Thursday, April 26, 2012

Τραμπάλα

Είναι στην τραμπάλα. Παίζω. Κυρίως για να περάσει η ώρα. Δεν πέφτω και τσακίζομαι.Αλλά κάποιος κάθισε από την άλλη πλευρά τώρα. Δεν παίζει. Έχει ρίξει όλο το βάρος του. Με έχει εκεί ψηλά να κουνάω τα πόδια μου χωρίς να μπορώ να κάνω τίποτα. Δεν φτάνουν κάτω για να κατέβω. Με κοροϊδεύει. Με δείχνει με το δάκτυλό του και γελάει. Προσπαθώ αλλά μάταια. Όσο και να χοροπηδάω δεν μπορώ να τον σηκώσω.Σαν τον μικρό Mario και τον Μεγάλο Wario. Θα μείνω στην θέση του άρα.

Wednesday, April 25, 2012

Επόμενη στάση;

Στην δουλειά εχεί αποφασιστεί στάση εργασίας για αύριο. Έχω ρεπό οπότε δεν ξέρω τι θα γίνει. Μια συνάδελφος είπε πως αν κάνουν όλη στάση θα κάνει και εκείνη. Σαν τις ομαδικές κοπάνες ένα πράγμα: "Ε τι θα κάνουν θα βάλουν σε όλους απουσία;". Φοβάται ο καθένας και καλά κάνει. Όσοι έχουν εξασφαλισμένη την θέση τους κάνουν στάσεις εργασίας. Οι συνδικαλιστές, οι δημόσιοι υπάλλοι κοκ. Μια άλλη συνάδελφος είπε πως μακάρι οι συνδικαλιστές να μην μας αφήνουν να μπαίνουμε μέσα ώστε και να μας πληρώσουν και να μην δουλέψουμε. Πολύ γενναία λύση,δεν βρίσκεις; Με ξένα κόλυβα που λένε.Η ίδια έλεγε πως δεν θα υπογράψει για την μείωση αλλά όταν πήγε πάνω γύρισε με ένα ύφος "ε τι να κάνω...υπέγραψα". Δεν την κατακρίνω όταν τίθεται το δίλημμα 22% ή 10% μείωση ποιος θα διάλεγε το 22%; Μην μπερδεύεσαι δεν πρόκειται για εκπτώσεις σε αγορές. Κανείς δεν ξέρει ακριβώς τι θα γίνει. Αλλά ένα άδειο κάθε μέρα μαγαζί δεν σου δίνει και πολλά περιθώρια αισιοδοξίας.Εντάξει δεν έχουμε και την καλύτερη εξυπηρέτηση αλλά είμαστε και γαλλική εταιρεία και μποϊκοτάρεται. Ας έχει δεκαπέντε χιλιάδες εργαζομένους σε συντριπτικη πλειοψηφια Έλληνες. Δεν το λέω με διάθεση εθνικισμού απλά εργαζόμενοι είμαστε και εμείς. Δεν βοηθάς μια γαλλική εταιρία αλλά τους εργαζομένους της. Αντε να δούμε τι θα γίνει.

Friday, April 20, 2012

Μην σχολιάσεις λυδία

Τώρα θα γράψω. Μην με ρωτήσεις τι. Θα γεμίσω απλά τις γραμμές. Το τουίτερ με έχει καταστρέψει. Αντί να τα λέω εγώ περιεκτικά γράφω εκεί μικρά μικρά. Μερικά έχουν πλάκα υποθέτω. Βέβαια δεν έχουν καμία σχέση με εδώ. Φταίει που δεν διαβάζω πια. Τώρα γράφω επείδη ήρθε η Λυδία και με διαβάζει. Τα σχόλια μας σπρώχνουν. Λάθος λόγος το ξέρω αλλά συμβαίνει. Υποτίθεται πως πρέπει να γράφουμε για εμάς. Για την δική μας εσωτερική ηρεμία. Ανεξάρτητα ποιος μας διαβάζει και ποιος όχι. Ποιος σχολιάζει και ποιος όχι. Για άλλους λόγους ξεκινάμε και για άλλους συνεχίζουμε. Καληνύχτα

Wednesday, April 18, 2012

Θα δουλεύω και λιγότερο

Και μας φωνάζουν λοιπόν έναν έναν στο γραφείο του διευθυντή. Μας εξηγεί: "αποφάσισαν μείωση 10% αν το δεχτείτε δεν θα έχετε την μείωση 22% που λέει ο νόμος". Αυτά τα χοντρά. Τις λεπτομέριες όταν θα έρθουν οι ατομικές μας συμβάσεις....

Wednesday, April 11, 2012

Πως τα περνάω;

Η δουλειά τους τελευταίες μήνες είναι κάτι παραπάνω από ρουτίνα και βαρεμάρα. Ανοίγω το πρωί το τμήμα και μετά είναι με τα χέρια πίσω από την πλάτη για σχεδόν 4 ώρες. Ο κόσμος που ψωνίζει γενικά λιγοστός και στο τμήμα μου ακόμα πιο λίγος. Είναι οι γνωστοί πελάτες , αυτοί που έρχονται μέρα. Είναι εκεί πιο συχνά και από τους υπαλλήλους, εμείς τουλάχιστον πέρνουμε και ένα ρεπό. Αυτές τις μέρες έχει κοσμο το κρεοπωλείο. Τα παιδιά στο κρεοπωλείο, σαν μια περίεργη μπάντα μόνο κρουστών, με τους μπαλντάδες να κάνουν κομμάτια τα καημένα τα αρνάκια. Στα λατομεία ίσως εχει λιγότερη φασαρία.
Ακόμα είμαι σε κατάσταση άδειας όμως. Καθόμουν τις τελευταίες δεκαπέντε μέρες. Πολλές ήταν για Μάρτιο. Το βιολογικό μου ρολόι ακόμα δεν έχει προσαρμοστεί. Θα το κάνει όμως το ζόρι. Λιγο κούρδισμα θέλει...