Το ξέχασα...

Συνήθως δεν ξεχνάω πράγματα και ειδικά γενέθλια και γιορτές. Φέτος ξέχασα την γιορτή μια πολύ καλής μου φίλης (ήμουνα στο κανδύλι , δικαιολογία), την επέτειο από κάτι πολύ σημαντικό που έγινε στην ζωή μου(αδικαιολογήτως) :-( και τέλος το πιο σημαντικό ξέχασα τα γενέθλια του blog μου. Κοίταξα το ημερολόγιο με τις υπήρεσιές μου και είδα ότι ήμουν εξοδούχος εκείνη την μέρα. 2/11/2006 ήταν η μέρα που έκανα το πρώτο μου post. Αφορούσε την νίκη της ΑΕΚ στο ch.l. Μετά από ένα χρόνο 2/11/2007 έγραψα για τον Maxim. Φέτος αν και έξω δεν έγραψα τίποτα... Είχα μόλις γυρίσει από την Δράμα.
Τέλος πάντων μια που είναι μέρες γιορτινές και που οι ευχές επιβάλλονται λίγο πολύ θα ήθελα να ευχηθώ σε όλους καλά χριστούγεννα με υγεία πάνω από όλα. Να μου ευχηθώ να συνεχίσω να γράφω και εγώ γιατί πολύ μου έχει λείψει εκεί που είμαι στα στρατά.

Πρόγραμμα

Mια τριμελής οικογένεια κατεβαίνει από το τρένο. Ο μπαμπάς αρκούδος, η μαμά αρκούδα και το μικρό αρκουδάκι. Και ενώ η μαμά αρκούδα με το μικρό αρκουδάκι προσπεράσανε βιαστικά τα μηχανήματα ακύρωσης των εισιτηρίων και κατευθύνονται προς την έξοδο του σταθμού ο μπαμπάς αρκούδος προσπαθεί να βρει τρόπο να αφήσει κάπως τα ακυρωμένα εισιτήριά τους έτσι ώστε να ειναι σε κοινή θέα για τους επόμενους επιβάτες. Τι κάνεις; ρώτησε η μαμά αρκούδα τον μπαμπά αρκούδο. Ε μπορεί να τα χρησιμοποιήσει κάποιος που δεν έχει καθόλου εισιτήριο, και συνέχισε μπορεί για εμάς να είναι για πέταμα αλλά κάποιος άλλος θα γλιτώσει το πρόσθιμο αν τον πιάσουν χωρίς εισιτήριο.
Πόσο κοστίζει ένα ακυρωμένο εισιτήριο; Για κάποιον που κατέβηκε μόλις από το τρένο δεν κοστίζει τίποτα , είναι σκουπίδια αλλά για κάποιον που μόλις ανέβηκε στο τρένο κοστίζει το 40-πλάσιο της αξίας του!!!

ΕΤ phone home

Γύρισα στην βάση μου! Στον Ασπρόπυργο. Εκεί που όλοι είμαστε ίσοι. Στην Δράμα νιώθεις σαν τον Σούπερμαν στην Γη. Έχεις ιδιότητες που άλλοι άνθρωποι δεν έχουν ή τουλάχιστον οι περισσότεροι δεν τις έχουν. Ενώ εδώ στον Κρύπτον είμαστε όλοι κοινοί θνητοί. Κρίμα. Μόνο όταν φεύγεις από την Μοίρα καταλαβαίνεις τι κάνεις σε σχέση με τους υπόλοιπους. Είπε ο λοχαγος , δεν ξέρω αν το πίστευε , ότι ο τελευταίος του ουλαμού μας , θα ήταν ο καλύτερος στους υπόλοιπους ουλαμούς. Εντάξει υπερβολές βέβαια αλλά και πάλι κάτι είναι. Ας μιλήσει βέβαια επιτέλους και κάποιος για την ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΑΔΕΙΑ!!!

