Ποιο δίλημμα;

Πελάτισσα: μήπως είσαι από την Κρήτη;
Εγώ: όχι γιατί ρωτάτε;
Πελάτισσα: έτσι μου φάνηκε από την προφορά.
Θα μου έχουν μείνει κατάλοιπα χανιώτικης προφοράς από τότε που ήμουν στο Μάλεμε. Αν και όταν ήμουν στα Χανιά την πρώτη μέρα με ρώτησε μια κοπέλα άν ήμουν από το Ηράκλειο. Λέτε να πήρε προφορά από μία μόνο μέρα;
Εγώ: καλημέρα κύριε , θα θέλατε κάτι;
Πελάτης τσαντισμένος: Κοιτάω κοιτάω
Εγώ (μετά από λίγο και αφού είχε φύγει και ξαναγύρισε): θα θέλατε κάτι;
Πελάτης τσαντισμένος ακόμα: Ε μα κάτσε βρε παιδί μου κοιτάμε γουρούνι στο σακί θα πάρω;
Εγώ : μάλιστα , μόνο αν θέλετε μην πιάνετε τα ψάρια.
Πελάτης τσαντισμένος ακόμα: ΑΑΑΑ σαν πολύ αυστηρός είσαι
Εγώ: μα κύριε δεν κάνει να τα πιάνετε
Πελάτης τσαντισμένος ακόμα: μην είσαι θυμωμένος γιατί δεν υπάρχουν δουλειές κλπ
Ηταν από την αρχή τσαντισμένος αυτός και προσπαθούσε να με πείσει ότι ήμουν και εγώ. Σε κάνουν μπαρούτι και μετά σου λένε να μην τσαντίζεσαι. Πάντως όλοι τα ψάρια τα κοιτάνε με τα χέρια και ποτέ με τα μάτια.
Τελευταία περίπτωση και τιτλος
εγώ: θα θέλατε κάτι κυρία;
πελάτισσα: έ αφού δεν τα καθαρίζεις, προτιμάς να σε κοιτάω , να με κοιτάς και να κάνεις βόλτες.
εγώ από μέσα μου: προτιμώ να ξύνω τα αρχίδια μου από το να ξύνω τα ψάρια σου! Μου έχει μείνει από το στρατό!

Αεροβική

Χθες το βράδυ είδα στον ύπνο μου ότι όταν θα γυρίζα από την δουλειά το προηγούμενο ποστ θα έχει 9 σχόλια. Μεγάλες προσδοκίες. Δεν πήγε και άσχημα βέβαια. Δεν το έγραψα για τα σχόλια βέβαια αλλά χαίρομαι που άγγιξε κάποιους από εσάς.

Ιδρωσε το μάτι μου απ'τον χορό!

Χθές στην δουλεία μια ευχάριστη έκπληξη. Στο κρεοπωλείο είχαν βάλει ραδιόφωνο. Τι πιο ευχάριστο να δουλεύεις και αν ακούς μουσική; Κάποια στιγμή είχε βάλει το πότε βούδας πότε κούδας. Ετσι όπως ήμουν στο σκαλοπάτι μου ήρθε να χορέψω. Εβαλε ένα παλιό τραγούδι μετά. Το Για την Ελλάδα. Θυμήθηκα τότε μία είδηση που είχα ακούσει την προηγούμενη εβδομάδα. Ο Ευγένιος Σπαθάρης πηγαίνοντας σε κάποια εκπομπή (ή κάτι) νομίζω για μια συνέντευξη (ή κάτι) έπεσε από κάτι σκάλες και είχε χτυπήσει σοβαρά το κεφάλι του. Ο κορυφαίος καραγκιοζοπαίχτης τελικά υπέκυψε στα τραύματά του το Σάββατο το βράδυ. Ηταν 85 χρονών. Ακούγοντας το τραγούδι σκέφτηκα τον αδερφό μου, πριν 20 κάτι χρόνια, πιτσιρίκι 5 χρονών μπροστά από την κάμερα να κάνει μόνος του παραστάσεις. Θυμόταν όλες τις ατάκες φυσικά. Σε κάποια άλλη στιγμή σε δουλειές στο εξοχικό σχεδόν ολόκληρη η οικογένεια, εγώ έλειπα ήμουν φαντάρος, πατέρας και οι δύο γίοι του, να λένε ατάκες από αυτές τις παραστάσεις και να συμπληρώνει ο ένας τον άλλον σαν να είχαν δει αυτό το βίντεο χθες. Ακόμα και ο πατέρας μου να λέει κάποιες ατάκες που τα αδέρφια μου δεν τις θυμόντουσαν. Συγκινήθηκα. Εσύ φταις γιαυτό.
Μια κοπέλα , πιο μικρή από εμένα, άκουσε το τραγούδι και με ρώτησε: τι λέει για κάποιον παναγιώτη; Αναρωτήθηκα αν είχε στα παιδικά της χρόνια καραγκιόζη. Θα είναι κρίμα να γνωρίζεις τον Σπαθάρη από την διαφήμιση του καφέ...

Σημείωση: δύο πολύ μεγάλοι έλληνες, μου θυμίζουν και οι δύο τον αγαπημένο μου συνονόματο παππού μου.

παίζω ποδόσφαιρο;

Σκέφτηκε σε κλάσματα του δευτερολέπτου ο Γκαρσία: ε αφού μου έκανε προβολή γιατί δεν μου δίνει φάουλ και να πάρει δεύτερη εκείνος;!! Αμέσως τον χτυπάει με τα χέρια του στο πρόσωπο! Του ρίχνει και μία μετά με το πόδι! Κοιτάει προς τον διαιτητή. ΤΙ! Δεν ήταν φάουλ; Κάτσε να του ρίξω μια αγκωνία ακόμα γιατί πρέπει να πάρω τον νόμο στα χέρια μου!
Ανακάλυψα τρόπο να βλέπω τους αγώνες τους ελληνικού πρωταθλήματος: στην συνδρομητική τηλεόραση υπάρχει μια υπηρεσία που μπορείς να βλέπεις ένα κανάλι και να γράφετε ένα ακόμα. Οπότε βλέπεις κάτι άλλο την ώρα του αγώνα ή δεν βλέπεις τίποτα. Μετά βάζεις να δεις το παιχνίδι στο fast forward. Πιο γρήγορα και απο το Μπαρτελόνα - Βιγιαρεάλ έπαιζαν οι δύο ελληνικές ομάδες. Τρομερά γρήγορη -σχεδόν- ανάπτυξη!

....και μισή

Είναι μερικές μέρες που ξαπλώνεις όσο κουρασμένος ή ξεκούραστος και να είσαι και το κρεβάτι είναι λες και σε περιμένει. Μία από αυτές τις μέρες ένιωθα πραγματικά να με αγκαλιάζει με την ζεστασιά και την θαλπωρή του. Τι καλό κρεβάτι που έχω!

Έλα τώρα..

Ήταν ξαπλωμένος στο χαλί ανάσκελα και μιλούσε στο τηλέφωνο. Περίεργο;

Play it loud

Είμαι στο αυτοκίνητο και ακούω ραδιόφωνο. Ο παραγωγός λέει: το επόμενο τραγούδι λέγεται τηλεφώνημα και πρέπει να το ακούσεται δυνατά. Κάπου εκεί πάω να το δυναμώσω και αντί για το τραγούδι ακούω το απέραντο τίποτα. Μα γιατί; Κάτι έγινε και δεν έπαιρνε ρεύμα το ραδιόφωνο. Είναι βλακεία να οδηγάς στα μουγκά!

Καλή πρωτομαγιά

Γεμάτη Καρδιά

Μα έτοιμη να σπάσει

μην την φυλάξεις

cine kill

Ήμερα ζώα Ανήμερα Χριστούγεννα!... Η νέα ταινία του Tim Burton.

Τελευταία στιγμή

Μια είναι η απάντηση σε οποιαδήποτε ερώτηση. Οχι δεν είναι βέβαια άγνωσται αι βουλαί του Κυρίου. Ολα τα ρητά , γνωμικά , παροιμίες , αποφθέγματα, παραβολές ανήκουν πια στο παρελθόν , στο πολύ μακρινό παρελθόν. Μία είναι η σοφία και περιλαμβάνει τα πάντα όλα στο άκουσμά της. Μία απάντηση όλα σε ένα νοικοκυρεμένα. Σε λίγο θα αντικαταστήσει επάξια το ουδέν σχόλιο.
-Κύριε υπουργέ σχετικά με το θέμα, ε μην μας πείτε πάλι ότι θα απαντήσει ο αρμόδιος υπουργός..
- Οχι αυτή την φορά έχω κάτι καινούργιο και δοκιμασμένο. Μετά τον τελικό. Ο κόκκαλης δηλαδή πως το λέει και πιάνει κάθε φορα;

You've got the wrong idea

- Μεγάλη ιδέα έχεις για τον ευατό σου!

- Ναι έχω μεγάλη ιδέα για τον ευατό μου , αλλά οι ιδέες δεν αποθνήσκουν!

Haiku, Τρομάρα μου

Αλεξιπτωτί-

στης που δεν είναι ναύτης

κι όμως είναι!

Το ξέρω ότι δεν είμαι ακριβώς ναύτης, στην δουλειά κυριώς ψαρά με λένε. Επίσης το ξέρω ότι αυτά που κάνω δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτά που κάνουν όσοι υπηρετούν στο ναυτικό και διαπράττω το αμάρτημα της ύβρης παραμοιώντάς με ναύτη αλλά είμαι έτοιμος να αντιμετωπίσω τις συνέπειες και την χλέυη των πραγματικών ναύτων/ναυτών.

Σύνθημα

Μου είπανε λέει πως στο ναύτικο

είναι καλύτερα από τα ΛΟΚ

έχει λέει ωραίες στολές

και στα λιμάνια πουτάνες πολλές

μα εγώ ναυτάκι δεν θέλω να γενώ

θέλω να πηδώ με τ'αλεξιπτωτό

θέλω στο βουνό να κάνω ορεινό

Ο νέος σπιρτούλης!

Ηρθε καινούργιος σερίφης στην πόλη. Είναι φωνακλάς, αθυρόστομος και αγχωτικός. Μου θύμισε λίγο τον τραγουδοποιό υποδιευθυντή. Είχε καιρό κάποιος να φωνάξει ότι στις 8 πρέπει να είμαστε έτοιμοι. Ελπίζω να βάλει λίγο τάξη εκεί μέσα. Εμείς οι γαμάτοι λογικά δεν θα έχουμε να φοβηθούμε τίποτα. Με έβαλε και καθάρισα το ψυγείο. Επίσης ο πρώτος μετά από καιρό που ξέρει ότι απαγορεύονται οι ξύλινες παλέτες. Τον είδα να κοιτάει με ιδιαίτερο ζήλο την παραλαβή στο ψαράδικο. Μπορεί να το κάνει κάθε πρωί οποτέ μια ευθύνη λιγότερη. Σήμερα έκανε παρατήρηση γιατί είχαν ανακατεμένη σαρδέλα και φρύσα ( εκ παραδρομής μετά φώναξε την Χρύσα , φρύσα) και επειδή μία ήταν λίγο λιωμέ του είπε να μην ξαναγίνει αυτή η μαλακία, είπαμε αθυρόστομος, γιατί για δύο ψαράκια θα του στέλνει ολόκληρη την παραγγελία πίσω. Επιτέλους που ήταν τόσο καιρό!

Η κερασιά μου...

-... έχει όμορφα δάκτυλα, αποκλείεται να μείνει ανάπηρη.
- Γιατί την λες κερασιά;
- Γιατί έχει κόκκινα μάγουλα.
- Τα μάγουλα λέγονται αλλιώς και μήλα γιατί δεν την λες μηλιά;
- Γιατί τότε θα έμοιαζε με παραδοσιακό τραγούδι! Είναι η μικρή μου κερασιά και όχι η κοντούλα λεμονιά!
- Και λες δεν θα μείνει ανάπηρη;
- Ε δεν εννοώ ότι τα άλλα μου παιδιά είναι ή θα μείνουν ανάπηρα. Εννοώ ότι θα προκόψει στην ζωή της , δεν θα μου μείνει ακαμάτρα!

Βράδυ Σαββάτου

Σαν μουσικοχορευτική παράσταση μου φάνηκε η λειτουργία το βράδυ του μεγάλου Σαββάτου. Εμεινα μετά την Ανάσταση για να κοινωνήσω. Δεν είχε πολύ κόσμο. Εμεινα όρθιος και παρατηρούσα το κάθετι.
Ο πάτερ λοιπόν δοκίμασε με το χέρι του να δει αν είναι ανοικτό το μικρόφωνο. Τελικά ήταν και κοίταξε με ύφος τον δεξιό ψάλτη- ηχολήπτη.
Η όλη αρχιτεκτονική ενός ναού μου θύμισε ( χθες έτσι ξαφνικά) αρχαίο θέατρο. Ειδικά την στιγμή που βγήκαν οι δύο παπάδες , από την αριστερή πόρτα (πάροδος στο αρχαίο θέατρο).
Το λιβανηστήρι (αυτό με τα κουδουνάκια!) ήταν εξαιρετικά γυαλισμένο. Οταν είδα το πως το κουνούσε ο πάτερ σκέφτηκα πως δεν πέφτει η φλόγα ή κάτι τέλος πάντων. Τα κουδουνάκια μου θύμησαν Χριστούγεννα , το έλκυθρο του Αγιου Βασίλη και το γεγονός ότι ήταν εξαιρετικά γυαλισμένο την στρατηγική επιθεώρηση.
Γενικά η σκεψη εκείνες τις στιγμές στην λειτουργία αφορούσαν πολύ τον στρατό. Η τελευταία φορά άλλωστε που είχα παρακολουθήσει τελετή ήταν στον στρατό. Ο πάτερ ο δικός μας έλεγε χαρακτηριστικά κάποιες εκφράσεις. Τις είχα μάθει να τις λέω με τον ίδιο τόνο και την ίδια χροιά: "Ειρήνη Πάσι", "Τας κεφαλάς προς το Κύριο κλίναμε"(με την αντίστοιχη "υπόκλιση"), "λάβετε φάγετε τούτο μου εστί το σώμα...". Στον στρατό επίσης στο παράγγελμα ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΕ ΑΡΜ η συνήθης παρατήρηση ήταν: " πως κρατάς έτσι το όπλο ρε... δεν είναι λαμπάδα!". Προσπάθησα να σκεφτώ πως ήταν η κίνηση. Παραλίγο να βάλω το κερί επ ώμου και να εκτελέσω το παράγγελμα για να το θυμηθώ.
Ακόμα, μιας που ήμουν μόνος , θυμήθηκα ότι και στον στρατό ήμουν μόνος. Μόνος με τις σκέψεις μου. Είχα ανθρώπους κοντά μου βέβαια. Που με βοήθησαν να περάσω όσο καλύτερα γίνεται. Ηταν κοντά μου ακόμα και όταν δεν τους έψαχνα. Αλλά ένιωσα πάλι ίσως το συναίσθημα ότι ήμουν μόνος - ελεύθερος. Χωρίς πραγματικές έννοιες. Χωρίς κάτι να ανησυχώ για. Δεν μπορώ να το περιγράψω ακριβώς .
Κοιτούσα το κερί μου. Την φλόγα που έπαιζε. Σε μένα πάντα φαντάζει σαν κάτι μαγικό. Οχι επειδή είναι το άγιο φως Moloch. Αλλά πάντα μου άρεσε η φλόγα. Νομίζω ότι δίκαια την είχαν θεοποιήσει την φωτιά. Αμέσως στο μυαλό μου ήρθαν σκηνές από διακοπές ρεύματος με κεράκια. Τι ησυχία που έχει τότε;
Ξαφνικά, χωρίς να έχω πάει, σκέφτηκα Πάσχα στην Καθολική Ρώμη.
Ενα πράγμα που μου έκανε εντύπωση, γιατί όπως βλέπετε δεν μου έκανε τίποτα άλλο, ήταν ότι μπήκε ένα μικρό κοριτσάκι στο ιερό. Νόμιζα ότι απαγορεύεται να μπαίνουν γυναίκες ή κάνω λάθος; Στο ιερό έβλεπα τους παπάδες. Εκαναν τις ετοιμασίες για την θεία κοινωνία. Μου ήρθε η κλισέ φράση που χρησιμοποιούν καλλιτέχνες στο θέατρο: " στα παρασκήνια περνάμε καλά αυτό βγαίνει στην παράσταση και περνάει στον κόσμο!".
Ιερόν Ευαγγέλιον το ανάγνωσμα... Πέρας... Η βάπτιση δεν είναι το μεγαλύτερο μυστήριο; Φυσικά μετά το τρίγωνο των Βερμούδων... Δεν είπαν το " δι ευχών".... Σε κάποιο σημείο του μυστηρίου είχαμε και συμμετοχή του κοινού. Ο πάτερ έλεγε κάτι και επαναλαμβάμε.
Στο τέλος ο πάτερ είπε καλή ανάσταση και χρόνια πολλά και με νόημα στον ψάλτη ηχολήπτη του είπε να πει το Χριστός Ανέστη, σαν μουσικό χαλί.

