Πριν λίγο είδα σε ένα multiplex κάπου στα δυτικά, την καινούργια ταινία του Αλέξη Καρδάρα. Ο τίτλος αυτής «Γκίνες». Τονίζω ότι κάθε ομοιότητα με Irish Stout είναι τελείως συμπωματική. Ήρωάς μας ο Ευτύχης που όπως μαθαίνουμε «Απ’ τις πολλές τις γκίνιες τον βάλαν στο βιβλίο Guinness». Κυνηγημένος από την γκαντεμιά του και κατεστραμμένος από το γυναικείο φύλο συναντά την μεγάλη ευκαιρία. Προσπαθώντας να κάνει την «τύχη» του φθάνει σε ένα χωριό της Ρούμελης. Εκεί τον περιμένουν ο Κώστας και η Μαρία [ ένα ζευγάρι που επέστρεψε από την Αυστραλία στην Ελλάδα και άνοιξε μια μικρή ταβέρνα ] και ένα σωρό αναπάντεχα. Η ταινία είναι πολύ ευχάριστη. Η σκηνοθεσία αξιοπρόσεχτη. Οι ερμηνείες μάλλον συμπαθητικές. Η τραγική ειρωνεία που κυριαρχεί σε όλο το έργο έχει έντονη «Κοενική» διάθεση. Γενικά έχουμε την αίσθηση μιας αμερικανο-θρεμμένης προσέγγισης στην Μαύρη Κωμωδία. Αργός ρυθμός, μεγάλες σιωπές, υπέροχα πλάνα και αποθέωση της τραγικής ειρωνείας. [ σ.σ. Προσέξτε την διαφορά στις καιρικές συνθήκες. Σχεδόν πάντα όπου βρίσκεται ο Ευτυχής βρέχει. Σαν ένα σύννεφο να ακολουθεί τα βήματα του. ] Το μεγάλο desu της ταινίας είναι η μικρή συμμετοχή των Guest Stars. Ο Σακελλαρίου ξοδεύεται σε ένα ρολάκι, ενώ ο Μάϊνας παίζει έναν (σεναριακά) μονότονο και άχαρο χαρακτήρα. Εν κατακλείδι, αν περιμένετε ότι φεύγοντας θα κρατάτε την κοιλιά σας από τα γέλια τότε μάλλον θα απογοητευτείτε. Αν σας άρεσε το “Bank Bang” θα το βρείτε πολύ καλό.
PS @maxim Your wishes..our commands. Νομίζω μάλιστα, ότι βρήκα το ιδανικό θέμα. @moloch Περιμένω flame
3 comments:
~>Γκίν(ι)ες<~
Πριν λίγο είδα σε ένα multiplex κάπου στα δυτικά, την καινούργια ταινία του Αλέξη Καρδάρα. Ο τίτλος αυτής «Γκίνες». Τονίζω ότι κάθε ομοιότητα με Irish Stout είναι τελείως συμπωματική.
Ήρωάς μας ο Ευτύχης που όπως μαθαίνουμε «Απ’ τις πολλές τις γκίνιες τον βάλαν στο βιβλίο Guinness». Κυνηγημένος από την γκαντεμιά του και κατεστραμμένος από το γυναικείο φύλο συναντά την μεγάλη ευκαιρία. Προσπαθώντας να κάνει την «τύχη» του φθάνει σε ένα χωριό της Ρούμελης. Εκεί τον περιμένουν ο Κώστας και η Μαρία [ ένα ζευγάρι που επέστρεψε από την Αυστραλία στην Ελλάδα και άνοιξε μια μικρή ταβέρνα ] και ένα σωρό αναπάντεχα.
Η ταινία είναι πολύ ευχάριστη. Η σκηνοθεσία αξιοπρόσεχτη. Οι ερμηνείες μάλλον συμπαθητικές. Η τραγική ειρωνεία που κυριαρχεί σε όλο το έργο έχει έντονη «Κοενική» διάθεση. Γενικά έχουμε την αίσθηση μιας αμερικανο-θρεμμένης προσέγγισης στην Μαύρη Κωμωδία.
Αργός ρυθμός, μεγάλες σιωπές, υπέροχα πλάνα και αποθέωση της τραγικής ειρωνείας. [ σ.σ. Προσέξτε την διαφορά στις καιρικές συνθήκες. Σχεδόν πάντα όπου βρίσκεται ο Ευτυχής βρέχει. Σαν ένα σύννεφο να ακολουθεί τα βήματα του. ]
Το μεγάλο desu της ταινίας είναι η μικρή συμμετοχή των Guest Stars. Ο Σακελλαρίου ξοδεύεται σε ένα ρολάκι, ενώ ο Μάϊνας παίζει έναν (σεναριακά) μονότονο και άχαρο χαρακτήρα.
Εν κατακλείδι, αν περιμένετε ότι φεύγοντας θα κρατάτε την κοιλιά σας από τα γέλια τότε μάλλον θα απογοητευτείτε. Αν σας άρεσε το “Bank Bang” θα το βρείτε πολύ καλό.
PS
@maxim
Your wishes..our commands. Νομίζω μάλιστα, ότι βρήκα το ιδανικό θέμα.
@moloch
Περιμένω flame
@pythagoras...
ωραιο!!!
watch out movie critics!!!
here comes some new blood!!!
:)
καλημερα pythagora!!!
ps για γραψε και στο δικο σου blog κατι καινουργειο!!!απο περισυ εχεις να γραψεις καλε!!!
-------------------------------
@maxim...
το εγραψε μια χαρα ο πυθαργορας!!δεν χρειαζεται να γραψω και γω κατι ε?? ;)))
φιλια!
:)
πυθαγόρας: ευχαριστώ
τζοτζα: κανονικά έπρεπε αλλά δεν πειράζει εντάξει!
Post a Comment