Φωτια

Ήθελα το προηγούμενο ποστ να είναι το τελεύταιο που θα έγραφα απο εδώ από την Δράμα. Αλλά τελικά θα κάνω άλλο ένα. Η παρέλαση κατά γενική ομολογιά πήγε καλά. Πιστεύω πήγαμε καλύτερα από τους υπόλοιπους καταδρομείς. Ο λοχαγός είπε ότι ένιωσε την αύρα και ότι πήγαμε σαν αλεξιπτωτιστές. Εγώ ένιωσα όμορφα.
Σήμερα τελευταία μου έξοδο στην Δράμα δεν έκανα τίποτα ιδιαίτερο. Είμαι πολύ κουρασμένος. Το ταξίδι θα είναι κουραστικό. Ένα πράγμα θα μου λείψει πολύ. Η ησυχία που είχε το βράδυ το στρατόπεδο. Όχι ότι στον Ασπρόπυργο γίνεται καμιά τρελή φασαρία , αλλά η θέση του στρατοπέδου βοηθάει στο να υπάρχει ηχορύπανση. Η γαλήνη που συναντάς εδώ στην Δράμα είχα καιρό να την νιώσω. Γαλήνη όχι ερημίας. Το μόνο κακό είναι ότι δεν πρόλαβα μέρα με πολύ κρύο. Δεν πειράζει. Ελπίζω να βρω αυτή την γαλήνη τώρα που θα επιστρέψω. Τώρα που χειμωνιάζει κιόλας η γαλήνη θα έρθει πιστεύω. Τα ποστ λογικά θα μειωθούν στους ρυθμούς προ Δράμας.

Άλφα

Το σημερινό βράδυ θύμιζε κατά πολύ το πρώτο βράδυ που ήρθαμε στην Δράμα. Ήταν όλοι προσοχή, χωρίς να μιλάνε, χωρίς να κουνιούνται και πιστεύω σχεδόν φοβισμένοι. Όταν πρωτοήρθαμε βέβαια δεν ήταν φοβισμένοι, απλά πειθαρχιμένοι είτε από φόβο είτε επειδή το ένιωθαν έτσι. "Ένας γελοίος παρλαπίπας κοκοράκος που όπου με παίρνει και μένα κοκορεύομαι". Αυτοί είναι τα ψάρια. Δεν πιστεύω ότι πρέπει να φτάνουμε μέχρι εκεί βέβαια. Δεν είναι αναγκαίο να γίνονται ακραία πράγματα για να συμμορφώνονται μερικοί. Το γεγονός ότι έμειναν μέσα δύο μέρες έφτασε για να λένε οτι θέλουν να βγουν σήμερα και όχι ηρωισμούς τύπου δεν με νοιάζει και αν δεν βγω. Μαλάκες!
Είμαι πολύ θυμωμένος σήμερα. Απογοητευμένος. Μερικές φορές ακούω κάτι και πέρνω κουράγιο. Μερικοί εκτιμούν κάποια πράγματα. Όπως το να τους φωνάζω με το μικρό τους όνομα:
- Έλα Χ.
-Πως με είπες;
- Γιατί έτσι δεν σε λένε;
- Ναι απλά δεν έχω συνηθίσει να με λένε έτσι εδώ.
- Ε μόνο από τον Maxim το ακούς αυτός τους ξέρει όλους!(είπε ένας τρίτος)
Το ακούν τόσο σπάνια μέσα στο στρατό που τους έχει λείψει πιστεύω. Εδώ ακόμα και έξω δεν το ακούμε συχνά. "Έλα ρε..". Συνήθως έτσι απευθύνουν τον λόγο σε κάποιον. Παρένθεση. Άλλοι βλάκες γεννήθηκαν, βλάκες μεγάλωσαν και βλάκες θα ....
Θυμωμένο ποστ το σημερινό. Δεν μπορώ αλλιώς. Σε μια συζήτηση για το blogging κάποιος πετάχτηκε και είπε ότι είναι αυτοψυχανάληση. Προσπαθώ και εγώ τώρα να αυτοψυχαναληθώ...
Σήμερα είδα και κάποιους που είχαν φύγει λίγο πριν έρθουμε για Δράμα. Θα είναι και εκείνοι στην παρέλαση αλλά με άλλο σώμα. Χάρηκα που όταν περνούσαμε από μπροστά τους με φώναξαν. Εμένα είδαν και έψαχναν και τον ξεναγό μου. Ήταν καλό που τους έχω μείνει κάπως. Ο ένας από τους τρεις μάλιστα μου είχε πει κάποτε όταν ακόμα είμασταν στην Μοίρα "δεν μπορούσαν να είναι όλοι σαν εσένα ρε Maxim;". Για καλό το είχε πει. Και οι τρεις καλά παιδιά, ο ένας λίγο είρωνας , αλλά γενικά πολύ καλά παιδιά.
Λοιπόν ανακεφαλαίωση:το βράδυ όπως το πρώτο,υπάρχουν αυτοί που εκτιμούν και οι βλάκες, αυτοψυχανάληση και τρεις που έχουν φύγει.
Τέλος να σας θυμίσω ότι όταν θα περάσει η πρώτη ταξιαρχία καταδρομών θα είμαι στον δεύτερο ουλαμό ο έκτος από αριστερά! Θα με γνωρίσετε γιατί θα είμαι ο πιο όμορφος(μου το είπαν στην 1η ΜΑΛ) , θα έχω το χέρι πιο ψηλά (το ξέρω γιατί ενώ ο λοχαγός λέει σε μερικούς να το σηκώνουν πιο ψηλά ή να το ντεντώσουν εμένα μου είπε να το χαμηλώσω λίγο (μάλλον το κάνω ήδη σαν αλεξιπτωτιστής εγώ και κατεβαίνω να γίνω σαν απλώς καταδρομέας)),το κεφάλι μου θα είναι ψηλά, το βλέμα μου θα είναι ψαρωτικό, το στήθος μου θα είναι έξω, το τακούνι μου θα ακούγεται πιο πολύ και θα περπατάω περήφανα!
Σε προηγούμενο ποστ είχα πει ότι το τοπίο μοιάζει να είναι βγαλμένο από ταινία τρόμο (17/10). Κάποιοι μόλις σήμερα το πρωί το κατάλαβαν. Τελικά είμαι πολύ μπροστά!!
(Οι στίχοι είναι από το τραγούδι των Κατσιμιχαίων "Κορίτσια της συγνώμης")

