Η μέρα που έγινε η τελετή των Ολυμπιακών Αγώνων στο Πεκίνο. Ο αριθμός 8 θεωρείται τυχερός για την Κίνα. Γιαυτό έγινε τότε η τελετή. Πιθανότατα να ξεκίνησε στις 8 το βράδυ κιόλας. Δεν ξέρω εγώ ήμουν φαντάρος τότε. Οχι κωλοφάνταρο δηλαδή. Ολόκληρος ΚΔ/ΑΛ αλλά εντάξει. Θυμάμαι που οι μεγαλύτεροι από εμάς ήθελαν να δουν τους Αγώνες. Οταν λέω μεγαλύτεροι εννοώ οι 25άρηδες. " Ρε βάλτε να δούμε λίγο αγώνες βρε μαλάκες. MAD θα δείτε πάλι όταν τελειώσουν", " Μια φορά στα τέσσερα χρόνια γίνονται οι αγώνες"... Αλλά που μυαλό.
Κάτι τέτοιο μου θύμησε τη διαφορά των απλών φιλάθλων από τους οπαδούς των ομάδων. Οι οπαδοί δεν ξέρουν τι ακολουθούν και τι θαυμάζουν. Ο φίλαθλος χαίρεται τον αγώνα. Αφού οι οπαδοί δεν καταλάβαιναν την σημαντικότητα των αγώνων προτιμούσαν να βλέπουν MAD. Στους αγώνες δεν μπορείς απλά να φωνάξεις και να κάνεις φασαρία. Είναι λίγο τραβηγμένο το ξέρω αλλά εμένα μου το θύμησε. Κουμάντο στις δικές σας θύμησες.
Σήμερα θα πάω στο γήπεδο για πρώτη φορά με το εισιτήριο διαρκείας. Ξέρω ότι θα νιώσω όπως κάθε φορά. Ξέρω ότι είμαι φίλαθλος και όχι οπαδός. Εχω τύχει σε αγώνα να χάσει η ομάδα μου και μάλιστα με πολύ άσχημο τρόπο και εγώ έφυγα από το γήπεδο όχι στεναχωρημένος , σχεδόν χαρούμενος που μπόρεσα να είμαι εκεί κοντά της να την παρακολουθήσω και να διασκεδάσω μόνο και μόνο που ήμουν στο γήπεδο. Τα έχω ξαναπεί ...
Θα προσπαθήσω να περιγράφω τι νιώθω κάθε φορά που πηγαίνω. Ελπίζω να φανεί γούρικη η ημερομηνία έστω και ένα χρόνο μετά.
2 comments:
καλη επιτυχια στην ομαδα μας!!!
και παντα με τετοια συναισθηματα στο γηπεδο!!!
σε φιλω μαξ
:)
το αποτέλεσμα που δεν μετράει βέβαια στα φιλικά ήταν ήττα με δύο μηδέν. Αύριο θα γράψω πως μου φάνηκε.
Post a Comment