Πάρε πχ

Ο πελάτης των δύο παρά δέκα ήθελε τρεις τσιπούρες και δύο φέτες σολομού. Φυσικά από τότε που άρχισα να λέω για τον πελάτη των δύο παρά δέκα άρχισε να δουλεύει ο νόμος του μέρφι. Έρχεται ο πελάτης των δύο παρά δύο... 

Σήμερα λοιπόν έχω να πω πως υπάρχουν πελάτες και άνθρωποι. Το έχω ξαναπεί νομίζω. Ο πρώτος λοιπόν ήρθε να πάρει ψάρια. Με είδε που μιλούσα με έναν συνάδελφο. Τι λέγαμε; Βλακείες! Παρόλα αυτά ο άνθρωπος έφυγε και ξαναγύρισε. Δηλαδή εγώ δεν το πρόσεξα αλλά μου το είπε την δεύτερη φορά που ήρθε. Μάλιστα και την δεύτερη φορά άργησα να πάω να τον εξυπηρετήσω (ναι είμαι απαίσιος υπάλληλος ευχαριστώ) γιατί ήμουν στο ψυγείο και έφερνα ψάρια. Οι περισσότεροι πελάτες μάλλον θα γκρίνιαζαν. Αλλά ο συγκεκριμένος είπαμε είναι άνθρωπος: 

- Συγνώμη που περιμένατε

- Δεν πειράζει , είδες...και πριν μιλούσες και δεν σε διέκοψα. Επειδή είσαι υπάλληλος δεν σημαίνει πως είσαι και υπηρέτης μου. Πρέπει να υπάρχει συγκαταβατικότητα...

 Πάρτε παράδειγμα οι γκρινιάρηδες! (κι εγω είμαι γκρινιάρης)

Ήρθε μια γιαγιά να πάρει τσιπούρες τις φάνηκαν ακριβές. Λογικό και το καταλαβαίνω απόλυτα. Την ρώτησα πόσο χρόνων είναι και της είπα για ένα πρόγραμμα που έχει η εταιρεία για κάποιες κοινωνικές ομάδες , οι άνω των 65 είναι μια από αυτές , και πως μπορεί να έχει επιπλέον έκπτωση σε ορισμένα προϊόντα. Δεν μπορώ ακριβώς να σας περιγράψω πόσο πολύ με ευχαρίστησε. Μου είπε τόσο καλά λόγια που πρέπει να έφτασε το κεφάλι μου μέχρι τον δεύτερο όροφο. Για να με κάνει να χαρώ ακόμα περισσότερο ενώ είχε φύγει , γύρισε και αγόρασε τελικά τα ψάρια. Δεν με άφησε ούτε να τις τα καθαρίσω. Αν κάνεις κάτι καλό θα γυρίσει πίσω σε σένα μου είπε τελικά.