Sunday, December 30, 2007

Ξαφνικο

Πήγε σπίτι. Η έκπληξη δεν ήταν ευχάριστη. Φυσικά η έκπληξη είναι το αντίθετο της πλήξης(μαρια αντουανετα δεν με λενε μαρια) αλλά αν πλήξη θα σήμαινε να πάει στην συναυλία την προτιμούσε. Ο πατέρας του με ύφος σαν να ξέρει τον ρώτησε: "Πότε είπαμε είναι η συναυλία;". Η ερώτηση του πατέρα του τον έκανα να ιδρώσει τόσο πολύ από το άγχος σαν να έτρεχε μέρες χωρίς σταματημό. Με το ζόρι κατάφερε να βγάλει δύο λέξεις από το στόμα του οι οποίες σχεδόν δεν ακούστηκαν. "Γιατί ρωτάς;". Η απάντηση του πατέρα σου τον έκανε κομμάτια: Γιατί είχα μια κουβέντα με την μητέρα σου. Μου είπε ότι κάτι την ρώτησες για μία συναυλία και φυσικά σου απαγόρευεσαι να πας. Γιατί παιδί μου δεν μου το είπες ότι είχες ρωτήσει την μάνα σου πρώτα; Ο Γιάννης είχε καταπιεί την γλώσσα του. Σκεφτόταν στις ταινίες όταν συλλαμβάνουν τους κακοποιούς που τους διαβάζουν τα δικαιώματά τους. Για εκείνον είχε την υποχρέωση- και όχι το δικαίωμα- να μην μιλήσει γιατί ότι και αν έλεγε θα χρησιμοποιηθεί εναντίον του. Ε;Ε; Άκου αγόρι μου, εμείς θέλουμε να μας τα λες όλα, δεν θέλουμε να μας φοβάσαι, η ειλικρίνεια είναι η νούμερο ένα προϋπόθεση για όλες τις σχέσεις... Γιάννης κατά την διάρκεια του μικρού λόγου του πατέρα του κοίταγε το πάτωμα και απλά έλεγε ναι. Σίγουρα συμφωνούσε με ότι έλεγε ο πατέρας του. Αλλά εκείνο που τον ένοιαζε ήταν να πάει τελικά στην συναυλία. Τα μάτια του καθώς άκουγε τον πατέρα του βούρκωσαν. Τον διέκοψε. Το ξέρω ρε μπαμπά ότι πρέπει να λέω αλήθεια... αλλά ήθελα πάρα πολύ να πάω.... η μαμά είπε όχι και εσύ είπες ναι. Δεν είναι λογικό να ακούσω εσένα; Καθώς μιλούσε τα δάκρυα πια είχαν γεμίσει το πρόσωπο του. Ηρέμησε αγόρι μου, είπε ο πατέρας. Απλά εγώ χθες ήμουν ακάλυπτος γιατί δεν ήξερα ότι η μητέρα σου σου είχε πει όχι. Αν μου το έλεγες θα το συζητούσαμε και οι τρεις και θα βρίσκαμε λύση. Τέλος πάντων εγώ δεν της είπα οτι το ζήτησες και από εμένα αν θα πας. Εκεί ο Γιάννης ηρέμησε. Αφού δεν είχε πει ο πατέρας του για την συζήτησή τους είχε ακόμα την ελπίδα να μην πέσει στα μάτια της μητέρας του και να κλείσει εκεί το θέμα. Εντάξει μπαμπά... είπε ο Γιάννης αποκαρδιωμένος. Τι εντάξει; αποκρίθηκε ο πατέρας του. Εντάξει άλλη φορά θα σας το λέω μαζί, αλλά αυτή την φορά να πάω;

Wednesday, December 26, 2007

Αίτημα....

φαγητά στέλνονται στον χώρο σας με παιδί με μηχανάκι. Τηλέφωνο παραγγελιών 210-........
Σημείωση: η γραμματοσειρά που γράφτηκε το ποστ λέγεται Courier

Monday, December 24, 2007

Θυμήθηκα! και λίγο από ημερολόγιο

Αυτό που ήθελα να γράψω στο χτεσινό ποστ. Ήρθε στην δουλειά μία γοργόνα. Η ηθοποιός που παίζει την γοργόνα στο σήριαλ στο Mega, αλλά δεν πέρασε από το ιχθυοπωλείο.
Καλά χριστούγεννα σε όλους.
Σημείωση: μία φίλη είχε έρθει πριν από λίγο να πάρει τον αδερφό μου να πάνε σε φιλικό τους σπίτι. Τον βοήθησα να κατεβάσει κάτι. Έμεινα κάτω για να μην περιμένει η φιλή του μόνη της. Μιλούσαμε. Της είπα να μην μιλάει τόσο δυνατά, όχι ότι μιλούσε δυνατά , απλά ησυχία έξω , πειραγμένοι γείτονες δεν θέλει και πολύ. Όταν έμπαινα μέσα άκουσα μία φωνή: ησυχάστε ρε γαμώτο κάθε γιορτή! Μπορεί να μην το έλεγε σε εμάς αλλά σε όποιον και να το έλεγε....

