Ο "πολύ καλά"

Όπως έχω  πει και πριν μερικές μέρες, όταν με ρωτάνε πως είμαι λέω πια πολύ καλά. Δεν υπάρχει συγκεκριμένος λόγος. Δεν γίνεται κάθε μέρα κάτι ιδιαίτερο και ξεχωριστό. Απλά μου βγαίνει τόσο αυθόρμητα τις περισσότερες φορές. Δεν είναι default επιλογή. Δεν τον έχω προσθέσει το "πολύ" στο "καλά", όπως έχω κάνει στο "παρακαλώ πολύ αν έχετε την ευγενή καλοσύνη μπορείτε να μην πιάνετε τα ψάρια;". Αυτό το λέω επίτηδες έτσι. Πόσο πιο ευγενικά να το πω; Αλλά στο προηγούμενο δεν το έχω βάλει. Δεν προσπαθώ να το πω. Είναι τόσο ωραίο όταν σου βγαίνει αυθόρμητα! Μια συνάδελφος με λέει ο "πολύ καλά"! Δεν είναι πολύ ωραίο; Μπορεί να ακούγεται σαν καφές βέβαια ο "με ολιγη" , ο "βαρυγλυκός". Δεν με νοιάζει. Με ρώτησε τι χάπι παίρνω και είμαι πολύ καλά. Τώρα θα το πω και ας φανεί γλυκανάλατο. Παίρνω πολύ φροντίδα και αγάπη και δεν παίρνω καθόλου έννοιες όσο μπορώ. Αυτό φταίει.

Αυτό με το ψαράκι

Ο πελάτης των δύο παρά δέκα έχει γίνει των δύο και είκοσι , των εννιά παρά δέκα κοκ. Από τότε που άρχισα να γράφω έχω κάνει αρκέτα διαφορετικά ωράρια. Σήμερα λοιπόν ο πελάτης των δύο και είκοσι πήρε ένα κιλό μαρίδα για τις γάτες του. Πολύ ωραία. Πιο νωρίς ήρθε ένας κύριος ο οποίος μου έδειξε ένα χαρτάκι το οποίο έγραφε: "ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΈΤΟΙΜΑ ΦΑΓΗΤΑ;". Τον πήρα και του έδειξα. Τι να του δείξω δηλάδη μόνο κοτόπουλο σούβλας έχουμε. Όπως καταλάβατε ο κύριος ήταν κωφάλαλος. Σε άλλα νέα το μαγαζί δεν πάει καλά. Σε ακόμα πιο άλλα νέα την Τετάρτη θα πάω εκεί που βαριέμαι περισσότερο από όλα να πάω. Όχι να κουρευτώ, αλλού! Ελπίζω να υπάρξει ραγδαία εξέλιξη. Γεια

Απογοήτευση;

Χθες ήρθε να ψωνίσει η νονά μου. Έχουμε να μιλήσουμε χρόνια. Δεν έγινε κάτι. Δηλαδή εγώ δεν θυμάμαι να γίνεται κάτι. Δεν μαλώσαμε. Απλά σταματήσαμε να μιλάμε. Ίσως έγινε κάτι που δεν ξέρω. Δεν με γνώρισε. Ούτε της είπα ποιος είμαι. Λυπηρό.

Ικανοποίηση

Σήμερα είχα μια πολύ ικανοποιητική μέρα στην δουλειά. Ο προϊστάμενος μου άλλαξε το αυριανό πρόγραμμα χωρίς καν να το ζητήσω. Σε πείσμα ενός συναδέλφου: "Όχι μην του πεις να σε αλλάξει δεν χρειάζεται , και ο τάδε τέτοια ώρα ήταν και πρόλαβε". Για να μάθεις! Θέλω να του ζητήσω και μέσα στην εβδομάδα την Τετάρτη να το αλλάξω για 30 λεπτά. Το λέω έτσι γιατί αν το πω μισή ώρα που φαίνεται πολύ.
Πέρασε σχετικά γρήγορα η ώρα. Αύριο είμαι πρωί. Θα έχω γεμάτη μέρα. Από εκείνες που μου αρέσουν! Το ξέρω πως συνηθίζεται να λέμε καλό μήνα το πρωί αλλά η ευχή είναι ευχή. Καλό μήνα σε όλους.

Τιγράκη

Σήμερα βγήκα έξω να δω αν έγινα 30 ή όχι ακόμα. Από ότι φαίνεται όχι ακόμα. Θα μας πει ο Φλεβάρης. Ίσως ούτε τότε καταλάβω. Θα δούμε. Γυρνόντας παρατήρησα πως όλα τα ΑΤΜ είχαν ουρά από κόσμο που περίμενε για να κάνει ανάληψη. Τουλάχιστον τέσσερα άτομα σε κάθε μια.
Είδα παρκαρισμένο κι ένα παλιό Mini Cooper. Πορτοκαλί μάλλον. Μου θύμισε το πρώτο μας αυτοκίνητο. Σε αυτό μπαίναμε τρία παιδιά στο πίσω κάθισμα. Με πολύ γκρίνια βέβαια αλλά μπαίναμε.Όταν πέρασα από δίπλα του δεν κρατήθηκα και του "χάιδεψα" την οροφή. Ωραίο.

Τρέχοντας

Πριν από περίπου μια ώρα εξυπηρέτησα τον  πελάτη των τρεις παρά δέκα.  Ήθελε βακαλάο που τον έχουμε προσφορά σήμερα. Είχε δουλειά σήμερα , ταΐσαμε κόσμο! Αλλά δεν ξαναξυρίζομαι! Πάει και τελείωσε! Πάλι ματιασμένος γύρισα... Εντάξει δεν το πολυπιστευώ αλλά ας αυτοκολακευτώ λιγάκι. Μου φάνηκε σαν Δευτέρα σήμερα γιατί είχα δύο μέρες συνεχόμενες ρεπό. Άυριο θα μου φανεί σαν Σάββατο γιατί έχουμε την απογραφή και είμαι απόγευμα. Ας είναι. Πέρασε η εβδομάδα πάει! Καλό σαββατοκύριακο.

Μαξιμ - Γιατροί 2-0 ;

Σήμερα ήταν μέρα γιατρών. Πήγα σε οφθαλμίατρο το πρωί και σε οδοντίατρο το μεσημέρι. Στο ενδιάμεσο ήθελα να πάω και στο παζάρι βιβλίου αλλά όπως λέει και το ανέκδοτο: "ώπα ρε φίλε , εσύ θέλεις κασκαντέρ δεν θέλεις κομπάρσο!"
Καθώς περίμενα για να έρθει η σειρά μου στο οφθαλμολογικό έγινε ένα πολύ αστείο περιστατικό. Χτύπησε το τηλέφωνο μιας γιαγιάς. Είχε τον εξής ήχο: "γιαγιάκα...χτυπάει το τηλέφωνο...σήκωσε το βρε γιαγιάκα....χτύπαει". Όλο αυτό με μωρουδίστικη φωνή. Καλά ήταν φοβερό. Ο γιατρός όταν με είδε μου είπε πως είμαι καλά. Επιβράβευσε την πρωτοβουλία μου να συνεχίσω την θεραπεία για ακόμα δύο εβδομάδες αφού δεν είχα πάει να με εξετάσει στο μεταξύ. Μου έδωσε κάτι σταγόνες για μια εβδομάδα και αν δεν με ενοχλεί να μην ξαναπάω. Όλα καλά εκεί. 
Στον οδοντίατρο με ξαναείδε. Δεν βρήκε ουσιαστικά τίποτα. Δεν ξέρει γιατί πονούσα. Τις προηγούμενες μέρες πήρα ισχυρό παυσίπονο γιατί ο πόνος είχε φτάσει σε υψηλά για την εποχή επίπεδα. Αλλά σήμερα δεν με πονούσε σχεδόν καθόλου. Υπέθεσε πως μπορεί να είναι ο φρονιμίτης που βγαίνει στραβά. Κάτι σκάλισε εκεί πέρα. Αν ξαναπονέσω ας πάρω παυσίπονο. Φοβερό. Το μετράω πως όλα καλά κι εκεί.

Ελαφρύ άγγιγμα

- Για κοίταξε λιγάκι, μήπως είμαι πρησμένος;
- Πφ , μισό να κοιτάξω αν είμαι εγώ πρώτα
- Εσύ που;
- Στα συκώτια και μάλλον από εσένα
- Ε καλά τώρα. Να εδώ, νομίζω έχει πρηστεί το ούλο μου,να ανάψω το φως να δεις;
- Όχι δεν χρειάζεται, θα κοιτάξω έτσι.
Τότε άπλωσε τα χέρια της και ακούμπησε το πρόσωπό του. Άρχιζε να τον ψιλαφίζει. Ήξερε κάθε του λεπτομέρεια , κάθε μικρό σημαδάκι. Από το μέτωπό του , πέρασε στα μάτια του, χάιδεψε λίγο τους κροτάφους του. Είχε ένα σημάδι εκεί από χτύπημα. Στην μύτη του , τα χείλη του , τα μαλάκα του γένια.
- Ωραία είναι κι έτσι...αλλά θα δεις και το καημένο το ούλο μου
- Σταμάτα μωρέ , να έφτασα. κάτι νιώθω αλλά δεν ξέρω αν είναι το ούλο. 
- φουουου , εντάξει μπορείς να με αφήσεις τώρα
- δεν θέλω!

Οδοντόπονος*

Σήμερα ο πελάτης των δύο παρά δέκα... ήρθε; δεν ήρθε; θα σας γελάσω. Ξαφνικά είδα τον συνάδελφο που έπιανε δουλειά στις δύο οπότε δεν πρόσεξα. Πάντως είχε δουλειά σήμερα. Δεν ξέρω αν γκρίνιαξα πολύ ή είχα περίεργο ύφος. Η αλήθεια είναι πως πονάω αλλά πρέπει να το πάρω απόφαση πως δεν έχω τίποτα.
*μια λέξη με 5 όμικρον

Τι κάνω λάθος;

Πως γίνεται να με πονάει λίγο το δόντι να πάω στον οδοντίατρο και να μην βρίσκει τίποτα; Πως γίνεται να πονάω περισσότερο αφού πήγα στον οδοντίατρο παρά πριν; Είναι φυσιολογικό; Το παθαίνετε κι εσείς; Δεν νομίζω

Α μπέμπα μπλομ

Χθες απολύθηκε ένας συνάδελφος. Ήταν περίπου στην εταιρεία όσα χρόνια είμαι κι εγώ. Έχει ακουστεί πως πρέπει να φύγουν πέντε άτομα. Που θα πέσει ο κλήρος; Ο πελάτης των τρεις παρά δέκα σήμερα πέρασε , είδε και έφυγε. Δεν τον εντυπωσίασε τίποτα. Αύριο έχω ρεπό αλλά δεν μπορώ να το ευχαριστηθώ!

14:50

Ο πελάτης των δύο παρά δέκα θα γίνει για μια εβδομάδα τουλάχιστον θα λέγεται των τρεις παρά δέκα εκτός του σαββάτου. Γιατί να τρέξω να προλαβω πες μου; Ε καλά λιγάκι έτρεξα. Αλλά γενικά χαλαρά. Πέρασε γρήγορα η μέρα. Αλλά μην μας γίνει και συνήθεια ε!

Βράσε ρύζι

Σήμερα είπα σε δύο γνωστούς μου να πάμε στην αντιρατσιστική συναυλία που θα γίνει στο Σύνταγμα. Μου έδωσαν την ίδια απάντηση χωρίς να το ξέρουν ή να είναι συνεννοημένοι από πριν: "Αν γίνει συναυλία υπερ του ρατσισμού θα πάω γιατί εγώ είμαι ρατσιστής..."

Δάχτυλο

Σήμερα ο πελάτης των δύο παρά δέκα δεν ήρθε. Και να ερχόταν δεν θα με έβρισκε εκεί. Έιχα πάει για την τελευταία μισή ώρα στο  μανάβικο. Εξυπηρετούσα μέχρι τελευταία στιγμή αλλά δεν το μετράω. Πέρασε γρήγορα η μέρα από μια στιγμή και μετά. Έλειπε ο υποδιευθυντής όμως για να του πω χρόνια πολλά για σήμερα. Δεν πειράζει όμως, η γιορτή κρατάει σαράντα μέρες. Έχω καλή διάθεση, παρότι χτύπησα το δάκτυλό μου. Καλά ελάχιστα ήταν...

Φοβερό

Σήμερα ο πελάτης  των δύο παρά δέκα δεν ήρθε καθόλου. Γενικά δεν είχε πολύ δουλειά. Η πρωινή μπόρα μάλλον ήταν η αιτία. Δεν προσπαθώ να δικαιολογήσω τα αδικαιολόγητα. Ξέρω πως υπάρχουν πολλοί λόγοι που δεν έχουμε δουλειά. Αύριο έχω ρεπό και θα ξεκουραστώ από την μη κούραση που έχω. Φοβερό.

Πάρε πχ

Ο πελάτης των δύο παρά δέκα ήθελε τρεις τσιπούρες και δύο φέτες σολομού. Φυσικά από τότε που άρχισα να λέω για τον πελάτη των δύο παρά δέκα άρχισε να δουλεύει ο νόμος του μέρφι. Έρχεται ο πελάτης των δύο παρά δύο... 

Σήμερα λοιπόν έχω να πω πως υπάρχουν πελάτες και άνθρωποι. Το έχω ξαναπεί νομίζω. Ο πρώτος λοιπόν ήρθε να πάρει ψάρια. Με είδε που μιλούσα με έναν συνάδελφο. Τι λέγαμε; Βλακείες! Παρόλα αυτά ο άνθρωπος έφυγε και ξαναγύρισε. Δηλαδή εγώ δεν το πρόσεξα αλλά μου το είπε την δεύτερη φορά που ήρθε. Μάλιστα και την δεύτερη φορά άργησα να πάω να τον εξυπηρετήσω (ναι είμαι απαίσιος υπάλληλος ευχαριστώ) γιατί ήμουν στο ψυγείο και έφερνα ψάρια. Οι περισσότεροι πελάτες μάλλον θα γκρίνιαζαν. Αλλά ο συγκεκριμένος είπαμε είναι άνθρωπος: 

- Συγνώμη που περιμένατε

- Δεν πειράζει , είδες...και πριν μιλούσες και δεν σε διέκοψα. Επειδή είσαι υπάλληλος δεν σημαίνει πως είσαι και υπηρέτης μου. Πρέπει να υπάρχει συγκαταβατικότητα...