Ω γλυκύ μου έαρ

Τι να βάλω;

Ξυπνά τον ντετέκτιβ μέσα σου...

Ξύπνησα. Δεν ήξερα τι ώρα ήταν. Τώρα με την δουλειά πάντα όταν ξυπνάω αναρωτιέμαι τι ώρα να είναι. Γιαυτό δυστυχώς φοράω ρολόι όπως στον στρατό. Σήμερα το πρωί λοιπόν όταν ξύπνησα άκουγα κελάησμα πουλιών. Κακό σημάδι αυτό. Ναι είναι κακό σημάδι γιατί σημαίνει ότι έχει ψιλοξημερώσει και πρέπει να σηκωθώ σιγά σιγά. Κοίταξα το ρολόι. 5:23. Το κινητο όμως πάει και 3 λεπτά πίσω. Αρά έχω τουλάχιστον ακόμα δέκα λεπτά μέχρι τις 5:30 που έχω βάλει ξυπνητήρι. Κοιμήθηκα πάλι. Μπορεί να είδα και όνειρο!
(Σήμερα ήρθαν από το υγειονομικό. Είχε κάτι το ύφος του. Ο επιθεωρητής να πούμε, μπορεί να ήταν και μικρότερός μου. Ε είμαι εναντιόν κάθε επιθεωρητή που επιθεωρεί και είναι μικρότερος από εμένα! Εξαιρείται ο επιθεωρητής Σαίνης, είναι και μεγαλύτερός μου.) Παρένθεση έκλεισε

Στον οδοντίατρο

ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!
Εντάξει δεν ήταν τόσο τραγικά. Η μικρό επέμβαση ήταν ανώδυνη. Ο καθαρισμός ήταν λίγο κομπρεσέρ. Ο τροχός σαν άλλος μετροπόντικας διάλυσε την πέτρα. Ο ήχος ήταν σαν να τρίβεις πηρούνι σε πιάτο. Αρκετά εκνευριστικός. Σε ορισμένες στιγμές υπήρχε και πόνος. Με ανοικτό το στόμα ήθελα να φωνάξω θα μιλήσω θα μιλήσω θα τα πω όλα. Το χειρότερα από όλα. Για όλα αυτά πλήρωσε κιόλας. Πόσο μαζόχα μπορεί να είμαι; Ξέρω ξέρω αγαθά κόποις κτώνται.

Πήρα και ποδήλατο...

μπορείς να πεις τα πράγματα με λιγότερο βαρύγδουπες λέξεις. "μοίρα, απολογούμαι, απαίσια, ηθελημένη". Καταλαβαίνω και με πιο απλές λέξεις. Αλλωστε το περίμενα.
Σημείωση: είχε γίνει παλιά

τίτλος

Σήμερα είναι Κυριακή των Βαΐων. Ξέρω ποιοι γιορτάζουν. Δεν τους ξεχνάω αν και οι ίδιοι θέλουν να τους ξεχάσω.
Πονάνε οι αστραγαλλοί μου και τα χέρια μου έχουν γεμίσει πληγές από το καθάρισμα των ψαριών.

Σε λίγο παραπάνω αλλά το ίδιο κάνει...

The nickname

Κατά τις δώδεκα στο ψαράδικο. Εγώ και ο καινούργιος. Είναι μια πελάτισσα που έχει έρθει μάλλον και άλλες φορές. Ζήτησε τσιπούρα. Κάτι μου είπε από παλιό περισταστικό με μπακαλιάρο. Ακόμα μου είπε ότι με τις φίλες της με λένε ο "καινούργιος". Δεν με θυμούνται μάλλον από την προηγούμενη θητεία μου στο ψαράδικο μάλλον. Ακόμα ότι είμαι καλό παιδί εξυπηρετικό αλλά να μην με ρωτάνε για μαγείρεμα γιατί δεν ξέρω. Απέκτησα και παρατσούκλι!

Τρίλημμα*

Τσιπουρίτσες ή τσιπουρούλες ή τσιπούρο;
* ξέρετε από που...

Οέο

Περιμένω ένα θέμα από γνωστή εταιρία. Το περιμένω πως και πως. Χτυπάει το κουδούνι και είναι το κούριερ μπόι.
- Ο κύριος Glendower;
- Μάλιστα ο ίδιος
- Εχω μια παράδοση για εσάς, ένα δέμα
- Το ξέρω , το περιμένω
- Υπογράψτε εδώ.
- Ευχαριστώ.
Το δέμα κανονικά έπρεπε να έχει ένα συλλεκτικό αυτοκίνητο μινιατούρα. Αντί γιαυτό έχει ένα συλλεκτικό αυτοκίνητο μινιατούρα σπασμένο. Πέρνω τηλέφωνο την γνωστή εταιρία για να κάνω παράπονα. Το σηκώνει μια κοπέλα και της λέω τι έγινε. Την τιμεί που μου απάντησε με φωνή τέσσερα, δεν πειράζει κύριέ μου, οι παραδόσεις είναι για να σπάνε... έχω παίξει μπάλα και ξέρω!

Μαργαριτάρι

"... στα παράθυρα κάποιου διώροφου, εξακόντισαν κατ' απάνω του μεγάλα μπουκάλια με βενζίνη. Το υγρό περιέλουσε όλη την επιφάνεια του κι αυτόματα η μικρή φλόγα των αναμμένων στουπιών που'χαν προσδεθεί στους λαιμούς των μπουκαλιών μεταδόθηκε παντού..."
Μιά περιγραφή από βιβλιό του 1987. Τι προσπαθεί να περιγράψει με μία λέξη;

Γυναίκες...!

Σημείωση: Κανονικά η ετικέτα θα έπρεπε να είναι αθλητισμός αλλά τέλος πάντων. Σήμερα είχαμε μια επιτυχία στο γυναικείο πόλο. Τα κορίτσια της βουλιαγμένης πήραν το αντίστοιχο champions league του ποδοσφαίρου , νικώντας μάλιστα στον τελικό 12-9 την πολυνίκη του θεσμού ιταλική Οριζόντε Κατάνια, την αντίστοιχη Ρεάλ Μαδρίτης του ποδοσφαίρου. Αν είχε λοιπόν το αντίστοιχο στο ποδόσφαιρο καταλαβαίνετε τι θα είχε γίνει έτσι. Έκτακτα δελτία ειδήσεων , φίλαθλοι να πανηγυρίζουν πάντου στην Ελλάδα κλπ.
Να πούμε ότι το γυναικείο πόλο έχει φέρει και άλλες διακρίσεις στην χώρα. Η ομάδα της γλυφάδας έχει κατακτήσει το τρόπαιο στον ίδιο θεσμό δύο φορές(2000 κ 2003). Αν δεν κάνω λάθος είναι και το μοναδικό ομαδικό άθλημα που έχει κατακτήσει μετάλλιο σε Ολυμπιακούς Αγώνες (ασημένιο το 2004). Περιμένω να δω τις αυριανές αθλητικές εφημερίδες σε τι μικρό πλαίσιο θα έχουν την πιο σημαντική ουσιαστικά αθλητική είδηση της μέρας. Ε αυτά αυτέ μου δεν είμαι και ο μαμουζέλος

Λίγο από όλα

Χθες έκανα το όνειρό μου πραγματικότητα. Σιγά το όνειρο δηλαδή απλά είχα λιγουρευτεί ένα μπέργκερ με γαρίδα. Φυσικά ήταν μια μεγάλη απογοήτευση. Το ταχυφαγείο που σερβίρει αυτά τα εδέσματα είναι δίπλα από την δουλειά. Παρήγγειλα και πήγα μια βόλτα γιατί έχει έρθει ένας καινούργιος υπάλληλος. Ήθελα να πω σε ένα παλιότερο συνάδελφο να του δείξει κάποια πράγματα για το κλείσιμο. Η ώρα ήταν λίγο μετά τις 20:30. Τους τα είπα γρήγορα γρήγορα και έφυγα. Έφαγα ήσυχος και γύρισα σπίτι.
Το επόμενο πρωί έμαθα ότι χθες το βράδυ στις 20:40 έγινε ληστεία στο κατάστημα! Όχι ρε γαμώτο έχασα τέτοιο πανηγύρι. Τέλος πάντων. Άλλωστε αν ήταν λίγο έξυπνοι οι τρεις ληστές θα έκανα κίνηση όταν έλειπαν τα κομάντα. Εκτός από εμένα που είμαι γνωστό κομάντο είναι και ένας συνάδελφος που ήταν και ΟΥΚας! Βρήκαν εκεί τα προσκοπάκια του πεζικού οι ληστές και έδρασαν ανενόχλητοι.
Το πρωί άργησα να ξυπνήσω αλλά ευτυχώς μένω πολύ κοντά στο μαγαζί. Τα βρήκα όλα λίγο χάλια και με περίμενε και μία δυσάρεστη έκπληξη με τον πάγο. Αφού έριξα τα καντήλια μου. Συνέχισα την δουλειά. Τελείωσα πάλι πολύ νωρίς γιατί είμαι γαμάτος.
Ο καινούργιος υπάλληλος άργησε μία ώρα και πέντε λεπτά. Η μέρα στην δουλεία πέρασε βέβαια ευχάριστα. Το πιο κουφό από πελάτη: Ήρθε να ζυγίσει μια συσκευασία με βούτυρο για να επαληθεύσει το βάρος! Τέλος, ευκαιρία να πάρετε σολωμό.

Τράπεζες: ταυτοποιούν μόνο όποιον τους τα παίρνει

Ξύπνησα πολύ πρωί παρότι είχα ρεπό για να παώ στην τράπεζα να κάνω ανάληψη! Συνήθως σηκώνω λεφτά από το ΑΤΜ αλλά επειδή το ποσό ήταν κάπως μεγάλο και δεν ήξερα τι όριο έχει η κάρτα μου είπα να τα πάρω απευθείας από το ταμείο. Αν και πρωί ήταν ήδη κάποιοι που περίμεναν πριν ακόμα ανοίξει η τράπεζα. Ήμουν ο 8ος στην σειρά. Περίμενα και όταν ήρθε η σειρά μου πλησίασα στο ταμείο. Έδωσα στην κοπέλα ένα χαρτάκι που έγραφε τον αριθμό του λογαριασμού μου. Της είπα το ποσό. Μου ζήτησε την ταυτότητά μου και την έβγαλε φωτοτυπία. Είδε τα στοιχεία στον υπολογιστή τα οποία κατά την ίδια ήταν ελλειπέστατα. Ούτε την υπογραφή μου λέει δεν είχε. Να σημείωσω ότι σε εκείνο το κατάστημα έχω κάνει συναλλάγη μέσω του λογαριασμού μου αλλά κατάθεση. Ο λογαριασμός μου , μισθωδοσίας , είχε ανοικτεί σε άλλο κατάστημα. Μου είπε να πάω σε εκείνο το κατάστημα ίσως ή να περιμένω να πάρουν τηλέφωνο εκεί για να δουν. Στο πρόβλημα αυτό μου είπαν να περιμένω εκεί (μου έδειξαν που), είχε μια καρέκλα. Κάθισα ψιλοεκνευρισμένος και περίμενα. Ο διευθυντής λογικά , μετά από λίγο με έδειξε και είπε τι θέλει ο κύριος εκει. Του εξήγησαν οι κοπέλες οτι περιμένω. Ναι είπε αλλά να περάσει πιο έξω. Εκεί νευρίασα ακόμα περισσότερο και σηκώθηκα και έφυγα. Στο δρόμο για το άλλο υποκατάστημα ο διευθυντής άκουσε πολλές κατάρες! Ακούς εκεί τι ήθελα εκεί. Να κάνω ληστεία βρε μαλάκα φώναζα στον δρόμο. Στο άλλο υποκατάστημα σχεδόν τα ίδια. Δεν είχε πολύ κόσμο και όταν ήρθε η σειρά μου η κοπέλα μου είπε πηγαίντε σε εκείνο το γραφείο να περάσετε τα στοιχεία σας και μετά να πάρετε το ποσό. Εκεί η κοπέλα μου ζήτησε το εκκαθαριστικό της εφορίας , το αφμ και κάτι ακόμα. Λέω δεν έχω εκκαθαριστικό μαζί μου, δεν έχω κάνει φορολογική δήλωση, ήμουν φαντάρος , ο λογαριασμός είναι μισθοδοσίας. Εκεί ίσως με είδε που είχα φορτώσει και με ρώτησε σε ποιά εφορία είχα βγάλει το αφμ και μου έδωσε ένα χαρτί να υπογράψω και μετά με έστειλε στο ταμείο.
Τα έχω πάντως με όλες τις τράπεζες. Αυτά.