Sunday, December 23, 2007

Χρυσό

Πάω στην δουλεία. Στον δρόμο μπροστά από το μαγαζί είδα πανό του ΠΑΜΕ. Γύρω γύρω κλασσικούς τύπους με φυλλάδια στα χέρια τα μοιράζουν. Οι μίσοι που τα πέρνουν τα πετάνε σε πέντε μέτρα οι άλλοι μισοί τα διπλώνουν και τα βάζουν στην κωλότσεπη οι άλλοι μισοί δεν τα παίρνουν καθόλου οι άλλοι μισοί τα διαβάζουν (γίνεται να υπάρχουν τέσσεραμισά!). Στην είσοδο του προσωπικού πάλι η ίδια κατάσταση αλλά με πιο λίγα άτομα φυσικά.
Ακούω μία κοπέλα να λέει: τι δεν αφήνουν κανέναν να μπει; Ε τότε εμείς τι θα κάνουμε; Την ρωτάω τι συμβαίνει και μου εξηγεί ότι υπάλληλοι από το σωματείο έχουν κλείσει την είσοδο του parking και δεν αφήνουν κανέναν να μπει. Μέχρι να πάω στο πόστο μου βλέπω ότι το μαγαζί είναι σχεδόν άδειο. Οι πελάτες είναι ελάχιστοι. Ρωτάω για να μάθω περισσότερα και έμαθα: οι υπάλληλοι του σωματείου έχουν κλείσει πανελλαδικά τα καταστήματα γιατί απολύθηκαν δύο κοπέλες που απέργησαν την προηγούμενη Τετάρτη με αυτό τον τρόπο ζητάνε να τις ξαναπροσλάβουν. Φυσικά οι τζίροι που χάθηκαν από την χτεσινή μέρα όλο και σε κάποιους θα βάλουν λίγο μυαλό.
Μέσα στο μαγαζί παιδική χαρά. Σχεδόν κανείς δεν δούλευε. Όλοι έκαναν βόλτες. (Μόνο εγώ με την μ κάναμε σοβαρή δουλειά που έπρεπε να κάνουμε ανανέωση γαμώ το τμήμα μου γαμώ). Τα παιδιά από τις ηλεκτρικές συσκευές είχαν κατέβει σε εμάς. Τους είπα ότι σε λίγο θα έρθω πάνω να κάνω τον πελάτη. Πήγαινα στο μανάβικο με πράγματα για να μου τα ζυγίζουν ώστε να τους κρατάω σε εγρήγορση. Τους είπα ότι και εκείνοι αν θέλουν μπορούν να έρθουν να ζητήσουν ψάρι αρκεί να μην μου πουν να τους το καθαρίσω. Γενικά ένα ευχάριστο κλίμα. Το μαγαζί ηταν σαν να μην είναι ανοικτό. Άρχισα να τους λέω όλους σύντροφους αντί για συναδέλφους για πλάκα. Καθ’ όλη την διάρκεια ήταν μία κοπέλα με μεγάφωνο και έλεγε. Απευθυνόταν σε εμάς και στους λιγοστούς πελάτες. Μετά οι συνδικαλιστές μας μοίρασαν αιτήσεις για να γραφτούμε στο σωματείο και μας είπαν τις επόμενες κινητοποιήσεις.
Από τις αντιδράσεις των συναδέλφων μπορούσες να καταλάβεις που στέκονται. Ένας είπε ναι αλλά είναι παράνομο να μην με αφήνει εμένα να κάνω ψώνια. Γιατί μήπως δεν ήταν παράνομο που απολύσαν τις κοπέλες ενώ απλά έκαναν το νόμιμό τους δικαίωμα να απεργούν; Για να τις απολύσαν κάποια μαλακία θα είχαν κάνει δεν μπορεί , και αυτή με το μεγάφωνο μου έχει σπάσει τα νεύρα. Αν είχες απολυθεί εσύ δεν θα σε ενοχλούσε το μεγάφωνο θα το έβρισκες καλή ιδέα.
Μετά από κάποια ώρα άνοιξαν την είσοδο και μπήκε κόσμος. Σιγά σιγά ερχόταν όλο και περισσότερος αλλά η ζημιά είχε γίνει. Δεν με νοιάζει για τους τζίρους. Πραγματικά είναι κάτι που δεν με απασχολεί. Το κρίμα είναι ότι αρκετά από τα προϊόντα θα καταλήξουν στα σκουπίδια αν συνεχιστεί αυτό εκτός και αν τα κάνουν όλα προσφορά. Μακάρι να προσλάβουν ξανά τις κοπέλες που έμεινα χωρίς δουλειά μέσα στις γιορτές.
Το επόμενο βήμα θα είναι να κάνουν οι διευθυντές κινητοποιήσεις γιατί ο διευθυντής που τις απέλυσε και κόστισε στην αλυσίδα τόσα εκατομμύρια θα απολυθεί και αυτός.Και κάτι ακόμα αλλά το ξέχασα ρε γαμώτο, νομίζω ήταν με πελάτη αλλά δεν μου έρχεται

Saturday, December 22, 2007

ΠΖΡ*

Αγύριστο κεφάλι
Στα χέρια σου αφήνω το τιμόνι
κι η πιο μεγάλη νύχτα ξημερώνει
Στα χέρια σου αφήνω το τιμόνι
κι η πιο μεγάλη νύχτα ξημερώνει
21/12 είναι η μέρα με την μεγαλύτερη νύχτα. Από τότε που το έμαθα κανόνιζα να βγαίνω πάντα 21/12 για να ξενυχτίσω περισσότερο. Αυτά
*Προγραμματιστές , Ζορό , Ρεϊβάδες..... είστε τελείος βλαμμένα!

