Saturday, April 21, 2007

ΜΜΠ

Και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.
Πήγε στο φωτογραφείο. Χρειαζόταν δύο φωτογραφίες,αλλά θα έβγαζε αναγκαστικά τέσσερις. Κατέβηκε στο υπόγειο όπου χρησιμοποιείται σαν στούντιο. Είστε έτοιμος είπε ο φωτογράφος. Τις χρειάζομαι τώρα αποκρίθηκε. Μα ναι ,θα περιμένετε πέντε λεπτά και μετά θα τις πάρετε. Δεν δυσανασχέτισε. Την ήξερε την διαδικασία. Εκείνο που δεν ήξερε ήταν το τι θα ακολουθούσε στα επόμενα πέντε λεπτά. Περίμενε υπομονετικά χαζεύοντας τα πορτρέτα στο κατάστημα. Γάμοι,βαπτήσια, όλα τα μυστήρια απλώνονταν μπροστά του, αλλά το πιο μυστήριο μπήκε μέσα εκείνη την ώρα.
-Γεια σας.
-Γεια σας.
-Μήπως γεμίζετε ασπρόμαυρα φιλμ;
-Μισό λεπτό. Μάκηηη! Γεμίζουμε ασπρόμαυρα φιλμ;Όχιιιι!.Όχι.
-Α μήπως τότε έχετε ασπρόμαυρα να αγοράσω;
-Ναι.
-Πόσο έχουν;Μαλιστα.Ευτυχώς ήταν προφίλ και την αναγνώρισε. Πάντα όταν έχει καιρό να δει κάποιον φοβάται ότι δεν θα καταφέρει να τον γνωρίσει. Εκείνη είχε να την δει ένα ολόκληρη χρόνο. Δεν πρέπει να τον πρόσεξε αν και με την ριζική αλλαγή στο κεφάλι θα ήταν δύσκολο να τον καταλάβει αμέσως. Αν και αν τον πέρναγε για τον δίδυμο αδερφό του ήταν πιο πιθανό να του μιλήσει. Την κοίταζε επίμονα. Γύρισε και τον είδε. Το ξάφνιασμα ήταν φανερό στο πρόσωπο της. Δεν του μίλησε. Έφευγε και συνέχιζε να τον κοιτάει. Στο τέλος γυρνόντας το κεφάλι της είπε γεια με ταυτόχρονη κίνηση του χεριού. Η καρδιά του έκανε τρίλιες. Κρατήθηκε για να μην πέσει. Η νηστεία τον είχε αποδυναμώσει και αυτό ήταν το τελευταίο χτύπημα. Όταν πήρε τις φωτογραφίες δυσκολευόταν ακόμα και να τις κρατήσει. Του φαίνονταν βαριές. Με δυσκολία έβγαλε για να πληρώσει. Το χαρτονόμισμα των 5 ευρώ ήταν ασήκωτο. Τα ρέστα δεν τα πήρε γιατί τα νοσμίματα είναι εμφανώς ακόμα πιο βαριά. Όλες οι κινήσεις του είναι ένας μικρός άθλος. Με τα βίας έφτασε στο σπίτι του. Χρειάστηκε 2 ώρες για να συνέλθει από το σοκ.

Σημείωση:καμία από τις δύο ιστορίες δεν είναι αληθινή ή έστω όνειρο.
Σημείωση2: για όσους βιάζονταν για το τέλος το έβαλα στην αρχή!

1 comment:

Lote Alcarin said...

Είσαι απατεώνας!