Το Σάββατο ήταν η τελευταία εργάσιμη του μήνα. Όπως πάντα είχαμε απογραφή. Αλλά για μια φορά δεν επέστρεψα το βράδυ στην δουλειά για να μετρήσω. Άλλωστε τα ψάρια τα βάζουμε σχεδόν τσάμπα μετά την μία. Τι να έρθω να μετρήσω τον άδειο πάγκο. Έπαιζε και η ΑΕΚ στις 7 και ζήτησα από τον προϊστάμενο να μετρήσω μόνο τα κατεψυγμένα που είναι και το μεγαλυτέρο στοκ άλλωστε μιας και είχαμε φέρει μια κουβάρα για την Καθαρά Δευτέρα. Για καλή μου τύχη είχε έρθει ο προμηθευτής και είχε απογράψει τα περισσότερα την Παρασκευή οπότε η δουλειά μου είχε απλουστευθεί κατά πολύ. Έδωσα την απογραφή γύρω στις 4 το μεσημέρι και έφυγα ήσυχος. Ο πάγκος με τα νωπά ψάρια είχε ήδη αδειάσει.
Την Δευτέρα το πρωί ο προϊστάμενος μου είπε να ανέβω πάνω στο γραφείο του μετά το άνοιγμα γιατί δεν έβγαζε τα γράμματά μου. Τέλος πάντων. Θα γλίτωνα και εξυπηρέτηση. Δεν με χάλασε. Τα νούμερα βέβαια ήταν μεγάλα. Είναι όντως μεγάλο το στοκ.
Την Τρίτη το πρωί πάλι με χρειάστηκε πάνω για την απογραφή. Η λογίστρια της φαινόταν μεγάλο το στοκ. Της έδειξε τα τιμολόγια ο προϊστάμενος από την παραγγελία. Ναι έχετε δίκιο αλλά δεν μπορώ να το δώσω για υπογραφή αυτό. Θα τα ακούσω...
Την Τετάρτη το πρωί η μεγάλη απόφαση. Θα ξανακάναμε απογραφή. Αλλά όχι σε όλα. Σε τρεις κωδικούς μόνο που τους φάνηκαν μεγάλες ποσότητες. Πάμε λοιπόν τρία άτομα. Εγώ, ο προϊστάμενος και η λογίστρια. Είδε την παλέτα με το στοκ η κοπέλα και κατάλαβε ότι είχαμε δίκιο. Είχαμε διαφόρα πέντε κιλά από το αρχικό νούμερο. Φυσικά έχουν περάσει και τρεις μέρες από την απογραφή όλο και κάτι θα δώσαμε. Πάρτε τα .... λοιπόν οι διευθυντάδες και άλλη φορά να μην αμφιβάλλετε για εμένα.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment