Τα τέσσερα γουρουνάκια!

Χθες το βράδυ είδα ένα κουφό όνειρο. Αλλά δεν θα σας πω γιαυτό σήμερα. Σήμερα θα σας πω γιαυτό που σκεφτόμουν το πρωί στην δουλειά. Έχω πολύ ελεύθερο χρόνο δυστυχώς και σκέφτομαι ότι νάναι. Σκεφτόμουν λοιπόν τα ζευγάρια των προημιτελικών στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου. Ήδη η Πορτογαλία πέρασε την Τσεχία. Απόψε θα περάσουμε εμείς τους Γερμανούς. Αύριο θα περάσουν οι Ισπανοί τους Γάλλους και μεθαύριο θα περάσει η Ιταλία τους Άγγλους. Ούτε κανονισμένο να το είχαμε. Ευκαιρία για δύο μεγάλους ημιτελικούς. Ανάμεσα στα Γουρούνια (από τα αρχικά των χωρών στα αγγλικά , Portugal, Italy, Greece , Spain) όπως μας λένε κάποιοι. Ημιτελικοί: Ελλάδα - Ιταλία και Πορτογαλία - Ισπανιά.  Τα γειτονάκια θα παίξουμε. Οι φτωχοί του νότου. Οι χρεωκοπημένοι.

Αν εξαιρέσουμε το ζευγάρι Τσεχία - Πορτογαλία τα υπόλοιπα τρία έχουν πολιτικές προεκτάσεις, νομίζω. Οι τρεις χώρες της Μεσογείου κάνουν ότι μπορούν για να αποφύγουν την χρεωκοπία και παίζουν εναντίον χωρών/ομάδων που λίγο πολύ τους έχουν δανείσει. (εντάξει η Αγγλία μπορεί να μην έχει δανείσει την Ιταλία αλλά ποιητική αδεία). Όχι τον Μήτρογλου και τον Τάτο όπως έκανε ο Μαρινάκης. Αλλά αυτό μας πείραζε γιατί δημιουργούσε πελατειακές σχέσεις μεταξύ των ομάδων.
Οι λαοί με τα περισσότερα προβλήματα , ανεργία , ύφεση, θα πάρουν για λίγο χαρά μέσα από το ποδόσφαιρο όπου όλα μπορούν να συμβούν. Όπου δεν κερδίζει πάντα ο πιο δυνατός ή ο πιο πλούσιος. Βέβαια μόνο η Ελλάδα είναι το πραγματικά μεγάλο αουτσάιντερ στα ποδοσφαιρικά ζευγάρια.Τα άλλα δύο μοιάζουν πιο αμφίρροπα. Θα το κάνει όπως το 40' αλλά αντίστροφα. Αυτή την φορά πρώτα θα κερδίσουμε τους Γερμανούς και μετα τους Ιταλούς. Στο τελικό θα πάνε οι δύο ομάδες που κατέκτησαν τελευταίες το τρόπαιο. Θα μας περιμένει η παρέα των Ισπανών. Οχι υπερόπτες,αλαζόνες και αχώνευτοι όπως οι συμπατριώτες τους στο μπάσκετ. Θα γίνει ένας τελικός αλλά οι ομάδες θα είναι μαζί. Όπως μαζί βγήκαν στους δρόμους και στις πλατείες πέρυσι το καλοκαιρί αντιμετωπίζοντας όμοια προβλήματα.
Ίσως να μην είναι και τόσο σημαδιακό εντάξει...

Το νερό μου

Η ζέστη είναι αφόρητη. Με κουράζει. Με εξουθενώνει. Σχεδόν με εξατμίζει. Άλλωστε το ανθρώπινο σώμα αποτελείται από νερό σε ποσοστό μεγαλύτερο από το μισό. Το νερό μου ανεβαίνει. Ανεβαίνει στον ουρανό. Κλείνεται σε ένα σύννεφο. Ξαφνικά με μια καλοκαιρινή μπόρα γίνεται σταγόνες βροχής. Κάνει ελεύθερη πτώση σαν άλλος αλεξιπτωτιστής. Ταξιδεύει παντού. Ξεπλύνει αυλές. Ποτίζει κήπους. Λιμνάζει σε λακούβες στους δρόμους. Τρέχει από υδροροές. Στάζει από τέντες. Δροσίζει πρόσωπα. Χαλάει μπάνια. Οι άνθρωποι που τους αρέσει η βροχή χαίρονται. Βλέπουν την βροχή και ξέρουν πως κοιτάνε ένα αγαπημένο τους πρόσωπο. Ένας τρόπος να νιώθεις ότι μπορείς να ταξιδέψεις παντού. Είτε κοντά είτε μακρυά. Να πας σε μέρη που δεν έχεις ξαναπάει.