Ναύαρχος

Πλησιάζουν οι μέρες... Πολλοί με ρωτάνε αν είμαστε έτοιμοι για την παρέλαση. Η δική μου απάντηση κανονικά πρέπει να είναι όχι. Συνάδελφοι μου αναρωτιούνται : αυτό είναι δηλαδή η παρέλαση που βλέπαμε τόσο καιρό , και εμείς έτσι πηγαίνουμε συντονισμένα , με ψηλά το χέρι , τέλεια ζυγισμένοι και στοιχισμένοι; Στην δοκιμαστική καθώς περνούσαμε δίπλα από άλλα τμήματα που είχαν ήδη παρελάσει άκουγα σχόλια οπως: "αυτή είναι η 2α ΜΑΛ;" , "έτσι μπράβο ρε σκυλιά". Πήρα πολύ ηθικό εκεί και πεισμάτωσα να πηγαίνω ακόμα καλύτερα."Πιο δυνατά το τακούκι και πιο ψηλά το χέρι". Ο λοχαγός μας είπε ότι πάμε πολύ καλά. Καλύτερα από τους υπόλοιπους πρασσινομπερέδες. Είμαστε οι καλύτεροι των καταδρομών. Τώρα μένει να παρελάσουμε σαν αλεξιπτωτιστές. Υποτίθεται ότι δεν το έχουμε καταφέρει ακόμα. Ελπίζω να το καταφέρουμε την Τρίτη. Να πετάξουμε όπως αρμόζει σε εμάς δηλαδή. Θα τα πούμε στα 1200 πόδια!!!!

