Tuesday, April 17, 2007

Έχω καιρό να σου γράψω αδερφέ μου και έχω πολλά να σου πω.

Αρχίζουμε. Είχα να κατέβω καιρό στη σχολή, εκεινή την μέρα μοίραζαν διαφημιστικά φυλλάδια όπως πάντα. Αλλά ειδικά εκείνη την μέρα κάποιες κοπέλες προωθούσαν κάτι σαν πατατάκια και κάθε παιδί στο χέρι κρατούσε και έτρωγε.Και εγώ παιδάκι είμαι έφαγα και εγώ ,μετά πήγα σαν τακτικό παιδάκι να πλύνω τα χέρια μου. Στις τουαλέτες επικρατούσε ένας χαμός, δεν ξέρω αν είχε βουλώσει τίποτα αλλά ήταν δύο υδραυλικοί και κάτι προσπαθούσανε να κάνουν, μίλαγαν στο τηλέφωνο και τα πράγματα δεν φαινόντουσαν καθόλου καλά. Κοιτάω τον μάστορα και του λέω: δύσκολα τα πράγματα ε;εννοόντας οτι μέσα στη τουαλέτα επικρατούσε ένα μικρό χάος και μου απάντησε: γιαυτό να διαβάζεις.
Άλλο. Στην δουλειά ο β κουρεύτηκε και ξυρίστηκε όταν τον ρώτησα αν παντρεύεται μου είπε μετά. Μετά.να εννοούσε θα σου πω μετά ή οτι παντρεύεται μετά την δουλειά. Επίσης άλλη μία φορά δεν ήξερα τι εννοούσε ο β όταν έλεγε: ε το πρωί ..... τάκα τάκα. Το είπε και χαμογελόντας. Τι να εννοούσε,οτι πρωί πρωί κάνω μαλακιες ή οτι το πρωί όλοι βιάζονται δεν ξέρω τι να υποθέσω.Τελευταίο και σημερινό. Υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που ενώ είναι πάνω στο τρένο και περιμένουν να τους πάει επόμενη στάση ομόνοια, επόμενη στάση μοναστηράκι, επειδή βιάζονται και θέλουν να έχουν τον έλεγχο μάλλον, κατεβαίνουν και αρχίζουν να τρέχουν μήπως και πάνε πιο γρήγορα από το τρένο,πράγμα λίγο απίθανο αν όχι αδύνατο. Στο τέλος φτάνουν λίγο αργότερα από το τρένο και μάλιστα έχουν και την ικανοποίηση ότι δεν άργησαν και πολύ. Φυσικά δεν μπορούν να μιλήσουν για να στο πουν γιατί έχουν λαχανιάσει από το τρέξιμο.

2 comments:

Lote Alcarin said...

Νομίζω πως έχεις μπλεχτεί σε δίνη ασυννενοησίας (έχω φάει τον κόσμο να δω πως γράφεται, αλλά τίπτις).
Αυτό είναι κλασσικό πλέον φαινόμενο. Ο καθείς καταλαβαίνει ό,τι θέλει. Δεν πειράζει, το σημαντικό είναι να ξέρεις εσύ τι εννοείς. Αυτά όσον αφορά τις τηγανιτές πατάτες.
Επίσης θέλω να πω μπράβο που πλένεις τα χέρια σου μετά το φαί, και δεύτερον αυτό για το τραίνο το έχω ζήσει κι εγώ και ποτέ δεν το κατάλαβα. Νομίζω όμως πως είναι όπως με το αυτοκίνητο. Αντί να περιμένεις στην κίνηση με πρώτη-δευτέρα, καλύτερα να πας από το στενό που στην τελική είναι λίγο μακρύτερος ο δρόμος, αλλά να κινήσαι,από το να περιμένεις σχεδόν ακίνητος. Είναι όντως, θέμα ελέγχου και πονηριάς. Νομίζω ότι πάντα εύχονται το τραίνο να κολλήσει για να καταφέρουν μια φορά να πουν "Άσε, αν είχα μείνει στο τραίνο ακόμα εκεί θα ήμουν". Καλημερούδια!

maxim glendower said...

ανάποδα τα ν.καλημέρα.