Μυρίζει βροχή...

Α ρε Έλληνα

Μας εξαγόρασαν λοιπόν. Όποιος βλέπει λίγο ειδήσεις στο διαδίκτυο και γνωρίζει πως δουλεύω σε σούπερ μάρκετ καταλαβαίνει για τι πράγμα μιλάω. Είμαστε ελληνική εταιρεία πια. Κανονίστε να μας αγαπάτε περισσότερο! Γιατί ως γνωστόν ο Έλληνας επιχειρηματίας αγαπάει την Ελλάδα. Δεν βγάζει τις καταθέσεις του στο εξωτερικό. Με αυτό τον τρόπο δεν χρειάζεται οι κυβερνήσεις να δίνουν συνέχεια λεφτά στις τράπεζες. Δεν απολύει υπαλλήλους και κάνει συνεχώς προσλήψεις. Φυσικά μόνο Έλληνες έτσι. Για να μειωθεί  η ανεργία να φύγει η ύφεση να έρθει η δίεση αλλά και ο αστερίσκος μην σου πω. Δίνει συνέχεια όλο και περισσότερα δικαιώματα στους εργαζομένους. Κάνει κοινωνικό έργο , δεν κοιτάει το κέρδος αλλά την κατανάλωση βρε παιδί μου. Δεν έχει σημασία να βγάλουμε χρήματα αλλά να φάει ο κόσμος βρε αδερφέ. Φυσικά υποστηρίζει και τα ελληνικά προϊόντα. Το σημαντικότερο κάνει επενδύσεις! Στην Ελλάδα φυσικά. Τι νομίζετε; Πως επειδή ξαφνικά έχασαν κάποια προνόμια θα κλείσουν ας πούμε τις μονάδες παραγωγής τους και θα πάνε παραδείγματος χάριν στην Βουλγαρία; ΠΟΤΕ! Ο Έλληνας επιχειρηματίας αγαπάει την Ελλάδα πιο πολύ από το πορτοφόλι του! Μια φορά είχαμε παίξει Μονόπολη να φανταστείς με Έλληνα επιχειρηματία και δεν μας ζητούσε ενοίκια! Γιαυτό σας λέω!

ΟΑΕΔ τα σπάει

Έχει γίνει εδώ και καιρό αλλά όλο κάτι συμβαίνει και δεν το γράφω. Η ιστοριά έχεις ως εξής. Υπάρχουν προγράμμα του ΟΑΕΔ που επιδοτούν τα σούπερ μάρκετ και παίρνουν υπαλλήλους δοκιμαστικά για έξι μήνες. Δουλεύουν οκτάωρο ,έξι το πρωί με δύο το μεσημέρι , και έχουν πάντα ρεπό Σάββατο. Μπορούν να δουλέψουν σε όποιο τμήμα θέλουν, αλλά αν δουλέψουν σε τμήμα φρέσκων προϊόντων δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιήσουν μαχαίρια κλπ. Άρα αυτομάτως ιχθυοπωλείο κρεοπωλείο και πάγκους κοπής τυριών/αλλαντικών είναι σαν να έχουν έναν υπάλληλο λιγότερο αφού ο υπάλληλος δεν μπορεί να καθαρίσει ψάρια ή να κόψει κρέας κοκ. Λοιπόν επειδή οι νόμοι στην Ελλάδα ή δεν εφαρμόζονται ή εφαρμόζονται κατά συνθήκη ξέρω κάποιον υπάλληλο ο οποίος διάλεξε να δουλέψει στο ιχθυοπωλείο. Όχι σε έμας. Σε άλλο κατάστημα. Το παιδί θες επειδή βαριόταν; θες επειδή τον ανάγκασαν; θες επειδή ήθελε να έχει περισσότερες ελπίδες να μείνει αφού τελειώσει το πρόγραμμα; καθάριζε ψάρια , έκοβε και σολομό. Κανονικά ότι κάνει ένας υπάλληλος. Έλα όμως που κάποια στιγμή κόπηκε. Βαθιά κιόλας. Δεν μπορούσαν να τον πάνε στον γιατρό. Τι του έβαλαν άραγε στην πληγή του; ε; Δεν σας λέω να το βρείτε μόνοι σας.

