Προχθές έγραψα πως από την στιγμή που υπάρχει η ετικέτα και δουλεύω θα γράφω ένα ποστ τέτοιο κάθε μέρα. Χθες λοιπόν ένας συνάδελφός μου απολύθηκε. Ήταν 7 χρόνια στην δουλειά. Δεν έγινε κάποιο άσχημο περιστατικό. Μάλιστα του είπαν πως ήταν ευχαριστημένοι από τον ίδιο και από τον τρόπο που δούλευε. Απλά πρέπει να κάνουν περικοπές στο προσωπικό. Όλοι σήμερα είμασταν στεναχωρημένοι και δεν είχαμε όρεξη.
Μιλάνε για καθεστώς φόβου οι δημόσιοι υπάλληλοι χωρίς να έχουν καν ιδεά τι είναι αυτό. Σήμερα όλοι έλεγαν πως μπορεί ο καθένας να είναι ο επόμενος. Εμάς δεν πέφτει η αποδοτικότητάς μας; Μόνο στο δημόσιο συμβαίνει; Εμείς μπορούμε να κάνουμε απεργία;
Τέλος πάντων. Ελπίζω να βρει γρήγορα δουλειά ο συνάδελφος. Κούραγιο και υπομονή σε όλους μας.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 comments:
Και στο δημόσιο φόβο απόλυσης έχουν μόνοι συμβασιούχοι , οι οποίοι ήξεραν ότι προσλήφθηκαν για ένα συγκεκριμένο χρονικό όριο. Ούτε κουβέντα περί αποδοτικότητας για τους μονίμους... Κρίμα για το παιδί, είναι πολύ δύσκολες εποχές όσο αφορά τη δουλειά..
ναι και όταν τελειώνει η σύμβαση οι μόνιμοι κάνουν απεργία για να ξανανεώσουν την σύμβαση τους γιατί είχαν βολευτεί που έκαναν λιγότερη δουλειά
Καλα ασε με το δημοσιο ειναι μεγαλη ιστορια...Τραγικη θα ελεγα...
Οντως κριμα, ειναι πολυ λυπηρο να ακους ολο για απολυσεις...Ελπιζω κι εγω να βρει δουλεια συντομα...
Post a Comment