα πολύ περίεργο όνειρο. Κάτι για ένα έθιμο από ένα χωριό. Μου φάνηκε πολύ μακάβριο και στενάχωρο. Έκλαψα πολύ. Ξύπνησα και έκλαιγα. Χθες το βράδυ βράδυ όμως είδα ένα πολύ όμορφο όνειρο. Είμασταν σε μια καφετέρια κοντά στο πανεπιστήμιο. Εσύ , εγώ, ο Γιάννης και ο Βασίλης. Φορούσα το κίτρινο μπουφάν. Ζήτησες να το φορέσεις κι εσύ. Στο έδωσα. Για ένα περίεργο λόγο σου έκανε. Να φασταστείς σε εμένα λένε πως είναι μικρό! Σε πλησίασα και σου είπα στο αυτί να σου πω κάτι. Σηκώθηκες και ήρθες μαζί μου. Πήγαμε κάπου οι δυο μας. Σε πήρα αγκαλιά και σου είπα πως μου λείπεις. Δεν έχει σημασία τι έγινε στο υπόλοιπο όνειρο. Ξύπνησα με πολύ όμορφο συναίσθημα που σε είδα αδερφέ μου. Σε ευχαριστώ που ήρθες να μου πεις γεια.  Θα πάρω τον Δημήτρη μήπως και έρθουμε να σε δούμε καμιά μέρα. Εσύ μας βλέπεις κάθε μέρα άλλωστε...

Thursday, November 22, 2012

Τα χάλια μου*

Χθες βάλαμε τα χαλιά μας. Μου αρέσει όταν τα βάζουμε. Προτιμώ όταν δεν βοηθάω βέβαια αλλά τι να κάνουμε; Θυμίζει πιο πολύ χειμώνα. Το σπίτι γίνεται πιο ζεστό. Με την έννοια του φιλόξενου. Αυτό που βάζουμε στο σαλόνι ειδικά θυμίζει χριστούγεννα πολύ, μπορεί να φταίνε και τα χρώματά του. Το σαλόνι μας στολισμένο είναι μια πολύ χριστουγεννιάτικη εικόνα. Πολύ όμως. Είναι ένα άλλο  που μου θυμίζει πολύ τα παιδικά μου χρόνια. Ίσως γιατί παλιά έμπαινε στο δωμάτιό μας.  Τώρα για χρώμα θα σας γελάσω , αλλά έχει σχέδιο με μικρά τετράγωνα. Με θυμάμαι ξαπλωμένο στο χαλί να βλέπω τηλεόραση. Στην θέση του φέτος βάλαμε ένα άλλο μπλε. Τι μπλε ακριβώς πάλι θα σας γελάσω. Αλλά δεν με τραβάει να ξαπλώσω. Δεν φταίει αν μεγάλωσα ή οχι. Δεν το νιώθω τοσό οικείο. Πολλές φορές όταν δεν γίνεται κάτι όπως το θέλω νιώθω σαν να μην έγινε καθόλου. Όταν δεν περνάω το ρεπό ή το Σάββατο μου για παράδειγμα. Έχω καιρό να πάρω ρεπό....

Tuesday, November 20, 2012

"Σαλονικιός"

Η πρώτη μας γνωριμία ήταν ένα Δεκέμβρη. Στο υπόγειο στης σχολής , εκεί που λειτουργεί η βιβλιοθήκη , λίγες μέρες πριν κλείσει για τις διακοπές των Χριστουγέννων. Ο φίλος μου διάβασε τον τίτλο και με παρότρυνε να σε διαβάσω. Όχι το πιο ευχάριστο ανάγνωσμα για τα Χριστούγεννα. Μου άρεσες. Ακολούθησα τα συγγραφικά σου βήματα. Νομίζω πως το πρώτο σου είναι από τα βιβλία που έχω διαβάσει περισσότερες φορές. Θα σε ξαναδιαβάσω. Τόσο έντονο συναίσθημα για ζωή, για έρωτα, για δημιουργία, για επικοινωνία με την φύση και με τους ανθρώπους σπάνια βρίσκεις. Ελπίζω να σου μοιάσω λιγάκι στον τρόπο που έζησες αλλά και στο τρόπο που έγραφες.

Monday, November 19, 2012

Βοήθεια;

Πιο παλιά δεν το ζητούσαν. Μάλλον δεν το ζητούσαν τόσο συχνά. Δυστυχώς εκεί έχουμε φτάσει. Μου ζητάνε να τους βάλω κάποιο ψάρι και να τους το χρεώσω πιο φθηνά. Λες και είναι δικό μου το μαγαζί. "Έλα μωρέ με εμάς είσαι ή με τους πλούσιους;". Εμείς φοβόμαστε για την δουλειά μας. Αφορμή ψάχνουν να διώξουν άτομο. Λες να σου χαρίσω ουσιαστικά κάτι και να διακινδυνέψω να απολυθώ; Μακάρι να μπορούσα, αλλά δεν γίνεται. Ελπίζω σε καλύτερες μέρες.

Wednesday, November 14, 2012

Σαν το σχολείο

Κάτι τέτοια βράδια θυμόταν τον αντάρτη στον στρατό. "Να τρίβετε τα χέρια σας , τα πόδια σας και τον κορμό σας αφού μπείτε στον υπνόσακο για να κρατιέστε ζεστοί" , θύμιζε κάθε βράδυ ο επιλοχίας . Και συνέχιζε: "Ακούς μικρέ; Κανείς δεν είπε να τρίβεις το πουλί σου!". Τον έκανε ρεζίλι τον κακόμοιρο. Τον είχε πιάσει το πρώτο βράδυ να τον παίζει και από τότε σε κάθε βραδυνή αναφορά του το χτυπούσε. Θυμάμαι είχαμε ξυπνήσει από τις φωνές του εκείνο το βράδυ. "Τι σκατά είδες και σου ήρθε η όρεξη; τα δέντρα ; την λάσπη; το χιόνι; τον σύσκηνό σου; Τι που να με πάρει ο διάολος;"
Καλά ήταν τότε. Μας τάιζαν. Μας έντυναν,σχεδόν. Μας φώναζαν λίγο παραπάνω βέβαια αλλά ουσιαστικά από ευθύνες τίποτα. Τώρα ενοίκια , κοινόχρηστα , λογαριασμοί , διορίες. Αναρωτιόταν μήπως βιάστηκε να φύγει από το πατρικό του. Εκεί δεν θα κρύωνε τουλάχιστον. Η πολυκατοικία που έμενε είχε πάρει απόφαση να μην βάλουν πετρέλαιο. Έκανε λοιπόν την τακτική που είχε μάθει στον στρατό. Ναι κοιμόταν σε υπνόσακο για να ζεσταίνεται περισσότερο. Ναι φορούσε πολλά και λεπτά ρούχα. Για το τι έτρωγε καλύτερα να μην το κουβεντιάσουμε. Όλο και περισσότερο του περνούσε η ιδέα να επέστρεφε σπίτι του. Αλλά να τα παρατούσε έτσι εύκολα; Να έχανε την ελευθερία του; Οι σκέψεις τον έκαναν να ξεχάσει για λίγο το κρύο. Μπορεί να πέτυχαν και οι τακτικές του στρατού, ποιος ξέρει; 
Το επόμενο πρωί ξύπνησε από το κρύο. Πάλι. Τουρτουρίζοντας έβαλε τα ρούχα του και πήγε στην δουλειά του. Μια ακόμα βαρετή μέρα ξεκινά...

