Ψαροπόστ

Όχι δεν θα είναι ποστ με πελάτες. Ο τίτλος είναι παραπλανητικός. Τον σκέφτηκα καθώς παρακολουθούσα την συναυλία. Τον μεγάλο Νίκο Ξυλούρη τον έλεγαν αλλιώς και Ψαρονίκο. Όπως και τα αδέρφια του Ψαραντώνης, Ψαρογιάννης. Ψευδώνυμο το οποίο προήλθε από τον παππούς τους. Την Κυριακή που μας πέρασε αμέσως μετά τον αγώνα της ΑΕΚ κατηφόρισα στο ποδηλατοδρόμιο του ΟΑΚΑ. Εκεί θα γινόταν μια συναυλία για τα 30 χρόνια χωρίς τον Νίκο Ξυλούρη. Οι εξέδρες γέμισαν από "φίλους" του Νίκου Ξυλούρη που ήθελαν να παρακολουθήσουν αυτή την συναυλία τιμής και μνήμης στον μεγάλο ερμηνευτή. Συμμετείχαν πολλοί καλλιτέχνες αφιλοκερδώς για να τιμήσουν τον "αρχάγγελο της Κρήτης". Η συναυλία ήταν χωρισμένη σε 4 μέρη. Στο πρώτο ερμηνεύτηκαν τραγούδια από τον καιρό που ο Νίκος βρισκόταν στα Ανώγεια της Κρήτης από όπου κατάγεται. Στο δεύτερο τραγούδια από τον πρώτο καιρό που ανέβηκε στην Αθήνα και τον γνωρίσε το Αθηναϊκό κοινό στις μπουάτ. Το τρίτο μέρος ήταν αφιερωμένο στην ερμηνεία μελωποιημένων ποιημάτων του Γιάννη Ρίτσου. Στο τέταρτο μέρος και τελευταίο μέρος βραβεύτηκε η γυναίκα του Νίκου Ξυλούρη και τραγουδήθηκαν τρία από τα πιο γνωστά του τραγούδια( πως να σωπάσω, έβαλε ο θεος σημαδι, Η μπαλαντα του κυρ μεντιου). Στο τέλος καλλιτέχνες και κοινό τραγουδήσαμε όλοι μαζί το πότε θα κάμει ξαστεριά. Ήταν μια όμορφη βραδία. Είναι μια ιστορική στιγμή και είναι πολύ όμορφο να νιώθεις μέρος την ιστορίας...