Thursday, December 20, 2007

Ονείρων συνέχεια

Είδα τον μα. Τον είδα να βρίσκεται σε αίθουσα διδασκαλίας. Έλυνε απορίες συμφοιτητών του. Το κουφό; Μιλήσαμε τελικά στο μσν. Είχαμε να μιλήσουμε μήνες. Το Σάββατο έρχεται.
Είδα τον πατέρα μου. Μου έκανε μία ερώτηση, οικονομικού περιεχομένου. Η απάντηση μου ότι δεν ξέρω αν θα μας φτάσουν. Το κουφό; Με ρώτησε κάτι αντίστοιχο. Όχι ακριβώς την ίδια ερώτηση αλλά το ποσό ήταν το ίδιο.
Τελευταίο και σουρρεάλ. Είδα την . Ήταν καθιστή σαν σε ξαπλώστρα όπως στην φωτογραφία στο μσν. Δεν ορκίζομαι αλλά πρέπει να ήταν στη στάση Άνω Πατήσια του ΗΣΑΠ. Έγω πλησιάζα με τρένο (;) και έκανα ότι κοιμάμαι για να μην την δω(;) να μην με δει(;) θα σας γελάσω. Αλλά όταν με είδε, με πλησίασε και με αγκάλιασε γεμάτη στοργή και φροντίδα.

Wednesday, December 19, 2007

Do u want to hang out?

Μας είδα στον ύπνο μου. Είμασταν έξι. Οι έξι που ήθελα πάντα να είμαστε. Ούτε εφτά ούτε πέντε. Τρία αγόρια και τρία κορίτσια. Κάναμε καλή παρέα πιστεύω. Απλά το θέμα είναι ότι αρχίσαμε να κάνουμε παρέα για "λάθος" λόγο. Υπήρχε κάτι βαθύτερο από φιλία από το μέρος της μίας. Φυσικά εννοώ κάτι ερωτικό. Μοιραία λοιπόν όταν σταμάτησε το ερωτικό για εκείνη δεν ήθελε να βλέπει και τον έναν αλλά και τους υπόλοιπους. Αλλά χτες μας είδα. Δεν θυμάμαι ακριβώς τι κάναμε κάπου σαν διακοπές ήταν. Ίσως επειδή πλησιάζει η μέρα να βρεθούμε πάλι όλοι μαζί. Όχι όλοι, εκείνη που κάποτε ένιωσε τα περισσότερα για έναν από εμάς δεν θα είναι. Δεν είμαι εγώ ο ένας. Καθίσαμε έτσι όπως μου αρέσει εναλλάξ. Δεν ήθελα να είμασταν δύο παρέες σε μία γιαυτό μου άρεσε να καθόμασταν έτσι. Γιατί αν ήταν να μιλάγαμε πάλι ανα τρεις ακόμα και όταν είμασταν οι έξι δεν έχει νόημα, για εμένα τουλάχιστον. Περισσότερα δεν θυμάμαι για να πω την αλήθεια αλλά ελπίζω σύντομα να τα ζήσω κανονικά όχι σε όνειρο. Καλή μέρα.
Αν έχεις ρεπό ξεκινάει καλά η μέρα και μερικές φορές ξεκινάει ακόμα καλύτερα.

Monday, December 17, 2007

Οικονομικές Θεωρίες

Έχω στα ταλαιπωρημένα από τις μετακομίσεις χέρια μου ένα ιδρωμένο μάτσο με χρήματα. Περνάω από ένα μαγαζί και βλέπω μία μπλούζα η οποία μου αρέσει. Ο πειρασμός μεγάλος. Μόλις πληρώθηκα. Δεν θέλω να χαλάσω τα όμορφα αν και ιδρωμένα λεφτά μου. Αφού τα έχω εδώ στα χέρια μου γιατί να τα δώσω; Όμως στο τέλος του μήνα θα έχω πολύ πιθανόν χαλάσει τα χρήματά μου σε βλακείες και δεν θα μου έχει μείνει τίποτα ενώ αν αγόραζα την μπλούζα που τόσο μου άρεσε θα που είχε μείνει τουλάχιστον η μπλούζα. Η άποψη μου αν δεις κάτι και το λαχταρίσεις καλό είναι να ικανοποιείς αυτή σου την λαχτάρα, γιατί στο τέλος δεν θα έχεις ούτε λεφτά (δεν γίνεται κάπου θα τα χαλάσεις σε αηδίες) αλλά ούτε και αυτό που τόσο λαχτάρησες. Μέχρι εδώ το θυμόμουν το υπόλοιπο είναι ότι ή αγοράζεις την μπλούζα ή βάζεις τα λεφτά στην τράπεζα. Όλα αυτό λοιπόν περίπου το είπε ο εξάδερφος ο ζηλιάρης. Το καρφί!
Σημείωση:δεν ειναι ουτε έχει αλλά εχω λίγα ποστ με την ετικέτα αυτή!