SCROLL

Γιούπιιιι επιτέλους Παρασκευή- Μία είναι η ομαδα! ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΑΡΑ γιάννης από αμπελοκήπους- Θέλω να πάω για καφέ θέλει να έρθει κανείς τελευταία ώρα;... Μανταλένα- Σου έχω θυμώσει αλλά πάρε με τηλέφωνο Λία- Πάλι στα Goody's τρώτε;- Ώρες ώρες με νευριάζεις απίστευτα...- Ρε σεις πόσο ήρθε ο ΟΣΦΠ με την τούρκικη;- Υπομονή είναι μόνο 14... - Τελικά δεν είσαι για να δίνει κανείς σημασία... -
Περίπου αυτά!!! είναι μηνύματα που βλέπω να περνάνε σε σκρόλ στο μαγαζί που συνήθως τρώω όταν είμαι εξοδούχος!

Γκρετελ

Δεν έχω πολλά να πω σήμερα. Κάποια στιγμή θα κάνω σύγκριση Χανιά , Ασπρόπυργο(ΣΧΑΛ) , Ασπρόπυργο(ΜΑΛ) και Δράμα.

Σύνθημα!

ΔΡΑΜΑ ΝΑΟΥΣΑ ΡΕΝΤΙΝΑ

ΠΗΓΑ ΜΑΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΙΔΑ

ΗΤΑΝ ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ΛΕΒΕΝΤΕΣ

ΚΑΙ ΦΟΡΟΥΣΑΝΕ ΜΠΕΡΕΔΕΣ

εντάξει μερικοί ήταν πιο λεβέντες από τους άλλους και φορούσανε πουλάδες , αλλά μην τους το πείτε και ζηλέψουν, οι καημένοι....

μαξιμ φρομ δραμα

-Πήγες;
- Που ρε;
- Γάμησες;
- Όχι σε ένα ίντερνετ καφέ πήγα.
- Έλα ρε αφού σε είδα ήρθες από Βόρια
- Τι Βόρια ρε;
- Ήρθες από την άλλη μεριά της πύλης.
- Ααα.. στο παρκάκι ήμουνα καθόμουν και μιλούσα στο τηλέφωνο.
- Έλα ρε ντρέπεσαι στην ηλικία σου; σιγα. Λέγε καλά ήταν;
Τόσο δύσκολο είναι να πείσω κάποιον ότι δεν πήγα σε μπουρδέλο;

maxim from drama

Αυτο που μου έχει κάνει εντύπωση εδώ στην Δράμα είναι ότι όλα τα γύρω χωριά έχουν δικό τους γήπεδο ποδοσφαίρου και μάλιστα με χόρτο. Μάλλον το αγαπάνε πολύ το ποδόσφαιρο εδώ πέρα και καλά κάνουν! Τα παιχνίδια τα δείχνει και τοπικό κανάλι. Λογικά όχι ζωντανα αλλά και μαγνητοσκόπηση δεν είναι λίγο. Μου έχει λείψει να παίζω ποδόσφαιρο. Χτες το βράδυ στην ξενάγηση περάσαμε και από ένα γήπεδο. Τα φώτα ήταν αναμένα αλλά δεν έκανε κανείς προπόνηση. Κρίμα.

μαξιμ απο δράμα

Με πήγαν mini βόλτα στην Δράμα. Δεν είδα και πολλά. Το πρωί πάντως πηγαίναμε στην Ασπροβάλτα και ήταν υπέροχα. Παντού ομίχλη. Τα δέντρα φαινόντουσαν λες και ήταν κομμένα. Το τοπίο είναι βγαλμένο από ταινία τρόμου. Ο "ξεναγός" μου μου είπε ότι είχε γίνει κάποιο ατύχημα πριν δύο χρόνια. Ένα τρένο χτύπησε ένα φορτηγό. Νύχτα ήταν χωρίς φώτα δεν κατέβηκαν οι μπάρες και αυτό ήταν. Δεν μου είπε αν είχε νεκρούς ή κάτι , λογικά θα είχε, το μόνο που μου είπε ήταν ότι ο δρόμος ήταν κλειστός για τρεις μέρες.(ή κάτι τέτοιο). Αυτά. Δεν ξέρω απλά νιώθω την ανάγκη να γράψω , να διαβάσω , να ξεφύγω από τα στενά όρια του στρατού.
Σήμερα κάτι ανέφερε για κομμουνισμό και δικαιώματα. Αν έβλεπε ο λοχαγός τι διαβάζω όλο και κάτι θα μου έλεγε. Μιλούσα με τον "ξεναγό" μου και του είπα ότι με λένε αναρχικό κάποιοι στο στρατό. Είδαν μια παλιά μου φωτογραφία και οι άσχετοι αμέσως αυτό είπαν. Καλά όχι ότι με πειράζει ιδιαίτερα αν και δεν είμαι αναρχικός. Εκείνος όταν του είπα αναρχικός αμέσως είπε την λέξη ελεύθερος. Μόνο με καλλιτέχνη μπορώ να μιλήσω πια; Λες να είναι δείγμα ότι γίνομαι και εγώ; Με σύστησε στην δασκάλα του ότι έχω σχέση με τα εικαστικά! Ένιωσα σημαντικός. Αυτά. Α! το είπα και πιο πάνω; Καλό βράδυ σε όλους. Εδώ το βράδυ είναι πάντα ιδιαίτερο όπως και το πρωί. Δεν ξεχωρίζεις εύκολα την ανατολή από την δύση. Είναι πάντα πιο ατμοσφαιρικά στο βουνό (έπρεπε να το βάλω στο χτεσινό ποστ!).
Σας έλειψα που δεν έγραφα τόσο καιρό; ΤΟ ΞΕΡΩ

