Οι παλιές μου γαλότσες

Δεν κρύβει κάτι από πίσω. Γιαυτές θα μιλήσω. Τις πήρα την πρώτη φορά που δούλεψα στο ψαράδικο. Είχα ήδη σχολάσει όμως. Τα πόδια μου ήταν τόσο βρεγμένα όσο δεν πάει άλλο. Όλος μούσκεμα ήμουν δηλαδή. Τέλος πάντων. Από τότε λοιπόν τις φορούσα. Μάλιστα τις έπαιρνα και σπίτι γιατί δεν κλείδωνε το ντουλάπι μου στην δουλειά. Ένας υπάλληλος ασφαλείας με ρώτησε γιατί τις βγάζω έξω από το κτίριο. Σιγά την ιδιοκτησία ρε μεγάλε. Δεν θα τις κλέψω κιόλας. Ο υποδιευθυντής τραγουδοποιός είχε πει: " Αν θέλει να τις παίρνει στο σπίτι, θα τις παίρνει στο σπίτι". Αποστοματικό. Δεν έχουν ταξιδέψει και πολύ βέβαια. Τώρα έχουν γίνει της μόδας. Φούξια , μαύρες , καρό . Εγώ είχα την μόδα στην δουλειά μου και δεν το ήξερα. Πάντως οι δικές μου δεν είχαν προετοιμαστεί για πολλά χιλιόμετρα. Οι σόλες είχαν λιώσει. Σε μερικά σημεία είχαν πάρει την μορφή της πατούσας μου. Δεν άντεξαν οι καημένες. Με πονούσαν και οι αστραγγαλοί μου από την ορθοστασία. Ένα πρωί λοιπόν ένιωθα πολύ βρεγμένα τα πόδια μου. Ε καμιά φόρα το πάθαινα γιατί μπορεί να έπεφτε πάγος μέσα. Δεν έδωσα σημασία. Το επόμενο πρωί πάλι τα ίδια. Δεν έφταιγε ο πάγος τελικά. Η σόλα δεν άντεξε. Είχε τρύπα. Φαινόταν και η κάλτσα μου! Αντικαταστάθηκαν κάποια στιγμή. Τώρα φοράω τις γαλότσες ενός συναδέλφου που έχει αναρρωτική για αρκετό καιρό και τα παπούτσια ασφαλείας που τα βολεύομαι περισσότερο. Τις έχω αφήσει δίπλα στο ντουλάπι μου. Ήταν άσπρες και τώρα είναι κατακίτρινες. Μάλλον θα τις πάρω στο σπίτι. Να τις βάλω μαζί με τα παλιά μου ποδοσφαιρικά, τα παλιά μου άρβυλα και γενικά τα παλιά μου τα παπούτσια.

Το πιο μακρύ ταξίδι οι παλιές μου γαλότσες το είχαν κάνει στο ΟΑΚΑ! Σε ένα παιχνίδι ΑΕΚ - ΟΣΦΠ με πολύ βροχή και χιονόνερο. Ήταν το κατάλληλο υπόδημα. Το θυμήθηκα σήμερα που πήγαινα στην δουλειά. Γιαυτό έγραψα και το ποστ.