Saturday, December 15, 2007

Ροζ

Κοιμήθηκε ήσυχος ότι όλα θα πάνε καλά. Το επόμενο πρωί δεν συζητήθηκε το θέμα με τους γονείς του και πήγε στο σχολείο με μία χαρά να το ανακοινώσει στην παρέα. Πιο πολύ στον Μάρκο ήθελε να το πει. Να του αποδείξει ότι δεν είναι το παιδί της μαμάς. Στην προκειμένη περίπτωση ήταν το παιδί του μπαμπά αλλά δεν τον ένοιαζε καθόλου.
- Τάξε μου, είπε στον Μάρκο
- Σε άφησαν ε;
- Δεν σου λέω , τάξε μου..
- Καλά επειδή εγώ σε ξέρω καλύτερα από ότι νομίζεις σου τάζω ότι μετά την συναυλία θα σε πάω μία βόλτα από έναν παράλληλο δρόμο της Αχαρνών...
- Ορίστε; Δεν κατάλαβα.
- Δεν πειράζει, εγώ σου έταξα πάντως θα μου πεις τώρα;
- Με άφησαν!
- Χρησιμοποίησες το όνομα μου;
- Άσε το όνομά σου δεν είναι και τόσο ισχυρό χαρτί όσο νομίζεις
- Τέλος πάντων το σημαντικό είναι ότι θα πάμε
- Πως θα πάμε τελικά ;
- Ε δεν είπαμε;
- Όχι δεν είπαμε
- Έλα ρε Γιάννη είπαμε με λεωφορείο
- Καλά. Για πες κανά νέο;
- Γράφουμε σήμερα ε;
- Νέο σου είπα να μου πεις , αυτό το ξέρω
- Και δεν έχω διαβάσει
- Καλά αυτό και αν το ξέρω! Αυτό το ξέρουν και τα παιδιά από το δίπλα σχολείο
- Πολύ αστείο. Εσύ έχεις διαβάσει έτσι;
- Εννοείται ρε Μάρκο
- Ωραία θα λες;
- Όταν τελειώσω και έχω χρόνο και μπορώ θα σου πω
- Κοίτα εγώ την βάση θέλω δεν θέλω και βαθμό
- Εντάξει είπα ,αν τελείωσω και έχω χρόνο και μπορώ θα σου πω.

Έκει ο Γιάννης μπορούσε να ειναι ο «σκληρός» της παρέας. Ήταν καλός μαθητής και προσπαθούσε να βοηθάει για να τον κάνουν παρέα. Σήμερα ήταν η μέρα του και διαγώνισμα και καλά νέα για την συναυλία. Τουλάχιστον μέχρι το μεσημέρι θα ένιωθε βασιλίας γιατί τον περίμενε μια έκπληξη στο σπίτι.
Σημείωση: ο τίτλος κλασσικά δεν είναι δικός μου