 Πάρτε παράδειγμα οι γκρινιάρηδες! (κι εγω είμαι γκρινιάρης)

Ήρθε μια γιαγιά να πάρει τσιπούρες τις φάνηκαν ακριβές. Λογικό και το καταλαβαίνω απόλυτα. Την ρώτησα πόσο χρόνων είναι και της είπα για ένα πρόγραμμα που έχει η εταιρεία για κάποιες κοινωνικές ομάδες , οι άνω των 65 είναι μια από αυτές , και πως μπορεί να έχει επιπλέον έκπτωση σε ορισμένα προϊόντα. Δεν μπορώ ακριβώς να σας περιγράψω πόσο πολύ με ευχαρίστησε. Μου είπε τόσο καλά λόγια που πρέπει να έφτασε το κεφάλι μου μέχρι τον δεύτερο όροφο. Για να με κάνει να χαρώ ακόμα περισσότερο ενώ είχε φύγει , γύρισε και αγόρασε τελικά τα ψάρια. Δεν με άφησε ούτε να τις τα καθαρίσω. Αν κάνεις κάτι καλό θα γυρίσει πίσω σε σένα μου είπε τελικά.

τζερόνιμο;

Στάθηκε στο χείλος του γκρεμού. Κοίταξε από κάτω το κενό. Δεν τον φόβισε. Μάλλον το είχε βαρεθεί. Κανένα δέος δεν του προκαλούσε πια. Καμία πρόκληση δεν θεωρούσε πως εμφανιζόταν μπροστά του. Η αλήθεια είναι πως είχε καιρό να βρεθεί τόσο κοντά. Ένα βήμα τον χώριζε. Την επόμενη φορά ίσως καθίσει άκρη άκρη. Την μεθεπόμενη ίσως να κρεμαστεί με τα χέρια του. Αλλά προς το παρόν να πέσει αποκλείεται.

Με νούμερα

Ο πελάτης των δύο παρά δέκα πήρε τρεις κολιούς. Βέβαια ο πελάτης των δύο παρά τρία πήρε τέσσερις τσιπούρες. Και οι δύο ήθελαν να τους τα καθαρίσω. Πως να σχολάσω ακριβώς στις δύο μετά μου λες; Τις τελευταίες μέρες όταν με ρωτάνε οι πελάτες πως είμαι δεν τους λέω απλά καλά. Είμαι πολύ καλά! Κι αν δεν είμαι δεν πρόκειται να κάνω την χάρη σε κανέναν να αφήσω να φανεί. Ευτυχώς όμως όλα είναι καλά. Θα είναι και πιο μετά καλά και ακόμα καλύτερα!

R

Είμαι σε ένα σούπερ μάρκετ. Παίρνω κάποια πράγματα. Δεν θυμάμαι τι. Ανοίγω το πορτοφόλι μου να πληρώσω τα 60 ευρώ του λογαριασμού.Δίνω δυο εικοσάρικα και τέσσερα τάληρα. Όταν μου τα είχαν δώσει εμένα αυτά τα χρήματα επειδή μου φάνηκαν λίγο πλαστά έκανα το τεστ. Διαπίστωσα πως είναι αυθεντικά αφού είχαν τα ανάγλυφα. Η ταμίας λοιπόν μου είπε πως είναι πλαστά και κάνω λάθος. Της είπα πως κι εγώ στην αρχή έτσι τα πέρασα αλλά αν ελέγξει θα το διαπιστώσει πως δεν είναι. Δεν τα έλεγξε. Κάλεσε τον υπεύθυνο. Με έκαναν ρεζίλι. Δεν είχα άλλα χρήματα πάνω μου να πληρώσω. Τελικά με τα χίλια ζόρια και αφού είπα την ιστορία με τα χρήματα πως τα έχω ελέγξει τόσες φορές το δέχτηκαν. Σημείωσαν το όνομά μου για να με έχουν στο νου τους για μελλοντικές αγορές μήπως πάλι προσπαθήσω να πληρώσω με πλαστά χρήματα. Αλλά και πάλι δεν είχαν ελέγξει τα χρήματα που έδωσα. Λέω στην ταμία πως με πείραξε που έγινε ολόκληρο θέμα για πέντε ευρώ. Θα μπορούσα να αφήσω δύο τρία πράγματα αν επέμενε τόσο πολύ πια. Φεύγοντας την είδα να ελέγχει τελικά το χαρτονόμισμα και να μονολογεί: "δεν είναι πλαστό...". Στο όνειρο θυμάμαι μια φράση χαρακτηριστικά που της είπα: "με πείραξε πιο πολύ που δεν  με πίστεψες".

Η αγαπημένη του κούραση

Τελείωνε την προπόνηση και κατάκοπος πήγαινε στα αποδυτήρια. Πριν από λίγα λεπτά 140 σφιγμοί, τρέξιμο, μονομαχίες , κεφαλιές , σουτ , γκολ ,πανηγυρισμοί , πειράγματα , τσακωμοί. Τώρα ηρεμία. Έβγαζε τα ρούχα του έπαιρνε το αφρόλουτρο και την πετσέτα του. Μια πράσσινη με το ΕΣ πάνω. Δεν τον ένοιαζε. Ήταν αρκετά μεγάλη και ανθεκτική. Περπατούσε τουρτουρίζοντας στον κρύο διάδρομο που οδηγούσε στα ντουζ. Άνοιγε το ζεστό και περίμενε. Όταν επιτέλους άρχιζε να τρέχει ζεστό νερό έβαζε το κεφάλι του από κάτω. Πρώτα τα μαλλιά. Μήπως προλάβουν και στεγνώσουν λιγάκι. Το νερό τον χαλάρωνε και τον ξεκούραζε. Δεν το έκλεινε καθόλου. Αν το έκανε σίγουρα θα ξεπάγιαζε. Απολάμβανε όσο λίγα πράγματα το καυτό νερό πάνω στο κορμί του. Όταν τελείωνε τύλιγε την πετσέτα γύρω του. Ο φίλος του του έκανε πλάκα: "καλά ρε μαλάκα....τα μαλλιά σου έχουν φτάσει στους ώμους σου και έχεις ακόμα την πετσέτα του στρατού;". Πάντα η ίδια ερώτηση και πάντα η ίδια απάντηση: " αν δεν βγάλει τα λεφτά της φίλε δεν την πετάω". Αστείο. Την πετσέτα στον στρατό στην δίνουν δωρεάν. Πως θα βγάλει τα λεφτά της άρα; Σκούπιζε καλά καλά το σώμα και μαλλιά του. Ακόμα μια μέρα έφτανε σιγά σιγά στο τέλος της. Καθόταν στο λεωφορείο με μια αίσθηση ολοκλήρωσης. Η κουράση από την προπόνηση. Η αγαπημένη του κούραση...

ΘΕΝ

Ο πελάτης των δύο παρά δέκα μεταφέρει την ώρα που θα σε επισκεφτεί ανάλογα με την ώρα που είναι να φύγεις από την δουλειά. Χθες που έφυγα άρον άρον για να πάω στον γιατρό να δει το μάτι μου ο πελάτης των δύο παρά δέκα ήρθε δέκα και εικοσιπέντε! Είναι αδίστακτος. Έρχεται πάντα αφού έχω πλύνει χέρια και αφού έχω πετάξει τα γάντια και την ποδιά μου (μιας χρήσεως). Το μάτι μου είναι λίγο καλύτερα αλλά η ταλαιπωρία παραμένει σχεδόν η ίδια. Το ξημέρωμα που πήγαινα στην δουλειά αναρωτήθηκα αν το "θεν" στην λέξη φράση "ιατρικό ανακοινωθέν" είναι το ίδιο "θεν" που υπάρχει στην λέξη "ανέκαθεν".

Πάλι το δεξί

Πόσο επικίνδυνο είναι το λούσιμο; Για την δική μου περίπτωση πολύ. Λίγο σαΜΠουάν στο μάτι και αυτό ήταν. Μάλλον το έξησα μάλλον κάτι του έκανα. ΜΠΟΥΜ! Μετά από οκτώ μέρες ένα κατακόκκινο μάτι. Πάλι το δεξί. Σταγόνες , δάκρυα και αλοιφή. Πότε θα νιώσω καλύτερα; Θα περάσουν μέρες μάλλον για να συμβεί, αν και το μάτι αντιδρά καλά στην φαρμακευτική αγωγή. Αλλά όταν το κλείνω με "κοβει". Μην πω για το δυνατό φως αλλά και για την οθόνη του υπολογιστή. Καταλαβαίνετε πόσο δύσκολο είναι να σας γραψω... ε καλά δεν είναι και τόσο δύσκολο αλλά μου αρέσει να γκρινιάζω. Εγώ κατηγορώ την αναφορά στην πτυχιακή, είμαι αλλεργικός σε αυτό. Περαστικά μου

Κρυστάλλια Κοντούλες Williams *

Χθες στην δουλειά ο προϊστάμενος με ενημέρωσε για μια προσφορά που θα έχουμε μέσα στον επόμενο μήνα. Δεν σας λέω πότε, να έρχεστε να ψωνίζετε κάθε μέρα μέχρι να την πετύχετε! Μου είπε την πόσοτητα που περιμένουμε για την προσφορά και πόσο έχει βάλει κάποιο κατάστημα της ίδιας εταιρείας αλλά το άμεσο ανταγωνιστικό σε εμάς. Δεν το σκέφτηκα καθόλου στην δουλειά για να είμαι ειλικρινής. Αλλά από ότι φαίνεται με απασχόλησε περισσότερο από όσο νόμιζα. Στον μεσημεριανό μου ύπνο είδα το εξής όνειρο: να είμαι στην δουλειά και να έρχεται ο υποτιθέμενος προϊστάμενος του ανταγωνιστικού καταστήματος και να με ρωτάει πως πάει η κίνηση , τι αγοράζει ο κόσμος , γιατί λείπουν μερικά είδη κλπ. Ήθελε να με ψαρέψει ; να με εκφοβίσει; ποιος ξέρει. Πάντως μόνο από την παρουσία του το κατάφερε. Ήταν επιβλητικός.
Θα τα πούμε όταν έχει την προσφορά! Θα του πω εγώ πόσες τσιπούρες πιάνει ο σάκος!
*ποικιλιές αχλαδιών

Ο πελάτης των δύο παρά δέκα

Το ρολόι δείχνει 13:50. Έχω πλύνει τα χέρια μου. Έχω βγάλει την ποδιά μου. Περιμένω απλά την ώρα να περάσει για να φύγω. Όταν μέσα σε πέντε ώρες έχω εξυπηρετήσει δέκα πελάτες πόσο πιθανό είναι μέσα σε δέκα λεπτά να έρθει κάποιος και να ζητήσει ψάρι; Κι όμως εκείνη την ώρα σχεδόν κάθε μέρα έρχεται ένας πελάτης. Διαφορετικός κάθε φορά. Τον έχω ονομάσει ο πελάτης των δύο παρά δέκα. Σήμερα λοιπόν ο πελάτης των δύο παρά δέκα ήρθε στις δύο παρά δύο και ήθελε έξι τσιπούρες καθαρισμένες. Μέχρι να καθαρίσω τις τσιπούρες ήρθε και ο πελάτης των δύο και δύο. Δεν υπάρχει τέτοια κατηγορία γιατί συνήθως δεν κάθομαι παραπάνω ούτε λεπτό. Άξιζε όμως που κάθισα αυτά τα πέντε λεπτά παραπάνω. Είχα καιρό να γράψω για τους πελάτες γιατί όπως διάβασατε και πιο πάνω εξυπηρετώ καμιά δεκαριά ανθρώπους όλους κι όλους. Εκτός από το Σάββατα. Η δουλειά έχει πέσει πολύ και το κατάστημα την περισσότερη ώρα μοιάζει άδειο.(παρένθεση)

Αυτό μας μένει;

Οι γιορτές έφταναν στο τέλος τους και επανέφερε το σπίτι την προ γιορτών κατάσταση. Δεν είχε να μαζέψει και πολλά άλλωστε. Ξεστόλιζε το ιδιόμορθο χριστουγεννιάτικο δέντρο του. Δεν έβαζε συνηθισμένα στολίδια. Στην θέση που κανονικά μπαίνουν οι μπάλες εκείνος κρέμαγε φωτογραφίες. Αναμνήσεις από αγαπημένες του στιγμές. Τα παιδικά του χρόνια , ανέμελα. Εκδρομές με το σχολείο. Γενέθλια , γιορτές. Εκείνος να παίζει με το χιόνι Οι γονείς του να μοιράζουν τα δώρα την πρωτοχρονιά. Τα αδέρφια του να παίζουν μπάσκετ. Έβλεπε τις φωτογραφίες και ξαναζούσε τις στιγμές. Το δέντρο στο πατάρι , οι φωτογραφίες στα άλμπουμ και εκείνος πίσω στην καθημερινότητα. Τις γιορτές τις χαίρονται περισσότερο τα παιδιά, μονολόγησε για ακόμα μια φορά. Για εμάς τι μένει να χαρούμε... αναρωτήθηκε. Ξάπλωσε , πήρε το βίβλιο από το κομοδίνο του και άρχισε να διαβάζει. Τον πήρε ο ύπνος με το βιβλίο στα χέρια...

Το δάσος

Κάθε χρονό τέτοια μέρα εκμεταλλευόταν τις προσφορές. Τα Χριστουγεννιάτικα δέντρα σχεδόν τα χάριζαν. Εμπλούτιζε λοιπόν την συλλογή του. Γύριζε στο σπίτι του. Αν κάποιος μπορούσε να δει από την πόρτα του καθώς έμπαινε μέσα θα έβλεπε ένα παράξενο θέαμα. Είχε μετατρέψει το εσωτερικό του σπιτιού του σε ένα καταπληκτικό πλαστικό ελατοδάσος. Τα δωμάτια ήταν σχεδόν γεμάτα με χριστουγεννιάτικα δέντρα. Δεν ήταν στολισμένα όμως. Οι τοίχοι  και το ταβάνι του σπιτιού ήταν ζωγραφισμένοι. Παραστάσεις από δάσος οι τοίχοι και ένας καταγάλανος ουρανός το ταβάνι. Ξύλινα σπίτια, ζωάκια να περιπλανούνται , λίμνες , ρυάκι , λόφοι. Έμπαινε κάθε φορά στο προσωπικό του δάσος. Σκέφτοταν πως ήταν ένας μικρός νάνος από κάποιο παραμύθι. Χαμογελούσε και έκλεινε την πόρτα πίσω του...

