Thursday, November 11, 2010

Υπομονή αριθμολάγνε...

Λιωμένο Παγωτό ακουγόταν από το ραδιόφωνο. Ή μήπως ήταν κασέτα; Δεν έχει σημασία. Στο ρεφραίν του τραγουδίου η μεγάλη έμπνευση του στιχουργού: "...κάποιος κοιτάει την ώρα...". Κοίταξα κι εγώ την ώρα αλλά όχι για όση ώρα όφειλα. Πέρασαν μόνο λίγα δευτερόλεπτα και αμέσως το έχασα... Η ώρα ήταν 11:11 και η ημερομηνία 11/11/10....Τώρα πρέπει να περιμένω έναν ολόκληρο χρόνο...

Wednesday, November 10, 2010

Αττική Σύνταξη

Η μητέρα μου βγήκε στην σύνταξη. Ξέρετε τι κάνουν οι γυναίκες όταν σταματάνε να δουλεύουν στο γραφείο; Δουλεύουν πολύ στο σπίτι. Κυρίως καθαριότητα. Σήμερα το πρωί λοιπόν η μητέρα μου έπιασε να καθαρίσει μια ντουλάπα από τις πολλές που έχουμε στο σπίτι. Βρήκε μια κούτα με φωτογραφίες. Μου το είπε το μεσημέρι που γύρισα από την δουλειά. Αφού έφαγα και έκανα μπάνιο κάθισα να τις δω. Δεν μπόρεσα να αντισταθώ στον πειρασμό και τις είδα όλες. Ξέρεις τι μου έκανε εντύπωση; Πως υπάρχουν φωτογραφίες που είμαστε αγκαλιά με τα αδέρφια μου. Για να βρεις πρόσφατη φωτογραφία που είμαστε αγκαλιά νομίζω θα πρέπει να κοιτάξεις πολύ πια. Αλλά όταν είμασταν πιο μικροί αγκαλιαζόμασταν συχνά από ότι μαρτυρούν οι φωτογραφίες. Στην μέση ο μεγάλος μου αδερφός και αριστερά δεξία του εγώ και ο δίδυμος μου. Αλατίερα που λένε. Για να μας προσέχει. Ο μεγάλος μου αδερφός δεν μας ζήλευε. Πότε του δεν το έκανε. Ίσα ίσα που έλεγε στην μητέρα μου: " πότε θα μεγαλώσουν ρε μαμά να παίζουμε!". Έχει φωτογραφίες από απόκριες. Μασκαράδες! Με είδα ντυμένο Μάγκα με κομπολόι και τσιγάρο και είμαι μόλις τριών; Δεν είμαι σίγουρος. Το είχα ζητήσει κιόλας! Τι σόι παιδί θέλει να ντυθεί μάγκας; Ντυμένο εξωγήινο! Ντυμένο καουμπόι! Τις είδα όλες λοιπόν και συγκινήθηκα πολύ. Τους γονείς πιο νέους. Πιο νέους από όσο είμαι εγώ τώρα. Να πω και την αμαρτία μου; Δεν μπορώ στις περισσότερες να με ξεχωρίσω από τον αδερφό μου. Πρέπει να θυμηθώ ποια ρούχα ήταν δικά μου αλλιώς δεν μπορώ με τίποτα.