Monday, May 07, 2012

Καταιγίδα

Ήταν παραμονή Χριστουγέννων ή ανήμερα. Δεν έχει σημασία. Μου ζήτησες να κάνω κάτι για σένα. Θα το έκανα χωρίς καν πρώτη σκέψη. Ξύπνησα πρωί πρωί κα πήγα. Με υπομονή περπάτησα και περίμενα. Όταν όλα τελείωσαν είχα τόση ανυπομονησία για να σου ανακοινώσω το γεγονός που και στα δύο μηνύματα που σου έστειλα έκανα σαρδάμ.Κατάλαβες βέβαια τι ήθελα να πω. Με πήρες τηλέφωνο μετά από ώρα και ήσουν γεμάτη συναίσθημα. Χαράς; Λύπης; Συγκίνησης; Δεν ξέρω ούτε θα μάθω. Το μόνο που ξέρω είναι πως ήταν έντονο. Ξεχείλισες. Έτσι έντονα ήθελα να σε κάνω να νιώσεις και τώρα. Δεν γελιέμαι. Δεν το κατάφερα. Δεν το προσπάθησα καν.

2 comments:

MARU said...

Μπορεί το κείμενο αυτό να μην βοήθησε πόλύ, αλλά βοήθησε πολύ η ανάμνηση να ξέρεις.

maxim glendower said...

μπερδεύτικες πολύ λίγο