Sunday, July 29, 2012

Στο Parkaki

Δεν θυμάμαι αν έχω γράψει καθόλου ιστοριές για τον δίδυμο αδερφό μου και εμένα. Αυτή που θα διηγηθώ είναι μια από τις αγαπημένες μου.  Την θυμήθηκα γιατί πέρασα από το πάρκο όπου έγινε το περιστατικό. Είναι καλοκαίρι του...χμ....Παλιά τέλος πάντων. Στην τελευταία τάξη του γυμνασίου πρέπει να ήταν. Είχα πάει διακοπές με τους γονείς μου στην Χαλκιδική. Όταν επιστρέψαμε ήταν η περίοδος που αρχίζαμε τις προπονήσεις στο μπάσκετ. Το πρωί η προπόνηση περιελάμβανε τρέξιμο σε ένα μικρό παρκάκι. Ξεκινήσαμε ένα γκρουπ λοιπόν αλλά ανάλογα με τις αντόχες του ο καθένας τρέχει περισσότερο ή λιγότερο. Ο προπονητής καθόταν σε ένα σημείο και απλά μας έβλεπε που τρέχαμε. Δεν είχε οπτική επαφή με όλη την περίμετρο βέβαια. Φαντάζομαι πως έβλεπε έναν αθλητή να εμφανίζεται μπροστά του ασυνήθιστα γρήγορα. Το ότι φορούσε διαφορετικά ρούχα μάλλον δεν ήταν το πρώτο πράγμα που κατάλαβε. Αν με το που χανόταν ο ένας από τα μάτια του εμφανιζόταν ο άλλος από την αντίθετη κατεύθυνση καταλαβαίνετε τι έπαθε ο καημένος ε; Κάποια στιγμή λοιπόν περνάμε ταυτόχρονα από μπροστά του. " Μα καλά δίδυμοι είστε;;;;"
Ο ίδιος προπονητής, καιρό μετά την περίοδο προετοιμασίας και αφού είχε ξεπεράσει το αρχικό σοκ, ακόμα δεν είχε καταφέρει να μας ξεχωρίσει. Μια μέρα λοιπόν ρωτάει τον αδερφό μου, "εσύ ποιος είσαι;" Του απαντάει εκείνος, " εγώ είμαι ο άλλος". Από εκείνη την μέρα λοιπόν τον αδερφό μου τον έλεγε "ο άλλος" και εμένα  "ο παραλίας".

Saturday, July 28, 2012

.... ξέρεις

Έρχεται λοιπόν μια πελάτισσα σήμερα να ρωτήσει αν έχουμε μύδια Θεσσαλονίκης. Η αλήθεια είναι πως σπάνια γράφει το τιμολόγιο από ποιο μέρος της Ελλάδας είναι ψαρεμένο ένα ψάρι. Δεν ξέρω από που ψαρέψανε τον γαύρο για παράδειγμα. Τα ψάρια ιχθυοτροφειού λένε την μονάδα παραγωγής. Αλλά συνήθως είναι ένας κωδικός. Που να ξέρω εγώ που ακριβώς βρίσκεται η μονάδα παραγωγής; Οι εταιρείες δεν έχουν μόνο μία μονάδα, έχουν σε διάφορα σημεία της Ελλάδας.  Ακόμα και τα μύδια που ήθελε η κυρία αναφέρουν το συσκευαστήριο. Μπορώ εγώ να υποθεσώ πως από εκεί είναι ψαρεμένα κιόλας; Ας πούνε ναι. Μου άρχισε πως ήθελε Χαλκιδικής και πως στο εξωτερικό υπάρχει διχτάκι τους ενός κιλού και όχι έτσι χύμα που πάνω πρέπει να γράφει την μέρα παραγωγής και τον τόπο. Όλα αυτά λοιπόν τα ξέρω. Πρέπει να καθίσω να τα αναλύσω στην τούρλα του Σαββάτου; Σε εμάς έρχεται δίχτυ πέντε κιλών και γράφει πάνω πως συσκευάστηκε στην Χαλκίδα εξηγώ. Ξέρετε λέω στο εξωτερικό μπορεί να μην έχουν τόσο μεγάλες ποσότητες. Εννοώντας πως κάτι που στην Ελλάδα είναι σε αφθονία θα πωλείται λογικά διαφορετικά από ότι στο εξωτερικό. Όπως στο εξωτερικό αγοράζουν ένα πορτοκάλι ενώ εδώ δύο τρία κιλά.  Μου απαντά δεν είστε Έλληνας ε; Όχι λέω Έλληνας είμαι. Α γιατί κάνατε πολλά συντακτικά λάθη...Έβαλα τα γέλια. Η Ελλάδα κάνει εξαγωγές στα μύδια μου είπε. Δεν έχω πρόβλημα να είστε από κάπου αλλού αλλά αν είστε Έλληνας πάντως έχετε πρόβλημα. Συντακτικό προφανώς εννοούσε η κυρία. Δεν ξέρω να μιλάω καλά τα ελληνικά ούτε για να πουλήσω ψάρια δηλαδή.  Να πω εδώ στην κυρία κάτι που δεν μπόρεσα να της πω εκεί. Δεν ήξερα ότι έδινα προφορική εξέταση και πως ήταν τεστ. Θα ήμουν πιο προσέκτικός. Αν σας εξυπηρετούσε ένας άνθρωπος αγράμματος και έκανε περισσότερα λάθη ενδεχομένως δεν θα ηταν αγένεια να αμφισβητήσετε την καταγωγή του και να τον  προσβάλεται κατά αυτόν τον τρόπο; Ακόμα και προφορά να είχε περίεργη μπορεί να είχε κάνει επέμβαση στο δόντι του και να μην μπορούσε να αρθρώσει σωστά. Έχει πρόβλημα αυτός ο άνθρωπος; Όποιος δεν μιλάει σωστά  Ελληνικά έχει πρόβλημα δηλαδή; Θέλατε να μου κάνετε την έξυπνη προφανώς και να πείτε εσείς είστε ξένος και δεν ξέρετε ενώ εγώ που είμαι από εδώ ξέρω. Έχετε πολύ καλή μόρφωση άρα αλλά μάλλον δεν έχετε παιδεία. Αν διαβάζει κάποιος φιλόλογος ας μου διορθώσει τα συντακτικά και τα υπόλοιπα λάθη.

