Δύο από τους αγαπημένους μου ήχους: ο ήχος του κορδιστού ρολογιού. Μου θυμίζει το παλιό σπίτι του παππού μου. Αυτό πριν γίνει ο σεισμός του 99.Ο ήχος στην αρχή από κάθε τραγούδι αυτό το κενό. Ουσιαστικά είναι θόρυβος. Για μένα είναι όλη η μαγεία του βινύλιου. Μου θυμίζει Χριστούγεννα, γενέθλια στην πίσω αυλή , οικογένεια μαζεμένη.Οταν λέω οικογένεια εννοώ κάτι σαν και αυτό στην ταινία my big greek fat wedding. Ε αυτά.
Saturday, May 16, 2009
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
5 comments:
Σε καταλαβαίνω. Είναι σίγουρα κι εμένα ανάμεσα στους αγαπημένους μου ήχους. Θα γράψω κι εγώ ένα ίδιο :)
χαίρομαι που καταλαβαίνεις και που σου έδωσα και ιδέα
exm.. Emena gt m thimise to post t moloch "Αρώματα"?
nice post thow
μπορούμε να πούμε ότι είναι το ίδιο "παιχνίδι" με τις "λίστες" πυθαγόρα
Ο ηχος απο το πικαπ...τελειο... :)
Post a Comment