Πως τα περνάω;

Η δουλειά τους τελευταίες μήνες είναι κάτι παραπάνω από ρουτίνα και βαρεμάρα. Ανοίγω το πρωί το τμήμα και μετά είναι με τα χέρια πίσω από την πλάτη για σχεδόν 4 ώρες. Ο κόσμος που ψωνίζει γενικά λιγοστός και στο τμήμα μου ακόμα πιο λίγος. Είναι οι γνωστοί πελάτες , αυτοί που έρχονται μέρα. Είναι εκεί πιο συχνά και από τους υπαλλήλους, εμείς τουλάχιστον πέρνουμε και ένα ρεπό. Αυτές τις μέρες έχει κοσμο το κρεοπωλείο. Τα παιδιά στο κρεοπωλείο, σαν μια περίεργη μπάντα μόνο κρουστών, με τους μπαλντάδες να κάνουν κομμάτια τα καημένα τα αρνάκια. Στα λατομεία ίσως εχει λιγότερη φασαρία.
Ακόμα είμαι σε κατάσταση άδειας όμως. Καθόμουν τις τελευταίες δεκαπέντε μέρες. Πολλές ήταν για Μάρτιο. Το βιολογικό μου ρολόι ακόμα δεν έχει προσαρμοστεί. Θα το κάνει όμως το ζόρι. Λιγο κούρδισμα θέλει...