Monday, December 31, 2012

Το δάσος

Κάθε χρονό τέτοια μέρα εκμεταλλευόταν τις προσφορές. Τα Χριστουγεννιάτικα δέντρα σχεδόν τα χάριζαν. Εμπλούτιζε λοιπόν την συλλογή του. Γύριζε στο σπίτι του. Αν κάποιος μπορούσε να δει από την πόρτα του καθώς έμπαινε μέσα θα έβλεπε ένα παράξενο θέαμα. Είχε μετατρέψει το εσωτερικό του σπιτιού του σε ένα καταπληκτικό πλαστικό ελατοδάσος. Τα δωμάτια ήταν σχεδόν γεμάτα με χριστουγεννιάτικα δέντρα. Δεν ήταν στολισμένα όμως. Οι τοίχοι  και το ταβάνι του σπιτιού ήταν ζωγραφισμένοι. Παραστάσεις από δάσος οι τοίχοι και ένας καταγάλανος ουρανός το ταβάνι. Ξύλινα σπίτια, ζωάκια να περιπλανούνται , λίμνες , ρυάκι , λόφοι. Έμπαινε κάθε φορά στο προσωπικό του δάσος. Σκέφτοταν πως ήταν ένας μικρός νάνος από κάποιο παραμύθι. Χαμογελούσε και έκλεινε την πόρτα πίσω του...

Sunday, December 02, 2012

Καλημέρα Αποστόλη

'Ηταν να βγούμε την Πέμπτη με την Μαρία. Έβρεχε πολύ όμως και τελικά εγώ δεν πήγα. Το επόμενο βράδυ είδα ένα πολύ περίεργο όνειρο. Κάτι για ένα έθιμο από ένα χωριό. Μου φάνηκε πολύ μακάβριο και στενάχωρο. Έκλαψα πολύ. Ξύπνησα και έκλαιγα. Χθες το βράδυ βράδυ όμως είδα ένα πολύ όμορφο όνειρο. Είμασταν σε μια καφετέρια κοντά στο πανεπιστήμιο. Εσύ , εγώ, ο Γιάννης και ο Βασίλης. Φορούσα το κίτρινο μπουφάν. Ζήτησες να το φορέσεις κι εσύ. Στο έδωσα. Για ένα περίεργο λόγο σου έκανε. Να φασταστείς σε εμένα λένε πως είναι μικρό! Σε πλησίασα και σου είπα στο αυτί να σου πω κάτι. Σηκώθηκες και ήρθες μαζί μου. Πήγαμε κάπου οι δυο μας. Σε πήρα αγκαλιά και σου είπα πως μου λείπεις. Δεν έχει σημασία τι έγινε στο υπόλοιπο όνειρο. Ξύπνησα με πολύ όμορφο συναίσθημα που σε είδα αδερφέ μου. Σε ευχαριστώ που ήρθες να μου πεις γεια.  Θα πάρω τον Δημήτρη μήπως και έρθουμε να σε δούμε καμιά μέρα. Εσύ μας βλέπεις κάθε μέρα άλλωστε...