Πάμε εκδρομή;

Πολύ καιρό μου φαίνεται ότι έχω να γράψω γιαυτό. Τα πιο πολλά που βλέπω είμαι μεταξύ ύπνου και ξύπνιου. Σχεδόν στην πλειοψηφία τους αφορούν καταστάσεις στην δουλειά και τα βλέπω λίγο πριν ξυπνήσω. Γιαυτό δεν τα γράφω. Σήμερα όμως είδα ένα όμορφο ξέγνοιαστο όνειρο. Ήταν και καλοκαιρινό. Δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς βέβαια. Είδα ότι ήμουν στην κατασκήνωση. Εκεί όπου περνούσα τα παιδικά μου καλοκαίρια. Νομίζω ότι πήγα για εφτά καλοκαίρια. Από τετάρτη δημοτικού μέχρι τρίτη γυμνασίου. Ήταν στον Κάλαμο σε ένα πολύ όμορφο μέρος και μέναμε για περίπου τρεις εβδομάδες. Πριν αρκετό καιρό είχα δει και φωτογραφίες από το Facebook. Ζήλεψα λίγο. Όταν πήγαινα εγώ δεν ήταν τόσο εύκολο να βγάλεις φωτογραφίες. Τώρα όμως που κάθε παιδί έχει και από ένα κινητό είναι το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο. Οι δικές μου φωτογραφίες είναι μόνο από κάποιο επισκεπτήριο όταν ερχόντουσαν οι δικοί μου. Δεν θυμάμαι καν που βρίσκονται. Η κάθε "σκηνή" αποτελούταν από 18 περίπου άτομα. Ήταν και κάποιος υπεύθυνος να μας προσέχει. Μια κοπέλα συνήθως, όχι μεγάλη πήγαινε στην τελευταία τάξη του λυκείου και μάλιστα περίμενε και τα αποτελέσματα για τις δέσμες. Το θυμάμαι αυτό.
Στο όνειρο μου λοιπόν είδα ότι κάναμε μια "αταξία" σαν σκηνή δεν θυμάμαι ακριβώς τι. Πάντως αρκετά μεγάλη αταξία. Η κοπέλα μας μιλούσε και μας ρώταγε ποιανού ιδέα ηταν. Ανέλαβα την ευθύνη σαν μεγαλύτερος. Ξέχασα να πω ότι εγώ είχα την ηλικία που έχω τώρα. Ε πέρασαν λίγες μέρες. Κάποια στιγμή ρώτησα την κοπέλα πότε είναι γεννημένη. Μου λέει το '93. ( Στην ομάδα που παίζω ποδόσφαιρο όταν ακούω τέτοιες χρονολογίες παθαίνω ένα μικρό σοκ). Το ίδιο σοκ επάθα και στο όνειρο μου. Μου λέει γιατί εσύ του πότε είσαι; Μεγαλύτερος ; Έλα πες μου! Με κυνήγαγε να της πω πόσο χρονών είμαι. Ε τις είπα τελικά κάποια στιγμή. Και δεν σου φαίνεται... Δέκα χρόνια και δεν φαίνονται;
Είναι ωραίο να επιστρέφεις στα παιδικά σου καλοκαίρια. Μόνο αν είσαι παιδί τα ευχαριστιέσαι τόσο. Μόνο!