Wednesday, October 31, 2012

Υποψία ψωνισμού

Ξύπναω. Έχω κολλημένα στο πρόσωπό μου κομματάκια από το παζλ. Είναι ωραίο να κοιμάσαι πάνω σε μια γυμνή γυναίκα. Έστω και αν αυτή είναι η απεικόνιση ενός παζλ. Είχα φτιάξει πρώτα τα βυζιά της για να με παίρνει ο ύπνος πάνω τους. Μετά το μουνί της. Ξέρεις μερικές φορές οταν σε παίρνει ο ύπνος τρέχει ένα μικρό σάλιο καθώς έχεις ανοικτό το στόμα σου. Ας έχει καλή δικαιολογία να βγαίνει τώρα. Από την άλλη όμως μήπως θα ήταν καλύτερα να φτιάχνω το παζλ στο κρεβάτι; Με παίρνει ο ύπνος εδώ και η μέση μου γίνεται χάλια. Θα της ταίριαζε καλύτερα και εκείνης. Ή μήπως λέτε να προτιμάει που κάθεται σε κάτι σκληρό; Κάθε απόγευμα όταν ξυπνάω κάνω τις ίδιες σκέψεις. Τόσο βαρετός πια. Για να μην βαριέμαι με έχω κάνει κατοικίδιο του εαυτού μου. Μου έχω βάλει καθρέφτες παντού. Όπως κάνουν με τα παπαγαλάκια. Κάτι να βλέπω ζωντανό. Να μιλάμε. Δεν μου αρέσει να κοιτάω στην τηλεόραση. Μόνο όταν είναι κλειστή και καθρεπτίζεται το είδωλο μου μέσα. Μήπως να φτιάξω ένα παζλ με εμένα; Να το φτιάξω και από κάτω να βάλω αυτό της γυμνής γυναίκας. Έτσι θα κάνουμε σεξ συνέχεια....

Tuesday, October 30, 2012

Όταν

Πρώτα χτύπαγε το κουδούνι και μετά άνοιγε την πόρτα με τα κλειδιά. Για να νιώθει πως κάποιος τον περιμένει, αυτή την στιγμή όμως έλειπε για μια εξωτερική δουλειά. Μόλις έμπαινε στο διαμερισμά ξεφορτωνόταν τα βάρη της ημέρας. Το παλτό και το καπέλο στον καλόγηρο. Τα κλειδιά στο τραπεζάκι δίπλα στην πόρτα. Την ομπρέλα στην ομπρελοθήση. Την τσάντα στο γραφείο. Τα παπούτσια στην παπουτσοθήκη. Τα ρούχα στο κρεβάτι. Το σε λίγο μεσημεριανό στον πάγκο στης κουζίνας. Τα υπόλοιπα στην τουαλέτα. Λίγα στον νιπτήρα λίγα στην λεκάνη. Εβγαινε και έβαζε το φαγητό στο φούρνο μικροκυμάτων, "με ψήσιμο λίγων λεπτών έχετε έτοιμο σπιτικό φαγητό με όλα τα θρεπτικά του συστατικά και τις βιταμίνες του....". Γιαυτό έχω πάντα τόσο καλή διάθεση σκεφτόταν, φταίει το καλό φαγητό. Μέχρι να ετοιμαστεί το φαγητό έκοβε σαλάτα. Μία ντομάτα κομμένη στα οχτώ με λάδι και ρίγανη. Το ακουμπούσε στον πάγκο της κουζίνας και ταύτοχρονα έλεγε: "μία βότκα πορτοκάλι..." . Πόσες φορές δεν είχε παραγγείλει από τον αόρατο μπάρμαν πίσω από το υποτιθέμενο μπαρ. Ο ήχος από τον φούρνο σήμαινε πως το φαγητό ήταν έτοιμο. Καθόταν στον πάγκο και έτρωγε αργά αργά. Όπως κάθε μέρα. Μόλις τελειώνε πήγαινε και καθόταν στο γραφείο. Έβαζε πέντε δέκα κομμάτια στο μισοτελειωμένο παζλ. Σταματούσε και ξάπλωνε πάνω του. Τέλος της μισής μέρας...

Wednesday, October 24, 2012

Δεν έμοιαζε με Κυριακή

Ξαπλώνω. Παίρνω το τηλέφωνο στα χέρια. Ψάχνω παρηγοριά; Ακούω την φωνή. Βάζω τα κλάμματα αμέσως. Ένα δάκρυ κυλάει από το μάτι μου, περνάει στο μάγουλό μου , μπαίνει στο ακουστικό του τηλεφώνου. Ξαφνικά η φωνή σου απομακρύνεται. Το απίστευτο θα ήταν να χαλούσε κιόλας το κινητό. Σε ακούω πια μέσα από το πηγάδι. Κάνει την επικοινωνία πιο δύσκολη. Το καλό πως με "αναγκάζει" να σταματήσω να κλαίω αν θέλω να σε ακούσω. Θέλω. Λέμε απλά καληνύχτα. Μια δύσκολη μέρα έφτασε στο τέλος. Θα ήταν αδύνατη αν δεν ήσουν εκεί.

Thursday, October 04, 2012

Η αυλή

Φέτος το καλοκαιρί εκτός από διακοπές δεν έκανα και κάτι ακόμα. Δεν έφαγα ποτέ βραδυνό στην αυλή μας. Πιο παλιά τρώγαμε και όλη η οικογένεια έξω. Φέτος όμως ούτε μια φορά. Βλέπαμε και την γειτονιά. Απ'το καλοκαίρι που μόλις πέρασε δεν θα είναι ποτέ ξανά η ίδια. Πολλές απουσίες. Πάρα πολλές απουσίες. Άδειασε. Θα γεμίσει πάλι ενδεχομένως αλλά το ίδιο είναι; Δεν είναι. Αυτοί που θα έρθουν τουλάχιστον ας γελάνε δυνατά.

Monday, October 01, 2012

Καλημέρα καλή εβδομάδα καλό μήνα

Έτσι λοιπόν χωρίς καμιά προειδοποίηση την μέρα που πληρωνόμασταν βγήκε μια ανακοίνωση: " Η εταιρία λαμβάνοντας υπόψιν την οικονομική κατάσταση....μπλα μπλα...μείωση 5%.....μπλα μπλα...". Την δική μου οικονομική κατάσταση προφανώς και δεν την έλαβαν σοβαρά υπόψιν. Αν το είχαν κάνει θα μου έκαναν αύξηση και όχι μείωση. Βρήκαν ωραίο τρόπο να γιορτάσουν τα 50 χρόνια τους. Τρεις μέρες πριν είπαν να προσπαθήσουμε τώρα με τις προσφορές να αγοράζουμε κι εμείς όσο γίνεται για να φανεί το μαγαζί. Μια μέρα πριν είχαν πει πως η εταιρία πάει καλά και να μην ανησυχούμε. Κανείς δεν σκέφτηκε να μας πει ότι ξέρετε πάμε καλά αλλά μείωση 5%! Μας έχουν δώσει και κονκάρδες οι οποίες πάνω γράφουν για τα 50 χρόνια και για την επιστροφή του 50%. Εγώ είπα να φοράμε άλλες που να γράφουν για την μείωση 5%. Ξέρω ξέρω υπάρχουν και χειρότερα. Αλλά δεν μπορώ απλά να βλέπω τα χειρότερα. Σαν τους καημένους τους δικαστές που δεν μπορούν να είναι στην έδρα και να σκέφτονται πως θα πληρώσουν τα δάνειά τους και τα χαράτσια τους. Πάμε στα καλύτερα λοιπόν!