Maxim apo drama

Είμαι στην Δράμα. Είχα καιρό να κάνω road trip. Ώραία ήταν. Προσπάθησα να μείνω ξύπνιος όσο περισσότερο γίνεται. Διάβασα και λίγο. Είχα καιρό να διαβάσω, μου έχει λείψει. Έκανα την διαφορά από όλους τους άλλους που έπαιζαν psp και άκουγαν μουσική από το κινητό. Καθώς φτάναμε θυμήθηκα τα Γιάννενα. Το βράδυ ήταν υπέροχο. Πολύ ησυχία. Υπερβολικά πολύ. Επιτέλους! Είχε κρύο αλλά το ωραίο το κρύο. Εμένα μου άρεσε. Είμαι παιδί του χειμώνα πως να το κάνουμε;
Το πρωινό ήταν πολύ πιο όμορφο. Φαντάστηκα πως θα ήταν τα γύρω βουνά με χιόνι. Από την αρχή ορεινός ήθελα να δηλώσω και όχι αλεξιπτωτιστής , αλλά μου είχαν πει ότι τους αθηναίους τους στέλνουν στην Κύπρο. Τέλος πάντων δεν μετανιώνω. Ευκαιρία όμως να ζήσω για λίγο σαν ορεινός...Έτσι είμαστε εμείς του βουνού.
Τώρα είμαι έξω. Φαίνεται ε; Βρήκα μες τα σκοτάδια ενα ΑΕΚ cafe, ένα τουρκικο τέμενος και τέλος ένα νετ cafe γιαυτό τα λέμε! Ελπίζω να βρω και άλλα διάφορα, να γνωρίσω καλύτερα την πόλη. Αυτά. Τους ζυγόυς λύσατε , μάρς

Το παραλήρημα ενός φαντάρου...

Είσαι στο σπίτι σου και προσέχεις τα "αδέρφια" σου. Τα όπλα τους, τα πράγματά τους , να ξυπνήσουν στην ώρα τους για να πάνε στην υπηρεσία τους και να κοιμούνται κανονικά. Ξαφνικά και ενώ παρατηρείς τον ουρανό ακούς φωνές από το λιμάνι. Είναι δύο από τα "αδέρφια" σου. Μιλάνε ψιθυριστά αλλά η ησυχία κάνει να ακούγεται καθαρά ο διάλογός τους. Μαλώνουν για κάτι. Δεν έχει σημασία γιατί.
Το σημαντικό είναι ότι τα λόγια τους μεταφέρονται όσο σιγά και αν μιλήσουν. Ο άνεμος τα μεταφέρει. Τα κάνει να ακουστούν παντού. Γιαυτό αν έχετε ένα μυστικό να το λέτε πολύ ψιθυριστά σχεδόν να το διαβάζει ο άλλος από τα χείλια σας...
Ζήλεψα που είδα τόσο πολλά μαζεμένα ποστ από τους φίλους μου Moloch και Πυθαγόρα. Όταν είμαι στην σκοπιά κάνω διάφορες σκέψεις αλλά σπάνια τις έχω γράψει κάπου. Ο τίτλος είναι του καταδρομένα Σ.Δ ήταν κάποια στιγμή που κάναμε καθαριότητες πριν λίγες μέρες. Τα νέα μου είναι ότι φεύγω την Τετάρτη για την Δράμα. Αν όλα πάνε καλά θα συμμετάσχω στην στρατιωτική παρέλαση της Θεσσαλονίκης. Βάλτε 28/10 στις 12:00 νετ ή ερτ είμαι στην αριστερή πλευρά ο έκτος, θα γνωρίσετε τον maxim από "κοντά".