Έκλεισε ένας χρόνος

Όταν είχα γράψει το ποστ με αυτό τον τίτλο είχε περάσει ένας χρόνος. Θα έπρεπε να περάσουν άλλα δύο χρόνια. Σύνολο τρία. Όχι και άσχημα ε; Το ποστ δεν αξίζει να το ανεβάσω έχει λήξει πια. Καλή σας νύχτα

Αν υποψιαστώ...

Δεν πιστεύω το έξυπνο κοινό μου να έπεσε θύμα κάποιας φάρσας που έγινε λόγω της ημέρας;
Καλό μήνα σε όλους

Άρχισαν τα όργανα

Εντάξει το ήξερα ότι το μαγαζί δεν θα πάει τόσο καλά όσο πριν. Αφού ο άλλος δούλευε 12 ώρες και ήταν συνέχεια στον πάγκο. Επίσης το Σάββατο που είχε βάρδια ήταν όλη την μέρα στον πάγκο. Από την αρχή του χρόνου που άρχισε να δουλεύει 9ωρο μπορεί να γίνει η σύγκιρη και πάλι θα μειωνεκτούμε.
Η μ άρχισε τις δικαιολογίες: είναι και θέμα τύχης, δεν έχει ο κόσμος λεφτά ,και ο γ κάνει το ένα ο μ κάνει το άλλο. Για την δική της την καμπούρα βέβαια ούτε κουβέντα. Ο γ μία από τα ίδια η μ κάνει αυτό. Δεν μπορεί όμως τα υπόλοιπα τμήματα να πάνε καλά και εμείς όχι. Για τα υπόλοιπα προϊόντα έχει λεφτά ο κόσμος και για το ψάρι δεν έχει;
Εντάξει το ξέρω ότι από όλους θα γίνουν λάθη. Απλά το θέμα είναι να μην επαναλαμβάνονται. Υπάρχουν κάποιες βασικές αρχές στην ριμάδα την θέση που είμαστε.
Πρώτα πρώτα η παρουσίαση. Δεν γίνεται το γαμημένο το φαγγρί να είναι σε μισή τιμή και εσύ να έχεις βάλει μόνο πέντε κομμάτια με μικρό ταμπελάκι κιόλας. Εκεί θέλει προβολή με μεγάλο ταμπελάκι και αφίσα. Να το βλέπει ο κόσμος. Αν το κρύβεις δεν θα πουληθεί.
Επίσης η βιτρίνα πρέπει να είναι σε άριστη κατάσταση. Το καταλαβαίνω ότι όσο περνάει η ώρα ο πάγος θα λιώσει. Αλλά πάνω στα χωρίσματα των πάγκων και πάνω στα ψάρια μπορείς να ρίχνεις. Από την μ έχω την απαίτηση να το κάνει σωστά. Ο γ το κάνει. Ο μ το μαθαίνει.Εγώ θα είμαι εκεί για λίγο καιρό ακόμα και στο κάτω κάτω είναι μία δουλειά που δεν θα την κάνω για πάντα. Θα μπορούσα να τα είχα γράψει όλα κανονικά και να μην κάνω τίποτα. Η μ , ο μ και ο γ θα κάνουν μία ζωή μια αντίστοιχη δουλειά. Αν δεν την κάνουν εδώ καλά γιατί να την κάνουν κάπου αλλου; Λίγο προσπάθεια θέλει. Το μαγαζί έχει κάποια θετικά από πριν και κάποια αρνητικά. Η μ μου είπε ότι είμαι τυχερός που φεύγω αλίμονο σε εκείνους που μένουν πίσω.
Σημείωση: το είχα γράψει 14/11/2007 νομίζω ωρίμασε πια και είπα να το δημοσιεύσω. Δεν θυμάμαι καν τι σημαίνουν τα αρχικά των ονομάτων...

Ε δεν τον θυμάμαι...

Σήμερα στην δουλειά είχα σκεφτεί έναν τίτλο για να τον βάλω να σκεφτείτε post. Αλλά τον ξέχασα. Έχω ένα μήνα που δουλεύω περίπου και δεν έχω γράψει ακόμα για τους αγαπημένους μου πελάτες. Η αλήθεια είναι ότι δεν πολυασχολούμε. Υπάρχουν πάντα οι πολύ ιδιότροποι και οι πολύ ενοχλητικοί. Αλλά νομιζώ ότι οι ευγενικοί έχουν αυξηθεί. Είναι που δεν δίνω και πολύ σημασία πια. Τι σου κάνει ο στρατός...

όλο την ώρα αλλάζουμε... κι όλα τα ίδια μένουν;

Το Σάββατο αλλάζει η ώρα. Πάει μία ώρα μπροστά. Το φθινόπωρο που πάει μία ώρα πίσω και κερδίζουμε μία ώρα οι περισσότεροι λένε μία ώρα ύπνου. Εγω είχα πεί μία ώρα από ότι γουστάρει περισσότερο να κάνει ο καθένας. Αυτό που θα αλλάξει για μένα για λίγο καιρό τουλάχιστον είναι ότι όταν θα ξυπνάω για να πάω στην δουλειά θα είναι "νύχτα" ακόμα. Τώρα όταν πηγαίνω έχει σπάσει λίγο. Αλλά από Δευτέρα θα πηγαίνω πάλι από τα αξημέρωτα! Είναι διαφορετική η ψυχολογία μου να ξυπνάω και να βλέπω λίγο φως. Αυτό πάθαινα (είχα γράψει παθαίνω , όπως και την Τετάρτη που πήγα στην παρέλαση έλεγα αυτός είναι ο λοχαγός μου και ο φίλος μου γ με διόρθωνε ήταν ο λοχαγός σου) και στον στρατό το σαββατοκύριακο που ήταν πιο αργά το εγερτήριο. Ξύπναγες από τον ήλιο που έμπαινε στον θάλαμο κ όχι από τον εκνευριστικό ήχο: ξύπνα ξύπνα ποντικαρά ξύπνα ξύπνα έχει φρουρά!

Γαλήνη

Σήμερα πήγα στην παρέλαση στο Σύνταγμα. Γυρνόντας στο μετρό στην Ομόνοια είδα ένα ζευγάρι με δύο παιδιά. Ενα αγοράκι και ένα κοριτσάκι. Τα παιδιά φορούσαν ροζ το κοριτσάκι και γαλάζιο το αγοράκι. Η μητέρα φορούσε και αυτή μια γαλάζια μπλούζα και κρατούσε το αγοράκι από το χέρι ενώ ο πατέρας φορούσε ροζ μπούλα και κρατούσε το κοριτσάκι από το χέρι. Τα παιδιά ή οι γονείς τα φορούσαν ανάποδα;

Απρόβλεπτο τέλος

Πάμε σε ένα παλιό θερινό κινηματογράφο; Οχι σε αυτά τα multiplex. Ε;

Δροσερός άνεμος...

Ξύπνησε. Είδε το ρολόι. Ήταν τρεις το ξημέρωμα. Σηκώθηκε από το κρεβάτι. Χτύπησε για άλλη μια φορά στο κομοδίνο. Θα βάλω πορτατίφ σκέφτηκε. Τον είδε να παίζει κιθάρα και να τραγουδά. Πλησίασε αθόρυβα αλλά εκείνος την κατάλαβε. Πέρασε τα χέρια της γύρω από τον λαιμό του και τον αγκάλιασε με όλο της το σώμα. Με το πρόσωπο του "χαϊδεψε" χέρια της. Εκείνος χαμογέλασε και συνέχισε να παίζει...

Κούνε(λ)ο - Παο : 2 -3 σετ*

*Κούνεο - Λαγός : 2-3 σετ
Οπαδικό

Τι σου κάνει ο στρατός;

Για να απαντήσω στο σχόλιο σου τζο , να σου πω οτι ένα από τα πράγματα που σε κάνει ο στρατός , που πήγα εγώ τουλάχιστον, είναι τεμπέλης. Με ρώτησε φίλος μου πως τα πάω στην δουλειά και του είπα ότι αφού έχω πάει στον στρατό κάνω ακριβως τα απαραίτητα χωρίς να πολυνοιάζομαι για τα υπόλοιπα. Χαμογέλασε. Εντάξει δεν μπορω να μην πολυνοιάζομαι αλλά από την στιγμή που δεν νοίαζεται κανείς εγώ γιατί να νοιαστώ μήπως θα πάρω περισσότερα; Τα υπόλοιπα που σου κάνει ο στρατός σε επόμενο ποστ!

Οχι για να μην λετε ρε μα...

Χ 2 πιεστηρίου*/ Οπαδικό!!!

Μόλις ο αστέρας τρίπολης σκόραρε στον αγώνα κυπέλου εναντίον του Ολυμπιακού! ΤΙ να σκέφτηκε Βαλβέρδε; Με ένα μηδέν στον επαναληπτικό του Καραϊσκάκη και με έννια παίκτες ο αστέρας γυρνάει το ματσάκι.
Ο Ντιόγο σε προηγούμενη φάση πριν το γκολ του κάνει φάουλ αμυντικός του αστέρα 10 μέτρα έξω από την περιοχή , τραβιούνται και οι δύο, μόλις μπαίνουν την περιοχή ο αμυντικός τον αφήνει. Τότε ο Ντιόγο πέφτει για να πάρει το πέναλτι. Ντροπή του!
*Μέχρι να τελείωσω το ποστ ο αστέρας έβαλε και δεύτερο γκολ.

Μπροσταγύρισμα*!

Το αντίθετο από το πισωγύρισμα. Βρείτε ρε παιδιά και το ποστ όλο εγώ θα το βρίσκω;

Το δευτερο moleskine

Φυσάει αεράκι...
Λες να φάμε άκυρο;
Ορολογία που το έμεινε από τον στρατό. Εμεινε στο αυτοκίνητο για αρκετή ώρα και απλά κοιτούσε την θάλασσα και διάβαζε το βιβλίο του. Του φάνηκε όμορφο. Τελείωσε ένα κεφάλαιο και βγήκε και εκείνος έξω. Είχε λίγο κρύο γιαυτό φόρεσε την κουκούλα του. Περπάτησε προς μία κατεύθυνση. Είδε τα σπίτια που τα χώριζε ένας δρόμος από την θάλασσα. Θα έδινε τα πάντα για να έχει ένα τέτοιο σπίτι. Αφού περπάτησε αρκετά έκανε μεταβολή για να γυρίσει πίσω. Καθώς γυρνούσε πρόσεξε σε ένα σημείο ότι ο αέρας γέμισε την κουκούλα του. Πήρε το σωστό μέτωπο μονολόγησε. Πάλι σκέφτηκε όπως τότε στον στρατό. Οταν γύρισε μπήκε στο αυτοκίνητο και άνοιξε το παράθυρο για να ακούει την θάλασσα. Με τέτοιο ησυχία και τέτοιο νανούρισμα θα μπορούσε να κοιμηθεί, όπως και έκανε...

Το πρώτο moleskine

Κάθισε να ξεκουραστεί στο λεωφορείο. Συνέχισε το διάβασμα μέχρι να φτάσει στο τέλος του κεφαλαίου. Εβαλε τον σελιδοδείκτη στην σελίδα 118. Εκλεισε το βιβλίο. Ανοιξε μόνο το εξώφυλλο. Είδε την τιμή σημειωμένη με μολύβι. Ευρώ 13. Γύρισε το βιβλίο και είδε το οπισθόφυλλο. Τιμή : 3,50 Ευρω. Χαμογέλασε για την καλή αγορά.

Το'χω ξαναπεί;

Οξύμωρο....
δεν προλαβαίνω τώρα για το ποστ. Είναι ήδη αργά και νυστάζω. Αλλά... οι άνθρωποι που είναι κωφάλαλοι δεν είναι τόσο εκφραστικοί στις κινήσεις τους και κάπως "υπερβολικοί"; Το θυμήθηκα σήμερα. Πάλι στην δουλειά είχε γίνει. Περπατούσε μια κοπέλα σαν να μίλαγε με όλο της το σώμα. Χαμογελούσε με όλο της σώμα. Οταν την είδα μου έφτιαξε η διάθεση και δεν το κατάλαβα ότι ήταν κωφάλαλη μέχρι που "μίλησε" στην θεία της , υπάλληλος του καταστήματος.
Ειμασταν μία φορά σε ένα μπαρ (;) στο Κολωνάκι (ναι έχω πάει και εκεί) ο σερβιτόρος ήταν και αυτός υπερβολικός στις κινήσεις του αλλά αποδείχθηκε ότι ήταν ο τρόπος του. Και αυτός πολύ εκφραστικός. Ε αυτά νυστάζω κιόλας. Καληνύχτα!

Οταν η κλίνη σου τοίχοι το μάτι!

Συνήθως ζητάω από φίλους να μου βρουν τίτλο για το ποστ. Σήμερα ζητάω το ανάποδο. Οποιος θέλει ας βρει ποστ εγώ τον τίτλο πάντως τον βρήκα!

Μάγεια

Δύο φίλοι κάθονται σε κρυμένο μεζεδοπωλείο πίνοντας καφέ και λέει ο ένας στο άλλον τα νέα του:
Αρχισες προπονήσεις , πήγες και στην παλιά σου δουλειά... δηλαδή συνεχίζεις την ζωή σου από εκεί που την άφησες , του είπε χαμογελόντας...
Η απάντηση με το βλέμα σοβαρότερο από ποτέ... Ε όχι και εκεί που την άφησα... το ψαράδικο το έχουν μετακομίσει δίπλα στην ζεστή γωνιά!!!
Ε μετά γέλασε ο άλλος. Αφού το'χω!

Ποδοσφαιρολαγνεία

Η ΠΑΕ ΙΧΘΥΟΠΩΛΕΙΑΚΟΣ ανακοινώνει την επιστροφή του Ελληνα μέσου Maxim Glendower(10/12/1983) από την ΠΑΕ WHITETOWER όπου έπαιζε με την εθνική ενόπλων. Ο παίκτης διατηρεί το δικαίωμα να μείνει στην ομάδα για τουλάχιστον ένα χρόνο.
Μετά την ολοκλήρωση της συμφωνίας ο παίχτης δήλωσε: "νιώθω κολακευμένος που είμαι από τους λίγους που δεν άλλαξαν ομάδα. Τα λόγια του υποδιευθυντή κ. Priestsalvation , ότι τους έλειψα με κολακεύουν. Θα κάνω ότι έκανα πάντα, θα δώσω τον καλύτερό μου ευατό είτε είμαι σε αυτή την ομάδα είτε σε άλλη είτε παίζω στην θέση μου είτε σε άλλη θέση."