Wednesday, July 25, 2012

Πρωτάκουστο

Σήμερα που έχω ρεπό θα σου πω για την δουλειά. Να δούμε λοιπόν τι αλλαγές έφερε η εξαγορά. Αν εξαιρέσεις πως βλέπουμε πιο συχνά ελληνικές σημαίες τίποτα. Το πιο σημαντικό είναι πως έχουν σταματήσει να δουλεύουν τέσσερις υπάλληλοι ,μόνο στο δικό μας κατάστημα. Οι δύο ήταν υπάλληλοι με αορίστου. Οι άλλοι δύο με συμβάσεις δίμηνες που δεν ανανεώθηκαν. Καλά εγώ δεν το πίστευω πως κάνουν απολύσεις και οι έλληνες επιχειρηματίες. Κοίτα που φτάσαμε...

Tuesday, July 24, 2012

Στο αυτοκίνητο

Ντύθηκε. Όπως κάθε Πέμπτη βράδυ. Έβαζε τα "καλά" του και έβγαινε έξω με το αυτοκίνητο. Του άρεσε να οδηγεί το βράδυ. Λιγότερη κίνηση. Ίσως λίγο επικίνδυνο με όλους τους πιθανούς μεθυσμένους οδηγούς. Πόσες φορές άλλωστε δεν τον είχαν σταματήσει και τον ίδιο για αλκοτέστ....Καμία.... Οι έλεγχοι στην Ελλάδα είτε στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς είτε στον δρόμο είναι τόσο συχνοί όσο η ευθυγράμμιση των πλανητών. Όλων των πλανητών ολόκληρου του σύμπαντος. Λιγότερη κίνηση, μεγαλύτερη ταχύτητα ,ψευδαίσθηση ελευθερίας ,  πιθανότητα ατυχήματος. Ότι πιο ακραίο έκανε στην ζωή του τον τελευταίο καιρό. Έβαζε μπρος το αυτοκίνητο φορούσε ζώνη και ξεκινούσε. Πάνω από όλα η ασφάλεια. Ζώνη και ψευδαίσθηση ελευθεριάς δεν πάνε μαζί βέβαια. Γιαυτό την είχε ονομάσει ιμάντα. Κάνει την ενασχόληση να μοιάζει πιο πολύ με επικίνδυνο σπορ.
"Που να παω;" Μονολογούσε. Κοιτούσε τον καθρέτη. Απαντούσε: " ευθεία". Πάντα πήγαινε στον ίδιο προορισμό από την ίδια διαδρομή. Όταν πλησίαζε σε φανάρι έλεγε κόκκινο , χαμογελούσε και σταματούσε. Το ραδιόφωνο του κρατούσε συντροφιά. Ψέματα. Το ρολόι δίπλα στο ραδιόφωνο του κρατούσε συντροφιά. Του έλεγε ακόμα και τα μελλούμενα, μιας που πήγαινε δέκα λεπτά μπροστά...