Ποιος κατάλαβε;

Ακούστηκε ο ήχος του κλουβιού. Εγώ δεν χάρηκα , ούτε ανήσυχησα. Πίστευα πως θα το έχει προβλέψει. Εγώ μετά την πρώτη φορά το είχα στο νου μου. Ίσως δεν το είχε σχεδιάσει καλά από την αρχή. Εγώ την αμβροσία την είχα ξεχάσει. Με καθυστέρησε αυτό λιγάκι. Χάζευα κιόλας. Δεν κατάλαβα ακριβώς τι έγινε. Όταν είδα όμως ποιος μπήκε στο κλουβί λέω περαστικά. Τον ελευθέρωσα με οποιοδήποτε κόστος. Κανένα στην δική μου περίπτωση. Η παραδοχή της ήττας ήρθε ελάχιστα δευτερόλεπτα αργότερα. Τα στημένα είναι για σένα. Τα κανονικά για μένα. Μπορεί την τέταρτη.

Χωρίς βαρύγδουπα

Η τελευταία εβδομάδα στην δουλειά πέρασε ευχάριστα. Οι μέρες είχαν και από κάτι μικρό αστείο. Περνούσαν σχετικά γρήγορα οι ώρες στην δουλειά. Είχε λίγο παραπάνω δουλειά. Βοηθάει αυτό για να περάσει πιο γρήγορα η μέρα. Σήμερα έγινε ένα περιστατικό που ήθελα να το πω. Μια κυρία αγόρασε δύο καβουράκια για να παίζουν τα παιδιά της. Μάλιστα διάλεξαν κιόλας κάποια που ήταν αρκετά κινητικά. Εως επιθετικά θα έλεγα. Πως θα έπαιζαν αν δεν ήταν κινητικά ε;

Το νούμερο ένα

Είναι λίγο στενάχωρο να βλέπεις ένα τόσο μεγάλο μαγαζί να είναι τόσο άδειο. Ειδικά τα απογεύματα σχεδόν δεν πατάει ψυχή. Υπάρχουν ταμεία που δεν εξυπηρετούν κανέναν. Δηλαδή από τα δύο άντε τρία που είναι ανοικτά το ένα είναι άδειο. Τα σημάδια δεν είναι καθόλου ενθαρρυντικά. Εδώ και καιρό. Αν λάβουμε υπόψιν πως οι βασικοί ανταγωνιστές σου πάνε καλά. Βράσε ρύζι. Την φθήνα μάρκα...δεν είναι καιρός για έξοδα.

Windows2012

Ένας άνδρας πάει με την γυναίκα της ζωής του για window shopping. Καθώς περνάω από δίπλα τους εκείνη έχει κολλήσει στην βιτρίνα και όλο νάζι την ακούω να λέει: "μην στεναχωριέσαι που έχει τρύπες...έτσι είναι τα παντελόνια τώρα...". Η γυναίκα της ζωής του είναι τριών χρονών. Φυσικά είναι η κόρη του. Γιατί όσο μικρή και να είναι μια γυναίκα λατρεύει τις βιτρίνες.

"Στα σούπερ μάρκετ τέλειωσε η ελπίδα..."