Photoφοβια*

Ο ένας είναι ποδοσφαιριστής της αεκ και ο άλλος τραγουδιστής. Δεν βρίσκεται και εσείς ότι μοιάζουν ή μόνο εγώ ;

*ο τίτλος by πυθαγορας

Σκέψη

Σκέφτομαι μετά τον τίτλο του προηγούμενου ποστ να αλλάξω τον τίτλο στα ποστ με ετικέτα ποδόσφαιρό σε γκολ-ποστ! Τι λέτε;;

Αναστενάζουν τα γκολ - ποστ!

Χθες είχα πάει στο γήπεδο. Είδα ΑΕΚ - Ξάνθη. Πολύ κρύο βρε παιδί μου. Δεν σε "ζεσταίνει" και η ομάδα. Η ΑΕΚ έχει μέσο όρο εισιτηρίων 18034 (λογικά στα παιχνίδια πρωταθλήματος πηγη:www.novasports.gr). Τα επόμενα παιχνίδια δεν την βοηθάνε ιδιαίτερα να ανεβάσει αυτό το μέσο όρο. Αλλά αν λάβουμε τα παιχνίδια των play offs , που πέρυσι δεν είχε το αναμενώμενο αποτέλεσμα για την ΑΕΚ, και τον ημιτελικό με τον ΠΑΟ, θα δούμε ότι η ΑΕΚ έχει ακόμα σημαντικά παιχνίδια να δώσει. Σημαντικά και με την έννοια του εμπορικά , "να πάει ο κόσμος να δει". Είναι σημαντικό να είμαστε δίπλα στην ομάδα. Η νέα διοίκηση φαίνεται να κάνει μια στροφή στο παρελθόν. Αυτό φαίνεται από πολλά πράγματα. Ενα από αυτά είναι που με την είσοδο των ομάδων στον αγωνιστικό χώρο εκτός από το βίντεο της εποχής Νικολαϊδη που παίζεται από τα matrix του γηπέδου μετά από λίγο ακούγεται και ο ύμνος της ΑΕΚ , "αναστενάζουν τα γκολποστ...".
Μακάρι τελικά να γίνει και επιτέλους το γήπεδο. Δεν ήμουν υπερ στο να γίνει το γήπεδο στην Ν. Φιλαδέλφεια. (Δική μου γνώμη ήταν να γίνει αλλού το γήπεδο ποδοσφαίρου και στον χώρο της Ν.Φιλαδέλφειας να γίνει κάτι σαν τις εγκαταστάσεις του Πανελληνίου). Το μόνο σωστό στο όλο σχέδιο ήταν ότι θα μπορούσαν να στεγαστούν όλα τα τμήματα στο χώρο. Μακάρι να γίνει γήπεδο ποδοσφαίρου , μπάσκετ αλλά και κολυμβητήριο και κλειστό για τις ανάγκες των χαντμπαλ και βόλευ.

Palaiokwstas rules!!

Σήμερα το πρωί σηκώθηκα στις 12:30 και πήγα στην τράπεζα. Εκεί αγριοκοίταξα ένα παιδάκι που πείραζε τα πάντα από τον συναγερμό μέχρι τα πάντα! Οταν το αγριοκοίταξα είπε μαμά αυτός ο κύριος είναι μεγάλος και παίζει ποδόσφαιρό!! Δεν ξέρω πως το κατάλαβε ίσως επειδή φορούσα φόρμα. Γυρνόντας σπίτι με είδες ένας γείτονας και μου είπε : Α ρε μαξιμ έφυγες από τον στρατό και δραπέτευσε ο παλαιοκώστας!!! Η αλήθεια είναι ότι ήθελα να κάνω ποστ για αυτή την πρωτοφανή χολιγουντιανή (μία από τις ταλαιπωρίες της επιγραφής που είχα γράψει σε προηγούμενο ποστ ) απόδραση που γίνεται για δεύτερη φορά! Μου έδωσε ωραία πάσα ο γείτονας.

Επιτέλους λίγο μπάλα!

Mόλις τελειώσαν τα παιχνίδια Θρασύβουλος - Πανθρακικός και ΑΕΛ - Αρης. Ομάδες με λίγο πολύ ίδιους προσανατολισμούς και στόχους. Οι δύο πρώτες μάχονται για την σωτηρία οι δύο δεύτερες για μια καλή θέση που θα τους οδηγήσει στα play off των θέσεων στο UEFA. Στα δυο παιχνίδια μπήκαν συνολικά 4 γκολ. Στο πρώτο το ένα με πέναλτι και το άλλο με αυτογκόλ, ενώ πέναλτι έχασε και η ομάδα του Θρασύβουλου. Στο δεύτερο και τα δύο με πέναλτι. Πέραν τούτου ελάχιστες φάσεις από τις τέσσερις ομάδες! Γιατί ασχολούμαι ξαφνικά με αυτά; γιατί χθες σάββατο πήγα στην ομάδα που έπαιζα πριν πάω φαντάρος και είδα ένα παιχνίδι με 3 γκολ , και τουλάχιστον 4 δοκάρια. Πολύ πιο θεαματικό , αν και κάπως πιο αργο , το παιχνίδι που παρακολούθησα από παίκτες που σχεδόν πληρώνουν για να παίζουν αντί να πληρώνονται! Τα συμπεράσματα δικάς σας (Τι διπλωματικό τελείωμα!)
Σε λίγο αρχίζει και η ομάδα μου. Υποτίθεται πως θα πάρουν ευκαιρίες κάποιοι νεότεροι παίκτες. Ας ελπίσουμε να έχουν αυτά τα στοίχεια που είχαν όταν έπαιζαν ποδόσφαιρο στις αλάνες(;) , δεν ξέρω αν τις πρόλαβαν.
Κλείνω με την ευχή του χρόνου στον τελικό κυπέλου στο μπάσκετ να επιτραπεί πάνε περισσότεροι απο περίπου 2000 άτομα ενώ το γήπεδο είναι της τάξεως των 15000.

Γλάρος

Τι έχει τραβήξει αυτή η καημένη επιγραφή σε κινούμενα σχέδια δεν λέγεται!!! Η καημένη

Ονειρο

Δύο φίλοι κουβεντιάζουν για το λογικό και το παράλογο:
- Η λογική λέει αυτό κ αυτό που λες εσύ είναι παράλογο!
- Καλά άσε τι λέει η λογική και κάτσε να πάρω τηλέφωνο να δω η γυναίκα μου τι λέει...

Πυρετός

Εχω μιλήσει με δύο γνωστούς μου που έχουν τελειώσει τις στρατιωτικές υποχρεώσεις και όταν τους είπα οτι είμαι άρρωστος , βήχως και είχα πυρετό μου απάντησαν και οι δυο: "Ε! έληξαν τα εμβόλια, είναι μελετημένο!!".
ΘΕΛΩ: να σταματήσει να πονάει το στομάχι μου!

Είπαμε

Κατεβαίναμε μαζί στην σχολή όπως κάθε μέρα. Είχα αργήσει και από λάθος χάσαμε και έναν ακόμα συρμό. Από Αγιο Νικόλαο μέχρι και Ομόνοια βρίζει ο ένας τον άλλον και φωνάζουμε. Εχουμε γίνει θέαμα σε όλο το βαγόνι. Οταν το τρένο σταμάτησε στην Ομόνοια μια κυρία μας είπε: συγνώμη είστε αδέρφια; γιατί μόνο αδέρφια τσακώνονται τόσο έντονα... Μετά από το κοπλιμέντο ησυχάσαμε και η μέρα κύλησε σαν να μην έγινε τίποτα.
Tην επόμενη μέρα κατεβήκαμε πάλι μαζί. Αυτή την φορά χωρίς φωνές. Κοιτούσαμε μαζί την εφημερίδα και μας λέει πάλι μια κυρία: σήμερα δεν τσακώνεστε ε;
Αυτός είναι ο φίλος μου ο β. Τι να κάνουμε;

Σαλάτα

Είχα πει ότι θα κάνω ποστ γιαυτή την διαδρομή. Τελικά δεν το έκανα εκείνη την φορά. Αυριο δεν θα πάω. Κάποιος αποφάσισε μια μέρα αφού απολυθώ να ανεβάσω πυρετό. Είπαμε έληξαν τα εμβόλια. Τέλος πάντων. Ημουν λοιπόν στο αυτοκίνητο με το β. κ την ε. Εκείνο το σήμειο που είμασταν είναι η Κακιά Σκάλα. Ενα μέρος της διαδρομής γεμάτο τούνελ. Η μέρα ήταν συννεφιασμένη. Το αυτοκίνητο πήγαινε γρήγορα. Φως. Σκοτάδι. Σύννεφο. Παράσιτα ραδιοφώνου. Βράχοι. Βροχή. Και από πίσω από μόνος μου να ακούω αυτό το τραγούδι. Να ενώνεται με τις εικόνες που βλέπω και να κάνουν ένα ξεχωριστό βίντεο κλιπ. Οχι τόσο ωραίο βέβαια όσο αυτό που θα δείτε. Αύριο όπως είπα δεν θα πάω για να το ξαναζήσω. Ε αυτά. Στην φωτογραφια είμαστε οι τρεις μας. Ο μεσαίος απολύθηκε τον Νοέμβριο, ο αριστερά πριν λίγες μέρες. Ο δεξία απολύεται σε 360 μέρες. Καλή θητεία β.

Λήξης - ΛΟΚ (λήξης παύλα λοκ)

και πέρασε η ώρα και καθενείς στο σπίτι του επήγε....

Ηρθε το τέλος;

Σήμερα είναι η τελευταία μέρα. Αύριο απλά θα παώ για να πάρω το απολυτήριό μου. Από την στιγμή που έφυγα από το στρατόπεδο έχω πονοκέφαλο και νιώθω οτι είμαι ζεστός. Μπορεί να έχω πυρετό. Μάλλον έληξαν τα εμβόλια που μου έκαναν την πρώτη μέρα θα είχαν διάρκεια 365 μέρες αλλά επειδή εγώ έκατσα στο δίσεκτό για την τελευταία μέρα δεν με προστατεύουν. Ετούτα!

Οταν στέκομαι στην πόρτα

Μόλις γύρισα από το στρατόπεδο. Τον τελευταίο καιρό επειδή βγαίνω πιο συχνά έχω πάρει το αυτοκίνητο και γυρνάω με αυτό. Τις προηγούμενες φορές "αγγάρευα" κάποιον. Εχω πάρει σχεδόν όλα μου τα πράγματα πια από το στρατόπεδο. Επιπλέον έχει δύο σακκούλες με βιβλία από το παζάρι στην πλατεία Κλαυθμώνος. Το πρωί ξεκίνησα μόνος για να πάω στο 401 να βγάλω ακτινογραφίας θώρακος. Ηταν να πάω χθες μαζί με τους υπόλοιπους αλλά όπως ήμουν μόνος , από άποψη συναδέλφων, σχεδόν σε όλη μου την θητεία έτσι και τώρα από τυχαίο γεγονός πήγα μόνος. Κάνεις και μία όταν παρουσιάζεσαι. Πρέπει να έχει αποδείξεις ο στρατός ότι σε παραδίδει οπώς σε παρέλαβε. Το πρωί καθώς οδηγούσα , γύρω στις 7 , κοιτούσα το φεγγάρι. Ηταν πανέμορφο. Χθες το βράδυ είχε πανσέλινο αλλά σήμερα το πρωί ήταν σαν να είχε μόλις ανατήλει. Αφού στεναχωρήθηκα που δεν είχα φωτογραφική μηχανή για την αποθανατίσω συνέχισα τον δρόμο μου.
Με την ακτινογραφιά ξεμπέρδεψα στις εννιά παρά και μετά πήγα στο παζάρι. Γύρισα στις 2 στο στρατόπεδο. Ξεχρέωσα τον οπλισμό μου και τον ιματισμό μου. Ο λοχαγός μας θέλησε να μιλήσει σε εμάς τους απολυόμενους. Δεν το είχε κάνει ποτέ μέχρι τώρα, ρώτησα έναν παλιότερο που έχει μένει για ΟΒΑ. Μας γλίτωσε και από την απογευματινή εκπαίδευση αυτό από μόνο του θα έλεγε πολλά, αλλά δεν σταμάτησε εκεί. Οταν οι υπόλοιποι απολυόμενοι έκαναν παρέλαση εμείς είμασταν στην διμοιρία με τα πολιτικά μας. Μας μίλησε ανοικτά και πιστεύω ειλικρινά. Συγκινήθηκε. Είπε καλά λόγια ότι είμασταν καλοί στρατιώτες και άλλα τέτοια. Μας ρώτησε την γνώμη μας ώστε να μπορέσει να γίνει καλύτερος στους επόμενους φαντάρους. Τα πιο πολλά δεν του τα είπαμε αλλά πιστεύω άκουσε κάποια πράγματα και σχημάτισε μια άποψη. Μας είπε και εκείνος πως έχει η κατάσταση και πως τον φρενάρουν κάποια πράγματα ώστε να είναι καλύτερη η εκπαίδευση. Βγάλαμε και μια αναμνηστική φωτογραφία. Για λίγο ήρθε πιο κοντά μας και από λοχαγός έγινε άνθρωπος. Μας χαιρέτισε έναν έναν. Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν μια φράση του που συνδυάζεται και με ένα σύνθημα που λέγαμε όταν περνούσαμε την σχολή αλεξιπτωτιστών:

"Οταν στέκομαι στην πόρτα 1000 πόδια εκεί ψηλά

το εφεδρικό χαιδεύω μου'χει φύγει η μαγκία

μα σαν έρθει εκείνη η ώρα και κοιτώ τον αρχηγό

1000 φόβους ξεπερνάω και βουτάω στο κενό"

Μας είπε λοιπόν πως τώρα ο άνθρωπος στο τέλος δείχνει τον πραγματικό του χαρακτήρα. Οπως λοιπόν μερικοί όταν στέκονται στην πόρτα μπορεί να διστάσουν την τελευταία στιγμή έτσι και εμείς πρέπει την τελευταία στιγμή, που στεκόμαστε στην πύλη για να φύγουμε, να δείξουμε ότι τελικά κάτι μας έμεινε μετά από τόσους μήνες να μείνουμε ψύχραιμοι και να μην χαλάσουμε αυτή την καλή εικόνα που έχουμε μέχρι τώρα.

Οταν πέρασα την πύλη πήγα στο αυτοκινητό μου. Μπήκα μέσα και ήθελα να τρέξω. Πάντα αντιμετώπιζα ψύχραιμα ότι έχει να κάνει με το θέμα απόλυσης. Ελεγα δεν πήραμε και πτυχίο πανεπιστημίου απλά πέρασε ένας χρόνος. Αλλά δεν ξέρω τι με έπιασε. Ημουν κάπως και συγκεκριμένα πολύ. Στην αττική οδό έπιασα και τα --- . Με είχε ρωτήσει ένα κοπέλι τα πόσα πιάνει και είπα να δοκιμάσω τελικά τα πόσα. Σκέφτηκα τι θα γινόταν αν έχανα τον έλεγχο αλλά δεν το συνέχισα για πολύ. Σταμάτησα να τρέχω και πήγα σαν άνθρωπος στο σπίτι μου. Οπως θα κάνω και την πέμπτη που θα είναι η μέρα που θα παώ να πάρω το απολυτήριο μου. Ετούτα.

