Ώρα μία και είκοσι,πριν από λίγο δηλαδή. Ο ταλαιπωρημένος και τσιγκούνης φοιτητής περιμένει στο κρύο το 500.λεωφοριακή γραμμή Πειραιάς-Κηφισια που έχει δρομολόγια τις ώρες που δεν λειτουργεί ο ησαπ. Είμαι στην πλατεία βικτωρίας,μετά από αναμονή 20 λεπτών το βλέπω να έρχεται.μπαίνω,κάθομαι και επιτέλους νιώθω μία γλυκιά ζέστη.Τα βάσανα δεν τελειώσαν όμως με το που μπήκα στο λεωφορείο. Αναγκαστικά περνάει απο δρόμους που είναι στενοί. Ένα τουτου είχε κλείσει τον δρόμο. Κόρναρε μια δυο ο οδηγος τίποτα ποιος να βγει τέτοια ώρα. Δεν περνάει είπε. Κατέβηκε για να δει καλύτερα Ρε παιδιά,λέει ,δεν κατεβαίνετε να το σπρώξουμε. Κατέβηκαν δυο και ένας ο οδηγος τα κατάφεραν αν και δεν το πιστευά. Δεν προχωρήσαμε πολύ και συναντάμε νταλίκα να κλείνει τον δρόμο. Πως να την μετακινήσεις;; Ε δεν θα φτάσουμε σήμερα,σκέφτηκα. Γκάζι φρένο.γκάζι φρένο,γκάζι φρένο.κόντευα να βγάλω ότι είχα φάει. Αλλά το περάσαμε και αυτό το εμπόδιο. Μετά φτάσαμε χωρίς προβλήματα και γύρισα για να σας πω τι έγινε.καλή μέρα.