Χθες λοιπόν που είχα ρεπό απολύθηκε ακόμα μια συνάδελφος. Δύο μέσα σε διάστημα πέντε ημερών. Μάλιστα από το ίδιο τμήμα. Μην περιμένετε εξυπηρέτηση με άλλα λόγια στο συγκεκριμένο τμήμα. Στην προηγούμενη περίπτωση της Δευτέρας είπαμε πως μπορεί να έχασε την δουλειά της αλλά ήταν τετράωρη και λίγο πολύ τα χρήματα που θα παίρνει από το ταμείο ανεργίας είναι τα ίδια. Ξέρω ξέρω μαλακίες. Παρηγορία στον άρρωστο. Το ελάττωμα να βρίσκουμε κάτι θετικό. Λοιπόν αν δεν έχεις έτοιμη κάποια άλλη δουλειά να σε περιμένει δεν υπάρχει θετικό στο να σε απολύουν με την ανεργία σε τόσο υψηλά ποσοστά. Η κοπέλα που απολύθηκε χθες έχει δύο παιδάκια. Τι σκατά να πεις για θετικό; ότι θα τα βλέπει περισσότερο;

Αργήσατε

Βγήκε λοιπόν νέα ημερομηνία για την απογραφή. Όχι γιατί εγώ το γκαντέμιασα. Γιατί έτσι θα έχει περάσει η μείωση στους μισθούς και από ότι ακούω θα είναι λιγότερα τα παραπάνω χρήματα που θα παίρνουμε όταν δουλεύουμε τις αργίες. Τέλος Ιουνίου λοιπόν.

Σε άλλα νέα χθες απολύθηκε μια συνάδελφος. Πριν τις εκλογές είχε απολυθεί ακόμα ένας. Βέβαια εκείνος το επιδίωξε κατά κάποιον τρόπο αλλά και πάλι. Όταν μας ζήτησαν να υπογράψουμε για την μείωση του 10% αντί του 22% , υποτίθεται πως η εταιρία μας είχε ανάγκη. Ήθελε την βοήθειά μας. Πως προσπαθούν να μην γίνουν απολύσεις. Πως; 

Πως προσπαθούν να μας ξεζουμίσουν βασικά , να κερδίζουν πάντα όσο το δυνατόν περισσότερα με λιγότερο κόστος. Να μας δίνουν ψύχουλα και να νομίζουμε πως μας κάνουν χάρη. Ή να μας κόβουν τους μισθούς και λέμε πάλι καλά που μας κόψανε τόσο λίγα. Έτσι ήταν και δυστυχώς έτσι θα είναι.

Κοντόφθαλμος;

Κάθε έξι μήνες γίνεται η μεγάλη απόγραφη στην δουλειά. Ήταν να γίνει αυτή την Κυριακή. Ακυρώθηκε τελικά. Ο λόγος; Τον έλεγε μια συνάδελφος και ήταν μες το χαμόγελο. "δεν θα γίνει γιατί δεν έχουν λεφτά....". Όλοι χάρηκαν που δεν θα δουλέψουμε την Κυριακή. Ας πω οι περισσότεροι. Μπορώ να συμμεριστώ την χαρά τους να είναι με τα αγαπημένα τους πρόσωπα και την οικογένειά τους. Σίγουρα δεν μου είναι ότι καλύτερο να δουλεύω Κυριακές. Αλλά ο λόγος που τελικά δεν θα δουλέψω με ανησυχεί λιγάκι. Εδώ και αρκετό καιρό παίρνουμε τέτοια σημάδια. Υπάρχουν ελλείψεις σε προϊόντα επειδή δεν έχουν πληρωθεί οι προμηθευτές. Δεν γίνονται επισκευές για τον ίδιο ακριβώς λόγο. Τώρα αυτό. Την επόμενη φορά θα μας πουν ίσως να δουλεύουμε μόνο Παρασκευή και Σάββατο. Τότε φυσικά δεν θα είναι τόσο ευχάριστο να σου πουν , αφού δουλεύεις τις μισές μέρες να παίρνεις και τα μισά χρήματα...