Δεν ήσουνα φαντάρος...

Πρώτο ποστ

Ανάρτηση
Πέρυσι είχα κάνει αυτό το ποστ. Κάπου είπα ότι συμπαθώ τον maxim περισσότερο από εμένα, γιατί είναι πιο αγνός από εμένα. Φέτος παρατήρησα ότι σήμερα γιορτάζει και η Αγνή. Μακάρι λοιπόν αφού γιορτάζουν μαζί να καταφέρω να γίνω και εγώ πάλι τόσο αγνός όσο εκείνος.
Καλή χρονιά σε όλους με υγεία πάνω από όλα.

Το ξέχασα...

Συνήθως δεν ξεχνάω πράγματα και ειδικά γενέθλια και γιορτές. Φέτος ξέχασα την γιορτή μια πολύ καλής μου φίλης (ήμουνα στο κανδύλι , δικαιολογία), την επέτειο από κάτι πολύ σημαντικό που έγινε στην ζωή μου(αδικαιολογήτως) :-( και τέλος το πιο σημαντικό ξέχασα τα γενέθλια του blog μου. Κοίταξα το ημερολόγιο με τις υπήρεσιές μου και είδα ότι ήμουν εξοδούχος εκείνη την μέρα. 2/11/2006 ήταν η μέρα που έκανα το πρώτο μου post. Αφορούσε την νίκη της ΑΕΚ στο ch.l. Μετά από ένα χρόνο 2/11/2007 έγραψα για τον Maxim. Φέτος αν και έξω δεν έγραψα τίποτα... Είχα μόλις γυρίσει από την Δράμα.
Τέλος πάντων μια που είναι μέρες γιορτινές και που οι ευχές επιβάλλονται λίγο πολύ θα ήθελα να ευχηθώ σε όλους καλά χριστούγεννα με υγεία πάνω από όλα. Να μου ευχηθώ να συνεχίσω να γράφω και εγώ γιατί πολύ μου έχει λείψει εκεί που είμαι στα στρατά.

Πρόγραμμα

Mια τριμελής οικογένεια κατεβαίνει από το τρένο. Ο μπαμπάς αρκούδος, η μαμά αρκούδα και το μικρό αρκουδάκι. Και ενώ η μαμά αρκούδα με το μικρό αρκουδάκι προσπεράσανε βιαστικά τα μηχανήματα ακύρωσης των εισιτηρίων και κατευθύνονται προς την έξοδο του σταθμού ο μπαμπάς αρκούδος προσπαθεί να βρει τρόπο να αφήσει κάπως τα ακυρωμένα εισιτήριά τους έτσι ώστε να ειναι σε κοινή θέα για τους επόμενους επιβάτες. Τι κάνεις; ρώτησε η μαμά αρκούδα τον μπαμπά αρκούδο. Ε μπορεί να τα χρησιμοποιήσει κάποιος που δεν έχει καθόλου εισιτήριο, και συνέχισε μπορεί για εμάς να είναι για πέταμα αλλά κάποιος άλλος θα γλιτώσει το πρόσθιμο αν τον πιάσουν χωρίς εισιτήριο.
Πόσο κοστίζει ένα ακυρωμένο εισιτήριο; Για κάποιον που κατέβηκε μόλις από το τρένο δεν κοστίζει τίποτα , είναι σκουπίδια αλλά για κάποιον που μόλις ανέβηκε στο τρένο κοστίζει το 40-πλάσιο της αξίας του!!!

ΕΤ phone home

Γύρισα στην βάση μου! Στον Ασπρόπυργο. Εκεί που όλοι είμαστε ίσοι. Στην Δράμα νιώθεις σαν τον Σούπερμαν στην Γη. Έχεις ιδιότητες που άλλοι άνθρωποι δεν έχουν ή τουλάχιστον οι περισσότεροι δεν τις έχουν. Ενώ εδώ στον Κρύπτον είμαστε όλοι κοινοί θνητοί. Κρίμα. Μόνο όταν φεύγεις από την Μοίρα καταλαβαίνεις τι κάνεις σε σχέση με τους υπόλοιπους. Είπε ο λοχαγος , δεν ξέρω αν το πίστευε , ότι ο τελευταίος του ουλαμού μας , θα ήταν ο καλύτερος στους υπόλοιπους ουλαμούς. Εντάξει υπερβολές βέβαια αλλά και πάλι κάτι είναι. Ας μιλήσει βέβαια επιτέλους και κάποιος για την ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΑΔΕΙΑ!!!

Φωτια

Ήθελα το προηγούμενο ποστ να είναι το τελεύταιο που θα έγραφα απο εδώ από την Δράμα. Αλλά τελικά θα κάνω άλλο ένα. Η παρέλαση κατά γενική ομολογιά πήγε καλά. Πιστεύω πήγαμε καλύτερα από τους υπόλοιπους καταδρομείς. Ο λοχαγός είπε ότι ένιωσε την αύρα και ότι πήγαμε σαν αλεξιπτωτιστές. Εγώ ένιωσα όμορφα.
Σήμερα τελευταία μου έξοδο στην Δράμα δεν έκανα τίποτα ιδιαίτερο. Είμαι πολύ κουρασμένος. Το ταξίδι θα είναι κουραστικό. Ένα πράγμα θα μου λείψει πολύ. Η ησυχία που είχε το βράδυ το στρατόπεδο. Όχι ότι στον Ασπρόπυργο γίνεται καμιά τρελή φασαρία , αλλά η θέση του στρατοπέδου βοηθάει στο να υπάρχει ηχορύπανση. Η γαλήνη που συναντάς εδώ στην Δράμα είχα καιρό να την νιώσω. Γαλήνη όχι ερημίας. Το μόνο κακό είναι ότι δεν πρόλαβα μέρα με πολύ κρύο. Δεν πειράζει. Ελπίζω να βρω αυτή την γαλήνη τώρα που θα επιστρέψω. Τώρα που χειμωνιάζει κιόλας η γαλήνη θα έρθει πιστεύω. Τα ποστ λογικά θα μειωθούν στους ρυθμούς προ Δράμας.

Άλφα

Το σημερινό βράδυ θύμιζε κατά πολύ το πρώτο βράδυ που ήρθαμε στην Δράμα. Ήταν όλοι προσοχή, χωρίς να μιλάνε, χωρίς να κουνιούνται και πιστεύω σχεδόν φοβισμένοι. Όταν πρωτοήρθαμε βέβαια δεν ήταν φοβισμένοι, απλά πειθαρχιμένοι είτε από φόβο είτε επειδή το ένιωθαν έτσι. "Ένας γελοίος παρλαπίπας κοκοράκος που όπου με παίρνει και μένα κοκορεύομαι". Αυτοί είναι τα ψάρια. Δεν πιστεύω ότι πρέπει να φτάνουμε μέχρι εκεί βέβαια. Δεν είναι αναγκαίο να γίνονται ακραία πράγματα για να συμμορφώνονται μερικοί. Το γεγονός ότι έμειναν μέσα δύο μέρες έφτασε για να λένε οτι θέλουν να βγουν σήμερα και όχι ηρωισμούς τύπου δεν με νοιάζει και αν δεν βγω. Μαλάκες!
Είμαι πολύ θυμωμένος σήμερα. Απογοητευμένος. Μερικές φορές ακούω κάτι και πέρνω κουράγιο. Μερικοί εκτιμούν κάποια πράγματα. Όπως το να τους φωνάζω με το μικρό τους όνομα:
- Έλα Χ.
-Πως με είπες;
- Γιατί έτσι δεν σε λένε;
- Ναι απλά δεν έχω συνηθίσει να με λένε έτσι εδώ.
- Ε μόνο από τον Maxim το ακούς αυτός τους ξέρει όλους!(είπε ένας τρίτος)
Το ακούν τόσο σπάνια μέσα στο στρατό που τους έχει λείψει πιστεύω. Εδώ ακόμα και έξω δεν το ακούμε συχνά. "Έλα ρε..". Συνήθως έτσι απευθύνουν τον λόγο σε κάποιον. Παρένθεση. Άλλοι βλάκες γεννήθηκαν, βλάκες μεγάλωσαν και βλάκες θα ....
Θυμωμένο ποστ το σημερινό. Δεν μπορώ αλλιώς. Σε μια συζήτηση για το blogging κάποιος πετάχτηκε και είπε ότι είναι αυτοψυχανάληση. Προσπαθώ και εγώ τώρα να αυτοψυχαναληθώ...
Σήμερα είδα και κάποιους που είχαν φύγει λίγο πριν έρθουμε για Δράμα. Θα είναι και εκείνοι στην παρέλαση αλλά με άλλο σώμα. Χάρηκα που όταν περνούσαμε από μπροστά τους με φώναξαν. Εμένα είδαν και έψαχναν και τον ξεναγό μου. Ήταν καλό που τους έχω μείνει κάπως. Ο ένας από τους τρεις μάλιστα μου είχε πει κάποτε όταν ακόμα είμασταν στην Μοίρα "δεν μπορούσαν να είναι όλοι σαν εσένα ρε Maxim;". Για καλό το είχε πει. Και οι τρεις καλά παιδιά, ο ένας λίγο είρωνας , αλλά γενικά πολύ καλά παιδιά.
Λοιπόν ανακεφαλαίωση:το βράδυ όπως το πρώτο,υπάρχουν αυτοί που εκτιμούν και οι βλάκες, αυτοψυχανάληση και τρεις που έχουν φύγει.
Τέλος να σας θυμίσω ότι όταν θα περάσει η πρώτη ταξιαρχία καταδρομών θα είμαι στον δεύτερο ουλαμό ο έκτος από αριστερά! Θα με γνωρίσετε γιατί θα είμαι ο πιο όμορφος(μου το είπαν στην 1η ΜΑΛ) , θα έχω το χέρι πιο ψηλά (το ξέρω γιατί ενώ ο λοχαγός λέει σε μερικούς να το σηκώνουν πιο ψηλά ή να το ντεντώσουν εμένα μου είπε να το χαμηλώσω λίγο (μάλλον το κάνω ήδη σαν αλεξιπτωτιστής εγώ και κατεβαίνω να γίνω σαν απλώς καταδρομέας)),το κεφάλι μου θα είναι ψηλά, το βλέμα μου θα είναι ψαρωτικό, το στήθος μου θα είναι έξω, το τακούνι μου θα ακούγεται πιο πολύ και θα περπατάω περήφανα!
Σε προηγούμενο ποστ είχα πει ότι το τοπίο μοιάζει να είναι βγαλμένο από ταινία τρόμο (17/10). Κάποιοι μόλις σήμερα το πρωί το κατάλαβαν. Τελικά είμαι πολύ μπροστά!!
(Οι στίχοι είναι από το τραγούδι των Κατσιμιχαίων "Κορίτσια της συγνώμης")

Ναύαρχος

Πλησιάζουν οι μέρες... Πολλοί με ρωτάνε αν είμαστε έτοιμοι για την παρέλαση. Η δική μου απάντηση κανονικά πρέπει να είναι όχι. Συνάδελφοι μου αναρωτιούνται : αυτό είναι δηλαδή η παρέλαση που βλέπαμε τόσο καιρό , και εμείς έτσι πηγαίνουμε συντονισμένα , με ψηλά το χέρι , τέλεια ζυγισμένοι και στοιχισμένοι; Στην δοκιμαστική καθώς περνούσαμε δίπλα από άλλα τμήματα που είχαν ήδη παρελάσει άκουγα σχόλια οπως: "αυτή είναι η 2α ΜΑΛ;" , "έτσι μπράβο ρε σκυλιά". Πήρα πολύ ηθικό εκεί και πεισμάτωσα να πηγαίνω ακόμα καλύτερα."Πιο δυνατά το τακούκι και πιο ψηλά το χέρι". Ο λοχαγός μας είπε ότι πάμε πολύ καλά. Καλύτερα από τους υπόλοιπους πρασσινομπερέδες. Είμαστε οι καλύτεροι των καταδρομών. Τώρα μένει να παρελάσουμε σαν αλεξιπτωτιστές. Υποτίθεται ότι δεν το έχουμε καταφέρει ακόμα. Ελπίζω να το καταφέρουμε την Τρίτη. Να πετάξουμε όπως αρμόζει σε εμάς δηλαδή. Θα τα πούμε στα 1200 πόδια!!!!

SCROLL

Γιούπιιιι επιτέλους Παρασκευή- Μία είναι η ομαδα! ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΑΡΑ γιάννης από αμπελοκήπους- Θέλω να πάω για καφέ θέλει να έρθει κανείς τελευταία ώρα;... Μανταλένα- Σου έχω θυμώσει αλλά πάρε με τηλέφωνο Λία- Πάλι στα Goody's τρώτε;- Ώρες ώρες με νευριάζεις απίστευτα...- Ρε σεις πόσο ήρθε ο ΟΣΦΠ με την τούρκικη;- Υπομονή είναι μόνο 14... - Τελικά δεν είσαι για να δίνει κανείς σημασία... -
Περίπου αυτά!!! είναι μηνύματα που βλέπω να περνάνε σε σκρόλ στο μαγαζί που συνήθως τρώω όταν είμαι εξοδούχος!

Γκρετελ

Δεν έχω πολλά να πω σήμερα. Κάποια στιγμή θα κάνω σύγκριση Χανιά , Ασπρόπυργο(ΣΧΑΛ) , Ασπρόπυργο(ΜΑΛ) και Δράμα.

Σύνθημα!

ΔΡΑΜΑ ΝΑΟΥΣΑ ΡΕΝΤΙΝΑ

ΠΗΓΑ ΜΑΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΙΔΑ

ΗΤΑΝ ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ΛΕΒΕΝΤΕΣ

ΚΑΙ ΦΟΡΟΥΣΑΝΕ ΜΠΕΡΕΔΕΣ

εντάξει μερικοί ήταν πιο λεβέντες από τους άλλους και φορούσανε πουλάδες , αλλά μην τους το πείτε και ζηλέψουν, οι καημένοι....