Thursday, September 06, 2012

Τον ρουφάμε και δεν το λέμε

Μάλλον το έχετε ακούσει. Το έχετε δει. Την διαφήμιση εννοώ. Αγγίζει νομίζω τα όρια του σπαστικού. Είχα δει το νέο και στο διαδίκτυο αλλά σήμερα μου το είπε και ένας συνάδελφος. "250€ το καφουρ 6ωρο 150€ το τζαμπο 6ωρο 270€ το μάρκετ ιν 8ωρο Το μήνα όχι την εβδομάδα." . Ο συνάδελφος βέβαια μου τα είπε λίγο καλύτερα. Εντάξει όχι 150€ αλλά 180€. Ε τότε εντάξει. Αξίζει τον κόπο. Υπάρχουν οικογένειες που το "χαρτζιλίκι" των παιδιών είναι περισσότερα χρήματα  Δεν λέω, και στην δική μου καμπούρα χάλια είναι. Ας πάρουμε όμως την χειρότερη περίπτωση. 6 ώρες επί 5 μέρες (ας ελπίσουμε) μας κάνει 30 ώρες την εβδομάδα. Τον μήνα κάτι παραπάνω από 120 ώρες. 1,5€ την ώρα δηλαδή. Σκατά; Τι μπορεί να κάνει κανείς αλήθεια με 180€ τον μήνα; Αν πάρουμε την περίπτωση πως χρειάζεται και ΜΜΜ για να πάει στην δουλειά του δίνει και περίπου 50€ για μεταφορές. Γαμώ; Του μένει το τρελό ποσό των 130€. Δεν περιγράφω άλλο. Πως να μην πάει κάποιος να δουλεύει κάπου "μαύρα" ; Περισσότερα θα βγάζει. Μην ακούσω για την ασφάλεια και αηδίες. Με τέτοιες συνθήκες σε σπρώχνουν να μην δουλέψεις. Βλέπουμε κιόλας πως με τόσο χαμηλό κόστος για το εργατικό δυναμικό πως έχουν γίνει πολλές προσλήψεις και πως έχει μειωθεί η ανεργία. Τρομερά τα νέα μέτρα. Τα σπάνε!

Wednesday, August 01, 2012

Βιταμίνες

- Έχω ατονία και η μητέρα μου γκρινιάζει και επιμένει να παίρνω αυτές τις βιταμίνες
- Και ; σε βοηθάνε;
- Πάρα πολύ
- Νιώθεις πιο ενεργητικός;
- 'Οχι...αλλά σταματάει να γκρινιάζει και μου φτιάχνει η διάθεση

Sunday, July 29, 2012

Στο Parkaki

Δεν θυμάμαι αν έχω γράψει καθόλου ιστοριές για τον δίδυμο αδερφό μου και εμένα. Αυτή που θα διηγηθώ είναι μια από τις αγαπημένες μου.  Την θυμήθηκα γιατί πέρασα από το πάρκο όπου έγινε το περιστατικό. Είναι καλοκαίρι του...χμ....Παλιά τέλος πάντων. Στην τελευταία τάξη του γυμνασίου πρέπει να ήταν. Είχα πάει διακοπές με τους γονείς μου στην Χαλκιδική. Όταν επιστρέψαμε ήταν η περίοδος που αρχίζαμε τις προπονήσεις στο μπάσκετ. Το πρωί η προπόνηση περιελάμβανε τρέξιμο σε ένα μικρό παρκάκι. Ξεκινήσαμε ένα γκρουπ λοιπόν αλλά ανάλογα με τις αντόχες του ο καθένας τρέχει περισσότερο ή λιγότερο. Ο προπονητής καθόταν σε ένα σημείο και απλά μας έβλεπε που τρέχαμε. Δεν είχε οπτική επαφή με όλη την περίμετρο βέβαια. Φαντάζομαι πως έβλεπε έναν αθλητή να εμφανίζεται μπροστά του ασυνήθιστα γρήγορα. Το ότι φορούσε διαφορετικά ρούχα μάλλον δεν ήταν το πρώτο πράγμα που κατάλαβε. Αν με το που χανόταν ο ένας από τα μάτια του εμφανιζόταν ο άλλος από την αντίθετη κατεύθυνση καταλαβαίνετε τι έπαθε ο καημένος ε; Κάποια στιγμή λοιπόν περνάμε ταυτόχρονα από μπροστά του. " Μα καλά δίδυμοι είστε;;;;"
Ο ίδιος προπονητής, καιρό μετά την περίοδο προετοιμασίας και αφού είχε ξεπεράσει το αρχικό σοκ, ακόμα δεν είχε καταφέρει να μας ξεχωρίσει. Μια μέρα λοιπόν ρωτάει τον αδερφό μου, "εσύ ποιος είσαι;" Του απαντάει εκείνος, " εγώ είμαι ο άλλος". Από εκείνη την μέρα λοιπόν τον αδερφό μου τον έλεγε "ο άλλος" και εμένα  "ο παραλίας".

Saturday, July 28, 2012

.... ξέρεις

Έρχεται λοιπόν μια πελάτισσα σήμερα να ρωτήσει αν έχουμε μύδια Θεσσαλονίκης. Η αλήθεια είναι πως σπάνια γράφει το τιμολόγιο από ποιο μέρος της Ελλάδας είναι ψαρεμένο ένα ψάρι. Δεν ξέρω από που ψαρέψανε τον γαύρο για παράδειγμα. Τα ψάρια ιχθυοτροφειού λένε την μονάδα παραγωγής. Αλλά συνήθως είναι ένας κωδικός. Που να ξέρω εγώ που ακριβώς βρίσκεται η μονάδα παραγωγής; Οι εταιρείες δεν έχουν μόνο μία μονάδα, έχουν σε διάφορα σημεία της Ελλάδας.  Ακόμα και τα μύδια που ήθελε η κυρία αναφέρουν το συσκευαστήριο. Μπορώ εγώ να υποθεσώ πως από εκεί είναι ψαρεμένα κιόλας; Ας πούνε ναι. Μου άρχισε πως ήθελε Χαλκιδικής και πως στο εξωτερικό υπάρχει διχτάκι τους ενός κιλού και όχι έτσι χύμα που πάνω πρέπει να γράφει την μέρα παραγωγής και τον τόπο. Όλα αυτά λοιπόν τα ξέρω. Πρέπει να καθίσω να τα αναλύσω στην τούρλα του Σαββάτου; Σε εμάς έρχεται δίχτυ πέντε κιλών και γράφει πάνω πως συσκευάστηκε στην Χαλκίδα εξηγώ. Ξέρετε λέω στο εξωτερικό μπορεί να μην έχουν τόσο μεγάλες ποσότητες. Εννοώντας πως κάτι που στην Ελλάδα είναι σε αφθονία θα πωλείται λογικά διαφορετικά από ότι στο εξωτερικό. Όπως στο εξωτερικό αγοράζουν ένα πορτοκάλι ενώ εδώ δύο τρία κιλά.  Μου απαντά δεν είστε Έλληνας ε; Όχι λέω Έλληνας είμαι. Α γιατί κάνατε πολλά συντακτικά λάθη...Έβαλα τα γέλια. Η Ελλάδα κάνει εξαγωγές στα μύδια μου είπε. Δεν έχω πρόβλημα να είστε από κάπου αλλού αλλά αν είστε Έλληνας πάντως έχετε πρόβλημα. Συντακτικό προφανώς εννοούσε η κυρία. Δεν ξέρω να μιλάω καλά τα ελληνικά ούτε για να πουλήσω ψάρια δηλαδή.  Να πω εδώ στην κυρία κάτι που δεν μπόρεσα να της πω εκεί. Δεν ήξερα ότι έδινα προφορική εξέταση και πως ήταν τεστ. Θα ήμουν πιο προσέκτικός. Αν σας εξυπηρετούσε ένας άνθρωπος αγράμματος και έκανε περισσότερα λάθη ενδεχομένως δεν θα ηταν αγένεια να αμφισβητήσετε την καταγωγή του και να τον  προσβάλεται κατά αυτόν τον τρόπο; Ακόμα και προφορά να είχε περίεργη μπορεί να είχε κάνει επέμβαση στο δόντι του και να μην μπορούσε να αρθρώσει σωστά. Έχει πρόβλημα αυτός ο άνθρωπος; Όποιος δεν μιλάει σωστά  Ελληνικά έχει πρόβλημα δηλαδή; Θέλατε να μου κάνετε την έξυπνη προφανώς και να πείτε εσείς είστε ξένος και δεν ξέρετε ενώ εγώ που είμαι από εδώ ξέρω. Έχετε πολύ καλή μόρφωση άρα αλλά μάλλον δεν έχετε παιδεία. Αν διαβάζει κάποιος φιλόλογος ας μου διορθώσει τα συντακτικά και τα υπόλοιπα λάθη.