Καλημέρα Αποστόλη

'Ηταν να βγούμε την Πέμπτη με την Μαρία. Έβρεχε πολύ όμως και τελικά εγώ δεν πήγα. Το επόμενο βράδυ είδα ένα πολύ περίεργο όνειρο. Κάτι για ένα έθιμο από ένα χωριό. Μου φάνηκε πολύ μακάβριο και στενάχωρο. Έκλαψα πολύ. Ξύπνησα και έκλαιγα. Χθες το βράδυ βράδυ όμως είδα ένα πολύ όμορφο όνειρο. Είμασταν σε μια καφετέρια κοντά στο πανεπιστήμιο. Εσύ , εγώ, ο Γιάννης και ο Βασίλης. Φορούσα το κίτρινο μπουφάν. Ζήτησες να το φορέσεις κι εσύ. Στο έδωσα. Για ένα περίεργο λόγο σου έκανε. Να φασταστείς σε εμένα λένε πως είναι μικρό! Σε πλησίασα και σου είπα στο αυτί να σου πω κάτι. Σηκώθηκες και ήρθες μαζί μου. Πήγαμε κάπου οι δυο μας. Σε πήρα αγκαλιά και σου είπα πως μου λείπεις. Δεν έχει σημασία τι έγινε στο υπόλοιπο όνειρο. Ξύπνησα με πολύ όμορφο συναίσθημα που σε είδα αδερφέ μου. Σε ευχαριστώ που ήρθες να μου πεις γεια.  Θα πάρω τον Δημήτρη μήπως και έρθουμε να σε δούμε καμιά μέρα. Εσύ μας βλέπεις κάθε μέρα άλλωστε...

Τα χάλια μου*

Χθες βάλαμε τα χαλιά μας. Μου αρέσει όταν τα βάζουμε. Προτιμώ όταν δεν βοηθάω βέβαια αλλά τι να κάνουμε; Θυμίζει πιο πολύ χειμώνα. Το σπίτι γίνεται πιο ζεστό. Με την έννοια του φιλόξενου. Αυτό που βάζουμε στο σαλόνι ειδικά θυμίζει χριστούγεννα πολύ, μπορεί να φταίνε και τα χρώματά του. Το σαλόνι μας στολισμένο είναι μια πολύ χριστουγεννιάτικη εικόνα. Πολύ όμως. Είναι ένα άλλο  που μου θυμίζει πολύ τα παιδικά μου χρόνια. Ίσως γιατί παλιά έμπαινε στο δωμάτιό μας.  Τώρα για χρώμα θα σας γελάσω , αλλά έχει σχέδιο με μικρά τετράγωνα. Με θυμάμαι ξαπλωμένο στο χαλί να βλέπω τηλεόραση. Στην θέση του φέτος βάλαμε ένα άλλο μπλε. Τι μπλε ακριβώς πάλι θα σας γελάσω. Αλλά δεν με τραβάει να ξαπλώσω. Δεν φταίει αν μεγάλωσα ή οχι. Δεν το νιώθω τοσό οικείο. Πολλές φορές όταν δεν γίνεται κάτι όπως το θέλω νιώθω σαν να μην έγινε καθόλου. Όταν δεν περνάω το ρεπό ή το Σάββατο μου για παράδειγμα. Έχω καιρό να πάρω ρεπό....

"Σαλονικιός"

Η πρώτη μας γνωριμία ήταν ένα Δεκέμβρη. Στο υπόγειο στης σχολής , εκεί που λειτουργεί η βιβλιοθήκη , λίγες μέρες πριν κλείσει για τις διακοπές των Χριστουγέννων. Ο φίλος μου διάβασε τον τίτλο και με παρότρυνε να σε διαβάσω. Όχι το πιο ευχάριστο ανάγνωσμα για τα Χριστούγεννα. Μου άρεσες. Ακολούθησα τα συγγραφικά σου βήματα. Νομίζω πως το πρώτο σου είναι από τα βιβλία που έχω διαβάσει περισσότερες φορές. Θα σε ξαναδιαβάσω. Τόσο έντονο συναίσθημα για ζωή, για έρωτα, για δημιουργία, για επικοινωνία με την φύση και με τους ανθρώπους σπάνια βρίσκεις. Ελπίζω να σου μοιάσω λιγάκι στον τρόπο που έζησες αλλά και στο τρόπο που έγραφες.

Βοήθεια;

Πιο παλιά δεν το ζητούσαν. Μάλλον δεν το ζητούσαν τόσο συχνά. Δυστυχώς εκεί έχουμε φτάσει. Μου ζητάνε να τους βάλω κάποιο ψάρι και να τους το χρεώσω πιο φθηνά. Λες και είναι δικό μου το μαγαζί. "Έλα μωρέ με εμάς είσαι ή με τους πλούσιους;". Εμείς φοβόμαστε για την δουλειά μας. Αφορμή ψάχνουν να διώξουν άτομο. Λες να σου χαρίσω ουσιαστικά κάτι και να διακινδυνέψω να απολυθώ; Μακάρι να μπορούσα, αλλά δεν γίνεται. Ελπίζω σε καλύτερες μέρες.

Σαν το σχολείο

Κάτι τέτοια βράδια θυμόταν τον αντάρτη στον στρατό. "Να τρίβετε τα χέρια σας , τα πόδια σας και τον κορμό σας αφού μπείτε στον υπνόσακο για να κρατιέστε ζεστοί" , θύμιζε κάθε βράδυ ο επιλοχίας . Και συνέχιζε: "Ακούς μικρέ; Κανείς δεν είπε να τρίβεις το πουλί σου!". Τον έκανε ρεζίλι τον κακόμοιρο. Τον είχε πιάσει το πρώτο βράδυ να τον παίζει και από τότε σε κάθε βραδυνή αναφορά του το χτυπούσε. Θυμάμαι είχαμε ξυπνήσει από τις φωνές του εκείνο το βράδυ. "Τι σκατά είδες και σου ήρθε η όρεξη; τα δέντρα ; την λάσπη; το χιόνι; τον σύσκηνό σου; Τι που να με πάρει ο διάολος;"
Καλά ήταν τότε. Μας τάιζαν. Μας έντυναν,σχεδόν. Μας φώναζαν λίγο παραπάνω βέβαια αλλά ουσιαστικά από ευθύνες τίποτα. Τώρα ενοίκια , κοινόχρηστα , λογαριασμοί , διορίες. Αναρωτιόταν μήπως βιάστηκε να φύγει από το πατρικό του. Εκεί δεν θα κρύωνε τουλάχιστον. Η πολυκατοικία που έμενε είχε πάρει απόφαση να μην βάλουν πετρέλαιο. Έκανε λοιπόν την τακτική που είχε μάθει στον στρατό. Ναι κοιμόταν σε υπνόσακο για να ζεσταίνεται περισσότερο. Ναι φορούσε πολλά και λεπτά ρούχα. Για το τι έτρωγε καλύτερα να μην το κουβεντιάσουμε. Όλο και περισσότερο του περνούσε η ιδέα να επέστρεφε σπίτι του. Αλλά να τα παρατούσε έτσι εύκολα; Να έχανε την ελευθερία του; Οι σκέψεις τον έκαναν να ξεχάσει για λίγο το κρύο. Μπορεί να πέτυχαν και οι τακτικές του στρατού, ποιος ξέρει; 
Το επόμενο πρωί ξύπνησε από το κρύο. Πάλι. Τουρτουρίζοντας έβαλε τα ρούχα του και πήγε στην δουλειά του. Μια ακόμα βαρετή μέρα ξεκινά...

Υποψία ψωνισμού

Ξύπναω. Έχω κολλημένα στο πρόσωπό μου κομματάκια από το παζλ. Είναι ωραίο να κοιμάσαι πάνω σε μια γυμνή γυναίκα. Έστω και αν αυτή είναι η απεικόνιση ενός παζλ. Είχα φτιάξει πρώτα τα βυζιά της για να με παίρνει ο ύπνος πάνω τους. Μετά το μουνί της. Ξέρεις μερικές φορές οταν σε παίρνει ο ύπνος τρέχει ένα μικρό σάλιο καθώς έχεις ανοικτό το στόμα σου. Ας έχει καλή δικαιολογία να βγαίνει τώρα. Από την άλλη όμως μήπως θα ήταν καλύτερα να φτιάχνω το παζλ στο κρεβάτι; Με παίρνει ο ύπνος εδώ και η μέση μου γίνεται χάλια. Θα της ταίριαζε καλύτερα και εκείνης. Ή μήπως λέτε να προτιμάει που κάθεται σε κάτι σκληρό; Κάθε απόγευμα όταν ξυπνάω κάνω τις ίδιες σκέψεις. Τόσο βαρετός πια. Για να μην βαριέμαι με έχω κάνει κατοικίδιο του εαυτού μου. Μου έχω βάλει καθρέφτες παντού. Όπως κάνουν με τα παπαγαλάκια. Κάτι να βλέπω ζωντανό. Να μιλάμε. Δεν μου αρέσει να κοιτάω στην τηλεόραση. Μόνο όταν είναι κλειστή και καθρεπτίζεται το είδωλο μου μέσα. Μήπως να φτιάξω ένα παζλ με εμένα; Να το φτιάξω και από κάτω να βάλω αυτό της γυμνής γυναίκας. Έτσι θα κάνουμε σεξ συνέχεια....

Όταν

Πρώτα χτύπαγε το κουδούνι και μετά άνοιγε την πόρτα με τα κλειδιά. Για να νιώθει πως κάποιος τον περιμένει, αυτή την στιγμή όμως έλειπε για μια εξωτερική δουλειά. Μόλις έμπαινε στο διαμερισμά ξεφορτωνόταν τα βάρη της ημέρας. Το παλτό και το καπέλο στον καλόγηρο. Τα κλειδιά στο τραπεζάκι δίπλα στην πόρτα. Την ομπρέλα στην ομπρελοθήση. Την τσάντα στο γραφείο. Τα παπούτσια στην παπουτσοθήκη. Τα ρούχα στο κρεβάτι. Το σε λίγο μεσημεριανό στον πάγκο στης κουζίνας. Τα υπόλοιπα στην τουαλέτα. Λίγα στον νιπτήρα λίγα στην λεκάνη. Εβγαινε και έβαζε το φαγητό στο φούρνο μικροκυμάτων, "με ψήσιμο λίγων λεπτών έχετε έτοιμο σπιτικό φαγητό με όλα τα θρεπτικά του συστατικά και τις βιταμίνες του....". Γιαυτό έχω πάντα τόσο καλή διάθεση σκεφτόταν, φταίει το καλό φαγητό. Μέχρι να ετοιμαστεί το φαγητό έκοβε σαλάτα. Μία ντομάτα κομμένη στα οχτώ με λάδι και ρίγανη. Το ακουμπούσε στον πάγκο της κουζίνας και ταύτοχρονα έλεγε: "μία βότκα πορτοκάλι..." . Πόσες φορές δεν είχε παραγγείλει από τον αόρατο μπάρμαν πίσω από το υποτιθέμενο μπαρ. Ο ήχος από τον φούρνο σήμαινε πως το φαγητό ήταν έτοιμο. Καθόταν στον πάγκο και έτρωγε αργά αργά. Όπως κάθε μέρα. Μόλις τελειώνε πήγαινε και καθόταν στο γραφείο. Έβαζε πέντε δέκα κομμάτια στο μισοτελειωμένο παζλ. Σταματούσε και ξάπλωνε πάνω του. Τέλος της μισής μέρας...

Δεν έμοιαζε με Κυριακή

Ξαπλώνω. Παίρνω το τηλέφωνο στα χέρια. Ψάχνω παρηγοριά; Ακούω την φωνή. Βάζω τα κλάμματα αμέσως. Ένα δάκρυ κυλάει από το μάτι μου, περνάει στο μάγουλό μου , μπαίνει στο ακουστικό του τηλεφώνου. Ξαφνικά η φωνή σου απομακρύνεται. Το απίστευτο θα ήταν να χαλούσε κιόλας το κινητό. Σε ακούω πια μέσα από το πηγάδι. Κάνει την επικοινωνία πιο δύσκολη. Το καλό πως με "αναγκάζει" να σταματήσω να κλαίω αν θέλω να σε ακούσω. Θέλω. Λέμε απλά καληνύχτα. Μια δύσκολη μέρα έφτασε στο τέλος. Θα ήταν αδύνατη αν δεν ήσουν εκεί.

Η αυλή

Φέτος το καλοκαιρί εκτός από διακοπές δεν έκανα και κάτι ακόμα. Δεν έφαγα ποτέ βραδυνό στην αυλή μας. Πιο παλιά τρώγαμε και όλη η οικογένεια έξω. Φέτος όμως ούτε μια φορά. Βλέπαμε και την γειτονιά. Απ'το καλοκαίρι που μόλις πέρασε δεν θα είναι ποτέ ξανά η ίδια. Πολλές απουσίες. Πάρα πολλές απουσίες. Άδειασε. Θα γεμίσει πάλι ενδεχομένως αλλά το ίδιο είναι; Δεν είναι. Αυτοί που θα έρθουν τουλάχιστον ας γελάνε δυνατά.

Καλημέρα καλή εβδομάδα καλό μήνα

Έτσι λοιπόν χωρίς καμιά προειδοποίηση την μέρα που πληρωνόμασταν βγήκε μια ανακοίνωση: " Η εταιρία λαμβάνοντας υπόψιν την οικονομική κατάσταση....μπλα μπλα...μείωση 5%.....μπλα μπλα...". Την δική μου οικονομική κατάσταση προφανώς και δεν την έλαβαν σοβαρά υπόψιν. Αν το είχαν κάνει θα μου έκαναν αύξηση και όχι μείωση. Βρήκαν ωραίο τρόπο να γιορτάσουν τα 50 χρόνια τους. Τρεις μέρες πριν είπαν να προσπαθήσουμε τώρα με τις προσφορές να αγοράζουμε κι εμείς όσο γίνεται για να φανεί το μαγαζί. Μια μέρα πριν είχαν πει πως η εταιρία πάει καλά και να μην ανησυχούμε. Κανείς δεν σκέφτηκε να μας πει ότι ξέρετε πάμε καλά αλλά μείωση 5%! Μας έχουν δώσει και κονκάρδες οι οποίες πάνω γράφουν για τα 50 χρόνια και για την επιστροφή του 50%. Εγώ είπα να φοράμε άλλες που να γράφουν για την μείωση 5%. Ξέρω ξέρω υπάρχουν και χειρότερα. Αλλά δεν μπορώ απλά να βλέπω τα χειρότερα. Σαν τους καημένους τους δικαστές που δεν μπορούν να είναι στην έδρα και να σκέφτονται πως θα πληρώσουν τα δάνειά τους και τα χαράτσια τους. Πάμε στα καλύτερα λοιπόν!