μαξιμ φρομ δραμα

-Πήγες;
- Που ρε;
- Γάμησες;
- Όχι σε ένα ίντερνετ καφέ πήγα.
- Έλα ρε αφού σε είδα ήρθες από Βόρια
- Τι Βόρια ρε;
- Ήρθες από την άλλη μεριά της πύλης.
- Ααα.. στο παρκάκι ήμουνα καθόμουν και μιλούσα στο τηλέφωνο.
- Έλα ρε ντρέπεσαι στην ηλικία σου; σιγα. Λέγε καλά ήταν;
Τόσο δύσκολο είναι να πείσω κάποιον ότι δεν πήγα σε μπουρδέλο;

maxim from drama

Αυτο που μου έχει κάνει εντύπωση εδώ στην Δράμα είναι ότι όλα τα γύρω χωριά έχουν δικό τους γήπεδο ποδοσφαίρου και μάλιστα με χόρτο. Μάλλον το αγαπάνε πολύ το ποδόσφαιρο εδώ πέρα και καλά κάνουν! Τα παιχνίδια τα δείχνει και τοπικό κανάλι. Λογικά όχι ζωντανα αλλά και μαγνητοσκόπηση δεν είναι λίγο. Μου έχει λείψει να παίζω ποδόσφαιρο. Χτες το βράδυ στην ξενάγηση περάσαμε και από ένα γήπεδο. Τα φώτα ήταν αναμένα αλλά δεν έκανε κανείς προπόνηση. Κρίμα.

μαξιμ απο δράμα

Με πήγαν mini βόλτα στην Δράμα. Δεν είδα και πολλά. Το πρωί πάντως πηγαίναμε στην Ασπροβάλτα και ήταν υπέροχα. Παντού ομίχλη. Τα δέντρα φαινόντουσαν λες και ήταν κομμένα. Το τοπίο είναι βγαλμένο από ταινία τρόμου. Ο "ξεναγός" μου μου είπε ότι είχε γίνει κάποιο ατύχημα πριν δύο χρόνια. Ένα τρένο χτύπησε ένα φορτηγό. Νύχτα ήταν χωρίς φώτα δεν κατέβηκαν οι μπάρες και αυτό ήταν. Δεν μου είπε αν είχε νεκρούς ή κάτι , λογικά θα είχε, το μόνο που μου είπε ήταν ότι ο δρόμος ήταν κλειστός για τρεις μέρες.(ή κάτι τέτοιο). Αυτά. Δεν ξέρω απλά νιώθω την ανάγκη να γράψω , να διαβάσω , να ξεφύγω από τα στενά όρια του στρατού.
Σήμερα κάτι ανέφερε για κομμουνισμό και δικαιώματα. Αν έβλεπε ο λοχαγός τι διαβάζω όλο και κάτι θα μου έλεγε. Μιλούσα με τον "ξεναγό" μου και του είπα ότι με λένε αναρχικό κάποιοι στο στρατό. Είδαν μια παλιά μου φωτογραφία και οι άσχετοι αμέσως αυτό είπαν. Καλά όχι ότι με πειράζει ιδιαίτερα αν και δεν είμαι αναρχικός. Εκείνος όταν του είπα αναρχικός αμέσως είπε την λέξη ελεύθερος. Μόνο με καλλιτέχνη μπορώ να μιλήσω πια; Λες να είναι δείγμα ότι γίνομαι και εγώ; Με σύστησε στην δασκάλα του ότι έχω σχέση με τα εικαστικά! Ένιωσα σημαντικός. Αυτά. Α! το είπα και πιο πάνω; Καλό βράδυ σε όλους. Εδώ το βράδυ είναι πάντα ιδιαίτερο όπως και το πρωί. Δεν ξεχωρίζεις εύκολα την ανατολή από την δύση. Είναι πάντα πιο ατμοσφαιρικά στο βουνό (έπρεπε να το βάλω στο χτεσινό ποστ!).
Σας έλειψα που δεν έγραφα τόσο καιρό; ΤΟ ΞΕΡΩ

Maxim apo drama

Είμαι στην Δράμα. Είχα καιρό να κάνω road trip. Ώραία ήταν. Προσπάθησα να μείνω ξύπνιος όσο περισσότερο γίνεται. Διάβασα και λίγο. Είχα καιρό να διαβάσω, μου έχει λείψει. Έκανα την διαφορά από όλους τους άλλους που έπαιζαν psp και άκουγαν μουσική από το κινητό. Καθώς φτάναμε θυμήθηκα τα Γιάννενα. Το βράδυ ήταν υπέροχο. Πολύ ησυχία. Υπερβολικά πολύ. Επιτέλους! Είχε κρύο αλλά το ωραίο το κρύο. Εμένα μου άρεσε. Είμαι παιδί του χειμώνα πως να το κάνουμε;
Το πρωινό ήταν πολύ πιο όμορφο. Φαντάστηκα πως θα ήταν τα γύρω βουνά με χιόνι. Από την αρχή ορεινός ήθελα να δηλώσω και όχι αλεξιπτωτιστής , αλλά μου είχαν πει ότι τους αθηναίους τους στέλνουν στην Κύπρο. Τέλος πάντων δεν μετανιώνω. Ευκαιρία όμως να ζήσω για λίγο σαν ορεινός...Έτσι είμαστε εμείς του βουνού.
Τώρα είμαι έξω. Φαίνεται ε; Βρήκα μες τα σκοτάδια ενα ΑΕΚ cafe, ένα τουρκικο τέμενος και τέλος ένα νετ cafe γιαυτό τα λέμε! Ελπίζω να βρω και άλλα διάφορα, να γνωρίσω καλύτερα την πόλη. Αυτά. Τους ζυγόυς λύσατε , μάρς

Το παραλήρημα ενός φαντάρου...

Είσαι στο σπίτι σου και προσέχεις τα "αδέρφια" σου. Τα όπλα τους, τα πράγματά τους , να ξυπνήσουν στην ώρα τους για να πάνε στην υπηρεσία τους και να κοιμούνται κανονικά. Ξαφνικά και ενώ παρατηρείς τον ουρανό ακούς φωνές από το λιμάνι. Είναι δύο από τα "αδέρφια" σου. Μιλάνε ψιθυριστά αλλά η ησυχία κάνει να ακούγεται καθαρά ο διάλογός τους. Μαλώνουν για κάτι. Δεν έχει σημασία γιατί.
Το σημαντικό είναι ότι τα λόγια τους μεταφέρονται όσο σιγά και αν μιλήσουν. Ο άνεμος τα μεταφέρει. Τα κάνει να ακουστούν παντού. Γιαυτό αν έχετε ένα μυστικό να το λέτε πολύ ψιθυριστά σχεδόν να το διαβάζει ο άλλος από τα χείλια σας...
Ζήλεψα που είδα τόσο πολλά μαζεμένα ποστ από τους φίλους μου Moloch και Πυθαγόρα. Όταν είμαι στην σκοπιά κάνω διάφορες σκέψεις αλλά σπάνια τις έχω γράψει κάπου. Ο τίτλος είναι του καταδρομένα Σ.Δ ήταν κάποια στιγμή που κάναμε καθαριότητες πριν λίγες μέρες. Τα νέα μου είναι ότι φεύγω την Τετάρτη για την Δράμα. Αν όλα πάνε καλά θα συμμετάσχω στην στρατιωτική παρέλαση της Θεσσαλονίκης. Βάλτε 28/10 στις 12:00 νετ ή ερτ είμαι στην αριστερή πλευρά ο έκτος, θα γνωρίσετε τον maxim από "κοντά".

i beliece i can fly!!

Το πίστεψα και τα κατάφερα. Οι πιο πολλοί ήταν πιο σίγουροι από εμένα ότι θα τα κατάφερνα. Εγώ είχα αμφιβολίες. Το ότι πίστεψαν τόσο σε μένα με άγχωσε αλλά με έκανε να νιώθω και πολύ σημαντικός.
Στέκεσαι στην πόρτα και περιμένεις. Από την στιγμή που θα έρθει η σειρά σου περνάει ένα δευτερόλεπτο μέχρι να κάνεις την έξοδο. Σε λιγότερο από δύο δευτερόλεπτα το αλεξίπτωτο ανοίγει. Μέχρι εκείνη την στιγμή έχεις το κεφάλι σου κατεβασμένο. Όταν νιώσεις το τράβηγμα του αλεξιπτώτου κοιτάς προς πάνω, βλέπεις έναν μεγάλο καταπράσσινο θόλο. Το αλεξίπτωτό σου άνοιξε με επιτυχία. Τώρα το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να πάρεις μέτωπο κόντρα στον άνεμο and.... enjoy the ride!! Εκεί πάνω είναι όλα τόσο ήσυχα. Έχει μια απίστευτη ¨αέρινη σιωπή¨. Στα αλήθεια φαίνοται όλα πολύ μικρά και διαφορετικά από εκεί πάνω.
Στο πρώτο άλμα ήμουν για αρκετή ώρα καθιστός δίπλα στην πόρτα. Είδα τριάντα να πηδάνε πριν από εμένα. Δεν δίστασε κανείς. Φυσικά δεν το έκαναν όλοι με τον σωστό τρόπο αλλά το γεγονός ότι δεν κώλωσε κανείς σε κάνει και εσένα αναίσθητο σε αυτό. Ήμουν πρώτος στο stick, δηλαδή ήμουν ο πρώτος που θα πηδούσε. Στεκόμουν στην πόρτα για τουλάχιστον πέντε λεπτά. Τώρα που το γράφω έχω ένα σφίξιμο στο στομάχι. Ίσως να είχα και τότε, δεν θυμάμαι. Το μανίκι από το χιτώνιο της παραλλαγής είχε κατέβει και φαίνεται το ρολόι μου. Η ώρα ήταν οκτώ και εικοσιένα λεπτά. Ο φωτογράφος με έβαλε ακριβώς εκείνη την στιγμή.
Δεν θυμάμαι τι ώρα προσγειώθηκα. Δεν έχει σημασία. Το άλμα συνήθως κρατάει ένα λεπτό, μπορεί και δύο αν ο άνεμος και το μέτωπό σου είναι σωστό. Στην προσγείωση παραλίγο να πέσω σε κάποιον που πήδηξε λίγα λεπτά πριν. Κάποιος μετά από εμένα παραλίγο να πέσει πάνω μου. Ο θόλος του αλεξιπτώτο του έπεσε πάνω μου. Όλοι περπατούσαμε με ένα χαμογέλο και λέγαμε γαμώ μαλάκα γαμώ.
Έχω κάνει πέντε άλματα μέχρι σήμερα. Όλα λίγο πολύ έχουν την ίδια αλλά διαφορετική αίσθηση. Στην απονομή η ευχή μία και από όλους η ίδια: ¨Καλές προσγειώσεις¨.
Στην προσπάθειά μου να γίνω αλεξιπτωτιστής ήταν κοντά όλοι. Άλλοι κρυφά άλλοι φανερά. Δεν συμφωνούσαν με την απόφασή μου αλλά με στήριξαν, και ένιωσαν ικανοποίηση όταν τα κατάφερα. Τους χρωστάω ένα μεγάλο ευχαριστώ.
lyrics
video

Ηλιος

please mind the gap between the train and the platform,
παρακαλούμε προσοχή στο κενό μεταξύ συνειρμού και αποφράδας!!!

Απονομή πουλάδας

Καταδρομέας Maxim Glendower! Το σχολείο άρχισε 5 Μαϊου και τελείωσε 11 Ιουνίου. Τώρα πια θα παρουσιάζομαι καταδρομέας αλεξιπτωτιστής!!! Τα προηγούμενα κεφάλαια εν καιρώ. Μου λείπει να σας γράφω!

Μου λείπει η Χαίτη μου!

Σε συνάντησα στο τρένο τυχαία. Επιτέλους ήσουν μόνη και εγώ το ίδιο. Θα μιλούσαμε σαν άνθρωποι σκέφτηκα. Φορούσες μαύρα ρούχα, όπως πάντα. Στον ώμο η μαύρη σου ζωγραφισμένη τσάντα. Είχες την κλασσική μελαγχολία στο πρόσωπο αν και χαμογελούσες.
-Σου πάει και έτσι το μαλλί αλλά ήσουν πιο ωραίος με το μακρύ, όχι το πολύ μακρύ και ξυρισμένος που είσαι σου πάει.
-Μου λείπει η χαίτη μου, νιώθω γυμνός. Που ακούστηκε λυκάνθρωπος κουρεμένος και ξυρισμένος;
-Ε εντάξει είσαι πολιτισμένος λυκάνθρωπος εσύ!
- Ναι πήγα στον στρατό και εκπολιτίστηκα. Εγινες άνθρωπος μου είπαν μερικοί και άλλοι με ρώτησαν γιατί ήμουν έτσι!
- Εντάξει είπαμε αλλά όχι και έτσι.
- Εσύ είσαι καλλιτέχνης γιαυτό δεν σου φαίνεται περίεργο. Και του Ξ του άρεσε σχεδόν.
- Ποιος είναι ο Ξ;
- Ενας καλλιτέχνης από το στρατό.
Αυτά!

Απονομή μπερέ!

Καταδρομέας Maxim Glendower 08 A' ΕΣΣΟ χειριστής όλμου κλπ....
έχει και προηγούμενα κεφάλαια θα τα γράψβ εν καιρώ!