Friday, December 14, 2007

Τσαγκαροπαρασκεύη

Σήμερα επέστρεψα στην δουλειά από μίνι άδεια. Είχα ένα υπόλοιπο τρεις μέρες, που μαζί με κάτι ρεπό έγινε σχεδόν κανονική άδεια. Την τελευταία φορά που είχα πάει στην δουλειά ήταν την προηγούμενη πέμπτη. Το τι χαμός επικράτησε αυτές τις μέρες δεν περιγράφεται, γιαυτό και δεν θα το περιγράψω. Θα πω μονάχα πως το πρωί πρέπει να έριξα τα περισσότερα καντήλια της ζωής μου. Η κατάσταση στον θάλαμο αποκαρδιωτική. Στους πάγκους επίσης. Ο προιστάμενος με χαιρέτησε και αμέσως του έκανα παράπονα. Πες μια καλημέρα πρώτα μου λέει. Δ δεν έχω κοιμηθεί καθόλου (τώρα που γράφω συμπληρώνω 26 ώρες άυπνος), δεν θέλω καφέ για να ξυπνήσω και έχω έρθει με γκάζι. Τι είναι αυτά εδω; Δεν ξέρω απάντησε εμένα στα αρχίδια μου. Ε τότε και εμένα στα δικά μου. Μετά από την αμοιβαία αναφορά στα γεννητικά μας όργανα άρχισα την δουλειά.
Να πω εδώ ότι μου φάνηκε παιχνιδάκι. Είχα και βοήθεια βέβαια. Το κακό στην όλη υπόθεση είναι ότι σήμερα έχουμε και την τσιπούρα προσφορά. Μετά από προσπαθειες ο πάγκος συμμαζεύτηκε, το ψυγείο ακόμα θέλει δουλειά αλλά με αυτό θα ασχοληθώ αύριο. Ενημέρωσα τον Δ για την κατάσταση στο στήμα. Τα παίρνει άγρια και με το δίκιο του. Καλά μου λέει όταν θα έρθουν θα τα πούμε.
Λίγο πριν σχολάσω άρχισε να τα χώνει σε δύο από τους τρεις. Τώρα ποιος έφταιγε περισσότερο δεν ξέρω. Κατα την γνώμη της μ "μόνο εγώ φταίω;" και κατά την γνώμη του γ "ναι αλλά δεν φταίω εγώ". Και ποιος φταίει ρε παιδία; εγώ που είχα άδεια και έλειπα;; Ο ένας τα έριχνε στον άλλον. Μια ζωή έτσι γίνεται ένας να αναλάβει τις ευθύνες του δεν υπάρχει. Το τι μου έλεγε η μ δεν κάνει να το πω αλλά είναι θαύμα που έχω ακόμη μαλλία.
Τέλος πάντων για μία μέρα χωρίς πολύ δουλειά ετοιμαζόμουν αλλά τελικά μία η προσφορά και μία όλα τα άλλα δεν κάθισα σε χλωρό κλαρί. Το νέο πρόγραμμα με βολεύει ,δεν ανοίγω μόνος και το κυριότερο υπάρχουν μέρες που είμαι στις 7! Μου φαίνεται τελείως κουφό. Τέλος πάντων έτσι κύλησε η πρώτη μέρα στην δουλειά. Τρέμω στην ιδέα τι θα κάνει ο δ όταν θα φύγω για φαντάρος.
Έχετε ακούσει την φράση: οι συμπαίκτες μου με κάνουν και φαίνομαι καλύτερος; Αυτό σημαίνει ότι κάνουν τόσο καλά την δουλειά τους όλοι αλλά τελικά φαίνεται εκείνος που βάζει το γκολ ίσως. Ε τότε οι συνάδελφοι μου με κάνουν και φαίνομαι καλύτερος όχι όμως επειδή κάνουν σωστά τις δουλειές τους αλλά ακριβώς το αντίθετο επειδή τα κάνουν όλα (σχεδόν όλα) λάθος! Δεν θέλω να περιαυτολογώ αλλά ο διευθυντής μόλις με είδε είπε κάτι σε στυλ μας έλειψες και ο υποδιευθυντής ενώ με έχει δει μία φορά αμέσως έμαθε το όνομά μου και μιλούσε μαζί μου λες και συνεργαζόμαστε καιρό. Αυτά είναι.

Wednesday, December 12, 2007

Αφιερωμένο σε ένα πολύ καλό παιδί

Τον γνώρισα την δεύτερη μέρα στην σχολή. Ήταν παρέα μαζί με άλλους δύο αμίλητους. Εγώ παρέα με άλλους δύο πολυλογάδες. Γενικά κλειστός χαρακτήρας θα έλεγα αλλά πολύ ευγενικός. Ο πιο ευγενικός καπνιστής που ξέρω. Κάποιες εργασιές που κάναμε μαζί στο πανεπιστήμιο είχαν μεγάλη επιτυχία. Σε αυτόν ωφείλω ότι πέρασα τρία μαθήμα ενός καθηγητή. Η βοήθειά του ήταν καταλυτική. Μου έκανε φροντιστήριο για να περάσω. Και εγώ τον βοήθησα σε κάποια μαθήματα. Έχουμε πάει μαζί σε τρία στρατόπεδα επισκεπτήριο ,το ένα δεν έμοιαζε με στρατόπεδο βέβαια αλλά μετράει. Του υποσχέθηκα ότι θα πάω στο δικό του επισκεπτήριο. Ελπίζω να μπορέσω. Είμαι ο προτελευταίος των μοϊκανών και εκείνος λογικά θα είναι ο τελευταίος, μπορεί και το ανάποδο δεν ξέρω. Last but not least. Το πιο καλό του είναι ότι δεν είναι για την πάρτυ. Φίλε να είσαι πάντα καλά.
Σημείωση: δεν είναι αλλά έχει

Tuesday, December 11, 2007

Αν δεν πουλήσεις λίγη μούρη εδώ μέσα


Από τις πρώτες μέρες λειτουργίας του blog, η ηλεκτρονική μου διεύθυνση γέμισε με προτάσεις για συνεντεύξεις. Μου έκανε και τρομερή εντύπωση που βρήκαν το mail γιατι δεν το έχω βάλει καν στο προφίλ. Όποιος ενδιαφέρεται μαθαίνει ήταν η απαντήση τους. Τις αρνήθηκα κατηγορηματικά. Ένας απλός blogger είμαι αφήστε με ήσυχο ,πάρτε συνέντευξη από τους υπόλοιπους, τόσοι είμαστε πια! Το ξέρω δεν γράφουν όλοι καταπληκτικά σαν εμένα αλλά εντάξει. Η μοναδική φορά που ενέδωσα ήταν μετά από πρόσκληση της synas αλλά ήταν κάτι τελείως διαφορετικό αυτό. Ήταν μεταξύ μας αυτό,τους bloggers εννοώ. Μετά άρχισαν οι προτάσεις εργασίας από περιοδικά ,από εφημεριδές και από διαφημιστικές. Πολύ δελεαστικές μπορώ να πω. Επίσης είχα προτάσεις από ιχθυοπωλεία,αυτές όχι και τόσο δελεαστικές. Εϊχα και μια πρόταση γάμου. Γενικά το blogging μόνο καλά μου έχει προσφέρει μέχρι τώρα και ελπίζω αυτό να συνεχιστεί. Μόνο η δωρεάν ψυχανάλυση δεν θέλει και άλλο.
Μεταφέρω και τον διάλογο της φωτογραφίας
-Πες μου Μοντεχρήστο, θέλεις να μείνεις εδώ, να σε φροντίζω και να σε ταϊζω;
- Εξαρτάται! Τι ζητάς για αντάλλαγμα;
- Τίποτα! Απλώς να μου κάνεις λίγη παρέα
- Αποκλείεται! Έχω πολύ φορτωμένο πρόγραμμα.
- Σε παρακαλώ! Είμαι τόσο μόνος! Θα σου δώσω ότι θες!...
- Τέλος πάντων.... Θα κοιτάξω το καρνέ μου και θα σου απαντήσω
Αν δεν πουλήσεις λίγη μούρη εδώ μέσα, σε έχουνε χεσμένο!

