Ήταν δύο παιδιά , τρόπος του λέγειν, που δούλευαν σε σούπερ μάρκετ. Ο Φαίδωνας ήταν 32 και η Αιμιλία 42. Και οι δύο ήταν μερικής απασχόλησης. Δούλευαν έξι ώρες. Ο Φαίδωνας περισσότερο καιρό από την Αιμιλία. Έχουν μερικά κοινά τα δύο αυτά παιδιά, τρόπος του λέγειν. Ήθελαν να γίνουν οκτάωροι αλλά μέχρι τώρα δεν τα έχουν καταφέρει. Του Φαίδωνα του παρουσιάστηκε η ευκαιρία όταν έφυγε ο αρχιυπάλληλος του τμήματος που δούλευε αλλά τελικά δεν έγινε. Της Αιμιλίας όταν έφυγε ο προϊστάμενος του τμήματος που δούλευε αλλά τελικά δεν έγινε. Δεν ξέρω κατά πόσο το επιδίωξαν για να είμαι ειλικρινής. Το σίγουρο είναι ότι το δεύτερο κοινό ήταν ότι ζήλεψαν όταν ο μόλις εννέα μήνες φτωχός και τίμιος υπάλληλος Κίμωνας έγινε οκτάωρος με την πρώτη ευκαιρία.
Η ιστορία είναι προϊόν φαντασίας. Ουδεμίαν σχέση έχει με την πραγματικότητα. Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα ή καταστάσεις είναι εντελώς συμπτωματική.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
4 comments:
Αχα... Α...χα....(σκεπτικό ύφος.. ή σκεπτικιστικό?) Είσαι πολύ πειστικός.... Όλε... Αστους να τρώγονται... Σελαβι(c'est la vie ή κάπως έτσι, δεν ξέρω γαλλικά, κι αυτά προιόν φαντασίας είναι για μένα).
It's all in the hips... ή αλλιώς θέλει τρόπο... Ο Κίμωνας φαίνεται ότι αγάπησε τη δουλειά του σε 9 μόλις μήνες και άρχισε να την κάνει με μεράκι και κέφι. Κάποιοι αυτό το αναγνωρίζουν περισσότερο απ' ότι τα χρόνια στην υπηρεσία...
Καταλαβαινόμαστε νομίζω...
καθε ομοιοτητα με προσωπα ή καταστάσεισ ειναι εντελώσ συμπτωματική...οπως παντα δηλαδή...
lote alcarin:στα ίδια είμαστε αρρωστημένη φαντασία και οι δύο εσύ με τα γαλλικά εγώ με τα ψιλοπόστ
moloch:νομίζω είναι θέμα υπευθυνότητας από την στιγμή που κάνεις μία δουλειά προσπαθείς να την κάνεις καλά είτε σου αρέσει είτε όχι.
αν ακούς:όπως πάντα. θα έβαζα αυτό για ετικέτα αντί για μεγάλη φαντασία έχεις αλλά ήταν μεγάλη ατάκα και δεν το έβαλα.
Post a Comment