Τον ρουφάμε και δεν το λέμε

Μάλλον το έχετε ακούσει. Το έχετε δει. Την διαφήμιση εννοώ. Αγγίζει νομίζω τα όρια του σπαστικού. Είχα δει το νέο και στο διαδίκτυο αλλά σήμερα μου το είπε και ένας συνάδελφος. "250€ το καφουρ 6ωρο 150€ το τζαμπο 6ωρο 270€ το μάρκετ ιν 8ωρο Το μήνα όχι την εβδομάδα." . Ο συνάδελφος βέβαια μου τα είπε λίγο καλύτερα. Εντάξει όχι 150€ αλλά 180€. Ε τότε εντάξει. Αξίζει τον κόπο. Υπάρχουν οικογένειες που το "χαρτζιλίκι" των παιδιών είναι περισσότερα χρήματα  Δεν λέω, και στην δική μου καμπούρα χάλια είναι. Ας πάρουμε όμως την χειρότερη περίπτωση. 6 ώρες επί 5 μέρες (ας ελπίσουμε) μας κάνει 30 ώρες την εβδομάδα. Τον μήνα κάτι παραπάνω από 120 ώρες. 1,5€ την ώρα δηλαδή. Σκατά; Τι μπορεί να κάνει κανείς αλήθεια με 180€ τον μήνα; Αν πάρουμε την περίπτωση πως χρειάζεται και ΜΜΜ για να πάει στην δουλειά του δίνει και περίπου 50€ για μεταφορές. Γαμώ; Του μένει το τρελό ποσό των 130€. Δεν περιγράφω άλλο. Πως να μην πάει κάποιος να δουλεύει κάπου "μαύρα" ; Περισσότερα θα βγάζει. Μην ακούσω για την ασφάλεια και αηδίες. Με τέτοιες συνθήκες σε σπρώχνουν να μην δουλέψεις. Βλέπουμε κιόλας πως με τόσο χαμηλό κόστος για το εργατικό δυναμικό πως έχουν γίνει πολλές προσλήψεις και πως έχει μειωθεί η ανεργία. Τρομερά τα νέα μέτρα. Τα σπάνε!

Βιταμίνες

- Έχω ατονία και η μητέρα μου γκρινιάζει και επιμένει να παίρνω αυτές τις βιταμίνες

- Και ; σε βοηθάνε;

- Πάρα πολύ

- Νιώθεις πιο ενεργητικός;

- 'Οχι...αλλά σταματάει να γκρινιάζει και μου φτιάχνει η διάθεση

Στο Parkaki

Δεν θυμάμαι αν έχω γράψει καθόλου ιστοριές για τον δίδυμο αδερφό μου και εμένα. Αυτή που θα διηγηθώ είναι μια από τις αγαπημένες μου.  Την θυμήθηκα γιατί πέρασα από το πάρκο όπου έγινε το περιστατικό. Είναι καλοκαίρι του...χμ....Παλιά τέλος πάντων. Στην τελευταία τάξη του γυμνασίου πρέπει να ήταν. Είχα πάει διακοπές με τους γονείς μου στην Χαλκιδική. Όταν επιστρέψαμε ήταν η περίοδος που αρχίζαμε τις προπονήσεις στο μπάσκετ. Το πρωί η προπόνηση περιελάμβανε τρέξιμο σε ένα μικρό παρκάκι. Ξεκινήσαμε ένα γκρουπ λοιπόν αλλά ανάλογα με τις αντόχες του ο καθένας τρέχει περισσότερο ή λιγότερο. Ο προπονητής καθόταν σε ένα σημείο και απλά μας έβλεπε που τρέχαμε. Δεν είχε οπτική επαφή με όλη την περίμετρο βέβαια. Φαντάζομαι πως έβλεπε έναν αθλητή να εμφανίζεται μπροστά του ασυνήθιστα γρήγορα. Το ότι φορούσε διαφορετικά ρούχα μάλλον δεν ήταν το πρώτο πράγμα που κατάλαβε. Αν με το που χανόταν ο ένας από τα μάτια του εμφανιζόταν ο άλλος από την αντίθετη κατεύθυνση καταλαβαίνετε τι έπαθε ο καημένος ε; Κάποια στιγμή λοιπόν περνάμε ταυτόχρονα από μπροστά του. " Μα καλά δίδυμοι είστε;;;;"
Ο ίδιος προπονητής, καιρό μετά την περίοδο προετοιμασίας και αφού είχε ξεπεράσει το αρχικό σοκ, ακόμα δεν είχε καταφέρει να μας ξεχωρίσει. Μια μέρα λοιπόν ρωτάει τον αδερφό μου, "εσύ ποιος είσαι;" Του απαντάει εκείνος, " εγώ είμαι ο άλλος". Από εκείνη την μέρα λοιπόν τον αδερφό μου τον έλεγε "ο άλλος" και εμένα  "ο παραλίας".

.... ξέρεις

Έρχεται λοιπόν μια πελάτισσα σήμερα να ρωτήσει αν έχουμε μύδια Θεσσαλονίκης. Η αλήθεια είναι πως σπάνια γράφει το τιμολόγιο από ποιο μέρος της Ελλάδας είναι ψαρεμένο ένα ψάρι. Δεν ξέρω από που ψαρέψανε τον γαύρο για παράδειγμα. Τα ψάρια ιχθυοτροφειού λένε την μονάδα παραγωγής. Αλλά συνήθως είναι ένας κωδικός. Που να ξέρω εγώ που ακριβώς βρίσκεται η μονάδα παραγωγής; Οι εταιρείες δεν έχουν μόνο μία μονάδα, έχουν σε διάφορα σημεία της Ελλάδας.  Ακόμα και τα μύδια που ήθελε η κυρία αναφέρουν το συσκευαστήριο. Μπορώ εγώ να υποθεσώ πως από εκεί είναι ψαρεμένα κιόλας; Ας πούνε ναι. Μου άρχισε πως ήθελε Χαλκιδικής και πως στο εξωτερικό υπάρχει διχτάκι τους ενός κιλού και όχι έτσι χύμα που πάνω πρέπει να γράφει την μέρα παραγωγής και τον τόπο. Όλα αυτά λοιπόν τα ξέρω. Πρέπει να καθίσω να τα αναλύσω στην τούρλα του Σαββάτου; Σε εμάς έρχεται δίχτυ πέντε κιλών και γράφει πάνω πως συσκευάστηκε στην Χαλκίδα εξηγώ. Ξέρετε λέω στο εξωτερικό μπορεί να μην έχουν τόσο μεγάλες ποσότητες. Εννοώντας πως κάτι που στην Ελλάδα είναι σε αφθονία θα πωλείται λογικά διαφορετικά από ότι στο εξωτερικό. Όπως στο εξωτερικό αγοράζουν ένα πορτοκάλι ενώ εδώ δύο τρία κιλά.  Μου απαντά δεν είστε Έλληνας ε; Όχι λέω Έλληνας είμαι. Α γιατί κάνατε πολλά συντακτικά λάθη...Έβαλα τα γέλια. Η Ελλάδα κάνει εξαγωγές στα μύδια μου είπε. Δεν έχω πρόβλημα να είστε από κάπου αλλού αλλά αν είστε Έλληνας πάντως έχετε πρόβλημα. Συντακτικό προφανώς εννοούσε η κυρία. Δεν ξέρω να μιλάω καλά τα ελληνικά ούτε για να πουλήσω ψάρια δηλαδή.  Να πω εδώ στην κυρία κάτι που δεν μπόρεσα να της πω εκεί. Δεν ήξερα ότι έδινα προφορική εξέταση και πως ήταν τεστ. Θα ήμουν πιο προσέκτικός. Αν σας εξυπηρετούσε ένας άνθρωπος αγράμματος και έκανε περισσότερα λάθη ενδεχομένως δεν θα ηταν αγένεια να αμφισβητήσετε την καταγωγή του και να τον  προσβάλεται κατά αυτόν τον τρόπο; Ακόμα και προφορά να είχε περίεργη μπορεί να είχε κάνει επέμβαση στο δόντι του και να μην μπορούσε να αρθρώσει σωστά. Έχει πρόβλημα αυτός ο άνθρωπος; Όποιος δεν μιλάει σωστά  Ελληνικά έχει πρόβλημα δηλαδή; Θέλατε να μου κάνετε την έξυπνη προφανώς και να πείτε εσείς είστε ξένος και δεν ξέρετε ενώ εγώ που είμαι από εδώ ξέρω. Έχετε πολύ καλή μόρφωση άρα αλλά μάλλον δεν έχετε παιδεία. Αν διαβάζει κάποιος φιλόλογος ας μου διορθώσει τα συντακτικά και τα υπόλοιπα λάθη.

Πρωτάκουστο

Σήμερα που έχω ρεπό θα σου πω για την δουλειά. Να δούμε λοιπόν τι αλλαγές έφερε η εξαγορά. Αν εξαιρέσεις πως βλέπουμε πιο συχνά ελληνικές σημαίες τίποτα. Το πιο σημαντικό είναι πως έχουν σταματήσει να δουλεύουν τέσσερις υπάλληλοι ,μόνο στο δικό μας κατάστημα. Οι δύο ήταν υπάλληλοι με αορίστου. Οι άλλοι δύο με συμβάσεις δίμηνες που δεν ανανεώθηκαν. Καλά εγώ δεν το πίστευω πως κάνουν απολύσεις και οι έλληνες επιχειρηματίες. Κοίτα που φτάσαμε...

Στο αυτοκίνητο

Ντύθηκε. Όπως κάθε Πέμπτη βράδυ. Έβαζε τα "καλά" του και έβγαινε έξω με το αυτοκίνητο. Του άρεσε να οδηγεί το βράδυ. Λιγότερη κίνηση. Ίσως λίγο επικίνδυνο με όλους τους πιθανούς μεθυσμένους οδηγούς. Πόσες φορές άλλωστε δεν τον είχαν σταματήσει και τον ίδιο για αλκοτέστ....Καμία.... Οι έλεγχοι στην Ελλάδα είτε στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς είτε στον δρόμο είναι τόσο συχνοί όσο η ευθυγράμμιση των πλανητών. Όλων των πλανητών ολόκληρου του σύμπαντος. Λιγότερη κίνηση, μεγαλύτερη ταχύτητα ,ψευδαίσθηση ελευθερίας ,  πιθανότητα ατυχήματος. Ότι πιο ακραίο έκανε στην ζωή του τον τελευταίο καιρό. Έβαζε μπρος το αυτοκίνητο φορούσε ζώνη και ξεκινούσε. Πάνω από όλα η ασφάλεια. Ζώνη και ψευδαίσθηση ελευθεριάς δεν πάνε μαζί βέβαια. Γιαυτό την είχε ονομάσει ιμάντα. Κάνει την ενασχόληση να μοιάζει πιο πολύ με επικίνδυνο σπορ.
"Που να παω;" Μονολογούσε. Κοιτούσε τον καθρέτη. Απαντούσε: " ευθεία". Πάντα πήγαινε στον ίδιο προορισμό από την ίδια διαδρομή. Όταν πλησίαζε σε φανάρι έλεγε κόκκινο , χαμογελούσε και σταματούσε. Το ραδιόφωνο του κρατούσε συντροφιά. Ψέματα. Το ρολόι δίπλα στο ραδιόφωνο του κρατούσε συντροφιά. Του έλεγε ακόμα και τα μελλούμενα, μιας που πήγαινε δέκα λεπτά μπροστά...

Τα τέσσερα γουρουνάκια!

Χθες το βράδυ είδα ένα κουφό όνειρο. Αλλά δεν θα σας πω γιαυτό σήμερα. Σήμερα θα σας πω γιαυτό που σκεφτόμουν το πρωί στην δουλειά. Έχω πολύ ελεύθερο χρόνο δυστυχώς και σκέφτομαι ότι νάναι. Σκεφτόμουν λοιπόν τα ζευγάρια των προημιτελικών στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου. Ήδη η Πορτογαλία πέρασε την Τσεχία. Απόψε θα περάσουμε εμείς τους Γερμανούς. Αύριο θα περάσουν οι Ισπανοί τους Γάλλους και μεθαύριο θα περάσει η Ιταλία τους Άγγλους. Ούτε κανονισμένο να το είχαμε. Ευκαιρία για δύο μεγάλους ημιτελικούς. Ανάμεσα στα Γουρούνια (από τα αρχικά των χωρών στα αγγλικά , Portugal, Italy, Greece , Spain) όπως μας λένε κάποιοι. Ημιτελικοί: Ελλάδα - Ιταλία και Πορτογαλία - Ισπανιά.  Τα γειτονάκια θα παίξουμε. Οι φτωχοί του νότου. Οι χρεωκοπημένοι.

Αν εξαιρέσουμε το ζευγάρι Τσεχία - Πορτογαλία τα υπόλοιπα τρία έχουν πολιτικές προεκτάσεις, νομίζω. Οι τρεις χώρες της Μεσογείου κάνουν ότι μπορούν για να αποφύγουν την χρεωκοπία και παίζουν εναντίον χωρών/ομάδων που λίγο πολύ τους έχουν δανείσει. (εντάξει η Αγγλία μπορεί να μην έχει δανείσει την Ιταλία αλλά ποιητική αδεία). Όχι τον Μήτρογλου και τον Τάτο όπως έκανε ο Μαρινάκης. Αλλά αυτό μας πείραζε γιατί δημιουργούσε πελατειακές σχέσεις μεταξύ των ομάδων.
Οι λαοί με τα περισσότερα προβλήματα , ανεργία , ύφεση, θα πάρουν για λίγο χαρά μέσα από το ποδόσφαιρο όπου όλα μπορούν να συμβούν. Όπου δεν κερδίζει πάντα ο πιο δυνατός ή ο πιο πλούσιος. Βέβαια μόνο η Ελλάδα είναι το πραγματικά μεγάλο αουτσάιντερ στα ποδοσφαιρικά ζευγάρια.Τα άλλα δύο μοιάζουν πιο αμφίρροπα. Θα το κάνει όπως το 40' αλλά αντίστροφα. Αυτή την φορά πρώτα θα κερδίσουμε τους Γερμανούς και μετα τους Ιταλούς. Στο τελικό θα πάνε οι δύο ομάδες που κατέκτησαν τελευταίες το τρόπαιο. Θα μας περιμένει η παρέα των Ισπανών. Οχι υπερόπτες,αλαζόνες και αχώνευτοι όπως οι συμπατριώτες τους στο μπάσκετ. Θα γίνει ένας τελικός αλλά οι ομάδες θα είναι μαζί. Όπως μαζί βγήκαν στους δρόμους και στις πλατείες πέρυσι το καλοκαιρί αντιμετωπίζοντας όμοια προβλήματα.
Ίσως να μην είναι και τόσο σημαδιακό εντάξει...

