Ροζ

Κοιμήθηκε ήσυχος ότι όλα θα πάνε καλά. Το επόμενο πρωί δεν συζητήθηκε το θέμα με τους γονείς του και πήγε στο σχολείο με μία χαρά να το ανακοινώσει στην παρέα. Πιο πολύ στον Μάρκο ήθελε να το πει. Να του αποδείξει ότι δεν είναι το παιδί της μαμάς. Στην προκειμένη περίπτωση ήταν το παιδί του μπαμπά αλλά δεν τον ένοιαζε καθόλου.
- Τάξε μου, είπε στον Μάρκο
- Σε άφησαν ε;
- Δεν σου λέω , τάξε μου..
- Καλά επειδή εγώ σε ξέρω καλύτερα από ότι νομίζεις σου τάζω ότι μετά την συναυλία θα σε πάω μία βόλτα από έναν παράλληλο δρόμο της Αχαρνών...
- Ορίστε; Δεν κατάλαβα.
- Δεν πειράζει, εγώ σου έταξα πάντως θα μου πεις τώρα;
- Με άφησαν!
- Χρησιμοποίησες το όνομα μου;
- Άσε το όνομά σου δεν είναι και τόσο ισχυρό χαρτί όσο νομίζεις
- Τέλος πάντων το σημαντικό είναι ότι θα πάμε
- Πως θα πάμε τελικά ;
- Ε δεν είπαμε;
- Όχι δεν είπαμε
- Έλα ρε Γιάννη είπαμε με λεωφορείο
- Καλά. Για πες κανά νέο;
- Γράφουμε σήμερα ε;
- Νέο σου είπα να μου πεις , αυτό το ξέρω
- Και δεν έχω διαβάσει
- Καλά αυτό και αν το ξέρω! Αυτό το ξέρουν και τα παιδιά από το δίπλα σχολείο
- Πολύ αστείο. Εσύ έχεις διαβάσει έτσι;
- Εννοείται ρε Μάρκο
- Ωραία θα λες;
- Όταν τελειώσω και έχω χρόνο και μπορώ θα σου πω
- Κοίτα εγώ την βάση θέλω δεν θέλω και βαθμό
- Εντάξει είπα ,αν τελείωσω και έχω χρόνο και μπορώ θα σου πω.
Έκει ο Γιάννης μπορούσε να ειναι ο «σκληρός» της παρέας. Ήταν καλός μαθητής και προσπαθούσε να βοηθάει για να τον κάνουν παρέα. Σήμερα ήταν η μέρα του και διαγώνισμα και καλά νέα για την συναυλία. Τουλάχιστον μέχρι το μεσημέρι θα ένιωθε βασιλίας γιατί τον περίμενε μια έκπληξη στο σπίτι.
Σημείωση: ο τίτλος κλασσικά δεν είναι δικός μου