Η αγαπημένη του κούραση

Τελείωνε την προπόνηση και κατάκοπος πήγαινε στα αποδυτήρια. Πριν από λίγα λεπτά 140 σφιγμοί, τρέξιμο, μονομαχίες , κεφαλιές , σουτ , γκολ ,πανηγυρισμοί , πειράγματα , τσακωμοί. Τώρα ηρεμία. Έβγαζε τα ρούχα του έπαιρνε το αφρόλουτρο και την πετσέτα του. Μια πράσσινη με το ΕΣ πάνω. Δεν τον ένοιαζε. Ήταν αρκετά μεγάλη και ανθεκτική. Περπατούσε τουρτουρίζοντας στον κρύο διάδρομο που οδηγούσε στα ντουζ. Άνοιγε το ζεστό και περίμενε. Όταν επιτέλους άρχιζε να τρέχει ζεστό νερό έβαζε το κεφάλι του από κάτω. Πρώτα τα μαλλιά. Μήπως προλάβουν και στεγνώσουν λιγάκι. Το νερό τον χαλάρωνε και τον ξεκούραζε. Δεν το έκλεινε καθόλου. Αν το έκανε σίγουρα θα ξεπάγιαζε. Απολάμβανε όσο λίγα πράγματα το καυτό νερό πάνω στο κορμί του. Όταν τελείωνε τύλιγε την πετσέτα γύρω του. Ο φίλος του του έκανε πλάκα: "καλά ρε μαλάκα....τα μαλλιά σου έχουν φτάσει στους ώμους σου και έχεις ακόμα την πετσέτα του στρατού;". Πάντα η ίδια ερώτηση και πάντα η ίδια απάντηση: " αν δεν βγάλει τα λεφτά της φίλε δεν την πετάω". Αστείο. Την πετσέτα στον στρατό στην δίνουν δωρεάν. Πως θα βγάλει τα λεφτά της άρα; Σκούπιζε καλά καλά το σώμα και μαλλιά του. Ακόμα μια μέρα έφτανε σιγά σιγά στο τέλος της. Καθόταν στο λεωφορείο με μια αίσθηση ολοκλήρωσης. Η κουράση από την προπόνηση. Η αγαπημένη του κούραση...