Χθες λοιπόν ήρθε η γλυκιά μας

 Ήμουν στο ιχθυοπωλείο με έναν συνάδελφο. Κάτι λέγαμε. Δεν θυμάμαι τι. Βλέπουμε μια πατάτα ξαφνικά να σκάει σαν καρπούζι, (βγάζω γλώσσα τώρα). Κοιτάμε. Ήταν μια κυριά η οποία διάλεγε πατάτες. Βρήκε μία που δεν της άρεσε και το γεγονός πως οι πατάτες ήταν και εισαγωγής την έκανε έξαλλη. Φοβερός τρόπος να δείξεις την δυσαρέσκια σου δεν βρίσκετε; Πήγε ο συνάδελφος , ο οποίος να σημειώσουμε δεν είναι και ο πιο ψύχραιμος άνθρωπος του κόσμου - μάλλον το αντίθετο. Άντε να βγάλεις άκρη....
- Τι πατάτες είναι αυτές; Δεν έχει η Ελλάδα πατάτες και φέρνετε Αιγύπτου. Που είναι ο υπεύθυνος;
- Ωραία έχετε δίκιο αλλά τι τρόπος είναι αυτος; να πετάτε τις πατάτες κάτω; 
- Εγώ το έκανα για να τις δει ο υπεύθυνος
- Εγώ θα την μαζέψω όμως...
Κράτησε ώρα η κουβέντα. Η αλήθεια είναι πως ήταν καλές οι πατάτες. Απλά βρήκε μια όχι καλή η πελάτισσα. Μας είπε πως πέρασε κατοχή , πως οι νέοι λέμε ναι σε όλα πια , δεν αντιδρούμε και όλα αυτά σε έντονο ύφος. Λες και φταίμε εμείς για όλα όσα γίνονται στην Ελλάδα ή όσα  έγιναν στην Ελλάδα ή ότι είναι σωστή αντίδραση να πετάξεις μια πατάτα επειδή δεν είναι καλή. 
Την επόμενη φορά μην μείνετε εκεί. Να φέρετε βραστές πατάτες από το σπίτι σας και να μας τις πετάτε με ξυραφάκια. Σίγουρα θα θορυβηθούν οι υπεύθυνοι. Σας δίνω τον λόγο μου...