Αδικία

Όταν βλέπεις κάτι και θύμασαι κάτι άλλο. Συνειρμός δεν λέγεται; Νομίζω. Κάτι τέτοιο τέλος πάντων. Μου συνέβησαν δύο περιστατικά.
Τις προάλλες θύμηθηκα μια συγκεκριμένη πελάτισσα. Δεν ξέρω πως μου ήρθε στο μυαλό. Είχε καιρό να περάσει από το μαγαζί. Πολύ καιρό. Όσο και να προσπαθήσω δεν μπορώ να προσδιορίσω πότε ήταν ακριβώς η τελευταία φορά που είχε περάσει. Την επόμενη μέρα άκουσα μια φωνή. Με φώναξε με το μικρό μου όνομα. Σχεδόν υποκοριστικό. Με χαιρέτησε και μου χαμογέλασε. Πάντα είναι όμορφο όταν συμβαίνει αυτό. 
Το  μεσημέρι χθες πριν ξαπλώσω καθώς έκλεισα την πόρτα το μάτι  μου έπεσε στα ποδοσφαιρικά μου παπούτσια. Την έχω κλείσει τόσες φορές αλλά χθες πήγε εκεί το μάτι μου. Λίγο αφού με πήρε ο ύπνος με πήρε ένας φίλος για να πάμε απόψε για μπάλα! Θα παίξω ποδόσφαιρο απόψε! Ναι ναι είμαι χαρούμενος. Σχεδόν όσο δεν πάει! 
Μα τόσες φορές βρε παιδί μου έχω σκεφτεί τι θα έκανα αν κέρδιζα εκατό χιλιάδες ευρώ. Ποτέ δεν μου συμβαίνει την επόμενη μέρα. Αδικία!