Wednesday, July 25, 2012

Πρωτάκουστο

Σήμερα που έχω ρεπό θα σου πω για την δουλειά. Να δούμε λοιπόν τι αλλαγές έφερε η εξαγορά. Αν εξαιρέσεις πως βλέπουμε πιο συχνά ελληνικές σημαίες τίποτα. Το πιο σημαντικό είναι πως έχουν σταματήσει να δουλεύουν τέσσερις υπάλληλοι ,μόνο στο δικό μας κατάστημα. Οι δύο ήταν υπάλληλοι με αορίστου. Οι άλλοι δύο με συμβάσεις δίμηνες που δεν ανανεώθηκαν. Καλά εγώ δεν το πίστευω πως κάνουν απολύσεις και οι έλληνες επιχειρηματίες. Κοίτα που φτάσαμε...

Tuesday, July 24, 2012

Στο αυτοκίνητο

Ντύθηκε. Όπως κάθε Πέμπτη βράδυ. Έβαζε τα "καλά" του και έβγαινε έξω με το αυτοκίνητο. Του άρεσε να οδηγεί το βράδυ. Λιγότερη κίνηση. Ίσως λίγο επικίνδυνο με όλους τους πιθανούς μεθυσμένους οδηγούς. Πόσες φορές άλλωστε δεν τον είχαν σταματήσει και τον ίδιο για αλκοτέστ....Καμία.... Οι έλεγχοι στην Ελλάδα είτε στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς είτε στον δρόμο είναι τόσο συχνοί όσο η ευθυγράμμιση των πλανητών. Όλων των πλανητών ολόκληρου του σύμπαντος. Λιγότερη κίνηση, μεγαλύτερη ταχύτητα ,ψευδαίσθηση ελευθερίας ,  πιθανότητα ατυχήματος. Ότι πιο ακραίο έκανε στην ζωή του τον τελευταίο καιρό. Έβαζε μπρος το αυτοκίνητο φορούσε ζώνη και ξεκινούσε. Πάνω από όλα η ασφάλεια. Ζώνη και ψευδαίσθηση ελευθεριάς δεν πάνε μαζί βέβαια. Γιαυτό την είχε ονομάσει ιμάντα. Κάνει την ενασχόληση να μοιάζει πιο πολύ με επικίνδυνο σπορ.
"Που να παω;" Μονολογούσε. Κοιτούσε τον καθρέτη. Απαντούσε: " ευθεία". Πάντα πήγαινε στον ίδιο προορισμό από την ίδια διαδρομή. Όταν πλησίαζε σε φανάρι έλεγε κόκκινο , χαμογελούσε και σταματούσε. Το ραδιόφωνο του κρατούσε συντροφιά. Ψέματα. Το ρολόι δίπλα στο ραδιόφωνο του κρατούσε συντροφιά. Του έλεγε ακόμα και τα μελλούμενα, μιας που πήγαινε δέκα λεπτά μπροστά...

Friday, June 22, 2012

Τα τέσσερα γουρουνάκια!

Χθες το βράδυ είδα ένα κουφό όνειρο. Αλλά δεν θα σας πω γιαυτό σήμερα. Σήμερα θα σας πω γιαυτό που σκεφτόμουν το πρωί στην δουλειά. Έχω πολύ ελεύθερο χρόνο δυστυχώς και σκέφτομαι ότι νάναι. Σκεφτόμουν λοιπόν τα ζευγάρια των προημιτελικών στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου. Ήδη η Πορτογαλία πέρασε την Τσεχία. Απόψε θα περάσουμε εμείς τους Γερμανούς. Αύριο θα περάσουν οι Ισπανοί τους Γάλλους και μεθαύριο θα περάσει η Ιταλία τους Άγγλους. Ούτε κανονισμένο να το είχαμε. Ευκαιρία για δύο μεγάλους ημιτελικούς. Ανάμεσα στα Γουρούνια (από τα αρχικά των χωρών στα αγγλικά , Portugal, Italy, Greece , Spain) όπως μας λένε κάποιοι. Ημιτελικοί: Ελλάδα - Ιταλία και Πορτογαλία - Ισπανιά.  Τα γειτονάκια θα παίξουμε. Οι φτωχοί του νότου. Οι χρεωκοπημένοι.
Αν εξαιρέσουμε το ζευγάρι Τσεχία - Πορτογαλία τα υπόλοιπα τρία έχουν πολιτικές προεκτάσεις, νομίζω. Οι τρεις χώρες της Μεσογείου κάνουν ότι μπορούν για να αποφύγουν την χρεωκοπία και παίζουν εναντίον χωρών/ομάδων που λίγο πολύ τους έχουν δανείσει. (εντάξει η Αγγλία μπορεί να μην έχει δανείσει την Ιταλία αλλά ποιητική αδεία). Όχι τον Μήτρογλου και τον Τάτο όπως έκανε ο Μαρινάκης. Αλλά αυτό μας πείραζε γιατί δημιουργούσε πελατειακές σχέσεις μεταξύ των ομάδων.
Οι λαοί με τα περισσότερα προβλήματα , ανεργία , ύφεση, θα πάρουν για λίγο χαρά μέσα από το ποδόσφαιρο όπου όλα μπορούν να συμβούν. Όπου δεν κερδίζει πάντα ο πιο δυνατός ή ο πιο πλούσιος. Βέβαια μόνο η Ελλάδα είναι το πραγματικά μεγάλο αουτσάιντερ στα ποδοσφαιρικά ζευγάρια.Τα άλλα δύο μοιάζουν πιο αμφίρροπα. Θα το κάνει όπως το 40' αλλά αντίστροφα. Αυτή την φορά πρώτα θα κερδίσουμε τους Γερμανούς και μετα τους Ιταλούς. Στο τελικό θα πάνε οι δύο ομάδες που κατέκτησαν τελευταίες το τρόπαιο. Θα μας περιμένει η παρέα των Ισπανών. Οχι υπερόπτες,αλαζόνες και αχώνευτοι όπως οι συμπατριώτες τους στο μπάσκετ. Θα γίνει ένας τελικός αλλά οι ομάδες θα είναι μαζί. Όπως μαζί βγήκαν στους δρόμους και στις πλατείες πέρυσι το καλοκαιρί αντιμετωπίζοντας όμοια προβλήματα.
Ίσως να μην είναι και τόσο σημαδιακό εντάξει...