Θύρα

05/03
Βραδυνή άσκηση. Φούμο και κακό. Έρπειν και βλακείες. Το βράδυ διακοπή ρεύματος. Δεν προλάβαμε να πλυθούμε και αύριο... στην αναφορά του λόχου παρουσιάστηκε κάποιος είχε ακόμη βρώμικα χέρια απο χτές, ο λοχαγός δεν τον είδε και παρουσιάστηκε και στην αναφορά της μοίρας με βρώμικα χέρια. Ο διοικητής είπε στον λοχαγό να δει τα χέρια του στρατιώτη εκείνος είπε: ναι δείξε τα χέρια σου στο λοχαγό να στα πλύνει , ε στρατιώτες είναι κύριε διοικητά θα λερωθούν κιόλας, τον ψιλοειρωνεύτηκε και τα πήρε ο διοικητής. Ο λοχαγός έφυγε και οι εκπαιδευτές , που είναι παλιοί φαντάροι τα πήραν στο κρανίο. Έκανα και την πρώτη μου πορεία. 12 χιλιόμετρα, μόνο ο ώμος μου πιάστηκε λίγο. Το βράδυ σκοπιά με τον Μ.Β ο οποίος αποδείχτηκε αετός. Μας έσωσε στην σκοπιά, τους έβλεπε όλους από πολύ μακρυά, αλλά του μαλάκα του πήραν τον φακό. Ευτυχώς περίπολο καλό παιδί και δεν τον έδωσε στον επόπτη. Την δεύτερη φορά δεν μας έδωσαν τα συνθηματικά αλλά ευτυχώς την γλιτώσαμε φθηνά, και όταν λέω φθηνά εννοώ τσάμπα!
11/03 επιστρόφη από άδεια όλα καλά. άσκησεις χωρίς όπλο. Παραλίγο να αργήσουμε επειδή ο Ν. ξυρίστηκε στο αεροδρόμιο. Σήμερα ήταν η επιλογή για την παρέλαση της 25 Μαρτίου στα Χανιά δεν με πήραν και νταουνίαστηκα απίστευτα.
12/03 Έκλεισα μήνα
Με πήραν στην παρέλαση! Ανέβηκε το ηθικό! Θυμήθηκα όταν μας είπαν τα αποτελέσματα των αλεξιπτωτιστών και συγκινήθηκα. Όταν με διάλεξαν για την παρέλαση είπε ο υποδιοικητής να πάρουμε και κανέναν όμορφο! Θυμήθηκα το sms!
13/03
Ο υποδιοικητής: μην τους αφήνετε ελεύθερο χρόνο γιατί αν έχουν ελεύθερο χρόνο σκέφτονται. Όντως χτες που είχα αρκετό ελεύθερο χρόνο άρχισα να σκέφτομαι και μελαγχόλισα.
18/03
Άσκηση στο πεδιό βολής: πυρ και κίνηση με αβολύδωτα. "Με καλύπτεις; Σε καλύπτω φύγε! Ασφαλίζω φεύγω!"΄
19/03 Πρόβα για παρέλαση
Πάντα στο πιο "χ'αλια" ουλαμό όπως και την πρώτη μέρα, πάντα στον πιο χάλια ζυγό. Μήπως δεν είναι τυχαίο? Είμασταν βέβαια ο δεν ξέρω να κρατάω αποστάσεις ΕΠΟΠ και τέσσερις που δεν είχαν ξανακάνει παρέλαση
20/03 Πάλι μετακόμιση!
Οι άλλοι κυρίως εγώ απλά θα χρεωθώ άλλη εξάρτηση (την είχα φτιάξει χτες και ήταν τζιτζί, έτρεχα και δεν έφυγε τίποτα). χρεωθήκαμε berking! Βαρύ για εμένα σίγουρα. Θα έρθουν κοντά στα εκατό άτομα, 76 απο το ΚΕΕΔ και 18 απο την 2α ΜΑΛ. Προβλέπεται να μας πάνε καλύτερα οι υπηρεσίες.
Έφυγαν το πρωί οι άλλοι με ειδικότητες όπως μάγειρας, οδηγός και λοιπά κοινώς οι λουφαδόροι! Ο κολλητός Π. Φ. έφυγε. Θα μετακομίσω σε λίγες μέρες και θα μείνω με άτομα που δεν τους πολυ ξέρω. Όλα καλά ευτυχώς μέσω Α. Δ. πήρα κρεβάτι με καλό στρώμα και φοριαμό πολύ κοντά μου.
21/03
Ήρθαν τα παιδιά από το ΚΕΕΔ. Μας είδαν στην γενική πρόβα παρέλασης, με τους μπερέδες και τα φουλάρια. Όταν περάσαμε σηκώθηκαν όρθιοι, σίγουρα ψάρωσαν οι "Αθη- νέοι"! Οι περισσότεροι τους αντιμετώπισαν λες και είναι κάποιοι κακοί άνθρωποι που ήρθαν να μας φάνε!
24/03
Χτες δεν ήμουν καλά. Από την Παρασκευή ή Πέμπτη βράδυ μάλλον κρύωσα. Έβγαλα το jacket ενώ ήμουν ιδρωμένος για την αναφορά. Μερικοί ηλιθίοι αφήνουν το παράθυρο ανοικτό και κρυώνουμε. Με νοιάστηκε ο Ο. Τ. "Έχουμε έναν αρρωστάρη εδώ κύριε εκπαιδευτά" μου είπε να σκεπαστώ και με το φάκελο για να πέσει ο πυρετός. Νιώθω καλύτερα σήμερα. Έχω φάει πολύ strepsis. Δεν πρέπει να έχω πυρετό.

Αυτά

Καλή σκοπιά καλή σκοπιά και πολλά νούμερα γερμανικά!!
το είπε μια σειρά μου και το έκλεψα και το δημοσιεύσα!!
Την Κυριακή 30/03/08 μας ήρθε ειδοποίηση ξαφνικά ότι άλλαξαν τα συνθηματικά:
αριθμός σκοπού 4
αριθμός εφόδου 0
παρασύνθημα ΑΕΚ-ΤΙΤΛΟΣ

Συνέχεια....

20/02 23:30
Μετά το φαγητό και κατά την διάρκεια του ελεύθερου χρόνου στις 20:00 μας είπαν αναφορά (19:30 τελείωσα το φαγητό). Η αναφορά αφορούσε τις εξαρτήσεις , εκπαίδευση δηλαδή, να τις δέσουμε και να τις λύσουμε τρεις φορές. Εγώ το έκανα μόνο μία! Γιατί λέει όσοι θα πάνε αλεξιπτωτιστές θα το κάνουν με κλειστά μάτια για εξέταση. Στην βραδυνή αναφορά (22:00) μας έκαναν παρατήρηση που δεν ξέραμε το δέσποτα παντοκράτωρ (βραδυνή στρατιωτή προσευχή) και επειδή είναι στον πίνακα ανακοινώσεων "θα έπρεπε" να το ξέρουμε και ότι πάλι οι αλεξιπτωτιστές εξετάζονται και αν δεν το ξέρουν τους "μπιμ". Πρέπει να το γράψουν οι υποψήφιοι αλεξιπτωστές και την τρίτη , που θα επιστρέψουμε από άδεια, θα πρέπει να το ξέρουμε. Μετά μας έβαλαν και τρέξαμε μέχρι τον λόχο διοικήσεως και πίσω. Λίγα μέτρα είναι εντάξει. Ένα παιδί έπεσε. Ήθελα να χτυπήσει για να βγει στην αναφόρα για το χτύπημα και έτσι να αναφερθεί το καψόνι. Όταν γυρίσαμε όλοι ήταν σαν τις κότες και εκτελούσαν τα παραγγέλματα όπως έπρεπε. Μερικοί βλάκες τότε ένιωσαν ότι είναι φαντάροι. Όταν μπήκαμε μέσα πάλι έτρεχαν για να προλάβουν να ξαπλώσουν , ενώ τις προηγούμενες μέρες έκαναν με το πάσο τους! Ο χοντρός δεν κατάλαβε τι του είπε και είπε ότι κάνω πάντα παράπονα σαν την πούστρα. Γαμώ το σπίτι σου χοντρέ, βλάχο, αγράμματε. Το βράδυ επειδή μιλούσαν μερικοί (και στο κινητό και μεταξύ τους) μας άναψαν τρεις φορές τα φώτα και μας κατέβασαν να βάλουμε παραλαγή. Αλλά μας ανέβαζαν μετά από λίγο. Την τρίτη φορά ο F. (που είχε ξενερώσει απίστευτα) είπε : όποιος ξαναμιλήσει θα του γαμήσω την παναγία! Φυσικά έσκασαν όλοι!
21/02 20:21 RNA
α ρε νέοι!!!
22/02 01:35
Το θαλαμοφυλίκι μοιάζει με τις πρώτες ώρες στο ιχθυοπωλείο. Κανείς να μιλήσεις με, φοράς καπέλό, φοράς εξάρτηση (ποδιά), άρβιλα (γαλότσες) και προσέχεις τα ΨΑΡΙΑ!!!Καμιά φορά περνάει έφοδος ο Αρχιλοχίας, ο Ανθυπολοχαγός (Υποδιευθυντής, Διευθυντής). Καλό ε?
14:19
Πιο νωρίς που περιμένα για να τηλεφωνήσω μίλησα με ένα φαντάρο από τον πρώτο λόχο (Οι νεοσύλλεκτοι είμαστε χωρισμένοι σε δύο λόχους, εγώ είμαι στο δεύτερο) και η γνώμη του ήταν ότι εμάς τρέχουν. Απλά μέχρι τώρα πίστευα ότι συμβαίνει το αντίθετο και ξαφνιάστηκα που το άκουσα από κάποιον άλλον. Έτσι το βλέπω εγώ μου είπε....
15:25
Το κάπνισμα κάνει κακό στην θητεία: χάνεις πολύ από τον λίγο ελεύθερό σου χρόνο για να κάνεις τσιγάρο και μετά δεν έχεις αυτά που πρέπει έτοιμα. Φυσικά και υπάρχουν άτομα που καπνίζουν και προλαβαίνουν αλλά όσο να πεις χάνεις πολύ χρόνο και χρήμα αν καπνίζεις!
23/02 με 26/02 άδεια ορκομωσίας!!!
28/02 Τσικνοπέμπτη
Φάγαμε αρακά αλλά το μεσημέρι κοτόπουλο. Στην βολή τα πήγα σκατά. Βραδυνή γαμώ! Πάμε να μείνουμε στο πρώτο λόχο. Σκατά. Μεγάλη πιθανότητα να χωριστούμε η παρέα. Σκατά (δις)
29/02 Η πρώτη μου σκοπιά
Τα πήγα πολύ καλά. Κάνω "ζωηρή" αναγώριση! Φωνάζω από την μέση του στρατοπέδου και ακούγομαι στην πύλη! Είδα και το πρώτο μου όνειρο. Κακό βέβαια... είδα ότι ήμουν αναφερόμενος!
Μετά την ένωση των δύο φυλών αλλά survivor τα πράγματα σοβάρεψαν. Έχουμε μείνει κιόλας τα παιδιά που θέλαμε Ε.Δ οπότε υπάρχει διαφορετική αντιμετώπιση. Εμάς του δευτέρου λόχου μας έχουν λες και δεν ξέρουμε τίποτα. Σιγά σιγά θα μας μάθουν και θα τους μάθουμε όμως.
03/03 Υποψία στρατού!
Γυμναστική γυμνοί από την μέση και πάνω. Κάτι βλαμένα ενώ πηγαίναμε χαλαρά ήθελαν να πούμε σύνθημα. Ο διμοιρήτης δεν ήθελε να πούμε. Από την μπροστά διμοιρία ακούστηκε σύνθημα και κάτι βλαμμένα επανέλαβαν ενώ δεν έπρεπε. Τσαντίστηκε ο διμοιρήτης μας και άνοιξε ρυθμό. Έμεινα να τον ακολουθάω εγώ και άλλοι τέσσερις από μία διμοιρία εικοσιέξι ατόμων! Σε κάποιο σημείο σταματήσε και κοίταξε πίσω του. Που είναι η διμοιρία μαλάκες; Θέλετε και σύνθημα! Εκεί είναι τα αρχίδια σας στην φωνή; Αφού μαζευτήκανε πάλι οι υπόλοιποι πέσαμε για κάμψεις. Στον στρατό όταν κάνεις κάμψεις πρέπει να μετράς κιόλας. Το μέτρημα ξεκινάει από το καμία ,μία , δύο κλπ. Τον ρυθμό τον δίνει ο διμοιρήτης. Πάνω κάτω. Επειδή μείναμε πολύ ώρα κάτω οι πιο πολλοί δεν μπόρεσαν να σηκωθούν άσε που ξεχάσαμε να πούμε καμία. Όποτε πήραμε και άλλη. Αλλά τότε για να σηκωθούμε το είπε ένας άλλος διμοιρήτης οπότε πάλι δεν μέτρησε. Στην τρίτη πάλι μας άφησε στο κάτω πολύ ώρα και δεν σηκώθηκαν οι περισσότεροι. Είπε μαλάκες ούτε καμία δεν μπορείται να πάρετε!!! Απόγευμα σκοπία στην διαχείριση. Το βράδυ σκοπιά. Άργησα να ξυπνήσα. Άρον άρον προετοιμασία. Έφοδο και περίπολο. Παλιός μαλάκας μου πιάνει κουβέντα και όταν έρχεται το περίπολο κάνω λάθος στην αναγνώριση. Την ώρα της επίλυσης της διαφοράς σκάει μύτη η έφοδος. Γενικά κακή μέρα για σκοπία. Να αναφέρω αύριο στον επόπτη ότι έγινε λάθος στην αναγνώριση.
04/03 Αγωνία για την χθεσινή πατάτα στην αναγνώριση:
Τίποτα δεν έγινε τελικά στην πρωινή φρουρά το ανέφερα αλλά δεν μου είπε τίποτα ο επόπτης, φθηνά την γλίτωσα.
Σήμερα τελικά θα γίνουν τα τεστ για την επιλογή των υποψήφιων αλεξιπτωτιστών. Από την αρχή δεν πίστευα ότι θα τα πάω καλά. Από την χθεσινή σκοπία είναι πιασμένες οι γάμπες μου και νιώθω πιασμένος παντού. Το μίλι το έκανα σε 6:05 ενώ το όριο ήταν 7:30, έκανα κάμψεις 43 με όριο 30 , κοιλιακούς 30 με όριο 25 και έλξεις 13 με όριο 5. Αυτό που έχει μεγαλύτερη βαρύτητα είναι οι έλξεις. Πρώτη φορά κάνω τόσες πολλές. Γενικά δεν νιώθω ότι ζορίστηκα σε κανένα από τα τεστ. Άλλα παιδιά έκαναν τα πάντα και προσπάθησαν πάρα πολύ για να πετύχουν αυτές τις επιδόσεις. Όταν έπαιρνα τις έξλξεις πολλοί ξαφνιάστηκαν που τα πήγα τόσο καλά. Ακόμα και εγώ ξαφνιάστηκα βέβαια. Αλλά πολλοί δεν με είχαν για τόσο ενεργητικό και δυναμικό. Τους έκοψα τα πόδια θα έλεγα. Χαίρομαι που ένιωσαν έτσι γιατί με έιχαν συνδέσει με κάτι αδύναμο. Καλά να πάθουν άλλοι φορά να φυλάγονται!!!