Monday, December 10, 2007

Λαμπάδα

Σήμερα έχω τα γενέθλιά μου!
Σε αυτό το ποστ είχα μεγάλη έμπνευση.

Sunday, December 09, 2007

Μακέτα

Ήμουν στην κατασκήνωση που πήγαινα μικρός. Εφτά καλοκαίρια υπέροχα. Ήμουν λοιπόν καθισμένος εκεί που καθόταν ο αρχηγός τα βράδυα στις εκδηλώσεις και έτρωγα φυστίκι κελυφωτό. (Δεν ξέρω αν ήταν αιγίνης). Γύρω μου ήταν παιδία από το σχολείο που βέβαια δεν είχαν καμία σχέση με την κατασκήνωση. Από κοντά μου και ο β. Ξαφνικά έρχεται η δ με ένα τραπεζάκι με ροδάκια που πάνω είχε μία εντυπωσιακή μακέτα. Την μετέφερε προσεκτικά. Μετά παρατήρησα ότι όλοι είχαν κάτι σαν μακέτες στα χέρια τους. Η δ μας έδειξε την δική της και μας εξηγούσε τι έκανε και πως. Υπήρξαν κάποιοι που είχαν αντιρρήσεις αλλά τους έβαλε στην θέση τους. Την κοιτούσα συνέχεια. Στο τέλος καθώς πέρασε από δίπλα μου της έπιασα το χέρι, στάθηκε για λίγο δίπλα μου. Μου είπε αν δεν ξυριστείς και πλυθείς δεν σου απαντάω! Μα δεν σε ρώτησα τίποτα... της είπα. Χαμογέλασε.
Εκει με πήρε ο β τηλέφωνο στην πραγματικότητα και με ξύπνησε.

Saturday, December 08, 2007

Γιατί Μπαμπά;

Σχεδόν αποκαρδιωμένος ο Γιάννης σύρθηκε στο γραφείο που καθόταν ο πατέρας του. Δεν χάνω τίποτα να τον ρωτήσω, σκέφτηκε:
- Μπαμπά
- Έλα αγόρι μου.
- Να πάω σε μία συναυλία;
- Να πας πότε είναι;
- Την Πέμπτη.
- Δεν έχεις φροντιστήριο;
- Έχω…
- Και πως θα πας τότε;
- Έλεγα να φύγω την τελευταία ώρα.
- Ξέρεις πόσα λεφτά δίνουμε για το φροντιστήριο κάθε μήνα;
- Όχι δεν ξέρω.
- Δίνουμε πολλά! Η μάνα σου τι είπε;
- Ότι έχεις πει και εσύ μέχρι τώρα ,ούτε συνεννοημένοι να είσαστε!
- Δεν είμαστε, αλλά θα κάνεις και εσύ παιδιά και θα καταλάβεις.
- Τελικά εσύ τι λες;
- Ότι είπε και η μαμά , μία κοπάνα δεν πειράζει δεν σημαίνει ότι θα εγκαταλείψεις το σχολείο.
- Δηλαδή να πάω;
- Ναι τι λέμε τόση ώρα ,και η μαμά αυτό δεν είπε;
- Ε; Ναι ναι αυτό είπε και η μαμά
- Καλά έκανες και μας το είπες για να μην ανησυχούμε.
- Ευχαριστώ, καλή νύχτα
- Καλή νύχτα αγόρι μου.

Τυχή βουνό λοιπόν ο Γιάννης, τώρα το μόνο που ήθελε ήταν να μην το συζητήσουν και μεταξύ τους.

Friday, December 07, 2007

Fuckες

Πωλείται μισή μαρμίτα φακές από την περσυνή Μεγάλη Παρασκευή!Τρέξατε!
μαρμίτα:(η) ουσ. είδος μετάλλινης χύτρας περίσσευμα φαγητού σε συσσίτιο
Σημείωση: η γιαγιά μου μου έδωσε την ιδέα για το ποστ!

Τϊποτα

  1. Γιατί; για να είμαστε δύο που δεν θα χορεύουν;
  2. Τρόμαξε ο φουκαράς!
  3. Πίστευα ,ήθελα να πιστεύω. Τώρα πια δεν ξέρω τι να υποθέσω.
  4. Τι έγιναν τα έλληνικα;δεν θα μου λείψουν
  5. Καληνύχτα.