i beliece i can fly!!

Το πίστεψα και τα κατάφερα. Οι πιο πολλοί ήταν πιο σίγουροι από εμένα ότι θα τα κατάφερνα. Εγώ είχα αμφιβολίες. Το ότι πίστεψαν τόσο σε μένα με άγχωσε αλλά με έκανε να νιώθω και πολύ σημαντικός.
Στέκεσαι στην πόρτα και περιμένεις. Από την στιγμή που θα έρθει η σειρά σου περνάει ένα δευτερόλεπτο μέχρι να κάνεις την έξοδο. Σε λιγότερο από δύο δευτερόλεπτα το αλεξίπτωτο ανοίγει. Μέχρι εκείνη την στιγμή έχεις το κεφάλι σου κατεβασμένο. Όταν νιώσεις το τράβηγμα του αλεξιπτώτου κοιτάς προς πάνω, βλέπεις έναν μεγάλο καταπράσσινο θόλο. Το αλεξίπτωτό σου άνοιξε με επιτυχία. Τώρα το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να πάρεις μέτωπο κόντρα στον άνεμο and.... enjoy the ride!! Εκεί πάνω είναι όλα τόσο ήσυχα. Έχει μια απίστευτη ¨αέρινη σιωπή¨. Στα αλήθεια φαίνοται όλα πολύ μικρά και διαφορετικά από εκεί πάνω.
Στο πρώτο άλμα ήμουν για αρκετή ώρα καθιστός δίπλα στην πόρτα. Είδα τριάντα να πηδάνε πριν από εμένα. Δεν δίστασε κανείς. Φυσικά δεν το έκαναν όλοι με τον σωστό τρόπο αλλά το γεγονός ότι δεν κώλωσε κανείς σε κάνει και εσένα αναίσθητο σε αυτό. Ήμουν πρώτος στο stick, δηλαδή ήμουν ο πρώτος που θα πηδούσε. Στεκόμουν στην πόρτα για τουλάχιστον πέντε λεπτά. Τώρα που το γράφω έχω ένα σφίξιμο στο στομάχι. Ίσως να είχα και τότε, δεν θυμάμαι. Το μανίκι από το χιτώνιο της παραλλαγής είχε κατέβει και φαίνεται το ρολόι μου. Η ώρα ήταν οκτώ και εικοσιένα λεπτά. Ο φωτογράφος με έβαλε ακριβώς εκείνη την στιγμή.
Δεν θυμάμαι τι ώρα προσγειώθηκα. Δεν έχει σημασία. Το άλμα συνήθως κρατάει ένα λεπτό, μπορεί και δύο αν ο άνεμος και το μέτωπό σου είναι σωστό. Στην προσγείωση παραλίγο να πέσω σε κάποιον που πήδηξε λίγα λεπτά πριν. Κάποιος μετά από εμένα παραλίγο να πέσει πάνω μου. Ο θόλος του αλεξιπτώτο του έπεσε πάνω μου. Όλοι περπατούσαμε με ένα χαμογέλο και λέγαμε γαμώ μαλάκα γαμώ.
Έχω κάνει πέντε άλματα μέχρι σήμερα. Όλα λίγο πολύ έχουν την ίδια αλλά διαφορετική αίσθηση. Στην απονομή η ευχή μία και από όλους η ίδια: ¨Καλές προσγειώσεις¨.
Στην προσπάθειά μου να γίνω αλεξιπτωτιστής ήταν κοντά όλοι. Άλλοι κρυφά άλλοι φανερά. Δεν συμφωνούσαν με την απόφασή μου αλλά με στήριξαν, και ένιωσαν ικανοποίηση όταν τα κατάφερα. Τους χρωστάω ένα μεγάλο ευχαριστώ.
lyrics
video

Ηλιος

please mind the gap between the train and the platform,
παρακαλούμε προσοχή στο κενό μεταξύ συνειρμού και αποφράδας!!!

