Ξύπνησα από ένα αεράκι. Όχι τόσο από το κρύο αλλά από τον ήχο μάλλον. Πήγα να σκεπαστώ αλλά σαν κάποιος να καθόταν πάνω στη κουβέρτα μου και δεν μπορούσα. Ένιωσα ένα χάδι στην πλάτη να προσπαθεί να με ζεστάνει. Άνοιξα τα μάτια μου και την είδα στο πλάι μου. Ντυμένη όπως πάντα στα μαύρα με μία λάμψη γύρω της.
-Τι κάνεις εσύ εδώ;
-Σε προσέχω που κοιμάσαι. Σκεπάσου κάνει κρύο.
-Το ξέρω.
-Ναι, εσύ όλα τα ξέρεις. Δεν ξέρεις όμως πως βρέθηκα εδώ.
- Οχι, δεν ξέρω.
-Εσύ με κάλεσες,με σκέφτηκες τόσο έντονα και ήρθα. Είσαι σε όνειρο χαζουλίνι.
-Και λένε ότι όταν κοιμάσαι δεν πρέπει να σκέφτεσαι, είδες τι κατάφερα;
-Χιχιχι
-Τι ωραίο χαμόγελο. Μην κοιτάς κάτω όταν κοκκινίζεις στο έχω πει σου πάει. Καλά εσύ δεν κοιμόσουν;
-Κοιμόμουν αλλά ήρθα.
-Μα καλά με τα ρούχα κοιμάσαι;
-Κεφάκια βλέπω πρωί πρωί.
-Μα πως να μην έχω αφού είσαι εδω;
-Ναι ωραία, αλλά μην μιλάς δυνατά θα ξυπνήσεις τους άλλους.
-Μα σε όνειρο δεν είμαστε; Τι φοβάσαι μην παραμιλήσω;
-Σωστά. Πάντως πρέπει να ξυπνήσεις.
-Δεν θέλω.
-Μα πρέπει. Σε λίγο πιάνεις δουλειά.
-Non voglio.
-Έλα μην κάνεις σαν παιδί.
-Μα παιδί είμαι. Αν ξυπνήσω θα σε χάσω. Όχι για πάντα αλλά για τώρα και αυτό το τώρα μου φαίνεται πάρα πολυ.
-Κλείσε τα μάτια, και εγώ θα κάνω το αποχωρισμό να μην φανεί τόσο επώδυνος.
Με φίλησε,και μου ψιθύρισε στο αυτί στίχους :Θα ήθελα το πρόσωπό σου να το δεις, πως ηρεμεί λίγο αφότου κοιμηθείς, όταν δεν το παραμορφώνουν οι σκοτούρες της ζωής θα ήθελα το πρόσωπό σου να το δεις.
Σαν να με νανούριζε στο όνειρο για να ξυπνήσω. Με φίλησε και με το ίδιο αεράκι που ήρθε , έφυγε. Ξύπνησα και η παρουσία της ήταν ακόμα έντονη. Σε όλες μου τις αισθήσεις. Αφή, όραση, ακουή, γεύση, όσφρηση.Το χέρι της ακόμα να με χαϊδεύει, σαν να έβλεπα ακόμα την φιγούρα της στο πλάι του, άκουγα ακόμα τους στίχους που μου είπε, τα χείλη της τα ένιωθα ακόμα στα δικά μου και το δωμάτιο μύριζε ολόκληρο βανίλια.
Ίσως τελικά να μην ήταν όνειρο.
Σημειώσεις:οι στίχοι είναι από το τραγούδι των Locomondo ¨Γελάς πιο δυνατά¨, ο τίτλος είναι από το ομώνυμο τραγούδι του Χ.Θηβαίου
Monday, June 11, 2007
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
4 comments:
Αν ήταν δικοί σου οι στίχοι θα είχα μείνει μαλάκας.-
Όχι ότι δεν μου άρεσε συνολικά! Μην με παρεξηγήσεις!
Κάποτε είχες αναρωτηθεί τι δουλειά έχεις εσύ με τα βλόγια, και για ποιο λόγο να έχεις μπλογκ. Να λοιπόν, που κάτι μήνες μετά, η καλή κουβέντα θα σου χτυπήσει την πόρτα. Δεν ξέρω αν σου συμβαίνει κάτι όμορφο(το οποίο και εύχομαι), αλλα τελευταία "γράφεις". Πολύ όμορφα Μ., πολύ όμορφα. Επίσης επειδή είμαι κουρασμένη και λείπω από την βλογόσφαιρα, να σε ενημερώσω πως δεν νομίζω πως μοιάζεις τόσο στον Τζον, (και πως στο δικό μου αντίστοιχο μοιάζω στην Νιβ Κάμπελ κατα εβδομήντα κάτι τοις εκατό), και πως αν δεν γράψεις γρήγορα την απάντηση στο προηγούμενο ποστ σου, μπορεί και να σκάσω. :)
Moloch:όπως είπε μια ψυχή ήταν το κερασάκι στην τούρτα, εσύ στο πρώτο σχόλιο έμεινες στο κερασάκι και στο δεύτερο στην τούρτα.
:))
lote alcarin:η υπομονή είναι αρετή, δες στο mail σου κατι για να σου λυθούν κάποιες απορίες.
Post a Comment