Πριν μερικά χρόνια η Πέμπτη ήταν η αγαπημένη μου μέρα. Η σημερινή Πέμπτη ήταν μια απογοήτευση. Ξύπνησα κακοδιάθετος. Ισως λίγο κουρασμένος. Στην δουλειά ήρθε αυτός που έγραψα στο post "Δρομολόγιο". Εγινε και κάτι που μου χάλασε τελείως την διάθεση. Τέλος πάντων. Το μεσημέρι μετά την δουλειά έφαγα και κοιμήθηκα. Ξύπνησα με περιέργο τρόπο. Σαν φοβησμένος για κάτι. Στην προπόνηση πάλι παιδικοφιλικό κάναμε. Είπα στο ζέσταμα ότι του χρόνου θα πάω σε αντρικό τμήμα. Στο φιλικό χάσαμε και με διαφορά. Μόνο ένα μικρό κομμάτι αισιοδοξίας σήμερα. Τέλος πάντων. Τελείωσε η μέρα. Βαρετή , μακρυά και ταυτόχρονα άδεια.
2 comments:
τοσο χαλια ητανε ε?
κριμα...
επρεπε να κανεις κατι ομως για να την αλλαξεις!!!εστω και λαst minute!!
αυριο θαναι much better..δεν γινεται διαφορετικα!!
χαμογέλα ε;
:)))))
έχοντας φτάσει σχεδόν στο τέλος της η μέρα ,αν εξαιρέσουμε ότι έχασα το δελτίο της αστυνομικής μου ταυτότητας, ήταν καλύτερη η μέρα.
Post a Comment