Thursday, June 21, 2012

Το νερό μου

Η ζέστη είναι αφόρητη. Με κουράζει. Με εξουθενώνει. Σχεδόν με εξατμίζει. Άλλωστε το ανθρώπινο σώμα αποτελείται από νερό σε ποσοστό μεγαλύτερο από το μισό. Το νερό μου ανεβαίνει. Ανεβαίνει στον ουρανό. Κλείνεται σε ένα σύννεφο. Ξαφνικά με μια καλοκαιρινή μπόρα γίνεται σταγόνες βροχής. Κάνει ελεύθερη πτώση σαν άλλος αλεξιπτωτιστής. Ταξιδεύει παντού. Ξεπλύνει αυλές. Ποτίζει κήπους. Λιμνάζει σε λακούβες στους δρόμους. Τρέχει από υδροροές. Στάζει από τέντες. Δροσίζει πρόσωπα. Χαλάει μπάνια. Οι άνθρωποι που τους αρέσει η βροχή χαίρονται. Βλέπουν την βροχή και ξέρουν πως κοιτάνε ένα αγαπημένο τους πρόσωπο. Ένας τρόπος να νιώθεις ότι μπορείς να ταξιδέψεις παντού. Είτε κοντά είτε μακρυά. Να πας σε μέρη που δεν έχεις ξαναπάει.
Μυρίζει βροχή...

Wednesday, June 20, 2012

Α ρε Έλληνα

Μας εξαγόρασαν λοιπόν. Όποιος βλέπει λίγο ειδήσεις στο διαδίκτυο και γνωρίζει πως δουλεύω σε σούπερ μάρκετ καταλαβαίνει για τι πράγμα μιλάω. Είμαστε ελληνική εταιρεία πια. Κανονίστε να μας αγαπάτε περισσότερο! Γιατί ως γνωστόν ο Έλληνας επιχειρηματίας αγαπάει την Ελλάδα. Δεν βγάζει τις καταθέσεις του στο εξωτερικό. Με αυτό τον τρόπο δεν χρειάζεται οι κυβερνήσεις να δίνουν συνέχεια λεφτά στις τράπεζες. Δεν απολύει υπαλλήλους και κάνει συνεχώς προσλήψεις. Φυσικά μόνο Έλληνες έτσι. Για να μειωθεί  η ανεργία να φύγει η ύφεση να έρθει η δίεση αλλά και ο αστερίσκος μην σου πω. Δίνει συνέχεια όλο και περισσότερα δικαιώματα στους εργαζομένους. Κάνει κοινωνικό έργο , δεν κοιτάει το κέρδος αλλά την κατανάλωση βρε παιδί μου. Δεν έχει σημασία να βγάλουμε χρήματα αλλά να φάει ο κόσμος βρε αδερφέ. Φυσικά υποστηρίζει και τα ελληνικά προϊόντα. Το σημαντικότερο κάνει επενδύσεις! Στην Ελλάδα φυσικά. Τι νομίζετε; Πως επειδή ξαφνικά έχασαν κάποια προνόμια θα κλείσουν ας πούμε τις μονάδες παραγωγής τους και θα πάνε παραδείγματος χάριν στην Βουλγαρία; ΠΟΤΕ! Ο Έλληνας επιχειρηματίας αγαπάει την Ελλάδα πιο πολύ από το πορτοφόλι του! Μια φορά είχαμε παίξει Μονόπολη να φανταστείς με Έλληνα επιχειρηματία και δεν μας ζητούσε ενοίκια! Γιαυτό σας λέω!

Thursday, June 14, 2012

ΟΑΕΔ τα σπάει

Έχει γίνει εδώ και καιρό αλλά όλο κάτι συμβαίνει και δεν το γράφω. Η ιστοριά έχεις ως εξής. Υπάρχουν προγράμμα του ΟΑΕΔ που επιδοτούν τα σούπερ μάρκετ και παίρνουν υπαλλήλους δοκιμαστικά για έξι μήνες. Δουλεύουν οκτάωρο ,έξι το πρωί με δύο το μεσημέρι , και έχουν πάντα ρεπό Σάββατο. Μπορούν να δουλέψουν σε όποιο τμήμα θέλουν, αλλά αν δουλέψουν σε τμήμα φρέσκων προϊόντων δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιήσουν μαχαίρια κλπ. Άρα αυτομάτως ιχθυοπωλείο κρεοπωλείο και πάγκους κοπής τυριών/αλλαντικών είναι σαν να έχουν έναν υπάλληλο λιγότερο αφού ο υπάλληλος δεν μπορεί να καθαρίσει ψάρια ή να κόψει κρέας κοκ. Λοιπόν επειδή οι νόμοι στην Ελλάδα ή δεν εφαρμόζονται ή εφαρμόζονται κατά συνθήκη ξέρω κάποιον υπάλληλο ο οποίος διάλεξε να δουλέψει στο ιχθυοπωλείο. Όχι σε έμας. Σε άλλο κατάστημα. Το παιδί θες επειδή βαριόταν; θες επειδή τον ανάγκασαν; θες επειδή ήθελε να έχει περισσότερες ελπίδες να μείνει αφού τελειώσει το πρόγραμμα; καθάριζε ψάρια , έκοβε και σολομό. Κανονικά ότι κάνει ένας υπάλληλος. Έλα όμως που κάποια στιγμή κόπηκε. Βαθιά κιόλας. Δεν μπορούσαν να τον πάνε στον γιατρό. Τι του έβαλαν άραγε στην πληγή του; ε; Δεν σας λέω να το βρείτε μόνοι σας.

Tuesday, June 12, 2012

Ποιος κατάλαβε;

Ακούστηκε ο ήχος του κλουβιού. Εγώ δεν χάρηκα , ούτε ανήσυχησα. Πίστευα πως θα το έχει προβλέψει. Εγώ μετά την πρώτη φορά το είχα στο νου μου. Ίσως δεν το είχε σχεδιάσει καλά από την αρχή. Εγώ την αμβροσία την είχα ξεχάσει. Με καθυστέρησε αυτό λιγάκι. Χάζευα κιόλας. Δεν κατάλαβα ακριβώς τι έγινε. Όταν είδα όμως ποιος μπήκε στο κλουβί λέω περαστικά. Τον ελευθέρωσα με οποιοδήποτε κόστος. Κανένα στην δική μου περίπτωση. Η παραδοχή της ήττας ήρθε ελάχιστα δευτερόλεπτα αργότερα. Τα στημένα είναι για σένα. Τα κανονικά για μένα. Μπορεί την τέταρτη.

Monday, June 11, 2012

Χωρίς βαρύγδουπα

Η τελευταία εβδομάδα στην δουλειά πέρασε ευχάριστα. Οι μέρες είχαν και από κάτι μικρό αστείο. Περνούσαν σχετικά γρήγορα οι ώρες στην δουλειά. Είχε λίγο παραπάνω δουλειά. Βοηθάει αυτό για να περάσει πιο γρήγορα η μέρα. Σήμερα έγινε ένα περιστατικό που ήθελα να το πω. Μια κυρία αγόρασε δύο καβουράκια για να παίζουν τα παιδιά της. Μάλιστα διάλεξαν κιόλας κάποια που ήταν αρκετά κινητικά. Εως επιθετικά θα έλεγα. Πως θα έπαιζαν αν δεν ήταν κινητικά ε;

Wednesday, May 30, 2012

Το νούμερο ένα

Είναι λίγο στενάχωρο να βλέπεις ένα τόσο μεγάλο μαγαζί να είναι τόσο άδειο. Ειδικά τα απογεύματα σχεδόν δεν πατάει ψυχή. Υπάρχουν ταμεία που δεν εξυπηρετούν κανέναν. Δηλαδή από τα δύο άντε τρία που είναι ανοικτά το ένα είναι άδειο. Τα σημάδια δεν είναι καθόλου ενθαρρυντικά. Εδώ και καιρό. Αν λάβουμε υπόψιν πως οι βασικοί ανταγωνιστές σου πάνε καλά. Βράσε ρύζι. Την φθήνα μάρκα...δεν είναι καιρός για έξοδα.