Στον οδοντίατρο

Νομίζω πως οι οδοντίατροι θα μπορούσαν άνετα να έχουν σαν πάρεργο  τα βασανιστήρια. Ήμουν έτοιμος να ομολογήσω αλλά δεν είχα τι να πω στην πραγματικότητα. Λέτε η πέτρα στα νεφρά να είναι λιγότερο επώδυνη;

Το μπάσο

Βγαίνεις για να περπατήσεις. Όχι γιατί σου έπεσαν βαριά τα φασολάκια , ναι φρέσκα όμως γιαγιά, αλλά γιατί μερικές φορές δεν σε χωράει το σπίτι. Όσο μεγάλο και αν είναι. Βγαίνεις. Με απλά ρούχα και μόνο με το κλειδί του σπτιού σου στο χέρι. Κάνεις πάντα την ίδια σκέψη. Αν σε σταματήσουν για εξακρίβωση , με τόσα μηχανοκίνητα τμήματα που γυρνάνε τα βράδια στην πόλη διόλου απίθανο, χωρίς ταυτότητα και χωρίς να θυμάσαι τον αριθμό της  γιατί την πρώτη πρώτη την έχασες και αναγκάστηκες να βγάλεις νέα της οποίας τον αριθμό δεν έχεις μάθει ποτέ , δεν το γλιτώνεις το βράδυ στο κρατητήριο. Για καλή σου τύχη τέσσερα στενά από το σπίτι σου και έχοντας βγάλει από το μυαλό την επίθεση με γκαζάκια στο ανεπιθύμητο σπίτι βλέπεις τα γαλάζια φωτάκια να αναβοσβήνουν. Αναρωτιέσαι γιατί απλά δεν κάνεις πάντα την ίδια άλλη σκεψη; πως απόψε το βράδυ θα βρω ένα πενηντάευρω; Τα γαλάζια φωτάκια απλά σε προσπερνούν χωρίς να κάνουν τίποτα. Βαρετά θα περνάνε τα καημένα. Στο δρόμο συναντάς τυχαία φίλο από το δημοτικό. Το επώνυμό του ήταν ακριβώς το αντίθετο από το κανονικό  μέγεθός του. Σαν την Μάρω Κοντού ένα πράγμα. Έχεις να τον δεις πάνω από δέκα χρόνια και το πρόσωπό σου φωτίζεται που τον βλέπεις. Η αναγνώριση ήταν λίγο δύσκολη και για τους δύο αλλά επετεύχθει. Άνεργος ο φίλος. Είναι το τρεντ της εποχής. Αν έχεις δουλειά είσαι πασέ. Ακόμα και οι πολιτικοί στις μέρες μας είναι άνεργοι. Ακυβερνησία γαρ. 

Επιστρέφεις στο σπίτι. Ακόμα δεν σε χωράει. Αλλά το ότι είναι αργά και κάποιοι έχουν πάει για ύπνο κάνει τα πράγματα πιο εύκολα. Η ζέστη λόγω της κακής μόνωσης από την άλλη κάνει τα πράγματα πιο δύσκολα. Δεν συνηθίζεται το καλοκαίρι σε αυτό το σπίτι.

καλό μάτι

Σήμερα μια πελάτισσα μου είπε πως έχω ωραία μαλλάκια! Με συμβούλεψε να μην κουρευτώ. Ήθελα να της το ζητήσω και εγγράφως. Από εκείνη την στιγμή είχα πονοκέφαλο. Με μάτιαξε σίγουρα. Αλλώστε την βασκανία την παραδέχεται και ο χριστιανισμός. Ο φίλος μου ο Αλέξανδρος θα έλεγε ποιος όμως παραδέχεται τον χριστιασμό; Μεγάλη κουβέντα.

Αεκ - Ατρόμητος

Σήμερα σκεφτόμουν στο ημίχρονο πως το μόνο καλό που έγινε από τον αγώνα ήταν που με έδειξε η τηλεόραση λίγο πριν αρχίσει ο αγώνας. Αλλά το δεύτερο ημίχρονο μας αποζημείωσε! Τρία γκολ σε μερικά λεπτά και επιτέλους πανηγυρίσαμε. Βέβαια από τα πέντε γκολ που μπήκαν συνολικά μόνο το ένα είδαμε στην εστία που ήταν κοντά στην θύρα μας. Ήταν και από αντίπαλο.Τέλος πάντων. Πάμε λίγο πιο δυνατά και το έχουμε!

