Πάει η βδομαδίτσα

Τετάρτη σήμερα. Στο δικό μου το μυαλό αύριο είναι η τελευταία μέρα δουλειάς. Αν πάρουμε την γνώμη όλων των άλλων δεν ξέρω. Σήμερα δεν είχε ούτε μύγες να βαρέσουμε! Αύριο θα είναι κάπως χαλαρά. Παρασκεύη και Σάββατο είπαμε. Απλά δεν υπάρχουν. Στο μυαλό μου δεν θα δουλέψω. Πάντως μετά από καιρό ήρθε πελάτης λίγα λεπτά πριν σχολάσω. Τέσσερις τσιπούρες πήρε. Φυσικά και ήθελε καθάρισμα. Τι απορία είναι αυτή; Ήρθε κι ένας σπαστικός σήμερα. Προσφυγάκι καθαρισμένο ήθελε. Δεν άκουγε κουβέντα. Από τον έναν υπάλληλο. Από τον δεύτερο υπάλληλο. Θέλω τον υπεύθυνο να του πω και να μου τα καθαρίσετε θέλετε δεν θέλετε και μετά να με βρίζετε καθώς θα φεύγω. Έδειξες τρομερή πυγμή μπράβο. Ελπίζω να φέρονται έτσι στα παιδιά σου, στα ανίψια σου και σε εσένα τον ίδιο. Μην νομίζεις πως ο προϊστάμενος σε καταλαβαίνει. Λέει απλά: κάθαρισέ τα του μαλάκα... Εκείνη την στιγμή ήμουν πολύ ήρεμος. Τώρα που το θυμήθηκα τσαντίστηκα! Τι να πω. Ένας άνθρωπος που τον βλέπουμε για πρώτη φορά  ζητάει επιτακτικά να πέσουμε στα πόδια του και να τον παρακαλάμε για δυόμιση ευρώ. "Μα τώρα δεν έχετε δουλειά...προλαβαίνετε....". Η μόνιμη δικαιολογία...