Απονομή πουλάδας

Καταδρομέας Maxim Glendower! Το σχολείο άρχισε 5 Μαϊου και τελείωσε 11 Ιουνίου. Τώρα πια θα παρουσιάζομαι καταδρομέας αλεξιπτωτιστής!!! Τα προηγούμενα κεφάλαια εν καιρώ. Μου λείπει να σας γράφω!

Μου λείπει η Χαίτη μου!

Σε συνάντησα στο τρένο τυχαία. Επιτέλους ήσουν μόνη και εγώ το ίδιο. Θα μιλούσαμε σαν άνθρωποι σκέφτηκα. Φορούσες μαύρα ρούχα, όπως πάντα. Στον ώμο η μαύρη σου ζωγραφισμένη τσάντα. Είχες την κλασσική μελαγχολία στο πρόσωπο αν και χαμογελούσες.
-Σου πάει και έτσι το μαλλί αλλά ήσουν πιο ωραίος με το μακρύ, όχι το πολύ μακρύ και ξυρισμένος που είσαι σου πάει.
-Μου λείπει η χαίτη μου, νιώθω γυμνός. Που ακούστηκε λυκάνθρωπος κουρεμένος και ξυρισμένος;
-Ε εντάξει είσαι πολιτισμένος λυκάνθρωπος εσύ!
- Ναι πήγα στον στρατό και εκπολιτίστηκα. Εγινες άνθρωπος μου είπαν μερικοί και άλλοι με ρώτησαν γιατί ήμουν έτσι!
- Εντάξει είπαμε αλλά όχι και έτσι.
- Εσύ είσαι καλλιτέχνης γιαυτό δεν σου φαίνεται περίεργο. Και του Ξ του άρεσε σχεδόν.
- Ποιος είναι ο Ξ;
- Ενας καλλιτέχνης από το στρατό.
Αυτά!

Απονομή μπερέ!

Καταδρομέας Maxim Glendower 08 A' ΕΣΣΟ χειριστής όλμου κλπ....
έχει και προηγούμενα κεφάλαια θα τα γράψβ εν καιρώ!

