Μια μικρή γωνιά στο χάρτη

Είμαι στον κάτω υπολογιστή. Στο γραφείου του πατέρα μου. Αν και ποτέ δεν κάθεται πια. Ποτέ δεν καθόταν για να είμαι ειλικρινής. Το γραφείο βλέπει σε τοίχο. Αριστερά έχει εικόνες του Χριστού και της Παναγίας καθώς και ένα πτυχίο και δύο αναμνηστικά του στρατού. Δεξιά ένα παράθυρο που θυμίζει εκκλησίας. Μπροστά κάτι σαν μικρή βιβλιοθήκη. Προσπάθεια για ταξινόμηση κάποιον cd που ανάθεμα και αν θυμάται κανείς τι βρίσκεται και που. Δεξία από την βιβλιοθήκη υπάρχει ένας χάρτης. Ένας χάρτης της Αθήνας του 1930. Μετά τα Άνω Πατήσια έχει βουνά και μόνο. Στο Γαλάτσι δεν υπάρχει ούτε ένα σπίτι. Τα Τουρκοβούνια είναι αυτό που λεέι η λέξη. Κολωνός , Μεταξουργείο , Πετράλωνα. Η πιο πολύ σημερινοί δήμοι είτε δεν υπάρχουν είτε αναφέρονται σαν συνοικίες. Για να τα δω όλα αυτά επιστράτευσα ένα φακό κεφαλής που είχα αγοράσει όταν ήμουν φαντάρος. Πραγματική επιστράτευση δηλαδή. Έδωσα περισσότερη σημασία στον χάρτη γιατί ήθελα να δώ μια συγκεκριμένη γωνία. Με αχνά γράμματα Πυθαράδικα , Τσακαγιάννη , Εξάρχεια , Πευκάκια και με πιο έντονα Νεάπολις! Κάτι γίνεται εκεί. Ωραίο θα είναι είμαι σίγουρος.