Μαξιμ - Γιατροί 2-0 ;

Σήμερα ήταν μέρα γιατρών. Πήγα σε οφθαλμίατρο το πρωί και σε οδοντίατρο το μεσημέρι. Στο ενδιάμεσο ήθελα να πάω και στο παζάρι βιβλίου αλλά όπως λέει και το ανέκδοτο: "ώπα ρε φίλε , εσύ θέλεις κασκαντέρ δεν θέλεις κομπάρσο!"
Καθώς περίμενα για να έρθει η σειρά μου στο οφθαλμολογικό έγινε ένα πολύ αστείο περιστατικό. Χτύπησε το τηλέφωνο μιας γιαγιάς. Είχε τον εξής ήχο: "γιαγιάκα...χτυπάει το τηλέφωνο...σήκωσε το βρε γιαγιάκα....χτύπαει". Όλο αυτό με μωρουδίστικη φωνή. Καλά ήταν φοβερό. Ο γιατρός όταν με είδε μου είπε πως είμαι καλά. Επιβράβευσε την πρωτοβουλία μου να συνεχίσω την θεραπεία για ακόμα δύο εβδομάδες αφού δεν είχα πάει να με εξετάσει στο μεταξύ. Μου έδωσε κάτι σταγόνες για μια εβδομάδα και αν δεν με ενοχλεί να μην ξαναπάω. Όλα καλά εκεί. 
Στον οδοντίατρο με ξαναείδε. Δεν βρήκε ουσιαστικά τίποτα. Δεν ξέρει γιατί πονούσα. Τις προηγούμενες μέρες πήρα ισχυρό παυσίπονο γιατί ο πόνος είχε φτάσει σε υψηλά για την εποχή επίπεδα. Αλλά σήμερα δεν με πονούσε σχεδόν καθόλου. Υπέθεσε πως μπορεί να είναι ο φρονιμίτης που βγαίνει στραβά. Κάτι σκάλισε εκεί πέρα. Αν ξαναπονέσω ας πάρω παυσίπονο. Φοβερό. Το μετράω πως όλα καλά κι εκεί.