Saturday, May 26, 2012

Windows2012

Ένας άνδρας πάει με την γυναίκα της ζωής του για window shopping. Καθώς περνάω από δίπλα τους εκείνη έχει κολλήσει στην βιτρίνα και όλο νάζι την ακούω να λέει: "μην στεναχωριέσαι που έχει τρύπες...έτσι είναι τα παντελόνια τώρα...". Η γυναίκα της ζωής του είναι τριών χρονών. Φυσικά είναι η κόρη του. Γιατί όσο μικρή και να είναι μια γυναίκα λατρεύει τις βιτρίνες.

Friday, May 25, 2012

"Στα σούπερ μάρκετ τέλειωσε η ελπίδα..."

Χθες λοιπόν που είχα ρεπό απολύθηκε ακόμα μια συνάδελφος. Δύο μέσα σε διάστημα πέντε ημερών. Μάλιστα από το ίδιο τμήμα. Μην περιμένετε εξυπηρέτηση με άλλα λόγια στο συγκεκριμένο τμήμα. Στην προηγούμενη περίπτωση της Δευτέρας είπαμε πως μπορεί να έχασε την δουλειά της αλλά ήταν τετράωρη και λίγο πολύ τα χρήματα που θα παίρνει από το ταμείο ανεργίας είναι τα ίδια. Ξέρω ξέρω μαλακίες. Παρηγορία στον άρρωστο. Το ελάττωμα να βρίσκουμε κάτι θετικό. Λοιπόν αν δεν έχεις έτοιμη κάποια άλλη δουλειά να σε περιμένει δεν υπάρχει θετικό στο να σε απολύουν με την ανεργία σε τόσο υψηλά ποσοστά. Η κοπέλα που απολύθηκε χθες έχει δύο παιδάκια. Τι σκατά να πεις για θετικό; ότι θα τα βλέπει περισσότερο;

Wednesday, May 23, 2012

Αργήσατε

Βγήκε λοιπόν νέα ημερομηνία για την απογραφή. Όχι γιατί εγώ το γκαντέμιασα. Γιατί έτσι θα έχει περάσει η μείωση στους μισθούς και από ότι ακούω θα είναι λιγότερα τα παραπάνω χρήματα που θα παίρνουμε όταν δουλεύουμε τις αργίες. Τέλος Ιουνίου λοιπόν.
Σε άλλα νέα χθες απολύθηκε μια συνάδελφος. Πριν τις εκλογές είχε απολυθεί ακόμα ένας. Βέβαια εκείνος το επιδίωξε κατά κάποιον τρόπο αλλά και πάλι. Όταν μας ζήτησαν να υπογράψουμε για την μείωση του 10% αντί του 22% , υποτίθεται πως η εταιρία μας είχε ανάγκη. Ήθελε την βοήθειά μας. Πως προσπαθούν να μην γίνουν απολύσεις. Πως; 
Πως προσπαθούν να μας ξεζουμίσουν βασικά , να κερδίζουν πάντα όσο το δυνατόν περισσότερα με λιγότερο κόστος. Να μας δίνουν ψύχουλα και να νομίζουμε πως μας κάνουν χάρη. Ή να μας κόβουν τους μισθούς και λέμε πάλι καλά που μας κόψανε τόσο λίγα. Έτσι ήταν και δυστυχώς έτσι θα είναι.

Monday, May 21, 2012

Κοντόφθαλμος;

Κάθε έξι μήνες γίνεται η μεγάλη απόγραφη στην δουλειά. Ήταν να γίνει αυτή την Κυριακή. Ακυρώθηκε τελικά. Ο λόγος; Τον έλεγε μια συνάδελφος και ήταν μες το χαμόγελο. "δεν θα γίνει γιατί δεν έχουν λεφτά....". Όλοι χάρηκαν που δεν θα δουλέψουμε την Κυριακή. Ας πω οι περισσότεροι. Μπορώ να συμμεριστώ την χαρά τους να είναι με τα αγαπημένα τους πρόσωπα και την οικογένειά τους. Σίγουρα δεν μου είναι ότι καλύτερο να δουλεύω Κυριακές. Αλλά ο λόγος που τελικά δεν θα δουλέψω με ανησυχεί λιγάκι. Εδώ και αρκετό καιρό παίρνουμε τέτοια σημάδια. Υπάρχουν ελλείψεις σε προϊόντα επειδή δεν έχουν πληρωθεί οι προμηθευτές. Δεν γίνονται επισκευές για τον ίδιο ακριβώς λόγο. Τώρα αυτό. Την επόμενη φορά θα μας πουν ίσως να δουλεύουμε μόνο Παρασκευή και Σάββατο. Τότε φυσικά δεν θα είναι τόσο ευχάριστο να σου πουν , αφού δουλεύεις τις μισές μέρες να παίρνεις και τα μισά χρήματα...

Thursday, May 17, 2012

Στον οδοντίατρο

Νομίζω πως οι οδοντίατροι θα μπορούσαν άνετα να έχουν σαν πάρεργο  τα βασανιστήρια. Ήμουν έτοιμος να ομολογήσω αλλά δεν είχα τι να πω στην πραγματικότητα. Λέτε η πέτρα στα νεφρά να είναι λιγότερο επώδυνη;

Tuesday, May 15, 2012

Το μπάσο

Βγαίνεις για να περπατήσεις. Όχι γιατί σου έπεσαν βαριά τα φασολάκια , ναι φρέσκα όμως γιαγιά, αλλά γιατί μερικές φορές δεν σε χωράει το σπίτι. Όσο μεγάλο και αν είναι. Βγαίνεις. Με απλά ρούχα και μόνο με το κλειδί του σπτιού σου στο χέρι. Κάνεις πάντα την ίδια σκέψη. Αν σε σταματήσουν για εξακρίβωση , με τόσα μηχανοκίνητα τμήματα που γυρνάνε τα βράδια στην πόλη διόλου απίθανο, χωρίς ταυτότητα και χωρίς να θυμάσαι τον αριθμό της  γιατί την πρώτη πρώτη την έχασες και αναγκάστηκες να βγάλεις νέα της οποίας τον αριθμό δεν έχεις μάθει ποτέ , δεν το γλιτώνεις το βράδυ στο κρατητήριο. Για καλή σου τύχη τέσσερα στενά από το σπίτι σου και έχοντας βγάλει από το μυαλό την επίθεση με γκαζάκια στο ανεπιθύμητο σπίτι βλέπεις τα γαλάζια φωτάκια να αναβοσβήνουν. Αναρωτιέσαι γιατί απλά δεν κάνεις πάντα την ίδια άλλη σκεψη; πως απόψε το βράδυ θα βρω ένα πενηντάευρω; Τα γαλάζια φωτάκια απλά σε προσπερνούν χωρίς να κάνουν τίποτα. Βαρετά θα περνάνε τα καημένα. Στο δρόμο συναντάς τυχαία φίλο από το δημοτικό. Το επώνυμό του ήταν ακριβώς το αντίθετο από το κανονικό  μέγεθός του. Σαν την Μάρω Κοντού ένα πράγμα. Έχεις να τον δεις πάνω από δέκα χρόνια και το πρόσωπό σου φωτίζεται που τον βλέπεις. Η αναγνώριση ήταν λίγο δύσκολη και για τους δύο αλλά επετεύχθει. Άνεργος ο φίλος. Είναι το τρεντ της εποχής. Αν έχεις δουλειά είσαι πασέ. Ακόμα και οι πολιτικοί στις μέρες μας είναι άνεργοι. Ακυβερνησία γαρ. 
Επιστρέφεις στο σπίτι. Ακόμα δεν σε χωράει. Αλλά το ότι είναι αργά και κάποιοι έχουν πάει για ύπνο κάνει τα πράγματα πιο εύκολα. Η ζέστη λόγω της κακής μόνωσης από την άλλη κάνει τα πράγματα πιο δύσκολα. Δεν συνηθίζεται το καλοκαίρι σε αυτό το σπίτι.

