'Ηταν να βγούμε την Πέμπτη με την Μαρία. Έβρεχε πολύ όμως και τελικά εγώ δεν πήγα. Το επόμενο βράδυ είδα ένα πολύ περίεργο όνειρο. Κάτι για ένα έθιμο από ένα χωριό. Μου φάνηκε πολύ μακάβριο και στενάχωρο. Έκλαψα πολύ. Ξύπνησα και έκλαιγα. Χθες το βράδυ βράδυ όμως είδα ένα πολύ όμορφο όνειρο. Είμασταν σε μια καφετέρια κοντά στο πανεπιστήμιο. Εσύ , εγώ, ο Γιάννης και ο Βασίλης. Φορούσα το κίτρινο μπουφάν. Ζήτησες να το φορέσεις κι εσύ. Στο έδωσα. Για ένα περίεργο λόγο σου έκανε. Να φασταστείς σε εμένα λένε πως είναι μικρό! Σε πλησίασα και σου είπα στο αυτί να σου πω κάτι. Σηκώθηκες και ήρθες μαζί μου. Πήγαμε κάπου οι δυο μας. Σε πήρα αγκαλιά και σου είπα πως μου λείπεις. Δεν έχει σημασία τι έγινε στο υπόλοιπο όνειρο. Ξύπνησα με πολύ όμορφο συναίσθημα που σε είδα αδερφέ μου. Σε ευχαριστώ που ήρθες να μου πεις γεια. Θα πάρω τον Δημήτρη μήπως και έρθουμε να σε δούμε καμιά μέρα. Εσύ μας βλέπεις κάθε μέρα άλλωστε...
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment