Επιστροφή

Είχα άδεια. Ουσιαστικά ξεκίνησε απο την Πέμπτη. Το Σάββατο είχα ρεπό και την Παρασκευή θα άνοιγα μαζί με τον προιστάμενο οπότε τζιτζί. Η ξεκούραση ο ένας στόχος η διασκέδαση ο άλλος και πιο σημαντικός. Όλα πήγαν ρολόι μπορώ να πω τώρα που πλησιάζει η μέρα για επιστροφή στην δουλειά. Όλες τις μέρες και από κάτι καινούργιο έκανα. Εντάξει δεν ήταν όλα κάτι το συγκλονιστικό αλλά οι μικρές διαφορές με έκαναν χαρούμενο. Οι μεγάλες με έκαναν σχεδόν ευτυχισμένο. Γεμάτες μέρες το κυριότερο. Γεμάτες φίλους. Γεμάτες ζωή και διασκέδαση. Τουλάχιστον εγώ διασκέδασα. Γεμάτες εμπειρίες. Πιο σπάνιες όπως το να κάνεις format σε υπολογιστή ή να πας για μπάνιο και πιο συνηθισμένες όπως το να βγεις φωτογραφία δίπλα στο τρόπαιο του κυπέλου πρωταθλητριών ή να πάρεις το τρένο να πας χαλκίδα για μία συναυλία και να περιμένεις τρεις ώρες μετά το τέλος της για να πάρεις το πρωινό τρένο για να επιστρέψεις.
Την προηγούμενη φορά είχα πει ότι βρήκα τον ευατό μου όταν επέστρεψα στην δουλειά. Όχι τόσο γιατί δεν είχα να κάνω κάτι καλύτερο τα πρωινά μου αλλά γιατί είχα συνηθίσει να ξυπνάω πρωί και επίσης όπως έχω ξαναπεί θεωρώ ότι το πρωινό ξύπνημα είναι υγεία. Μετά από αυτές τις δέκα μέρες θα μου είναι δύσκολο να επιστρέψω. Δεν θα βρω τον ευατό μου σίγουρα. Θα μου λείψει η ελευθερία που είχα γιατί όχι μόνο είχα πάρει από την δουλειά άδεια αλλά μου έδωσα και εγώ άδεια. Καμία υποχρέωση. Τελικά η κοπάνα είναι πολύ όμορφο πράγμα.
ΥΓ.Αυτό με το τρένο δεν έγινε αλλά φαντάζεσαι τι ωραία που θα ήταν;