Monday, May 14, 2012

καλό μάτι

Σήμερα μια πελάτισσα μου είπε πως έχω ωραία μαλλάκια! Με συμβούλεψε να μην κουρευτώ. Ήθελα να της το ζητήσω και εγγράφως. Από εκείνη την στιγμή είχα πονοκέφαλο. Με μάτιαξε σίγουρα. Αλλώστε την βασκανία την παραδέχεται και ο χριστιανισμός. Ο φίλος μου ο Αλέξανδρος θα έλεγε ποιος όμως παραδέχεται τον χριστιασμό; Μεγάλη κουβέντα.

Thursday, May 10, 2012

Αεκ - Ατρόμητος

Σήμερα σκεφτόμουν στο ημίχρονο πως το μόνο καλό που έγινε από τον αγώνα ήταν που με έδειξε η τηλεόραση λίγο πριν αρχίσει ο αγώνας. Αλλά το δεύτερο ημίχρονο μας αποζημείωσε! Τρία γκολ σε μερικά λεπτά και επιτέλους πανηγυρίσαμε. Βέβαια από τα πέντε γκολ που μπήκαν συνολικά μόνο το ένα είδαμε στην εστία που ήταν κοντά στην θύρα μας. Ήταν και από αντίπαλο.Τέλος πάντων. Πάμε λίγο πιο δυνατά και το έχουμε!
(Το ότι ανοίξανε μόνο μια πόρτα για να μπει ο κόσμος στον περιβάλλοντα χώρο του ΟΑΚΑ...δεν το σχολιάζω. Το ότι στο πέταλο μπήκαν κανονικά από την είσοδο της θύρας χωρίς εισιτήριο....δεν το σχολιάζω.)

Tuesday, May 08, 2012

Σου

Μια φορά στην δουλειά θέλω να το πω αλλά δεν μου έρχεται πότε όταν συμβαίνει. Συνήθως με ρωτάνε "είστε εδώ;". Εν τω μεταξύ στην δουλειά φοράω γαλότσες , μια μπλε μπλούζα σαν ναυτική , καπέλο και ποδιά. Λέτε να έχω ντυθεί έτσι για πλάκα; Θέλω λοιπόν να πω: "όχι και εγώ τον υπάλληλο περιμένω και με έχει στήσει!". Είναι οι ευγενικές αυτονόητες ερωτήσεις αυτές.

Monday, May 07, 2012

Καταιγίδα

Ήταν παραμονή Χριστουγέννων ή ανήμερα. Δεν έχει σημασία. Μου ζήτησες να κάνω κάτι για σένα. Θα το έκανα χωρίς καν πρώτη σκέψη. Ξύπνησα πρωί πρωί κα πήγα. Με υπομονή περπάτησα και περίμενα. Όταν όλα τελείωσαν είχα τόση ανυπομονησία για να σου ανακοινώσω το γεγονός που και στα δύο μηνύματα που σου έστειλα έκανα σαρδάμ.Κατάλαβες βέβαια τι ήθελα να πω. Με πήρες τηλέφωνο μετά από ώρα και ήσουν γεμάτη συναίσθημα. Χαράς; Λύπης; Συγκίνησης; Δεν ξέρω ούτε θα μάθω. Το μόνο που ξέρω είναι πως ήταν έντονο. Ξεχείλισες. Έτσι έντονα ήθελα να σε κάνω να νιώσεις και τώρα. Δεν γελιέμαι. Δεν το κατάφερα. Δεν το προσπάθησα καν.

Sunday, May 06, 2012

Tweet1

Φαντάζομαι τους πολιτικούς να ακούν καταλάθος τον στίχο απο το γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον ,"ας έχω τις συνέπειες του νόμου" να κοιτιούνται μεταξύ τους και να σκάνε στα γέλια

Thursday, May 03, 2012

Τίποτα άστο

Καθε που σχολούσε πέρναγε από εκεί. Με τα λίγα ψιλά από τα μπουρμπουάρ σκεφτόταν πως μπορούσε να αλλάξει η τύχη του. Μπήκε στο πρακτορείο. Τι να παίξω; Κίνο; Τζόκερ; Πάντα σκεφτόταν πως τα ποσά στις αποδείξεις των πελατών ήταν μια τυχαία κατανομή. Αν την κανονικοποιούσε με το 80 θα έπαιζε κίνο. Αφού διαλέγει τύχαια υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να πέσει αρκετά κοντά σε μια άλλη τυχαία κατανομή. Είναι και αρκετά μεγάλο το δείγμα.Μπλα μπλα.... Να χέσω την στατιστική σου. Δεν ήταν τόσο τυχερός ωστέ να μην πιάσει κανένα. Έπιασε τον τελευταίο αριθμό που βγήκε. Πάει και αυτή η ελπίδα για εύκολο και γρήγορο κέρδος. Την επόμενη μέρα δεν πέρασε από τον ίδιο δρόμο. Καλύτερα όχι.

Thursday, April 26, 2012

Τραμπάλα

Είναι στην τραμπάλα. Παίζω. Κυρίως για να περάσει η ώρα. Δεν πέφτω και τσακίζομαι.Αλλά κάποιος κάθισε από την άλλη πλευρά τώρα. Δεν παίζει. Έχει ρίξει όλο το βάρος του. Με έχει εκεί ψηλά να κουνάω τα πόδια μου χωρίς να μπορώ να κάνω τίποτα. Δεν φτάνουν κάτω για να κατέβω. Με κοροϊδεύει. Με δείχνει με το δάκτυλό του και γελάει. Προσπαθώ αλλά μάταια. Όσο και να χοροπηδάω δεν μπορώ να τον σηκώσω.Σαν τον μικρό Mario και τον Μεγάλο Wario. Θα μείνω στην θέση του άρα.

