Monday, June 11, 2012

Χωρίς βαρύγδουπα

Η τελευταία εβδομάδα στην δουλειά πέρασε ευχάριστα. Οι μέρες είχαν και από κάτι μικρό αστείο. Περνούσαν σχετικά γρήγορα οι ώρες στην δουλειά. Είχε λίγο παραπάνω δουλειά. Βοηθάει αυτό για να περάσει πιο γρήγορα η μέρα. Σήμερα έγινε ένα περιστατικό που ήθελα να το πω. Μια κυρία αγόρασε δύο καβουράκια για να παίζουν τα παιδιά της. Μάλιστα διάλεξαν κιόλας κάποια που ήταν αρκετά κινητικά. Εως επιθετικά θα έλεγα. Πως θα έπαιζαν αν δεν ήταν κινητικά ε;

3 comments:

on the loose said...

μια φορά σε ένα νησί φαντάσου. ένα κορίτσι με γεμάτο πορτοφόλι(έτυχε) ήθελε να δοκιμάσει αστακομακαρονάδα. της έδειξαν λοιπόν τους αστακούς και της είπαν να διαλέξει. ήταν ζωντανοί. αρκέστηκε σε ένα πιάτο λαχταριστή καρμπονάρα. χαιρέτησε τους αστακούς καθώς έφευγε ευχαριστημένη. έλειπαν ήδη δύο αλλά δεν την ένοιαζε. καλή τύχη στα καβουράκια.

Evelyn said...

Όταν ήμουν 6 χρονών μου είχε πιάσει η μαμά μου ένα καβουράκι και το είχαμε σε ένα μπουκάλι με λίγο νερό και πετρούλες (δεν αναρωτήθηκα ποτέ παρά μόνο τώρα αν αυτό το σπιτάκι ενδείκνυται για καβουράκια..ενδείκνυται; )
Μια μέρα λοιπόν καθώς ήμουν μόνη σπίτι,είδα το καβουράκι και ένιωσα να με κοιτάζει απειλητικά..φοβήθηκα μην...ανοίξει το καπάκι και έρθει να με φάει! Την ίδια μέρα αφού με βρήκε κουκουλωμένη η μάνα μου και της εξήγησα το λόγο, το καβουράκι διώχτηκε και δεν έμαθα πού κατέληξε. Μετά φυσικά έκλαιγα γιατί κάπου θα ήταν ολομόναχο και έτσι έμαθα πως κανένα ζωάκι δεν είναι παιχνίδι.
Για αστακούς και καβούρια λοιπόν,ούτε συζήτηση, φίλη της καρμπονάρας κι εγώ! :-)

maxim glendower said...

on the loose:αν το κοιτάς στα μάτια είναι πολύ δύσκολο και να το φας!
evelyn:καλώς όρισες στο μέγαλο μαξίμου! :)