Tuesday, September 24, 2013

Ένα χρόνο πριν , περίπου

Τελευταία φορά ηταν στο σπίτι σου. Παίζατε κάτι με αυτοκίνητα. Έιχαμε φάει και πιει πριν. Λιγάκι. Χάσαμε την απονομή μεταλλείου. Είχες κράμπες και πήρες μαγνήσιο. Δεν θυμάμαι όλες τις λεπτομέρειες. Έμοιαζαν αρκετά οι μέρες που βρισκόμασταν. Εκτός από την μια πολύ επεισοδιακή. Φου. Τις εξόδους περισσότερο από τις φορές που μέναμε στο σπίτι σου. Έχω καλή εικόνα. Δυνατή. Όπως σου πρέπει. Καληνύχτα. Έμπρακτα. 
Πήρες το αυτοκίνητο και ήρθες να με μαζέψεις. Τότε ξέσπασα κανονικά. Έιχα ξεσπάσει λιγάκι στο τηλέφωνο που μιλήσαμε. Απόρω πως άντεξα ο χαζός τόσες ώρες. "Τα ματάκια του ήταν κόκκινα". Καθόμασταν και κλαίγαμε όλοι μαζί. Μάλιστα από τις λίγες φορές που βγήκαμε στο μπαλκόνι. Ήταν έντονα όπως κάθε φορά. Ένιωσα καλύτερα. Όπως πάντα ήσουν εκεί και με βοήθησες. Εγώ είμαι βλάκας αλλά εσύ με κάνεις λιγότερο βλάκα.

No comments: