Η καλυτερη μέρα στην δουλειά. Δεν έκανα τίποτα. Το ξέρω έχει δύο αρνήσεις αλλά πραγματικά. Ο προιστάμενος έπιασε δουλειά στις πέντε. Όταν πήγα εγώ στις έξι είχε κάνει ότι κάνω εγώ συνήθως. Δεν ήθελε βοήθεια ή μάλλον η βοήθεια που ήθελε δεν ήταν δουλειά. Μου θύμισε όταν ήμουν ακόμα στο μάναβικο και μία μέρα βαριόμουν τόσο που ευχήθηκα να μην έχει δουλειά. Μάλιστα είχα ευχηθεί να μην έχει τίποτα για να βγάζω. Και όταν πήγα είδα το ψυγείο μας και ήταν άδειο. Μετά έμαθα γιατί. Και εκείνη ήταν μέρα χωρίς δουλειά όπως και η σημερινή.
Πριν δύο μέρες μου τελείωσε η άδεια. Την πρώτη μερά που θα έπιανα δουλειά μετά από την άδεια είχα ένα άγχος αν θα καταφέρω να ξυπνήσω τόσο νωρίς. Δεν το περίμενα να ήταν τόσο εύκολο. Ήταν σαν να κάνω κάτι το φυσιολογικό. Δεν μπορώ να πω ότι μου έλειψε κιόλας αλλά πραγματικά ένιωσα σαν να ξαναβρίσκω τον ευατό μου. Επανήλθα στους προηγούμενους ρυθμούς εκείνους που ακολουθούσα για 4 μήνες τώρα.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
Καλό είναι που επανήλθες, πρόσεξε μόνο μην τους συνηθίσεις. Εκτός κι αν αυτό θες οπότε πάλι καλό είναι που επανήλθες.
κάτι από τραγούδι μου θυμίζει το πρόσεξε μόνο μην τους συνηθίσεις. μου αρέσει η φιλοσοφία που έχεις για την ζωή.
Post a Comment