Το νερό μου

Η ζέστη είναι αφόρητη. Με κουράζει. Με εξουθενώνει. Σχεδόν με εξατμίζει. Άλλωστε το ανθρώπινο σώμα αποτελείται από νερό σε ποσοστό μεγαλύτερο από το μισό. Το νερό μου ανεβαίνει. Ανεβαίνει στον ουρανό. Κλείνεται σε ένα σύννεφο. Ξαφνικά με μια καλοκαιρινή μπόρα γίνεται σταγόνες βροχής. Κάνει ελεύθερη πτώση σαν άλλος αλεξιπτωτιστής. Ταξιδεύει παντού. Ξεπλύνει αυλές. Ποτίζει κήπους. Λιμνάζει σε λακούβες στους δρόμους. Τρέχει από υδροροές. Στάζει από τέντες. Δροσίζει πρόσωπα. Χαλάει μπάνια. Οι άνθρωποι που τους αρέσει η βροχή χαίρονται. Βλέπουν την βροχή και ξέρουν πως κοιτάνε ένα αγαπημένο τους πρόσωπο. Ένας τρόπος να νιώθεις ότι μπορείς να ταξιδέψεις παντού. Είτε κοντά είτε μακρυά. Να πας σε μέρη που δεν έχεις ξαναπάει.

Μυρίζει βροχή...

Α ρε Έλληνα

Μας εξαγόρασαν λοιπόν. Όποιος βλέπει λίγο ειδήσεις στο διαδίκτυο και γνωρίζει πως δουλεύω σε σούπερ μάρκετ καταλαβαίνει για τι πράγμα μιλάω. Είμαστε ελληνική εταιρεία πια. Κανονίστε να μας αγαπάτε περισσότερο! Γιατί ως γνωστόν ο Έλληνας επιχειρηματίας αγαπάει την Ελλάδα. Δεν βγάζει τις καταθέσεις του στο εξωτερικό. Με αυτό τον τρόπο δεν χρειάζεται οι κυβερνήσεις να δίνουν συνέχεια λεφτά στις τράπεζες. Δεν απολύει υπαλλήλους και κάνει συνεχώς προσλήψεις. Φυσικά μόνο Έλληνες έτσι. Για να μειωθεί  η ανεργία να φύγει η ύφεση να έρθει η δίεση αλλά και ο αστερίσκος μην σου πω. Δίνει συνέχεια όλο και περισσότερα δικαιώματα στους εργαζομένους. Κάνει κοινωνικό έργο , δεν κοιτάει το κέρδος αλλά την κατανάλωση βρε παιδί μου. Δεν έχει σημασία να βγάλουμε χρήματα αλλά να φάει ο κόσμος βρε αδερφέ. Φυσικά υποστηρίζει και τα ελληνικά προϊόντα. Το σημαντικότερο κάνει επενδύσεις! Στην Ελλάδα φυσικά. Τι νομίζετε; Πως επειδή ξαφνικά έχασαν κάποια προνόμια θα κλείσουν ας πούμε τις μονάδες παραγωγής τους και θα πάνε παραδείγματος χάριν στην Βουλγαρία; ΠΟΤΕ! Ο Έλληνας επιχειρηματίας αγαπάει την Ελλάδα πιο πολύ από το πορτοφόλι του! Μια φορά είχαμε παίξει Μονόπολη να φανταστείς με Έλληνα επιχειρηματία και δεν μας ζητούσε ενοίκια! Γιαυτό σας λέω!

ΟΑΕΔ τα σπάει

Έχει γίνει εδώ και καιρό αλλά όλο κάτι συμβαίνει και δεν το γράφω. Η ιστοριά έχεις ως εξής. Υπάρχουν προγράμμα του ΟΑΕΔ που επιδοτούν τα σούπερ μάρκετ και παίρνουν υπαλλήλους δοκιμαστικά για έξι μήνες. Δουλεύουν οκτάωρο ,έξι το πρωί με δύο το μεσημέρι , και έχουν πάντα ρεπό Σάββατο. Μπορούν να δουλέψουν σε όποιο τμήμα θέλουν, αλλά αν δουλέψουν σε τμήμα φρέσκων προϊόντων δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιήσουν μαχαίρια κλπ. Άρα αυτομάτως ιχθυοπωλείο κρεοπωλείο και πάγκους κοπής τυριών/αλλαντικών είναι σαν να έχουν έναν υπάλληλο λιγότερο αφού ο υπάλληλος δεν μπορεί να καθαρίσει ψάρια ή να κόψει κρέας κοκ. Λοιπόν επειδή οι νόμοι στην Ελλάδα ή δεν εφαρμόζονται ή εφαρμόζονται κατά συνθήκη ξέρω κάποιον υπάλληλο ο οποίος διάλεξε να δουλέψει στο ιχθυοπωλείο. Όχι σε έμας. Σε άλλο κατάστημα. Το παιδί θες επειδή βαριόταν; θες επειδή τον ανάγκασαν; θες επειδή ήθελε να έχει περισσότερες ελπίδες να μείνει αφού τελειώσει το πρόγραμμα; καθάριζε ψάρια , έκοβε και σολομό. Κανονικά ότι κάνει ένας υπάλληλος. Έλα όμως που κάποια στιγμή κόπηκε. Βαθιά κιόλας. Δεν μπορούσαν να τον πάνε στον γιατρό. Τι του έβαλαν άραγε στην πληγή του; ε; Δεν σας λέω να το βρείτε μόνοι σας.

Ποιος κατάλαβε;

Ακούστηκε ο ήχος του κλουβιού. Εγώ δεν χάρηκα , ούτε ανήσυχησα. Πίστευα πως θα το έχει προβλέψει. Εγώ μετά την πρώτη φορά το είχα στο νου μου. Ίσως δεν το είχε σχεδιάσει καλά από την αρχή. Εγώ την αμβροσία την είχα ξεχάσει. Με καθυστέρησε αυτό λιγάκι. Χάζευα κιόλας. Δεν κατάλαβα ακριβώς τι έγινε. Όταν είδα όμως ποιος μπήκε στο κλουβί λέω περαστικά. Τον ελευθέρωσα με οποιοδήποτε κόστος. Κανένα στην δική μου περίπτωση. Η παραδοχή της ήττας ήρθε ελάχιστα δευτερόλεπτα αργότερα. Τα στημένα είναι για σένα. Τα κανονικά για μένα. Μπορεί την τέταρτη.

Χωρίς βαρύγδουπα

Η τελευταία εβδομάδα στην δουλειά πέρασε ευχάριστα. Οι μέρες είχαν και από κάτι μικρό αστείο. Περνούσαν σχετικά γρήγορα οι ώρες στην δουλειά. Είχε λίγο παραπάνω δουλειά. Βοηθάει αυτό για να περάσει πιο γρήγορα η μέρα. Σήμερα έγινε ένα περιστατικό που ήθελα να το πω. Μια κυρία αγόρασε δύο καβουράκια για να παίζουν τα παιδιά της. Μάλιστα διάλεξαν κιόλας κάποια που ήταν αρκετά κινητικά. Εως επιθετικά θα έλεγα. Πως θα έπαιζαν αν δεν ήταν κινητικά ε;

Το νούμερο ένα

Είναι λίγο στενάχωρο να βλέπεις ένα τόσο μεγάλο μαγαζί να είναι τόσο άδειο. Ειδικά τα απογεύματα σχεδόν δεν πατάει ψυχή. Υπάρχουν ταμεία που δεν εξυπηρετούν κανέναν. Δηλαδή από τα δύο άντε τρία που είναι ανοικτά το ένα είναι άδειο. Τα σημάδια δεν είναι καθόλου ενθαρρυντικά. Εδώ και καιρό. Αν λάβουμε υπόψιν πως οι βασικοί ανταγωνιστές σου πάνε καλά. Βράσε ρύζι. Την φθήνα μάρκα...δεν είναι καιρός για έξοδα.

Windows2012

Ένας άνδρας πάει με την γυναίκα της ζωής του για window shopping. Καθώς περνάω από δίπλα τους εκείνη έχει κολλήσει στην βιτρίνα και όλο νάζι την ακούω να λέει: "μην στεναχωριέσαι που έχει τρύπες...έτσι είναι τα παντελόνια τώρα...". Η γυναίκα της ζωής του είναι τριών χρονών. Φυσικά είναι η κόρη του. Γιατί όσο μικρή και να είναι μια γυναίκα λατρεύει τις βιτρίνες.

"Στα σούπερ μάρκετ τέλειωσε η ελπίδα..."

Χθες λοιπόν που είχα ρεπό απολύθηκε ακόμα μια συνάδελφος. Δύο μέσα σε διάστημα πέντε ημερών. Μάλιστα από το ίδιο τμήμα. Μην περιμένετε εξυπηρέτηση με άλλα λόγια στο συγκεκριμένο τμήμα. Στην προηγούμενη περίπτωση της Δευτέρας είπαμε πως μπορεί να έχασε την δουλειά της αλλά ήταν τετράωρη και λίγο πολύ τα χρήματα που θα παίρνει από το ταμείο ανεργίας είναι τα ίδια. Ξέρω ξέρω μαλακίες. Παρηγορία στον άρρωστο. Το ελάττωμα να βρίσκουμε κάτι θετικό. Λοιπόν αν δεν έχεις έτοιμη κάποια άλλη δουλειά να σε περιμένει δεν υπάρχει θετικό στο να σε απολύουν με την ανεργία σε τόσο υψηλά ποσοστά. Η κοπέλα που απολύθηκε χθες έχει δύο παιδάκια. Τι σκατά να πεις για θετικό; ότι θα τα βλέπει περισσότερο;

Αργήσατε

Βγήκε λοιπόν νέα ημερομηνία για την απογραφή. Όχι γιατί εγώ το γκαντέμιασα. Γιατί έτσι θα έχει περάσει η μείωση στους μισθούς και από ότι ακούω θα είναι λιγότερα τα παραπάνω χρήματα που θα παίρνουμε όταν δουλεύουμε τις αργίες. Τέλος Ιουνίου λοιπόν.

Σε άλλα νέα χθες απολύθηκε μια συνάδελφος. Πριν τις εκλογές είχε απολυθεί ακόμα ένας. Βέβαια εκείνος το επιδίωξε κατά κάποιον τρόπο αλλά και πάλι. Όταν μας ζήτησαν να υπογράψουμε για την μείωση του 10% αντί του 22% , υποτίθεται πως η εταιρία μας είχε ανάγκη. Ήθελε την βοήθειά μας. Πως προσπαθούν να μην γίνουν απολύσεις. Πως; 

Πως προσπαθούν να μας ξεζουμίσουν βασικά , να κερδίζουν πάντα όσο το δυνατόν περισσότερα με λιγότερο κόστος. Να μας δίνουν ψύχουλα και να νομίζουμε πως μας κάνουν χάρη. Ή να μας κόβουν τους μισθούς και λέμε πάλι καλά που μας κόψανε τόσο λίγα. Έτσι ήταν και δυστυχώς έτσι θα είναι.

Κοντόφθαλμος;

Κάθε έξι μήνες γίνεται η μεγάλη απόγραφη στην δουλειά. Ήταν να γίνει αυτή την Κυριακή. Ακυρώθηκε τελικά. Ο λόγος; Τον έλεγε μια συνάδελφος και ήταν μες το χαμόγελο. "δεν θα γίνει γιατί δεν έχουν λεφτά....". Όλοι χάρηκαν που δεν θα δουλέψουμε την Κυριακή. Ας πω οι περισσότεροι. Μπορώ να συμμεριστώ την χαρά τους να είναι με τα αγαπημένα τους πρόσωπα και την οικογένειά τους. Σίγουρα δεν μου είναι ότι καλύτερο να δουλεύω Κυριακές. Αλλά ο λόγος που τελικά δεν θα δουλέψω με ανησυχεί λιγάκι. Εδώ και αρκετό καιρό παίρνουμε τέτοια σημάδια. Υπάρχουν ελλείψεις σε προϊόντα επειδή δεν έχουν πληρωθεί οι προμηθευτές. Δεν γίνονται επισκευές για τον ίδιο ακριβώς λόγο. Τώρα αυτό. Την επόμενη φορά θα μας πουν ίσως να δουλεύουμε μόνο Παρασκευή και Σάββατο. Τότε φυσικά δεν θα είναι τόσο ευχάριστο να σου πουν , αφού δουλεύεις τις μισές μέρες να παίρνεις και τα μισά χρήματα...

Στον οδοντίατρο

Νομίζω πως οι οδοντίατροι θα μπορούσαν άνετα να έχουν σαν πάρεργο  τα βασανιστήρια. Ήμουν έτοιμος να ομολογήσω αλλά δεν είχα τι να πω στην πραγματικότητα. Λέτε η πέτρα στα νεφρά να είναι λιγότερο επώδυνη;

Το μπάσο

Βγαίνεις για να περπατήσεις. Όχι γιατί σου έπεσαν βαριά τα φασολάκια , ναι φρέσκα όμως γιαγιά, αλλά γιατί μερικές φορές δεν σε χωράει το σπίτι. Όσο μεγάλο και αν είναι. Βγαίνεις. Με απλά ρούχα και μόνο με το κλειδί του σπτιού σου στο χέρι. Κάνεις πάντα την ίδια σκέψη. Αν σε σταματήσουν για εξακρίβωση , με τόσα μηχανοκίνητα τμήματα που γυρνάνε τα βράδια στην πόλη διόλου απίθανο, χωρίς ταυτότητα και χωρίς να θυμάσαι τον αριθμό της  γιατί την πρώτη πρώτη την έχασες και αναγκάστηκες να βγάλεις νέα της οποίας τον αριθμό δεν έχεις μάθει ποτέ , δεν το γλιτώνεις το βράδυ στο κρατητήριο. Για καλή σου τύχη τέσσερα στενά από το σπίτι σου και έχοντας βγάλει από το μυαλό την επίθεση με γκαζάκια στο ανεπιθύμητο σπίτι βλέπεις τα γαλάζια φωτάκια να αναβοσβήνουν. Αναρωτιέσαι γιατί απλά δεν κάνεις πάντα την ίδια άλλη σκεψη; πως απόψε το βράδυ θα βρω ένα πενηντάευρω; Τα γαλάζια φωτάκια απλά σε προσπερνούν χωρίς να κάνουν τίποτα. Βαρετά θα περνάνε τα καημένα. Στο δρόμο συναντάς τυχαία φίλο από το δημοτικό. Το επώνυμό του ήταν ακριβώς το αντίθετο από το κανονικό  μέγεθός του. Σαν την Μάρω Κοντού ένα πράγμα. Έχεις να τον δεις πάνω από δέκα χρόνια και το πρόσωπό σου φωτίζεται που τον βλέπεις. Η αναγνώριση ήταν λίγο δύσκολη και για τους δύο αλλά επετεύχθει. Άνεργος ο φίλος. Είναι το τρεντ της εποχής. Αν έχεις δουλειά είσαι πασέ. Ακόμα και οι πολιτικοί στις μέρες μας είναι άνεργοι. Ακυβερνησία γαρ. 

Επιστρέφεις στο σπίτι. Ακόμα δεν σε χωράει. Αλλά το ότι είναι αργά και κάποιοι έχουν πάει για ύπνο κάνει τα πράγματα πιο εύκολα. Η ζέστη λόγω της κακής μόνωσης από την άλλη κάνει τα πράγματα πιο δύσκολα. Δεν συνηθίζεται το καλοκαίρι σε αυτό το σπίτι.

καλό μάτι

Σήμερα μια πελάτισσα μου είπε πως έχω ωραία μαλλάκια! Με συμβούλεψε να μην κουρευτώ. Ήθελα να της το ζητήσω και εγγράφως. Από εκείνη την στιγμή είχα πονοκέφαλο. Με μάτιαξε σίγουρα. Αλλώστε την βασκανία την παραδέχεται και ο χριστιανισμός. Ο φίλος μου ο Αλέξανδρος θα έλεγε ποιος όμως παραδέχεται τον χριστιασμό; Μεγάλη κουβέντα.

Αεκ - Ατρόμητος

Σήμερα σκεφτόμουν στο ημίχρονο πως το μόνο καλό που έγινε από τον αγώνα ήταν που με έδειξε η τηλεόραση λίγο πριν αρχίσει ο αγώνας. Αλλά το δεύτερο ημίχρονο μας αποζημείωσε! Τρία γκολ σε μερικά λεπτά και επιτέλους πανηγυρίσαμε. Βέβαια από τα πέντε γκολ που μπήκαν συνολικά μόνο το ένα είδαμε στην εστία που ήταν κοντά στην θύρα μας. Ήταν και από αντίπαλο.Τέλος πάντων. Πάμε λίγο πιο δυνατά και το έχουμε!

(Το ότι ανοίξανε μόνο μια πόρτα για να μπει ο κόσμος στον περιβάλλοντα χώρο του ΟΑΚΑ...δεν το σχολιάζω. Το ότι στο πέταλο μπήκαν κανονικά από την είσοδο της θύρας χωρίς εισιτήριο....δεν το σχολιάζω.)

Σου

Μια φορά στην δουλειά θέλω να το πω αλλά δεν μου έρχεται πότε όταν συμβαίνει. Συνήθως με ρωτάνε "είστε εδώ;". Εν τω μεταξύ στην δουλειά φοράω γαλότσες , μια μπλε μπλούζα σαν ναυτική , καπέλο και ποδιά. Λέτε να έχω ντυθεί έτσι για πλάκα; Θέλω λοιπόν να πω: "όχι και εγώ τον υπάλληλο περιμένω και με έχει στήσει!". Είναι οι ευγενικές αυτονόητες ερωτήσεις αυτές.

Καταιγίδα

Ήταν παραμονή Χριστουγέννων ή ανήμερα. Δεν έχει σημασία. Μου ζήτησες να κάνω κάτι για σένα. Θα το έκανα χωρίς καν πρώτη σκέψη. Ξύπνησα πρωί πρωί κα πήγα. Με υπομονή περπάτησα και περίμενα. Όταν όλα τελείωσαν είχα τόση ανυπομονησία για να σου ανακοινώσω το γεγονός που και στα δύο μηνύματα που σου έστειλα έκανα σαρδάμ.Κατάλαβες βέβαια τι ήθελα να πω. Με πήρες τηλέφωνο μετά από ώρα και ήσουν γεμάτη συναίσθημα. Χαράς; Λύπης; Συγκίνησης; Δεν ξέρω ούτε θα μάθω. Το μόνο που ξέρω είναι πως ήταν έντονο. Ξεχείλισες. Έτσι έντονα ήθελα να σε κάνω να νιώσεις και τώρα. Δεν γελιέμαι. Δεν το κατάφερα. Δεν το προσπάθησα καν.

Tweet1

Φαντάζομαι τους πολιτικούς να ακούν καταλάθος τον στίχο απο το γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον ,"ας έχω τις συνέπειες του νόμου" να κοιτιούνται μεταξύ τους και να σκάνε στα γέλια

Τίποτα άστο

Καθε που σχολούσε πέρναγε από εκεί. Με τα λίγα ψιλά από τα μπουρμπουάρ σκεφτόταν πως μπορούσε να αλλάξει η τύχη του. Μπήκε στο πρακτορείο. Τι να παίξω; Κίνο; Τζόκερ; Πάντα σκεφτόταν πως τα ποσά στις αποδείξεις των πελατών ήταν μια τυχαία κατανομή. Αν την κανονικοποιούσε με το 80 θα έπαιζε κίνο. Αφού διαλέγει τύχαια υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να πέσει αρκετά κοντά σε μια άλλη τυχαία κατανομή. Είναι και αρκετά μεγάλο το δείγμα.Μπλα μπλα.... Να χέσω την στατιστική σου. Δεν ήταν τόσο τυχερός ωστέ να μην πιάσει κανένα. Έπιασε τον τελευταίο αριθμό που βγήκε. Πάει και αυτή η ελπίδα για εύκολο και γρήγορο κέρδος. Την επόμενη μέρα δεν πέρασε από τον ίδιο δρόμο. Καλύτερα όχι.

Τραμπάλα

Είναι στην τραμπάλα. Παίζω. Κυρίως για να περάσει η ώρα. Δεν πέφτω και τσακίζομαι.Αλλά κάποιος κάθισε από την άλλη πλευρά τώρα. Δεν παίζει. Έχει ρίξει όλο το βάρος του. Με έχει εκεί ψηλά να κουνάω τα πόδια μου χωρίς να μπορώ να κάνω τίποτα. Δεν φτάνουν κάτω για να κατέβω. Με κοροϊδεύει. Με δείχνει με το δάκτυλό του και γελάει. Προσπαθώ αλλά μάταια. Όσο και να χοροπηδάω δεν μπορώ να τον σηκώσω.Σαν τον μικρό Mario και τον Μεγάλο Wario. Θα μείνω στην θέση του άρα.

Επόμενη στάση;

Στην δουλειά εχεί αποφασιστεί στάση εργασίας για αύριο. Έχω ρεπό οπότε δεν ξέρω τι θα γίνει. Μια συνάδελφος είπε πως αν κάνουν όλη στάση θα κάνει και εκείνη. Σαν τις ομαδικές κοπάνες ένα πράγμα: "Ε τι θα κάνουν θα βάλουν σε όλους απουσία;". Φοβάται ο καθένας και καλά κάνει. Όσοι έχουν εξασφαλισμένη την θέση τους κάνουν στάσεις εργασίας. Οι συνδικαλιστές, οι δημόσιοι υπάλλοι κοκ. Μια άλλη συνάδελφος είπε πως μακάρι οι συνδικαλιστές να μην μας αφήνουν να μπαίνουμε μέσα ώστε και να μας πληρώσουν και να μην δουλέψουμε. Πολύ γενναία λύση,δεν βρίσκεις; Με ξένα κόλυβα που λένε.Η ίδια έλεγε πως δεν θα υπογράψει για την μείωση αλλά όταν πήγε πάνω γύρισε με ένα ύφος "ε τι να κάνω...υπέγραψα". Δεν την κατακρίνω όταν τίθεται το δίλημμα 22% ή 10% μείωση ποιος θα διάλεγε το 22%; Μην μπερδεύεσαι δεν πρόκειται για εκπτώσεις σε αγορές. Κανείς δεν ξέρει ακριβώς τι θα γίνει. Αλλά ένα άδειο κάθε μέρα μαγαζί δεν σου δίνει και πολλά περιθώρια αισιοδοξίας.Εντάξει δεν έχουμε και την καλύτερη εξυπηρέτηση αλλά είμαστε και γαλλική εταιρεία και μποϊκοτάρεται. Ας έχει δεκαπέντε χιλιάδες εργαζομένους σε συντριπτικη πλειοψηφια Έλληνες. Δεν το λέω με διάθεση εθνικισμού απλά εργαζόμενοι είμαστε και εμείς. Δεν βοηθάς μια γαλλική εταιρία αλλά τους εργαζομένους της. Αντε να δούμε τι θα γίνει.

Μην σχολιάσεις λυδία

Τώρα θα γράψω. Μην με ρωτήσεις τι. Θα γεμίσω απλά τις γραμμές. Το τουίτερ με έχει καταστρέψει. Αντί να τα λέω εγώ περιεκτικά γράφω εκεί μικρά μικρά. Μερικά έχουν πλάκα υποθέτω. Βέβαια δεν έχουν καμία σχέση με εδώ. Φταίει που δεν διαβάζω πια. Τώρα γράφω επείδη ήρθε η Λυδία και με διαβάζει. Τα σχόλια μας σπρώχνουν. Λάθος λόγος το ξέρω αλλά συμβαίνει. Υποτίθεται πως πρέπει να γράφουμε για εμάς. Για την δική μας εσωτερική ηρεμία. Ανεξάρτητα ποιος μας διαβάζει και ποιος όχι. Ποιος σχολιάζει και ποιος όχι. Για άλλους λόγους ξεκινάμε και για άλλους συνεχίζουμε. Καληνύχτα

Θα δουλεύω και λιγότερο

Και μας φωνάζουν λοιπόν έναν έναν στο γραφείο του διευθυντή. Μας εξηγεί: "αποφάσισαν μείωση 10% αν το δεχτείτε δεν θα έχετε την μείωση 22% που λέει ο νόμος". Αυτά τα χοντρά. Τις λεπτομέριες όταν θα έρθουν οι ατομικές μας συμβάσεις....

Πως τα περνάω;

Η δουλειά τους τελευταίες μήνες είναι κάτι παραπάνω από ρουτίνα και βαρεμάρα. Ανοίγω το πρωί το τμήμα και μετά είναι με τα χέρια πίσω από την πλάτη για σχεδόν 4 ώρες. Ο κόσμος που ψωνίζει γενικά λιγοστός και στο τμήμα μου ακόμα πιο λίγος. Είναι οι γνωστοί πελάτες , αυτοί που έρχονται μέρα. Είναι εκεί πιο συχνά και από τους υπαλλήλους, εμείς τουλάχιστον πέρνουμε και ένα ρεπό. Αυτές τις μέρες έχει κοσμο το κρεοπωλείο. Τα παιδιά στο κρεοπωλείο, σαν μια περίεργη μπάντα μόνο κρουστών, με τους μπαλντάδες να κάνουν κομμάτια τα καημένα τα αρνάκια. Στα λατομεία ίσως εχει λιγότερη φασαρία.
Ακόμα είμαι σε κατάσταση άδειας όμως. Καθόμουν τις τελευταίες δεκαπέντε μέρες. Πολλές ήταν για Μάρτιο. Το βιολογικό μου ρολόι ακόμα δεν έχει προσαρμοστεί. Θα το κάνει όμως το ζόρι. Λιγο κούρδισμα θέλει...

Νίντζα!!!

Στη δουλειά για δυο μέρες συνεχόμενες εξυπηρέτησα πελάτισσες που ήταν από την Ιεράπετρα. Το καλοκαιρί είχα βγει στην παρανομία , που λέει ένα ψυγείο. Ελεύθερο κάμπινγκ λοιπόν. Το θυμήθηκα και αφού το σκέφτηκα το είδα και το βράδυ στον ύπνο μου. Αλλά το είδα λίγο πιο σουρρεάλ. Είδα λέει πως είχε έρθει το λιμενικό με κάτι νίντζα (αυτό μάλλον από το θάντερστοουν) και μας την ειχε πέσει έξω από τις σκηνές. Αυτόφορο θα μας πήγαιναν λέει. Μάλιστα έπρεπε να πληρώσουμε πρόστιμο. Αμέσως όλοι λέμε οτι θα βγάλουν από εμάς λεφτά και το κράτος και άλλα τέτοια. Αλλά ο νίντζά που ήταν στην δική μας σκηνή τον ήξερα λέει από τον στρατό και μας γλίτωσε. Κουφό; Εγώ το είδα να γίνεται πάντως. Άντε και του χρόνου

Κερατίτιδα

Είχα μια περιπέτεια με το μάτι μου τις τελευταίες μέρες. Όχι από την τελευταία φορά που έγραψα. Τις τελευταίες πέντε μέρες. Η διάγνωση: κερατίτιδα. Δεν βγάζεις κέρατα είναι απλα μία μικρή πληγή στο μάτι που δεν ξέρουμε πως δημιούργηθηκε. Ίσως από τον υπολογιστή. Δεν θέλει να τελείωσω την πτυχιακή μου. Ειδικά το Σάββατο το μάτι μου ήταν κατακόκκινο και είχε κλείσει αρκετά. Αφού κάποια στιγμή κάποιος πελάτης κάτι μου ζήτησε να κάνω. Αρνήθηκα και πήγε να πει κάτι. Όταν είδε το μάτι μου κατακόκκινο ορκίζομαι πως έφυγε τρομαγμένος. Τώρα βέβαια πάει πολύ καλύτερα.
Να μερικά πράγματα που έμαθα από τις αρκετά συχνές επισκέψεις στο οφθαλμολογικό.