Από την πρώτη μέρα

12/02 Πρώτη νύχτα:
Ένιωσα σαν τον Χρόνη Μίσσιο. Όταν έφευγε από την απομόνωση θυμόταν τα παλιά του τραύματα. Εγώ στην απομόνωση δεν σκεφτόταν τον ευατό του, σκεφτόταν πως θα επιβιώσει εκεί πέρα. Έτσι και εγώ, όταν εκτελούσα στα αρχίδια μου αλλά όταν ξάπλωσα ένιωσα πόνους στα πέλματά μου από τα άρβιλα. Το κρεβάτι είναι χάλια! Σκέτο αφρολέξ και σεντόνι τρύπιο!
13/02
Κάτι μου έλεγε το 302 (είναι η σειρά κατάταξής μου). Τελικά μου ήρθε. Έχει σχέση με δρόμο ξεχωριστό για εμένα.
14/02 Χανιά blues
Την μέρα του αγίου βαλεντίνου οι εκπαιδευτές μας έστελναν φιλάκια. Τι κάνουν ρε γαμώτο σκέφτηκα. Μας είπαν αφού θα σας γαμήσουμε που θα σας γαμήσουμε να μην βάλουμε και λίγο συναίσθημα μέρα που είναι!! (Μεγάλη φαντασία έχεις)
15/02 Η πρώτη μου αγγαρεία
Εκεί που κάναμε παρέλαση χρειάστηκαν δέκα άντρες στην διαχείριση υλικού. Ήμουν στους τυχερούς. Έχασα ξανά το πρόγευμα. Εδώ και τρεις μέρες το χάνω. Μόνο την πρώτη μέρα το πήρα και δεν το έφαγα κιόλας εκείνη την στιγμή. Σκατά. Τώρα που είπα σκατά έχω να χέσω από την τρίτη 12/2 το πρωί. Άντε να δούμε.
15/02 Κιόσκι στίβου μάχης
Στο μάθημα για τον οπλισμό ένας είπε μία χαζομάρα και ο εκπαιδευτής αστειεύτηκε μαζί του. Γέλασαν όλοι!(Το 90% είναι Κρητικοί). Και εκείνος απαντάει: τι γελάτε εσείς ρε είστε καλύτεροι εσείς οι Αθηναίοι οι βρωμοποδαράδες....(οι πιο πολλοί είστε κρητικοί μαλάκα, σχόλιο δικό μου)
* Πριν πάω στο κιόσκι μου ήρθε καθώς περνούσαμε από τον στίβο μάχης να σπρώξω κάποιον στο λάκο με το νερό.
16/02
Ο λοχαγός μας , του δευτέρου λόχου , μας άφησε μία ολόκληρη μέρα να μην φοράμε τα άρβιλα για να ξεκουραστούν τα πέλματά μας. Στα παγκάκια που κάθονται για να κάνουν τσιγάρο είναι κάποιοι στρατιώτες και τους φωνάζω ότι ο δεύτερος λόχος πρέπει να πάει κάτω. Ακολούθησε ο εξής διάλογος:
- Όλος ο δεύτερος λόχος κάτω... παιδιά είστε του δευτέρου;
- Μας βλέπεις να φοράμε αρβίλες;
- Υπάρχουν και στον δεύτερο λόχο μαλάκες σαν και εσάς
17/02 Συνέντευξη με τον λοχαγό του λόχου. (Στην συνέχεια θα έχω ποστ με ατάκες του)
Στα ενδιαφέροντα του είχα βάλει γράψιμο. Και του είπα για το blog και σημείωσε την διεύθυνση! Γενικά πολύ καλά στην συνέντευξη. Πριν μπούμε περιμέναμε καθιστοί έξω από το γραφείο του. Είχε ένα πολύ όμορφο βράδυ. Σαν να ήμουν στην κατασκήνωση ένιωσα.
18/02 12:40
Πληρώθηκα! 8,63 ευρώ αναλυτικώς έλαβον:
1* 5 ευρώ
1* 2 ευρώ
1* 1 ευρώ
1* 0,5 ευρώ
6* 0,02 ευρώ
Όταν πληρώθηκα είδα στο χαρτί την διεύθυνση του blog. Αμφιβάλλω αν έχει μπει!
18:45
Έχω σχεδόν με τρία άτομο. Σήμερα χωρίς να γίνει τίποτα σχεδόν θύμωσα πιο πολύ από τις προηγούμενες φορές. Αλλά έδωσα τόπο στην οργή. να ρωτάς άλλη φορά και όταν μιλούσε σε άλλον με είπε κ μαλάκα και είπε και αυτό που άκουσες κιόλας ο μάγκας. Σου γαμώ το σπίτι παλιοπούστη.
22:04
Ο λοχίας στην βραδυνή αναφόρα είπε πηγαίντε τώρα να πλυθείτε,να γυαλιστείται, να ξυριστείται τέλος πάντων δεν ξέρω τι κάνετε κάθε βράδυ....
Δική μου σκέψη: πηδάμε τον λοχία στα τέσσερα. Απλά μου είχε σπάσει τα νεύρα γιαυτό το σκέφτηκα
19/02 Υπηρεσία στα μαγειρία
Κάποιος πήρε τηλέφωνο στο ραδιοφωνικό σταθμό που ακούγαμε και έκανε αφιέρωση. Μετά από λίγο ακούσαμε: αφιερωμένο σε όλα τα παιδιά που βρίσκονται στα μαγειρία της 1ης ΜΑΛ , δεν θυμάμαι πιο τραγούδι ήταν κάποιο κρητικό πάντως. Το σλόγκαν της υπηρεσίας ήταν το ακόλουθο: πλένω δίσκους και βλασφημώ.... κατά το πίνω μπάφους και παίζω pro
20/02 11:35 Στην πρόβα ορκομωσίας
Ο διοικητής είπε να μην λέει όποιος θέλει το "ουνεκρόμ απ"(κεφάλι δεξίαπ) γιατί εδώ δεν έχουμε δημοκρατία εδώ είναι στρατός και θα το λεεί όποιος έχει την διαταγή να το λέει! Επίσης αν λιποθυμήσει κάποιος , από την πολύ ώρα ακινησίας, δεν θα χαλάσουμε την διάταξη αλλά οι δύο διπλανοί του θα τον πάνε πίσω που θα είναι ο γιατρός και μετά θα γυρίσουν στην θέση τους.
Η συνεχεία την επόμενη φορά. Χαιρετίσματα από την 1η ΜΑΛ

Ηλεκτρικό

Τις δύο τελευταίες μέρες ήμουν εξοδούχος. Από αύριο θα αρχίσει η πίεση. Έχουμε μείνει μόνο τα παιδιά που θέλαμε ειδικές δυνάμεις. Είμαστε πια ένας λόχος(Το ξέρω ότι δεν είχα αναφέρει ότι είμασταν δύο λόχοι). Δεν μας λένε πια στρατιώτες μας λένε υποψήφιους καταδρομείς. Θα έχουμε εντατικό πρόγραμμα και συνεχείς ασκήσεις πρωινές , απογευματινές , την τρίτη και την πέμπτη και βραδυνές , δύο βολές και μία πορεία. Θα τα καταφέρω σίγουρα!! Στο μέλλον θα πάρω τα πράγματα από την αρχή και θα πω ακριβώς πως ήταν μέχρι σήμερα.

Στο πρωινό

Ο διοικητής είπε ότι πετάξαμε πολύ ψωμί: "να παίρνετε όσο φαγητό μπορείτε να τρώτε, μην πετάμε τζάμπα, αμαρτία είναι. Την επόμενη άνοιξε τον κάδο με τα σκουπίδια και μας είπε να φάτε από τα σκουπίδια το πρωινό!!!!
σιγά ρε ράμπο ψάρωσες,
Μεγαλη φαντασια εχεις(κανονικη ετικετα)

1η ΜΑΛ

Στρατιώτης Maxim Glendower 08/Α/ΕΣΣΟ παρουσιάζομαι στην μεσημβρινή αναφορά του λόχου κύριε λοχαγέ για να σας αναφέρω ότι αιτούμαι λίγο χρόνο για να κάνω ποστ!!!

Για λίγο

Ναι Γιάννη μου.... Μίλησα με την μητέρα σου και την έπεισα να σε αφήσει. Θα πας κανονικά τις πρώτες ώρες στο φροντιστήριο και την τελευταία ώρα θα φύγεις.... Γιουυυυυυυυπιιιιιιιιιιιιιι!!! Ευχαριστώ μπαμπά!! Και σου υπόσχομαι ότι την επόμενη φορά θα ρωτάω και τους δύο ταυτόχρονα….
Ο Γιάννης θα πάει συναυλία και εγώ φαντάρος. Δίκαια μοιρασιά. Το Μέγαρο Μαξίμου θα παραμείνει ανοικτό σε αντίθεση με ότι είχε συμβεί το καλοκαίρι που είχα άδεια. Η συνέχεια της ιστορίας που έχει συγκλονίσει πιο πολύ από ότι στην αρχή "Η ΛΑΜΨΗ" σε επόμενα ποστ, σήμερα δεν προλαβαίνω. Επίσης έρχονται the new adventures of max in the army. Να είστε όλοι καλά και να προσέχετε ο ένας τον άλλον. Θα έχετε μια έννοια λιγότερη αφού εγώ θα προσέχω τον μπαμπά πατρίδο!(εμ μα πια όλα η μητέρα να τα έχει!!)

Θυσία

Σήμερα πήγα και κουρεύτηκα. Είχα καιρό να τα κουρέψω τόσο κοντά. Μπορεί να τα έκοψα και παραπάνω από όσο χρειάζεται. Υπερβάλλον ζήλος μάλλον. Φαίνεται και ένα παλιό σημάδι που έχω. Ημουν στο εξοχικό και έκανα ποδήλατο. Με κυνήγησαν κάτι σκυλιά. Είχαν έρθει στο πλάι μου και εγώ για να μην μου δαγκώσουν το πόδι το είχα περάσει από την άλλη πλευρά. Είχα και τα δύο μου πόδια από την μία πλευρά άρα και περισσότερο βάρος. Το ποδήλατο άρχισε να παίρνει κάποια κλίση προς τα αριστερά. Τελικά πέτυχε δεν με δάγκωσαν αλλά πέτυχα ένα τοίχο καταλάθος. Χωρίς να καταλάβω τι ακριβώς είχε γίνει έτρεξα σπίτι. Είχα χτυπήσει ανάμεσα στο μάτι και το αυτί. Λίγο διαφορετικά να χτυπούσα θα έχασα ή το μάτι μου ή το αυτί μου. Είχα κάνει πληγή. Πήγα στο κέντρο υγείας της περιοχής και με περιποιήθηκαν λίγο. Θα χρειαζόμουν ράμματα. Αλλά επειδή ήμουν λέει δεκαπέντε έπρεπε να πάω στο "Παίδων". Επρεπε να πάμε πίσω στο σπίτι να πάρουμε το βιβλιάριο υγείας και να πάμε Ζωγράφου που είναι το "Παίδων". Ταλαιπωρία σκέτη δηλαδή. Εντάξει όλα πήγαν καλά τελικά. Εκανα τρία ράμματα. Το κακό ήταν ότι το έπαθα καλοκαίρι και έχασα τα μπάνια αλλά καλύτερο από το να έχασα το μάτι μου.
Δεν μου έχει μείνει ψυχολογικό τραύμα ούτε με τα σκυλιά ούτε με τα ποδήλατα ευτυχώς. Αυτά.

Ελευθερία

Χτες ήταν μια πολύ όμορφη μέρα! Γενικά η πέμπτη είναι η αγαπημένη μου μέρα. Ξεκίνησε πολύ νωρίς. Πήγα στον Γέρακα να δω τον πρώην προϊστάμενό μου. Είχα να τον δω καιρό. Πήγα εκεί νωρίς για να "ελέγξω" την βιτρίνα του. "Δεν το πιστεύω ότι ήρθες τόσο πρωί!!! "Μου είπε ο λ. Εγώ του είπα ότι μου αρέσε πάντα η βιτρίνα του γιαυτό ήρθα νωρίς. Τα είπαμε έτσι λίγο στα όρθια. Μετά έκανα μία βόλτα στο μαγαζί μέχρι να μπορέσει να κάνει διάλλειμα. Δεν μου άρεσε πολύ το μαγαζί αλλά εντάξει, ένα σούπερ μάρκετ είναι τι να μου αρέσει; Εκατσα και μετά από λίγη ώρα κάθισε μαζί μου. Μου είπε για την κατάσταση στην δουλειά του. Μια χαρά τα πηγαίνει. Είναι περήφανος γενικά αλλά και ειδικά για την δουλειά του. Οπου πηγαίνει το απογειώνει το τμήμα, κάνει πολύ καλές πωλήσεις. Ελπίζω να μπορέσει να κάνει και κάτι καλύτερο γιατί χάνετε στα σούπερ μάρκετ. Τον χάρηκα που κάθισε μαζί μου σχεδόν μιάμιση ώρα, γιατί όταν δούλευε μαζί μου δεν προλάβαινε να καθίσει καθόλου. Τον αποχαιρέτησα και μου ευχήθηκε τα καλύτερα για τον στρατό. Πρόλαβε να με διαφημίσει κιόλας στον διευθυντή προσωπικού: "από εδώ ο maxim συναργάτης μου στο προηγούμενο κατάστημα που ήμουν...".
Στην επιστροφή πήγα σέ ένα πολύ όμορφο μέρος. Είχα πει κάποτε ότι θα έδινα τα πάντα για να έχω ένα σπίτι στην θάλασσα. Μετά από το χτεσινό είπα ότι θα έδινα δύο φορές τα πάντα για να έχω ένα σπίτι σε εκείνο το μέρος. Είναι σε υψόμετρο και μέσα στο πράσινο. Αρκετά κοντά από εκεί που μένω. Ενας παράδεισος σε απόσταση αναπνοής. Η ηρεμία που μπορείς να νιώσεις σε ένα τέτοιο μέρος δεν περιγράφεται με λόγια.
Το μεσημέρι προσπάθησα να ξεκουραστώ. Το πρόγραμμά μου για τις τελευταίες μέρες πριν παρουσιαστώ είναι γεμάτο. Τηλέφωνα βαρούσαν για να κανονίσω το απογευματινό και το βραδυνό. Το απόγευμα τελικά κανόνισα να βγω με φίλους. Πήγαμε σε ένα καφενείο. Τα ήπιαμε, τα είπαμε, τα φάγαμε. Πέρασα πολύ όμορφα με τα παιδιά. Είχαμε καιρό να μαζευτούμε όλοι μαζί. Αν δεν κάνω λάθος έξι μήνες. Ηταν πραγματικά πολύ όμορφα. Μια φορά εκεί που τα πίναμε , σε ένα τσούγκρισμα τσίπουρου ο γ είπε στην υγεία του maxim και οι υπόλοιποι στην υγειά του!!! Πολύ το χάρηκα. Πραγματικά με άγγιξε. Τους νιώθω πολύ κοντά μου και ήταν σημαντικό για μένα να γίνει κάτι τέτοιο πριν φύγω, όχι να πιούμε στην υγεία μου αλλά να μαζευτούμε πάλι όλοι μαζί. Θα ήθελα να παίξουμε ποδόσφαιρο πάλι όλοι μαζί πριν φύγω αλλά μου φαίνεται δύσκολο να γίνει. Δεν πειράζει θα βρεθούμε στην πρώτη άδειά μου.
Οπως είπα το πρόγραμμά μου είναι πολύ φωρτομένο αυτές τις μέρες. Κατά την διάρκεια της οινο/τσιπουροποσίας οριστικοποίησα και την βραδυνή έξοδο. Εφυγα απευθείας από εκεί. Πήγα. Η έκπληξη ήταν μεγάλη. Πέρασα πολύ όμορφα αν και κουρασμένος. Κάθε φορά περναώ καλά.
Σήμερα το μεσημέρι που ξύπνησα νόμιζα ότι ήταν ακόμα Πέμπτη. Τόσο καλή διάθεση έχω ακόμα. Αυτό θέλω μέχρι να φύγω. Γεμάτες μέρες!
Καλό μήνα σε όλους!!!
Αφιερωμένο στους Π Γ Δ Μ, (είναι το αρχικό γράμμα των φίλων που τα πίναμε μαζί και όχι η Πρωην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας).
Ξέρεις ότι έκανες πολλά για αρχίσω και να τελειώσω όμορφα την μέρα μου!