Wednesday, December 05, 2007

Μαμά!

Όλη την μέρα σκεφτόταν πως να το πει στην μητέρα του ο Γιάννης. Έκανε πρόβες, και όπως πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις οι πρόβες δεν τον βοήθησαν. Στο μυαλό του όλα ήταν εύκολα μέχρι και να μην πάει καθόλου στο φροντιστήριο θα του έλεγε.
- Μαμά
-Ώχ δεν μου αρέσει αυτό το μαμα
-Να σου ζητήσω μια χάρη;
-Για λέγε να δούμε
-Να μωρέ , έχει μία συναυλία και θέλω να πάω
-Πότε;
-Την άλλη Πέμπτη
-Τι ώρα;
-Στις δέκα
-Δεν μπορείς έχεις φροντιστήριο
-Το ξέρω , αλλά έλεγα αν είναι να μην πάω την τελευταία ώρα
- Τι;
-Έλα ρε μαμά πως κάνεις έτσι; Μια κοπάνα δεν είναι τίποτα
- Δεν πληρώνουμε για να κάνεις κοπάνες Γιάννη
- Ε μία φορά δεν πειράζει
- Ο πατέρας σου τι λέει;
- Δεν του το είπα , ήθελα να δω πρώτα εσύ τι λες
- Εγώ λέω ότι δεν είναι καλή ιδέα
- Ο Μάρκος με έπεισε, το έκανε να φαίνεται καλή ιδέα.
- Α μάλιστα ο Μάρκος. Αυτό παιδί σε επηρρεάζει αρνητικά βρε παιδί μου δεν το καταλαβαίνεις; Είναι μεγαλύτερος από εσένα έχει μείνει τόσες φορές….
- Και τι φοβάσαι μην μείνω και εγώ; Εσύ δεν έκανες ποτέ κοπάνα; Και στο κάτω κάτω της γραφής....
- Όπα για ηρέμησε λιγάκι. Ορίστε μας εκεί. Είπαμε δεν θα πας πάει και τελείωσε.

Έφυγε με τη ουρά κάτω από τα σκέλια. Η επόμενη λύση να ρωτήσει τον πατέρα του μήπως δείξει μεγαλύτερη κατανόηση.

Tuesday, December 04, 2007

Έ όχι και μου έχει αδυναμία!!!

Καθώς έφευγα από την δουλειά, πέρασα από το αρτοποιείο του καταστήματος. Εκεί μιλούσε η τ με την ν. Μία βλακεία έγινε μάλλον τις προηγούμενες μέρες και αντί να τα ακούσει από τον υποδιευθυντή τραγουδοποιό η ν τα άκουσε η τ. Ένταξει μερικές φορές είμαι αδιάκριτος όχι ότι ρώτησα τι έγινε απλά πήγα εκεί δίπλα και άκουγα.
- Και ξέρεις πως είναι να στα χώνει πρωί πρωί ο τραγουδοποιός υποδιευθυντής ε, είπε η τ κοιτώντας εμένα
- Δεν ξέρω ,εμένα δεν μου έχει φωνάξει και ποτέ.
- Ε τι να κάνουμε εσύ είσαι η αδυναμία του ,μην κοιτάς εμείς που πρέπει να αποδεικνυουμε κάθε μέρα την αξίας μας.
Δεν σχολιάσα γιατί θα έλεγα τίποτα χοντροκομμένο. Έ όχι και μου έχει αδυναμία γιαυτό δεν μου φωνάζει. Αν έχει σε κάτι αδυναμία ο υποδιευθυντής είναι η καλή δουλειά. Αν κάνεις καλή δουλειά θα σου έχει αδυναμία. Αν μάλιστα κάνεις καλή δουλειά από την πρώτη μέρα θα σου έχει αδυναμία από την πρώτη μέρα. Αυτο που λες εσύ ότι πρέπει να αποδεικνύεις την αξία σου, εκτός ότι είναι το αυτονόητο, είναι κάτι που έκαναν μερικοί υπεύθυνοι άνθρωποι από την πρώτη μέρα και δεν περίμεναν να περάσει ένας χρόνος.
Είναι μερικές φορές που πραγματικά το βλέπω και εγώ για τον υποδιευθυντή τραγουδοποιό. Κάποια πράγματα που μου έχει πει και έχω χαρεί ιδιαίτερα. Έτυχε σήμερα αυτό το περιστατικό και ευκαιρία να πω κάποια από αυτά. (γιατί εκτός ότι είμαι ψωνάρα, τα ακούς από έναν άνθρωπο ο οποίος σε αυτό που κάνει είναι πραγματικά κορυφή)
Όταν άρχισα να ανοίγω μόνος μου τις πρώτες φορές μου είχε πει μπράβο κάνεις καλή δουλειά. Σε τρίτους είχε πει ότι ο λ είναι σε άδεια αλλά και ο μικρός κάνει καλή δουλειά.
Μία άλλη φορά μου εξηγούσε κάτι και του λέω κατάλαβα κύριε σ η απάντησή του: το ξέρω ότι καταλαβαίνεις ρε μ (το μ είναι το αρχικό γράμμα του ονόματός μου όχι της λέξης μαλάκα).
Όταν είχαμε μία μέρα προσφορά τσιπούρα πριν φύγω του έδωσα την παραγγελία για την επόμενη μέρα μου είπε μπράβο πήγες καλά σήμερα, λες και εγώ είμαι ολόκληρο το τμήμα.
Τέλος στην απογραφή την προηγούμενη εβδομάδα έλεγχε κάθε φορά κάθε ζώνη που κάναμε την καταμέτρηση. Όταν έλεγξε μία δική μου είπε: καλά εσύ μ κάνεις πάντα καλή δουλειά.
Από αύριο δεν θα δουλεύει πια μαζί μας και είναι μεγάλη απώλεια για το μαγάζι. Αυτά.