Θύρα

05/03
Βραδυνή άσκηση. Φούμο και κακό. Έρπειν και βλακείες. Το βράδυ διακοπή ρεύματος. Δεν προλάβαμε να πλυθούμε και αύριο... στην αναφορά του λόχου παρουσιάστηκε κάποιος είχε ακόμη βρώμικα χέρια απο χτές, ο λοχαγός δεν τον είδε και παρουσιάστηκε και στην αναφορά της μοίρας με βρώμικα χέρια. Ο διοικητής είπε στον λοχαγό να δει τα χέρια του στρατιώτη εκείνος είπε: ναι δείξε τα χέρια σου στο λοχαγό να στα πλύνει , ε στρατιώτες είναι κύριε διοικητά θα λερωθούν κιόλας, τον ψιλοειρωνεύτηκε και τα πήρε ο διοικητής. Ο λοχαγός έφυγε και οι εκπαιδευτές , που είναι παλιοί φαντάροι τα πήραν στο κρανίο. Έκανα και την πρώτη μου πορεία. 12 χιλιόμετρα, μόνο ο ώμος μου πιάστηκε λίγο. Το βράδυ σκοπιά με τον Μ.Β ο οποίος αποδείχτηκε αετός. Μας έσωσε στην σκοπιά, τους έβλεπε όλους από πολύ μακρυά, αλλά του μαλάκα του πήραν τον φακό. Ευτυχώς περίπολο καλό παιδί και δεν τον έδωσε στον επόπτη. Την δεύτερη φορά δεν μας έδωσαν τα συνθηματικά αλλά ευτυχώς την γλιτώσαμε φθηνά, και όταν λέω φθηνά εννοώ τσάμπα!
11/03 επιστρόφη από άδεια όλα καλά. άσκησεις χωρίς όπλο. Παραλίγο να αργήσουμε επειδή ο Ν. ξυρίστηκε στο αεροδρόμιο. Σήμερα ήταν η επιλογή για την παρέλαση της 25 Μαρτίου στα Χανιά δεν με πήραν και νταουνίαστηκα απίστευτα.
12/03 Έκλεισα μήνα
Με πήραν στην παρέλαση! Ανέβηκε το ηθικό! Θυμήθηκα όταν μας είπαν τα αποτελέσματα των αλεξιπτωτιστών και συγκινήθηκα. Όταν με διάλεξαν για την παρέλαση είπε ο υποδιοικητής να πάρουμε και κανέναν όμορφο! Θυμήθηκα το sms!
13/03
Ο υποδιοικητής: μην τους αφήνετε ελεύθερο χρόνο γιατί αν έχουν ελεύθερο χρόνο σκέφτονται. Όντως χτες που είχα αρκετό ελεύθερο χρόνο άρχισα να σκέφτομαι και μελαγχόλισα.
18/03
Άσκηση στο πεδιό βολής: πυρ και κίνηση με αβολύδωτα. "Με καλύπτεις; Σε καλύπτω φύγε! Ασφαλίζω φεύγω!"΄
19/03 Πρόβα για παρέλαση
Πάντα στο πιο "χ'αλια" ουλαμό όπως και την πρώτη μέρα, πάντα στον πιο χάλια ζυγό. Μήπως δεν είναι τυχαίο? Είμασταν βέβαια ο δεν ξέρω να κρατάω αποστάσεις ΕΠΟΠ και τέσσερις που δεν είχαν ξανακάνει παρέλαση
20/03 Πάλι μετακόμιση!
Οι άλλοι κυρίως εγώ απλά θα χρεωθώ άλλη εξάρτηση (την είχα φτιάξει χτες και ήταν τζιτζί, έτρεχα και δεν έφυγε τίποτα). χρεωθήκαμε berking! Βαρύ για εμένα σίγουρα. Θα έρθουν κοντά στα εκατό άτομα, 76 απο το ΚΕΕΔ και 18 απο την 2α ΜΑΛ. Προβλέπεται να μας πάνε καλύτερα οι υπηρεσίες.
Έφυγαν το πρωί οι άλλοι με ειδικότητες όπως μάγειρας, οδηγός και λοιπά κοινώς οι λουφαδόροι! Ο κολλητός Π. Φ. έφυγε. Θα μετακομίσω σε λίγες μέρες και θα μείνω με άτομα που δεν τους πολυ ξέρω. Όλα καλά ευτυχώς μέσω Α. Δ. πήρα κρεβάτι με καλό στρώμα και φοριαμό πολύ κοντά μου.
21/03
Ήρθαν τα παιδιά από το ΚΕΕΔ. Μας είδαν στην γενική πρόβα παρέλασης, με τους μπερέδες και τα φουλάρια. Όταν περάσαμε σηκώθηκαν όρθιοι, σίγουρα ψάρωσαν οι "Αθη- νέοι"! Οι περισσότεροι τους αντιμετώπισαν λες και είναι κάποιοι κακοί άνθρωποι που ήρθαν να μας φάνε!
24/03
Χτες δεν ήμουν καλά. Από την Παρασκευή ή Πέμπτη βράδυ μάλλον κρύωσα. Έβγαλα το jacket ενώ ήμουν ιδρωμένος για την αναφορά. Μερικοί ηλιθίοι αφήνουν το παράθυρο ανοικτό και κρυώνουμε. Με νοιάστηκε ο Ο. Τ. "Έχουμε έναν αρρωστάρη εδώ κύριε εκπαιδευτά" μου είπε να σκεπαστώ και με το φάκελο για να πέσει ο πυρετός. Νιώθω καλύτερα σήμερα. Έχω φάει πολύ strepsis. Δεν πρέπει να έχω πυρετό.