Προσπαθω να διαβασω

Δύο υπόγεια κάτω. Στα υπόγεια είναι η θέα που λέει και ένα τραγούδι. Κατεβήκαμε με τον καλό μου φίλο. Είναι η βιβλιοθήκη της σχολής μας εκεί. Πάντα έκανα την μαύρη σκέψη πως αν γίνει ένας σεισμός δεν θα μας βρουν πότε ή θα μας βρουν μετά από πολλές μέρες και θα δώσουμε λίγη ελπίδα στους υπόλοιπους που σωθήκαμε σαν από θαύμα. Γυρνούσαμε στους κλειστοφοβικούς διαδρόμους της βιβλιοθήκης. Είναι ντροπή για το πανεπιστήμιο βέβαια να έχει τόσο άσχημη από όλες τις πλευρές βιβλιοθήκη. Τουλάχιστον είναι αρκετά ενημερωμένη. Έχει και ένα μικρό τμήμα με λογοτεχνία. Περνώντας από εκεί χάζεψα λίγο τους τίτλους μήπως δανειζόμουν κάποιο βιβλίο. Ήταν μια μέρα πριν κλείσει η σχολή για τις χριστουγεννιάτικες διακοπές οπότε θα είχα περισσότερο ελεύθερο χρόνο για να το διαβάσω. Το μάτι μου έπεσε στον τίτλο: "...καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς". Ο καλός μου φίλος άκουσε τον τίτλο και μου είπε αμέσως και τον συγγραφέα. Τον ξέρω είπε. Με κάποιο τρόπο με προέτρεψε να το διαβάσω. Δεν ήταν ένα ευχάριστο ανάγνωσμα από την απόψη ότι απείχε πολύ από το πνεύμα των χριστουγέννων. Είχε σε κάποιο σημείο και έναν συνονόματό μου ο οποίος είχε την ατυχία να του κόψουν τα χέρια από τους καρπούς για να του λύσουν τις χειροπέδες. Ή σε αυτό ή στο επόμενο βιβλίο του ίδιο συγγραφέα είχε και έναν συνεπώνυμό μου!
Έτσι ήταν περίπου η αφετηρία και πως γνώρισα τον Χρόνη Μίσσιο. Από τότε διάβασα όλα τα βιβλία του. Τα πρώτα τρία νομίζω στο ιδίο κλίμα και τα επόμενα δύο στο ίδιο.Να τον διαβάσετε. Με την καρδιά σας περισσότερο παρά με το μυαλό σας. Στα πρώτα του βιβλία αφηγήσεις αφηγήσεις αφηγήσεις που χάνονται η μία μέσα στην άλλη. Με πολύ συναίσθημα. Γιαυτό σας λέω με την καρδιά σας να τον διαβάσετε και θα τον αγαπήσετε.