Monday, December 03, 2007

Η συναυλία

Το κανόνισαν σχεδόν αμέσως. Χρειάστηκαν μονάχα πέντε λεπτά αφού είδαν την αναγγελιά της συναυλιάς στο διαδίκτυο. Οι δύο πείστηκαν. Ο Μάρκος , ο πιο "περπατημένος" της παρέας θα αναλάμβανε να πείσει τον Γιάννη, τον πιο ντροπαλό και συνεσταλμένο.
- Έλα ρε μαλάκα, αφού θα είναι γαμώ!
- Μπορείς να είσαι λίγο πιο συγκεκριμένος;
- Ε τι να σου πω τι να φορέσεις;
- Χα χα γελάσαμε
- Έλα ρε φίλε , μία συναυλία θα κάνουν και μετά ποιος ξέρει πότε...
- Έχω φροντιστήριο ρε συ Μάρκο
- Μέχρι τι ώρα;
- Μέχρι τις έντεκα
- Τι μάθημα έχεις την τελευταία ώρα;
- Ε... α ναι έχω αυτό με τον προγραμματισμό
- Τι βαθμό έχεις στο τετράμηνο στο μάθημα;
- 19
- Άρα δεν το χρειάζεσαι το φροντιστήριο
- Χα χα πάλι γελάσαμε
- Κοίτα μία μέρα κοπάνα δεν σου χαλάει τον βαθμό, θα δεις ότι αξίζει η κοπάνα. Έχεις κάνει ποτε;
- Όχι βέβαια!
- Ε ευκαιρία, σου έχω ξαναζητήσει ποτέ να κάνεις ;
- Συνέχεια μου ζητάς!
- Ναι αλλά ποτέ δεν μου έχεις κάνει την χάρη. Στο κάτω κάτω μην το κάνεις για εμένα ρε φίλε κάντο για εσένα. Θέλεις να τελείωσεις το λύκειο και να μην έχεις κάνει μία κοπάνα;
- Και στους δικούς μου τι θα πω;
- Δεν θα το πεις και στους δύο, θα το πεις σε εκείνον που θα δείξει την μεγαλύτερη κατανόηση.
- Οι άλλοι δύο τι λένε;
- Οι άλλοι μέσα, εσένα περιμένουμε για να είμαστε πλήρεις, μην χαλάς την παρέα ρε φίλε.
- Καλα... Πως θα πάμε;
- Έτσι σε θέλω αγόρι μου! Θα πάμε με λεωφορείο.
- Ποιο λεωφορείο;
- Ε όποιο περάσει εκείνη την ώρα, τόσα κατεβαίνουν την Αχαρνών.
- Πόσα;
- Εεεε πολλά
- Και πως θα γυρίσουμε;
- Ή με ταξί ή βλέπουμε
- Αυτά τα βλέπουμε φοβάμαι
- Έλα ρε , μην φοβάσαι όλα θα πάνε καλά
- Κάτσε να το πω στην μάνα μου όμως πρώτα
- Πες της ότι θα είναι ο Μάρκος για να ησυχάσει
- Αμ τότε είναι που θα τρομοκρατηθεί
- Έλα δεν θέλω μαλακίες

- Τέλος πάντων, θα σου πω αύριο...

Μεταξύ αστείου και πιο αστείου...

γιατί εγώ σοβαρά πράγματα δεν λέω! Απλά όταν ήμουν πιο μικρός είχα συνδέσει το σοβαρός με το βαρετός. Τώρα ξέρω ότι το βαρετός ίσως με το σοβαροφανής έχουν πιο πολύ σχέση ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων.
Σημείωση:Μία ατάκα που πέταξα στο μσν μου άρεσε και την πόσταρα

Sunday, December 02, 2007

Κοντεύουμε!

Πάω στο τελευταίο επισκεπτήριο πριν πάω ο ίδιος φαντάρος τον Φεβρουάριο. Μόλις ξεκινάω αλλά συνηθισμένα τα βουνά στα χιόνια κοιμήθηκα και δύο ώρες παραπάνω από ότι συνήθως. Άντε να δούμε!

Saturday, December 01, 2007

Δεκέμβριος

Ο Δεκέμβριος είναι ο αγαπημένος μου μήνας. Ας ελπίσω να περάσω καλά ,γιατί μου έχει λείψει να περνάω καλά...
Σημείωση: Καλό μήνα σε όλους!!