(Το ότι ανοίξανε μόνο μια πόρτα για να μπει ο κόσμος στον περιβάλλοντα χώρο του ΟΑΚΑ...δεν το σχολιάζω. Το ότι στο πέταλο μπήκαν κανονικά από την είσοδο της θύρας χωρίς εισιτήριο....δεν το σχολιάζω.)

Σου

Μια φορά στην δουλειά θέλω να το πω αλλά δεν μου έρχεται πότε όταν συμβαίνει. Συνήθως με ρωτάνε "είστε εδώ;". Εν τω μεταξύ στην δουλειά φοράω γαλότσες , μια μπλε μπλούζα σαν ναυτική , καπέλο και ποδιά. Λέτε να έχω ντυθεί έτσι για πλάκα; Θέλω λοιπόν να πω: "όχι και εγώ τον υπάλληλο περιμένω και με έχει στήσει!". Είναι οι ευγενικές αυτονόητες ερωτήσεις αυτές.

Καταιγίδα

Ήταν παραμονή Χριστουγέννων ή ανήμερα. Δεν έχει σημασία. Μου ζήτησες να κάνω κάτι για σένα. Θα το έκανα χωρίς καν πρώτη σκέψη. Ξύπνησα πρωί πρωί κα πήγα. Με υπομονή περπάτησα και περίμενα. Όταν όλα τελείωσαν είχα τόση ανυπομονησία για να σου ανακοινώσω το γεγονός που και στα δύο μηνύματα που σου έστειλα έκανα σαρδάμ.Κατάλαβες βέβαια τι ήθελα να πω. Με πήρες τηλέφωνο μετά από ώρα και ήσουν γεμάτη συναίσθημα. Χαράς; Λύπης; Συγκίνησης; Δεν ξέρω ούτε θα μάθω. Το μόνο που ξέρω είναι πως ήταν έντονο. Ξεχείλισες. Έτσι έντονα ήθελα να σε κάνω να νιώσεις και τώρα. Δεν γελιέμαι. Δεν το κατάφερα. Δεν το προσπάθησα καν.

Tweet1

Φαντάζομαι τους πολιτικούς να ακούν καταλάθος τον στίχο απο το γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον ,"ας έχω τις συνέπειες του νόμου" να κοιτιούνται μεταξύ τους και να σκάνε στα γέλια

Τίποτα άστο

Καθε που σχολούσε πέρναγε από εκεί. Με τα λίγα ψιλά από τα μπουρμπουάρ σκεφτόταν πως μπορούσε να αλλάξει η τύχη του. Μπήκε στο πρακτορείο. Τι να παίξω; Κίνο; Τζόκερ; Πάντα σκεφτόταν πως τα ποσά στις αποδείξεις των πελατών ήταν μια τυχαία κατανομή. Αν την κανονικοποιούσε με το 80 θα έπαιζε κίνο. Αφού διαλέγει τύχαια υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να πέσει αρκετά κοντά σε μια άλλη τυχαία κατανομή. Είναι και αρκετά μεγάλο το δείγμα.Μπλα μπλα.... Να χέσω την στατιστική σου. Δεν ήταν τόσο τυχερός ωστέ να μην πιάσει κανένα. Έπιασε τον τελευταίο αριθμό που βγήκε. Πάει και αυτή η ελπίδα για εύκολο και γρήγορο κέρδος. Την επόμενη μέρα δεν πέρασε από τον ίδιο δρόμο. Καλύτερα όχι.

Τραμπάλα

Είναι στην τραμπάλα. Παίζω. Κυρίως για να περάσει η ώρα. Δεν πέφτω και τσακίζομαι.Αλλά κάποιος κάθισε από την άλλη πλευρά τώρα. Δεν παίζει. Έχει ρίξει όλο το βάρος του. Με έχει εκεί ψηλά να κουνάω τα πόδια μου χωρίς να μπορώ να κάνω τίποτα. Δεν φτάνουν κάτω για να κατέβω. Με κοροϊδεύει. Με δείχνει με το δάκτυλό του και γελάει. Προσπαθώ αλλά μάταια. Όσο και να χοροπηδάω δεν μπορώ να τον σηκώσω.Σαν τον μικρό Mario και τον Μεγάλο Wario. Θα μείνω στην θέση του άρα.