1. Οι οφθαλμιατροι είναι όλοι φετιχιστές...όλο τα αυτιά τους θέλουν να κοιτάς
2. Για όλα φταίνε οι φακή επαφής , εμένα για φακούς με ρώτησαν πάνω από δύο φορές ο κάθε γιατρός που με εξέταζε
3. Θέλουν να τους κάνεις καμάκι: "για κλείσε μου λίγο το ματάκι...πάλι...πάλι"
4. Τόσο φως σε μάτι πρέπει να έπεφτε μόνο σε ανακρίσεις.
5. Οι διαγνώσεις είναι σωστές , απλά εμείς δεν ξέρουμε να βάζουμε καλά τις σταγόνες
6. Γιατί λίγα είναι;;;
   

Γαμώ δεν θα ήταν;

Φεύγω για δουλειά βιαστικά βιαστικά. Πάντα τελευταία στιγμή αφού μένω πέντε λεπτά από την δουλειά μου. Το σπίτι είναι άνω κάτω. Οι δικοί έφυγαν για το εξοχικό και το άφησαν έτσι. "αν είναι να καλέσεις κάνεναν φίλο σου μην το κάνεις βγάλτους έξω για απόψε και την άλλη εβδομάδα βλέπουμε". Βγαίνω λοιπόν από το σπίτι στρίβω στο στενό και πάω στην δουλειά. Ένας στρατός είναι κρυμένος στον πάνω δρόμο. Οι γονείς μου, ο αδερφός μου , οι φίλοι μου. Στρώνονται στην δουλειά και κάνουν το σπίτι όπως πρέπει. Χριστουγεννιάτικο και έτοιμο να με υποδεχτεί όταν γυρίσω από την δουλειά χωρίς να το ξέρω. Γυρίζω κουρασμένος από την δουλειά. Στεναχωρημένος που δεν πήγα στο γήπεδο και κάπως πικραμένος που μερικοί με ξέχασαν. Φτάνω στο σπίτι και η γιαγιά μου μου ετοιμάζει το φαγητό. Ανεβαίνω πάνω χωρίς να παρατηρώ καμία αλλαγή. Ανάβω τα φώτα.... Είναι όλοι εκεί. Όλοι όμως! Ακόμα και όσοι νόμιζα με ξέχασαν. Μια μεγάλη τούρτα είναι πάνω στο τραπέζι και γύρω όλοι τους μου λένε το τραγουδάκι. Ένα μεγάλο 28 είναι σχεδιασμένο πάνω στην τούρτα και με μικρά γράμματα: " άλλα δύο και πας epic level... ο ουρανός είναι το όριο...". Γελάω κλαίω όλα μαζί. Αυτός που το σκέφτηκε να είναι καλά. Του χρωστάω μεγάλη δική του έκπληξη.

Δώσε και σε εμένα

Με πήραν από μια εταιρεία κινητής τηλεφωνίας για να μου πουν μια προσφορά. Κάνω την φυσιολογική αντίδραση αλλά ακολούθησε ο εξής διάλογος:
- Γεια σας καλούμε από την για να σας κάνουμε μια προσφορά για σταθερό τηλέφωνο
- Όχι ευχαριστώ δεν ενδιαφέρομαι
- Μα δεν θέλετε να ακούσετε ούτε την προσφορά;
- Πες μου την προσφορά...
- Είστε στο ΟΤΕ;
- Όχι δεν είμαι
- Α έχετε κάποιο άλλο πρόγραμμα; πληρώνετε πολύ;
- Δεν ξέρω , δεν το πληρώνω εγώ...
- Α μάλιστα
- Είμαι στην και έχουμε και το
- Α έχετε αυτό; ε εντάξει τότε
- Κέρδισα;
- (χοντρά γέλια) θα κερδίζατε αν παίζατε λόττο
Μου αρέσει που την έκανα και γέλασε! Χαίρομαι όταν μου συμβαίνει και εμένα στην δουλειά μου. Φαντάζομαι πόσοι λίγοι πραγματικά κάθονται και ακούν την προσφορά. Αφού όσο φθηνό και να είναι κάτι ο κόσμος δεν έχει λεφτά να δώσει. Δεν ακούνε την λέξη προσφορά αλλά ακούν κάποιον που προσπαθεί να του πάρει τα λεφτά.

"Τα κάνω καρδιές"

Είναι μια καλημέρα το πρωί, μια καλησπέρα το απόγευμα και μια καληνύχτα το βράδυ. Αυτό που βάζεις μέσα της ξαφνικά γίνεται πιο γλυκό,πιο ζεστό και διατηρείται έτσι. Καμιά φορά βάζουμε και τα χέρια μας γύρω της, την αγκαλιάζουμε. Πέρνουμε λίγο από τη ζεστασιά που βγάζει. Αλλά δεν μας καίει. Μας προφυλάσει. Ο άνθρωπος που στην έκανε δώρο είναι σαν να χαρίζει ένα κομμάτι από την δική του. Είναι το δικό σου κομμάτι. Δικό σου γιατί εκείνος σε έβαλε μέσα της, και με αυτό τον τρόπο στο δείχνει. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο πως οι κούπες στην τράπουλα λέγονται και καρδιές. Πριν γίνουμε όλοι επαγγελματίες χαρτοπαίκτες , καρδούλες τις λέγαμε... Εντάξει ίσως είναι τυχαίο...
Ωραίο δώρο οι κούπες...

Ημιμεθύς

Τι θα ήταν πιο ταιριαστό να πεις στα αδέρφια σου; Συγνώμη ή ευχαριστώ; Στα δικά μου αδέρφια ίσως δεν θα είχα φτάσει στο σημείο που θα χρειαζόταν να πω συγνώμη , άρα ούτε ευχαριστώ. Στα άλλα μου αδέρφια όμως νιώθω πως δεν χρειάζεται να πω λέξη. Τα βλέμματα μίλησαν.

Δύσκολα

Για λίγο καιρό ακόμα από ότι φαίνεται. Δύσκολα τα πράγματα. Δυσοίωνα. Άλλη μέρα θα σας πω

Ξίφος

Σήμερα ήθελα να σου γράψω κάτι αλλά δεν

Ξέρεις κάτι;

Είναι επειδή κρατούσες όλες αυτές τις μέρες your fingers crossed...

Κρυφά

Τι καλύτερο σημάδι από το να λέει το όνομά μου στην πρώτη σελίδα που θα ανοίξεις; Το άλλο δεν το ήξερες όμως. Πως έχει μια σκηνή που μας περιγράφει. Την κάναμε μετά από λίγους μήνες καταλάθος και μάλιστα χωρίς να το ξέρουμε. Ήταν ωραία που το έσκασες και ήρθες κρυφά. Ίσως τελικά όχι τόσο κρυφά αλλά ποιος νοιάζεται; Αφού ήρθες. Ήταν αργά και είχε κρύο. Δεν ανατριχιάσαμε από αυτό αλλά είχε. Είχε και λίγο απόσταστη. Μικρή αλλά αρκετή. Θα κοιτάξω να δω που είναι η φωτογραφία από μια γωνία που κάποτε έβλεπα τέσσερα κεφαλάκια και τα δυο κρυβόντουσαν.

Στο δρόμο για το τρένο

Όλοι μας για να δοκιμάσουμε την εφαρμογή του νέου μας κινητού, να μας ειδοποιεί κάθε φορά που θερμοκρασία πέφτει στους μηδέν βαθμούς έτσι ώστε να σηκώνουμε εγκαίρως τους υαλοκαθαριστήρες για να μην κολάνε στο παρμπρίζ, βάλαμε το κινητό μας στην κατάψυξη και περιμέναμε εν αγωνίως να ακουστεί ο ήχος ειδοποίησης. Νιώσαμε μια περηφάνια όταν μετά από λίγα δευτερόλεπτα χτύπησε το κινητό που όντως πήγαμε κάτω στο παρκαρισμένο μας αυτοκίνητο να σηκώσουμε τους υαλοκαθαριστήρες...

Έντονα πολύ

As a matter of fact ναι έχει φεγγάρι. Θα ήταν πιο ωραίο αν δεν το έβλεπα από την ταράτσα του σπιτιού μου. Από μια παραλία ας πούμε ή από ένα βουνό. Χωρίς τoν θόρυβο της μηχανής που μόλις πέρασε. Είναι μια γλυκιά και ήσυχη βραδιά. Όσο ήσυχη μπορεί να είναι τέλος πάντων. Θυμάμαι τότε στο άλλο σπίτι μου, στον Ασπρόπυργο. Το έλεγα έτσι γιατί έτσι το ένιωθα. Ο μικρός δεν είμαι σίγουρος πως το λέει έτσι. Ήμουν κοντά στην θάλασσα. Αλλά η φασαρία από την εθνική που ήταν σε απόσταση λιγότερη από ένα χιλιόμετρο ή τα πολλά φώτα στην απέναντι πλευρά , αν θυμάμαι καλά, σε προσγείωναν λίγο. Ας ήταν αργά την νύχτα. Πάντα είχε λίγο φασαρία. Ή δεν είχε απόλυτη ησυχία. Στην Δράμα θυμάμαι ήταν πιο ήσυχα. Λίγο πιο ωραίο αυτό το σπίτι. Βουνό κιόλας μου ταιριάζει πιο πολύ. Ατμοσφαιρικά κάπως. Στα Χανιά ίσως το καλύτερο σπίτι. Δεν ξέρω πήγα και σε πολλά εκείνον τον χρόνο. Δεν μπορώ να καταλάβω πως και τα θυμήθηκα αυτά τώρα. Το φεγγάρι; Σε έναν χρόνο βλέπεις περισσότερα φεγγάρια από ότι ίσως στην υπόλοιπη μέχρι τότε ζωή σου. Εκτός και αν είσαι αστροφυσικός οπότε δεν μετράει. Δείτε το φεγγάρι. Δείτε τις σκιές που δημιουργεί. Δείτε το φως που βγάζει.

Σπάτα ή Λούτσα ή .....

Ας αρχίσουμε από την αρχή. Τα πράγματα στην δουλειά δεν πάνε καθόλου καλά. Θεωρητικά στο κατάστημα που δουλεύω είμαστε 15 άτομα παραπάνω... Φυσικά οι βάρδειες βγαίνουν μετά δυσκολίας ακόμα και όταν λείπουν δύο άτομα σε άδεια. Άλλο αυτό βέβαια. Πως ο κόσμος που έρχεται ήδη περιμένει σε μεγάλες ουρές για να εξυπηρετηθεί δεν παίζει κανένα απολύτως ρόλο για αυτούς. Δεν θέλω να φανταστώ τι θα γίνεται με 15 άτομα λιγότερα. Το καλό είναι πως δεν θα απολυθούν 15 άτομα, απλά θα κοιτάξουν να βρουν τρόπο να πάνε σε άλλα καταστήματα. Ειδικά σήμερα ο υποδιευθυντής με ρώτησε που μένω... Οι περισσότεροι συνάδελφοι μένουν στις γύρω περιοχές. Δεν είναι λίγοι αυτοί που έρχονται με τα πόδια στην δουλειά. Θα είναι μεγάλη μείωση στο εισόδημά τους αν τους πάνε για παράδειγμα στα Σπάτα που είναι το κυρίαρχο ζήτημα αυτή την εποχή. Άντε να δούμε τι θα γίνει.

Συγκίνηση

Ήθελα να ξέρεις πως δεν είναι κίτρινη αηδία. Η γιατρός το είπε χρυσό! Αλλά έστω και κίτρινο να είναι όπως το λες εσύ μου ταιριάζει περισσότερο από το κόκκινο. Κανόνισε να τα πάρεις εσύ. Δεν συμπληρώνω εγώ αλλονώνε! Θέλω να μπούνε μέσα σου. Κάτι από εμένα. Ελπίζω να είναι τα τελευταία.

Το γλυκό

Ένα μικρό κοριτσάκι έπιανε τον πάγο. Του λέω μην το βάλεις στο στόμα σου όμως ε. Όχι,το πιάνω μόνο μου είπε. Ο μπαμπάς του το μάλωσε που θα πλύνεις τα χέρια σου τώρα; Του έδωσα να πλυθεί με οινόπνευμα και του έκοψα λίγο χαρτί κουζίνας για να σκουπιστεί. Το αστείο και γλυκό ταυτόχρονα και χαριτωμένο και ότι άλλο θέλετε ήταν πως με ρώτησε αν θα πονέσει με το οινόπνευμα. Το έχει συνδυάσει με πόνο το μικράκι γιαυτό μάλλον. Ακόμα και όταν του έριξα λίγο στο χεράκι του είχε ύφος σαν να πονάει. Πόνεσε το ρωτάω. Όχι μου λέει! Του σκούπισα τα χέρια και αυτό ήταν το απολύμανα! Τι λένε είπε ο μπαμπάς. Ευχαριστώ!

Στους καλούς μόνο

Καλημέρα και καλή εβδομάδα. Σήμερα ήρθε μια πελάτισσα πρωί πρωί. Αγοράζει αρκετά συχνά και πάντα γκρινιάζει για τις τιμές:
- Γιατί τόσο ακριβή η σαρδέλα;
- Ε ανάλογα με την τιμή αγοράς πάνε αυτά.
- Καλά βάλε μου ένα κιλό.
Βάζω χωρίς να λέω τίποτα.
- Μην μου βάζεις από κάτω που είναι λιωμένο σαν νερό...
Χαμογελάω.
- Οι υπάλληλοι πρέπει να (ανέχονται; ) τις πελάτισσες το λέω για τον μορφασμό σου.
Δεν είμαι ακριβώς σίγουρος ποια λέξη χρησιμοποιήσε πάντως ήταν πιο κοντά στο ανέχονται από το να κατανοούν.
Να σας πω λοιπόν αγαπητή πελάτισσα πως εσείς το έχετε χάσει αυτό το δικαίωμα/προνόμιο(ή όπως αλλιώςς θέλετε πείτε το) να σας ανέχομαι ή να σας κατανοώ.

Είναι το χόμπιτ!