Wednesday, April 25, 2012

Επόμενη στάση;

Στην δουλειά εχεί αποφασιστεί στάση εργασίας για αύριο. Έχω ρεπό οπότε δεν ξέρω τι θα γίνει. Μια συνάδελφος είπε πως αν κάνουν όλη στάση θα κάνει και εκείνη. Σαν τις ομαδικές κοπάνες ένα πράγμα: "Ε τι θα κάνουν θα βάλουν σε όλους απουσία;". Φοβάται ο καθένας και καλά κάνει. Όσοι έχουν εξασφαλισμένη την θέση τους κάνουν στάσεις εργασίας. Οι συνδικαλιστές, οι δημόσιοι υπάλλοι κοκ. Μια άλλη συνάδελφος είπε πως μακάρι οι συνδικαλιστές να μην μας αφήνουν να μπαίνουμε μέσα ώστε και να μας πληρώσουν και να μην δουλέψουμε. Πολύ γενναία λύση,δεν βρίσκεις; Με ξένα κόλυβα που λένε.Η ίδια έλεγε πως δεν θα υπογράψει για την μείωση αλλά όταν πήγε πάνω γύρισε με ένα ύφος "ε τι να κάνω...υπέγραψα". Δεν την κατακρίνω όταν τίθεται το δίλημμα 22% ή 10% μείωση ποιος θα διάλεγε το 22%; Μην μπερδεύεσαι δεν πρόκειται για εκπτώσεις σε αγορές. Κανείς δεν ξέρει ακριβώς τι θα γίνει. Αλλά ένα άδειο κάθε μέρα μαγαζί δεν σου δίνει και πολλά περιθώρια αισιοδοξίας.Εντάξει δεν έχουμε και την καλύτερη εξυπηρέτηση αλλά είμαστε και γαλλική εταιρεία και μποϊκοτάρεται. Ας έχει δεκαπέντε χιλιάδες εργαζομένους σε συντριπτικη πλειοψηφια Έλληνες. Δεν το λέω με διάθεση εθνικισμού απλά εργαζόμενοι είμαστε και εμείς. Δεν βοηθάς μια γαλλική εταιρία αλλά τους εργαζομένους της. Αντε να δούμε τι θα γίνει.

Friday, April 20, 2012

Μην σχολιάσεις λυδία

Τώρα θα γράψω. Μην με ρωτήσεις τι. Θα γεμίσω απλά τις γραμμές. Το τουίτερ με έχει καταστρέψει. Αντί να τα λέω εγώ περιεκτικά γράφω εκεί μικρά μικρά. Μερικά έχουν πλάκα υποθέτω. Βέβαια δεν έχουν καμία σχέση με εδώ. Φταίει που δεν διαβάζω πια. Τώρα γράφω επείδη ήρθε η Λυδία και με διαβάζει. Τα σχόλια μας σπρώχνουν. Λάθος λόγος το ξέρω αλλά συμβαίνει. Υποτίθεται πως πρέπει να γράφουμε για εμάς. Για την δική μας εσωτερική ηρεμία. Ανεξάρτητα ποιος μας διαβάζει και ποιος όχι. Ποιος σχολιάζει και ποιος όχι. Για άλλους λόγους ξεκινάμε και για άλλους συνεχίζουμε. Καληνύχτα

Wednesday, April 18, 2012

Θα δουλεύω και λιγότερο

Και μας φωνάζουν λοιπόν έναν έναν στο γραφείο του διευθυντή. Μας εξηγεί: "αποφάσισαν μείωση 10% αν το δεχτείτε δεν θα έχετε την μείωση 22% που λέει ο νόμος". Αυτά τα χοντρά. Τις λεπτομέριες όταν θα έρθουν οι ατομικές μας συμβάσεις....

Wednesday, April 11, 2012

Πως τα περνάω;

Η δουλειά τους τελευταίες μήνες είναι κάτι παραπάνω από ρουτίνα και βαρεμάρα. Ανοίγω το πρωί το τμήμα και μετά είναι με τα χέρια πίσω από την πλάτη για σχεδόν 4 ώρες. Ο κόσμος που ψωνίζει γενικά λιγοστός και στο τμήμα μου ακόμα πιο λίγος. Είναι οι γνωστοί πελάτες , αυτοί που έρχονται μέρα. Είναι εκεί πιο συχνά και από τους υπαλλήλους, εμείς τουλάχιστον πέρνουμε και ένα ρεπό. Αυτές τις μέρες έχει κοσμο το κρεοπωλείο. Τα παιδιά στο κρεοπωλείο, σαν μια περίεργη μπάντα μόνο κρουστών, με τους μπαλντάδες να κάνουν κομμάτια τα καημένα τα αρνάκια. Στα λατομεία ίσως εχει λιγότερη φασαρία.
Ακόμα είμαι σε κατάσταση άδειας όμως. Καθόμουν τις τελευταίες δεκαπέντε μέρες. Πολλές ήταν για Μάρτιο. Το βιολογικό μου ρολόι ακόμα δεν έχει προσαρμοστεί. Θα το κάνει όμως το ζόρι. Λιγο κούρδισμα θέλει...

Tuesday, March 27, 2012

Νίντζα!!!

Στη δουλειά για δυο μέρες συνεχόμενες εξυπηρέτησα πελάτισσες που ήταν από την Ιεράπετρα. Το καλοκαιρί είχα βγει στην παρανομία , που λέει ένα ψυγείο. Ελεύθερο κάμπινγκ λοιπόν. Το θυμήθηκα και αφού το σκέφτηκα το είδα και το βράδυ στον ύπνο μου. Αλλά το είδα λίγο πιο σουρρεάλ. Είδα λέει πως είχε έρθει το λιμενικό με κάτι νίντζα (αυτό μάλλον από το θάντερστοουν) και μας την ειχε πέσει έξω από τις σκηνές. Αυτόφορο θα μας πήγαιναν λέει. Μάλιστα έπρεπε να πληρώσουμε πρόστιμο. Αμέσως όλοι λέμε οτι θα βγάλουν από εμάς λεφτά και το κράτος και άλλα τέτοια. Αλλά ο νίντζά που ήταν στην δική μας σκηνή τον ήξερα λέει από τον στρατό και μας γλίτωσε. Κουφό; Εγώ το είδα να γίνεται πάντως. Άντε και του χρόνου

Friday, February 24, 2012

Κερατίτιδα

Είχα μια περιπέτεια με το μάτι μου τις τελευταίες μέρες. Όχι από την τελευταία φορά που έγραψα. Τις τελευταίες πέντε μέρες. Η διάγνωση: κερατίτιδα. Δεν βγάζεις κέρατα είναι απλα μία μικρή πληγή στο μάτι που δεν ξέρουμε πως δημιούργηθηκε. Ίσως από τον υπολογιστή. Δεν θέλει να τελείωσω την πτυχιακή μου. Ειδικά το Σάββατο το μάτι μου ήταν κατακόκκινο και είχε κλείσει αρκετά. Αφού κάποια στιγμή κάποιος πελάτης κάτι μου ζήτησε να κάνω. Αρνήθηκα και πήγε να πει κάτι. Όταν είδε το μάτι μου κατακόκκινο ορκίζομαι πως έφυγε τρομαγμένος. Τώρα βέβαια πάει πολύ καλύτερα.
Να μερικά πράγματα που έμαθα από τις αρκετά συχνές επισκέψεις στο οφθαλμολογικό.
  1. Οι οφθαλμιατροι είναι όλοι φετιχιστές...όλο τα αυτιά τους θέλουν να κοιτάς
  2. Για όλα φταίνε οι φακή επαφής , εμένα για φακούς με ρώτησαν πάνω από δύο φορές ο κάθε γιατρός που με εξέταζε
  3. Θέλουν να τους κάνεις καμάκι: "για κλείσε μου λίγο το ματάκι...πάλι...πάλι"
  4. Τόσο φως σε μάτι πρέπει να έπεφτε μόνο σε ανακρίσεις.
  5. Οι διαγνώσεις είναι σωστές , απλά εμείς δεν ξέρουμε να βάζουμε καλά τις σταγόνες
  6. Γιατί λίγα είναι;;;