Σήμερα ήρθε ένας ενδιαφέροντος! Κοιτούσε τους Σκάρους. Με ρωτάει αν είναι εισαγωγής. Ναι λέω και το γράφουμε κιόλας. Α γιατί στην Ελλάδα έχει μόνο στην Κρήτη μερικά κοπάδια απαντάει είναι και δυόμιση τόνους πιο σκούροι... Να του πω πως έχω δυσχρωματοψία αναρωτήθηκα και πως δεν θα είχε μεγάλη διαφορά για μένα ότι χρώμα και να ήταν. Που το ξέρει ρε γαμώτο πως είναι δυόμιση τόνους πιο σκούροι; ζωγράφος είναι; ξαναναρωτήθηκα. Μετά με ρώτησε για τις γαρίδες τι νούμερο είναι. Το νούμερο δείχνει βασικά το μέγεθος της γαρίδας. Οσο πιο μικρό το νούμερο τόσο μεγαλύτερες είναι οι γαρίδες. Δεν ξέρω γιατί είναι έτσι, αλλά έτσι είναι. Του εξηγώ πως το νούμερο δεν γράφεται πάνω στα τιμολόγια. Α δεν μπορεί, πως δεν γράφεται! Δεν μιλάς με κάποιον τυχαίο με τον αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Στρατού ξέρω από κομπίνες ( ;) . Νομίζω είπε την συγκεκριμένη λέξη.
Τι θέλεις τώρα ρε αφεντικό να τσιμπάω; απόστρατος είσαι λογικά ξεπέρασέ το! Γιαυτό και έχεις πολλά χόμπι! Την ζωγραφική για τους τόνους του Σκάρου. Το ψάρεμα γενικά και για το νούμερο στις γαρίδες! Τώρα για τις λαμογιές και τις κομπίνες ή ότι άλλο ημιπαράνομο φαντάζομαι πως είναι ειδικότις αποκτηθείς εν τω στρατεύματι... που λέει και ο Φαίδων

so and so

Δύο περιστατικά με πελάτες το ένα πολύ αστείο το άλλο λίγο τραγικό. Το λίγο τραγικό είναι πως μια πελάτισσα είχε πάρει ένα ματσάκι μαϊντανό και είχε βάλει λίγο άνιθο για να πάρει μαζί. Το ματσάκι ο άνιθος είχε ο,27 ευρώ και η κυρία προτίμησε να πάρει ένα κλωναράκι άνιθο αντί να το πληρώσει. Δεν της περίσσευαν 27 λεπτά για να πάρει ολόκληρο το ματσάκι; Δεν ξέρω. Νομίζω πως αυτό σκέφτηκε.
Το πολύ αστείο περιστατικό έχει να κάνει με μία γιαγιά και το εγγόνι της. Ακουμπάει λοιπόν ο μικρός , μέχρι εννιά χρονών τον κάνω, το χέρι του πάνω στην ζυγαριά και λέει: " γιαγιά είναι πολλά κιλά το χέρι μου;" και η θεϊκή απάντηση της γιαγιάς: " πολλά κιλά είναι η μαλακία που σε δέρνει..."

Χωρίς τίτλο

Σήμερα απολύσαν ακόμα έναν συνάδελφο. Μάλλον απέλυσαν όπως με διόρθωσε ο φίλος μου. Περιμένουμε ποιος θα είναι ο επόμενος δυστυχώς... Κουράγιο μας

Μύγες

Το περασμένο Σάββατο (25/6) όλοι οι πελάτες είχαν νεύρα. Πραγματικά όμως ήταν όλοι νευριασμένοι. Φοβόμουν πως θα φάω ξύλο. Αυτό το Σάββατο ήταν όλοι πολύ ευδιάθετοι και υπομονετικοί. Η δουλειά έχει μειωθεί πάρα πολύ που αναρωτιέσαι πια τι τρώει ο κόσμος. Όλη την μέρα βαράμε μύγες. Ευτυχώς δηλαδή που είναι καλοκαίρι και έχεις περισσότερες....

Πάμε άλλο ένα;

Yπάρχουν άνθρωποι που ξεδίνουν ακούγοντας Σωκράτη ( Μάλαμα εννοείται) αγκαλιά με ένα μπουκάλι ρακί. Εγώ δεν μπορώ έτσι. Θέλω να παίξω μπάσκετ. Όχι ποδόσφαιρο. Αυτό, το προτιμώ τον χειμωνά. Θέλω μπάσκετ. Με την σπυριάρα που λένε οι κακεντρεχείς. Θέλω να τρέξω. Να σπρώξω. Να πηδήσω. Να βρισω! Να πω "καλάθι και φάουλ, είκοσι όλα στα εικοσιδύο". Να ιδρώσω. Να κουραστώ και να είμαι πιασμένος στα καλάμια την επόμενη μέρα. Ζητάω πολλά;

Φίλε Ματατζή

Πέτυχα έναν παλιό συμμαθητή μου στην δουλειά. Είναι Ματατζής! Κανείς δεν είναι τέλειος. Τον ρώτησα αν έχει ακούσει το τραγουδάκι που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο. Το είχε ακούσει και γέλασε. Καλό αυτό. Γενικά είναι νέος οπότε ελπίζω να μην έχει κόμπλεξ με αυτά που βγαίνουν. 'Αλλωστε παντού υπάρχουν καλοί και κακοί σε όλα τα επαγγέλματα, ας πούμε. Είναι πολύ απασχολημένος αυτές τις μέρες φυσικά με όσα γίνονται στο Σύνταγμα. Του λέω πως έπρεπε να ήσουν και εσύ μαζί με τους αγανακτησμένους, άλλωστε και σε σένα έχουν κόψει μισθούς και δώρο. Μου είπε πως τους έχουν προειδοποιήσει πως όποιος πάει θα απολυθεί. Δεν ξέρω αν είναι αλήθεια ή όχι αλλά δεν έχω λόγο να μην τον πιστέψω. Εκείνο που μου έκανε εντύπωση είναι πως μου διηγήθηκε μια ιστορία πως έλεγε σε έναν συνάδελφό του για πλάκα πως όλα αυτά τα τραβάμε για δύο χιλιάδες ευρώ και τον κοιτούσαν... οι πολίτες. Φυσικά δεν παίρνουν τόσα χρήματα αλλά ο άλλος που το ακούει όσο να πεις ξαφνιάζεται. Η λέξη "πολίτες" μου κακοφάνηκε να πω την αλήθεια. Δεν χτύπησε καλά στα αυτιά μου. Δηλαδή αυτός δεν είναι πολίτης; Είναι κάτι άλλο; Ίσως αυτή την λέξη χρησιμοποιούν μεταξύ τους αλλά δεν είναι σωστή επιλογή. Δείχνει λίγο πολύ και τον τρόπο που σκέφτεσαι.

Μπορεί και όχι

Έχω κοιμηθεί μετά τις δυο το βράδυ και δουλεύω έξι το πρωί. Πάω στην δουλειά μου κανονικά χωρίς να αργήσω τίμιος. Στις δέκα περίπου πάω για διάλειμμα. Αφού τρώω το κολατσό μου κοιτάω την ώρα και μου μένουν ακόμα εφτά λεπτά μέχρι να ξαναπιάσω δουλειά. Βάζω στο κινητό μου το ξυπνητήρι να χτυπήσει σε εφτά λεπτά και την πέφτω στην καρέκλα. Με τιμεί που όχι μόνο κοιμήθηκα αλλά είδα και όνειρα μέσα σε εφτά λεπτά; Δεν ξέρω αν με τιμεί ακόμη θα μου πουν σε περίπου τριάντα λεπτά

Ωραία αλλαγή προγράμματος

Λοιπόν σήμερα έγινε αυτό που μάθαμε , σχεδόν όλοι , από την Τρίτη το βράδυ. Όλοι πλην του άμεσα ενδιαφερόμενου. Την Τρίτη το απόγευμα ο προϊστάμενος με ενημέρωσε πως αντί για πρωί θα δούλευα τελικά απόγευμα. Τον ρώτησα αν συνέβη κάτι και μου είπε όχι απλά αυτή η μικρή αλλάγη. Οι περισσότεροι αναρωτήθηκαν γιατί έγινε η αλλάγη και ρώτησαν τον προϊστάμενο. Μετά από λίγο τους είπε πως μάλλον θα φύγει κάποιος αυτή την εβδομάδα. Οι περισσότεροι υπέθεσαν ποιος είναι το πιο πιθανόν να φύγει αλλά κανείς μάλλον δεν του είπε τίποτα. Ο συνάδελφος δουλεύε τρεις το απόγευμα με εννιά το βράδυ. Τον άλλαξαν ωράριο να είναι έξι το πρωί με δώδεκα το μεσημέρι για να τον απολύσουν αμέσως μετά. Να κάνουν την δουλειά τους και μετά να τον διώξουν. Αν ήταν απόγευμα δεν θα μπορούσαν να τον απολύσουν γιατί θα υπήρχε κενό. Έχει δύο μικρά παιδιά. Ελπίζω να μπορέσει να βρει κάτι σύντομα. Τον άλλο μήνα πάλι περιμένουμε τον επόμενο ίσως...
Σήμερα είχαμε και τον έλεγχο. Μετά από τόσους μήνες που μας έχουν πρήξει ήρθε σήμερα εντελώς ξαφνικά. Ο υποδιευθυντής μου είπε πως πήγε καλά το τμήμα μου. Του λέω εγώ λείπω δυόμιση μέρες τώρα ο συνάδελφος ήταν... Που να τον βρει όμως να του δώσει τα έυσημα;

Το ΔΝΤ δεν το περιμέναν...

Κάθε πρωί στην δουλειά έρχονται οι ίδιοι πελάτες. Κάθε πρωί όμως. Κατά κύριο λόγο συνταξιούχοι και νοικοκυρές. Είδα ένα κύριο σήμερα και παραλίγο να βάλω τα κλάματα. Το έχω προσέξει και σε άλλους. Ρε γαμώτο έχουν αδυνατίσει πολύ. Βλέπεις πως σφίγγουν την ζώνη στην μέση τους. Μπορεί να είναι η ιδεά μου, αλλά είναι δυο τρεις συγκεκριμένοι που φαίνεται πολύ έντονα. Οι άνθρωποι που άντεξαν την κατοχη , πολέμους , εμφυλίους , χούντες...

Δεν φταίω εγώ!

Χθες ήρθαν δύο ορεξάτοι. Εντάξει το ξέρω πως ο κόσμος γενικά δεν έχει χρήματα. Αλλά δεν τους μπορώ όταν μου κάνουν παράπονα για τις τιμές. Δεν το μπορώ δεν το αντέχω αυτό! Μετά λένε μόνοι τους βέβαια τι στα λέμε σε εσένα εσύ υπάλληλος είσαι. Υπάρχουν και ψάρια ρε γαμώτο που δεν είναι ακριβά αντικειμενικά. Μην τα σνομπάρετε και λέτε πως είναι για τις γάτες! Άσχημος είναι ο γαύρος; Άσχημο είναι το τονάκι; Άσε που έχουν περάσει 10 χρόνια από τότε που είχαμε δραχμές. Ξέρω πόσα είναι τα 7,99 ευρώ αλλά ο πληθωρισμός τρέχει 10 χρόνια τώρα. Ναι το ξέρω πως παράλληλα δεν έχουν ανέβει και οι μισθοί αλλά δεν μπορώ την γκρίνια. Είμαι που είμαι γκρινιάρης από μόνος μου. Μην μου γκρινιάζετε και εσείς παρακαλώ!

Επανήλθε

Ε ναι λοιπόν σε ξαναείδα. Μου έφτιαξες και καφέ και ήσουν ευδιάθετη. Κάτσαμε και αγκαλιά. Κυριακή ήταν. Να ξέρεις.

Πάει το σερί

Σήμερα μετά από τόσες συνεχόμενες μέρες δεν σε είδα στον ύπνο μου. Τα προηγούμενα δεν τα θυμάμαι να τα γράψω. Πάντως σε έβλεπα κάθε φορά που κοιμόμουν. Ακόμη και αν ξυπνούσα μέσα στην νύχτα και με έπαιρνα ξανά ο ύπνος σε ξαναέβλεπα. Καλημέρα.

Είμαι!

Πριν από λίγο έμαθα πως απόλυσαν μια κοπέλα στην δουλειά. Δύσκολα τα πράγματα και ανησυχώ λίγο. Όλο δυσάρεστα ακούω τελευταία. Όλοι μας βέβαια. Ελπίζω ακόμη εγώ. Είμαι ηλίθιος;

Πιθανότητες

Ε ναι έχω άδεια. Είμαι κουρασμένος. Θα ξεκουραστώ. Μπορεί και να διαβάσω. Θα δούμε. Όλα είναι πιθανά!

Συνέχεια

Οι μέρες μέχρι σήμερα στην δουλειά έχουν περάσει σχεδόν ευχάριστα. Ελπίζω και στις επόμενες να συμβεί το ίδιο. Έχουμε και προσφορά την Παρασκευή. Σας το λέω από τώρα εμπιστευτικά!

Θανάσης Βέγγος

Σήμερα νομίζω πως όλοι νιώσαμε σαν να χάσαμε το παππού μας. Έναν παππού που ενώ είχε περάσει πολλά πάντα έκανε εμάς τα εγγόνια του να γελάμε. Να κλαίμε από τα γέλια. Έφυγε ένας άνθρωπος που οι λέξεις τίμιος , ηθικός , αξιοπρεπής , περήφανος, ευγενικός , αγαπητός, ειλικρινής είναι πολύ λίγες για να αποδώσουν ακριβώς αυτό που είναι. Κύριε Θανάση , παππού όλης της Ελλάδος σας ευχαριστούμε.
Ας προσπαθήσουμε όλοι μας να γίνουμε αυτό που φώναζε πάντα ο Θανάσης μας... καλοί άνθρωποι

Ερωτηματολόγιο

Σήμερα μας ζητήθηκε στην δουλειά να συμπληρώσουμε ένα ερωτηματολόγιο. Ξεκινάει το ερωτηματολόγιο και λέει ότι όπως η εταιρεία ακούει τους πελάτες και τους καταναλωτές έτσι θα ήθελε να συμβουλεύεται και τους εργαζόμενους. Τα έχω πει. Πρώτη φορά η εταιρεία μας ρωτάει πως νιώθουμε σαν εργαζόμενοι. Γιατί μας ρωτάει σε μια χρονική στιγμή που όλοι νιώθουν τυχεροί μόνο και μόνο που είναι εργαζόμενοι;

Μια ωραία ατμόσφαιρα

Ήταν μια ευχάριστη μέρα στην δουλειά η σημερινή. Οι περισσότεροι ήταν ευδιάθετοι. Αυτό μας κάνει και εμάς ευδιάθετους ακομή και αν δεν είμαστε. Το απογεύμα θα δούμε. Το βράδυ θα δούμε.